Eisprong na Clomid

Bedankt voor de reactie dames! Toch gek dat elke gyn iets anders zegt over ovulatietesten... de gyn die ik donderdag had zei dat ik deze testen juist wel kon doen als extra hulpmiddel bovenop de echo's. En dat het ondanks mijn pcos betrouwbaar is.
Gister en vanochtend had ik dus een positieve test voor het eerst... vanochtend weer voor een echo geweest (cyclusdag 18) en mijn eitje was nergens meer te bekennen! Hij is dus gesprongen. Volgende week vrijdag wordt mijn progesteron getest. Nu 2 weken afwachten.... spannend...
@jumeaux hoe is het bij jou gegaan vandaag? Hopelijk zijn je follikels goed gegroeid!
 
Hey hey,
Dat is toch goed Lynn! Spannend!
Helaas waren er vanochtend nu 6(!) grote eieren te zien en we moeten dus deze cyclus voorbij laten gaan. Dus nu wachten op eisprong en hopen dat dan met de menstruatie alles weggaat. Op 5de dag van de menstruatie moet ik voor een echo om dit te checken. Dus het wordt nu weer weken afwachten voor niks helaas.
De arts gaaf toe dat hij de dosis te veel verhoogd heeft en de eitjes dus te sterk gereageerd hebben. Helaas moet ik nu de gevolgen van zijn 'fout' op me nemen.. Het voelt gewoon niet natuurlijk en niet fair.. 
Sorry voor dit gezeur maar ik weet echt niet waar die de komende weken mijn optimisme vandaan moet halen :(
Ik blijf wel stilletjes meelezen bij jullie maar ben misschien wat minder actief. Ik duim uiteraard wel voor jullie dat het snel raak is! 
 
Hi iedereen,
Vanochtend had ik een positieve zwangerschapstest, een echte goeie streep. Alleen later op de ochtend merkte ik ook wat bloed (geen helder bloed en eigelijk puur bij het afvegen) het is de 29e dag van mijn cyclus en ik zou verder echt niet weten hoelang mijn cyclus duurde, was van 28 dagen uitgegaan. Ik wil maandag nogmaals testen.
Heeft iemand hier iets dergelijks meegemaakt? Ik lees veel verhalen dat het verder niks ergs hoeft te zijn. Buiten dat heb ik weinig krampen, puur een klein weekje af en toe krampen, dat is sinds vandaag ook verminderd. 
Liefs
 
Goedemiddag Allemaal :),
@angiew: ik had ook wat bruin bloedverlies net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Dit is veel later in een miskraam geëindigd maar had niks daarmee te maken. Dus zou me over dat beetje bruin bloedverlies niet te druk maken. Zelf had ik toen het idee dat het een innestelingsbloeding was. Maar bij zorgen gewoon bellen met je verloskundige of gynaecoloog.
@andere: zoals eerder verteld ben ik gestart met letrozol 2,5 en deze sloeg meteen aan. Er was één eiblaasje van 21mm. En deze is gesprongen conform bloedtest. Zit nu dus op het wachtbankje. Daarnaast krijg ik het nu 6 maanden mee naar huis zonder echo controles. Ben benieuwd. Ook naar jullie verhalen/ervaringen. 
Succes weer ?
Liefs Flie 
 
 
 
@jumeaux wat een vervelend nieuws zeg! ik snap dat je ontzettend teleurgesteld bent en baalt van de fout van de gyn. zou ook echt niet happy zijn dan! 
@angiew spannend zeg! hopelijk is het een innestelingsbloeding en wordt je snel gerustgesteld hierin! ik duim voor je.
Ik ben op de helft van de kuur Provera, hopelijk komt de ontrekkingsbloeding snel en kan ik starten met de laatste poging Clomid 150mg.. dat wachten duurt zo lang...
 
@jumeaux wat ontzettend klote zeg, zeker omdat er een fout is gemaakt door een ander. Ik kan me heel goed voorstellen dat je even niet weet waar je jouw optimisme vandaan moet halen. Probeer toch de moed niet op te geven.. 
@JPBZ ja wachten duurt inderdaad lang he.... als het gaat over werk of het weekend dan vind ik de tijd voorbij vliegen, maar als ik bezig ben met zwangerschap dan lijkt het alsof de tijd stil staat en maar niet vooruit gaat. 
 
Wat doen jullie om 'het los te laten', of wat voor afleiding zoeken jullie? Ik ben hier nogal over aan het nadenken.
 
Gisterochtend was ik dus super blij vanwege mijn eisprong. Ik was even helemaal gelukkig binnen mijn eigen bubbel. Ik praat met niemand buiten mijn partner om over mijn traject omdat ik niet te veel vragen wil hebben. Alleen mijn moeder en zus zijn op de hoogte. Ik ging na de ziekenhuisafspraak dus naar mijn beste vriendin om haar verjaardag te vieren. Ik kreeg van haar een cadeautje in mijn handen en dat was een positieve zwangerschapstest. Natuurlijk ben ik hartstikke blij voor haar, maar tegelijkertijd werd mijn blijdschap onderdrukt op de een of andere manier. Ik voelde me die ochtend een super gelukkig mens omdat ik voor het eerst in mijn leven een kans heb gecreëerd om zwanger te raken, en zij raakt na 1 maand stoppen met de pil zwanger. Ik vind het heel gemeen van mij dat ik zo denk maar heb me er de hele dag rot om gevoeld. Uiteraard gun ik het haar van harte maar ik gun het mijzelf net zo hard...
 
@jumeaux wat ontzettend klote zeg, zeker omdat er een fout is gemaakt door een ander. Ik kan me heel goed voorstellen dat je even niet weet waar je jouw optimisme vandaan moet halen. Probeer toch de moed niet op te geven.. 
@JPBZ ja wachten duurt inderdaad lang he.... als het gaat over werk of het weekend dan vind ik de tijd voorbij vliegen, maar als ik bezig ben met zwangerschap dan lijkt het alsof de tijd stil staat en maar niet vooruit gaat. 
 
Wat doen jullie om 'het los te laten', of wat voor afleiding zoeken jullie? Ik ben hier nogal over aan het nadenken.
 
Gisterochtend was ik dus super blij vanwege mijn eisprong. Ik was even helemaal gelukkig binnen mijn eigen bubbel. Ik praat met niemand buiten mijn partner om over mijn traject omdat ik niet te veel vragen wil hebben. Alleen mijn moeder en zus zijn op de hoogte. Ik ging na de ziekenhuisafspraak dus naar mijn beste vriendin om haar verjaardag te vieren. Ik kreeg van haar een cadeautje in mijn handen en dat was een positieve zwangerschapstest. Natuurlijk ben ik hartstikke blij voor haar, maar tegelijkertijd werd mijn blijdschap onderdrukt op de een of andere manier. Ik voelde me die ochtend een super gelukkig mens omdat ik voor het eerst in mijn leven een kans heb gecreëerd om zwanger te raken, en zij raakt na 1 maand stoppen met de pil zwanger. Ik vind het heel gemeen van mij dat ik zo denk maar heb me er de hele dag rot om gevoeld. Uiteraard gun ik het haar van harte maar ik gun het mijzelf net zo hard...
 
@jumeaux wat ontzettend klote zeg, zeker omdat er een fout is gemaakt door een ander. Ik kan me heel goed voorstellen dat je even niet weet waar je jouw optimisme vandaan moet halen. Probeer toch de moed niet op te geven.. 
@JPBZ ja wachten duurt inderdaad lang he.... als het gaat over werk of het weekend dan vind ik de tijd voorbij vliegen, maar als ik bezig ben met zwangerschap dan lijkt het alsof de tijd stil staat en maar niet vooruit gaat. 
 
Wat doen jullie om 'het los te laten', of wat voor afleiding zoeken jullie? Ik ben hier nogal over aan het nadenken.
 
Gisterochtend was ik dus super blij vanwege mijn eisprong. Ik was even helemaal gelukkig binnen mijn eigen bubbel. Ik praat met niemand buiten mijn partner om over mijn traject omdat ik niet te veel vragen wil hebben. Alleen mijn moeder en zus zijn op de hoogte. Ik ging na de ziekenhuisafspraak dus naar mijn beste vriendin om haar verjaardag te vieren. Ik kreeg van haar een cadeautje in mijn handen en dat was een positieve zwangerschapstest. Natuurlijk ben ik hartstikke blij voor haar, maar tegelijkertijd werd mijn blijdschap onderdrukt op de een of andere manier. Ik voelde me die ochtend een super gelukkig mens omdat ik voor het eerst in mijn leven een kans heb gecreëerd om zwanger te raken, en zij raakt na 1 maand stoppen met de pil zwanger. Ik vind het heel gemeen van mij dat ik zo denk maar heb me er de hele dag rot om gevoeld. Uiteraard gun ik het haar van harte maar ik gun het mijzelf net zo hard...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan