De dames die al wat langer wachtten: in verwachting

Hoi Nroxy!
Wat heerlijk dat je al bijna met verlof gaat! Vervelend he, die laatste loodjes worden echt zwaar!

Ik moet nog 5 weken weken (ben morgen 31 weken) en ook ik begin het iets zwaarder te krijgen. Ik heb last van een erg lage bloeddruk (iets te laag zelfs) en heb regelmatig last van een licht gevoel in mijn hoofd. En ik ben wat meer moe, dus ik neem meer rust tussen de activiteiten door. Elke nacht moet ik om 4 uur plassen en daarna kan ik bijna niet meer in slaap komen. En omdat de Mr een paar weken geleden geopereerd is aan een buikvliesbreuk, mag hij geen zware dingen tillen of zwaar huishoudelijk werk doen. Dat komt dus allemaal op mij neer. Gelukkig mag hij over 3 weken weer alles doen! Al met al vind ik het wel zwaarder worden, maar volgens de Mr hebben al die kwaaltjes als nut dat ik graag wil gaan bevallen. Hij zal vast gelijk hebben. Ik heb zelfs al tegen de vk gezegd dat ik ingeleid wil worden met 41 weken hahaha

Baby groeit goed, mijn buik ook! Het is heerlijk om dagelijks de bewegingen te voelen. Ik ben heel erg benieuwd wat t wordt en kijk erg uit naar de bevalling!
 
Hey Lapjesendraadjes,
Begint toch ook al mooi in het zicht te komen dan. Ja niet zo handig nu natuurlijk dat je mannetje nu even minder mag dan jij zelf. 
Zegt je verloskundige of weet niet juist hoe dit in NL zit dan niets van de bloeddruk?? 
Ik heb geen last van iets buiten inderdaad het s nachts opstaan om te gaan plassen en slecht slapen. Maar sinds deze week ook ontzettende last van dikke voeten en enkels. Zelfs mijn brede pantoffels krijg ik niet meer aan. Hou ineens super veel vocht op wat ik nog niet heb gehad... 
 
Ach ja, en ooh ik hoop mee dat je niet mee ingeleid gaat moeten worden hoor ?. 
Hier denkt mijn mannetje dat ik geen 3 weken meer ga halen. Max. 2 weken zegt hij... Ben benieuwd ? 
Ik heb het gevoel of er moet nog zoveel gebeuren en aan de andere kant denk ik dan van het belangrijkste is klaar en in orde... 
 
 
Hoi allemaal,
 
op 29 augustus had ik eindelijk (na bijna 4 jaar en 1e ronde ivf) een positieve test in handen, vorige week 4-9 nog eens voor de zekerheid getest, omdat ik zo bang ben dat het nu, nu het éindelijk gelukt is, misgaat. Ik voel verder namelijk ook nog helemaal niets, ook niet misselijk, alleen wat gevoeligere borsten. 
Jullie zijn allemaal al veel verder, hoe gingen jullie met die eerste onzekere weken tot aan de echo om? Konden jullie het een beetje los laten, er niet aan denken en niet constant naar de wc gaan om te checken of het nog steeds goed gaat? 
 
Ik heb de echo 21-09, als het goed is, ben ik dan bijna 8 weken. 
 
Gefeliciteerd Annenmt! Ik had in het begin ook weinig last van kwaaltjes, het enige wat ik mij nog kan herinneren is eindeloos pijnlijke borsten. Verder vond ik het wel spannend om naar de wc te gaan, maar ik had er vanaf het begin wel vertrouwen in. De avond voor de eerste echo kreeg ik een enorme huilbui van angst. Toen heeft mijn partner mij een nieuwe zwangerschapstest laten doen. Het resultaat gaf mij de rust om toch nog een beetje te kunnen slapen.
Die angst is lang gebleven bij mij, maar dat kwam ook omdat een nichtje van mij rond die tijd haar kindje verloor.

Ik weet dat er tot het laatst nog van alles mis kan gaan, maar ik moet zeggen dat ik voor mijzelf in het begin al heb besloten om er van te genieten en vertrouwen in mijn lichaam te hebben (juist omdat ik ook een traject achter de rug heb). En dat doe ik nog steeds! Sterker nog, ik krijg van Jan en alleman te horen hoe goed en stralend ik er uit zie en dat ze aan mij kunnen zien dat ik er van geniet om zwanger te zijn.
Ik ben gewoon erg blij en dankbaar om dit mee te mogen maken (en ook dat ik eindelijk geen patiënt meer ben, maar normaal)!
 
Gefeliciteerd Annemt! Poeh ik kan me echt nog heel goed herinneren hoe spannend ik de eerste tijd vond en nu word mijn ukkie over 2 weken alweer 1. 
Ik had ook echt wel een hele tijd veel menstruatie-achtige buikpijn dus elk wc bezoek was spannend. Op een gegeven moment ben ik gewoon hardop gaan zeggen dat het heus wel goed zat. Toen mocht ik nog maar 2x per dag even bewust heel erg twijfelen, ik bedoel die gedachtes zijn niet vreemd maar moeten niet de overhand krijgen en zo kon ik het een beetje in goede banen leiden. 
Een week voor de eerste echo bij de VK heb ik een hele nare nachtmerrie gehad waardoor ik huilend de vk heb gebeld of ik niet tóch eerder mocht komen, toen is de echo een paar dagen vervroegd. Heel fijn! 
Tot de 20 wekenecho vond ik het wel allemaal wel spannend nog hoor (tussen het genieten door). Na die echo voelde ik me 10kilo lichter haha! 
 
Okee ik moet mijn ei kwijt !! 
39weken morgen en ik ben het beu. Ondertussen al voorweeën gehad. Maar vorige week zat hij nog altijd niet helemaal ingedaald... 
Donderdag moet ik terug en ik hoop nu natuurlijk dat hij verder is ingedaald en dat ik al iets meer ontsluiting heb dan 1cm. Mijn lichaam is op en mijn ribben of mijn spieren zijn gekneusd. Geen idee wat het juist is maar doet super veel pijn. 
Aftellen !!
 
Dankjewel Bo-Belle en Lapjesendraadjes, inmiddels afgelopen dinsdag een goede eerste echo gehad. Geschat op 7 weken, terwijl ik in mijn beleving al 7+5 was, maar dat kon per meting verschillen.
Iets gerustgesteld en nu op naar de verloskundige. 
 
Hoi hoi
Eindelijk mag ik nu ook aansluiten bij deze groep 4 sept een punctie gehad 7 sept terug plaatsingafgelopen dinsdag mocht ik testen maar kon niet wachten en hem maandag al getest en wat blijkt we zijn zwanger ziekenhuis gebeld en 13 okt de eerste echo maar omdat ik een dag te vroeg was moest Ik dinsdag weer testen en gelukkig liep die op nu was ik vandaag er onzeker ineens en heb weer een test gedaan nog steeds 3-4 week was nog niet erg gerust gesteld maar werd om een andere topic gerustgesteld dat het wel normaal was dus dan moet ik me daar bij neerleggen maar heb toch nog testen besteld dus volgende week nog eens testen duurt zo lang tot de echo pff
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan