even voorstellen.

@ Anita

Dat klinkt niet zweverig. Ook ik zei tegen mijn man dat het gewoon zo heeft moeten zijn. Dit heeft niks met toeval te maken. Ik denk dat ik dit aan de kleine Xiano* te danken heb. Hij weet hoe ik me voel. Hij weet ook dat ik hem mis en dat ik erg veel van hem hou.

@ Wendy

Ik ben ook onregelmatig ongesteld. Toen ik zwanger was van Xiano* heb ik 4 negatieve testen gehad. De huisarts heeft me toen doorverwezen naar de gynaecoloog en die hebben een inwendige echo gemaakt en toen pas wist ik zeker dat ik zwanger was. Geef de moed nog niet op. Wacht gewoon nog eventjes en doe dan nog een test als de menstruatie uit blijft.

Liefs Petra
 
Hoi Simone,

Welkom en gefeliciteerd met je zwangerschap!
Dat lange verhaal valt wel mee hoor! Ik vind het fijn om verhalen van anderen te lezen, ook al hebben jullie het op een heel andere manier gedaan dan wij. Ben ook benieuwd hoe je deze zwangerschap beleeft. Je schrijft al dat je het heel spannend vindt, maar kun je er ook wel van genieten?
Mag ik vragen hoeveel weken je zwanger was toen Kyra* werd geboren?
En jij schrijft ook:
Het is erg wat we hebben meegemaakt, maar er is iemand geweest (wie? al sla je me dood) die heeft gezegd: jullie kunnen dit aan. Daarom is het ons overkomen.
Ik geloof dat ook. Dat het gebeurt is om een reden, al is het maar om ons te laten zien hoe sterk we zijn en dat we samen alles aankunnen.
en ook al is het heel erg wat we hebben meegemaakt, ik had het voor geen goud willen missen!

@ Petra:
dat bedoelde ik inderdaad: dat het zo heeft moeten zijn en dat jullie mannetje daar bij geholpen heeft!

groetjes Anita, mama van Floor*

 
He Anita

Bedankt voor jullie reactie. Ik was precies 30 weken zwanger toen Kyra* geboren werd.
Het viel echt ontzettend rauw op mijn dak. Ik had het echt niet aan zien of voelen komen. Dat vond ik in het begin erg moeilijk. Je vertrouwd je eigen lijf eigenlijk niet meer. Waarom heeft niemand mij gewaarschuwd of iets laten weten dat dit zou gebeuren. Ik had wel het idee dat er minder beweging in zat maar ja ik werd toch dikker en de kleine zo minder ruimte hebben, dacht ik. Ik voelde haar nog bewegen. Niet meer zo fanatiek, maar daar stond ik niet bij stil.

Toen we net een test hadden gedaan en ik zwanger was werd ik overmant door 2 emoties, de ene van blijdschap en de ander van zorgen. Toch erg bang dat het weer fout zou gaan. De eerste echo kreeg ik bij 7 weken en daarna iedere 4 weken. Dat is nu nog zo en zometeen gaan we naar 3 en naar 2 enz... Af en toe ben je natuurlijk bang, maar mijn blijdschap en vertrouwen in onze aanstaande kindje is wel erg groot. Een paar weken geleden voelde ik de baby een dag niet meer. Ik schoot in eerste instantie niet zo in paniek, totdat ik op mijn werk zat en er steeds aan dacht en aan voelde van: beweeg  nou toch. Want die paar dagen ervoor voelde ik  het steeds beter. Ik heb toen mijn huisarts  gebeld en die zei dat ik gelijk mocht komen. Ik werk in een kledingzaak en ik stond alleen, maar ik kon een collega die een paar deuren verder werkt even  "gebruiken" om  het zo te zeggen. We zijn van dezelfde baas dus dat was wel fijn. Zij maakte zich ook gelijk zorgen toen ze mij in paniek zag. Ik ben de  deur uitgevlogen en direct  naar de huisarts gegaan. Die luisterde naar het hartje, ook wat  langer dan anders en verzekerde mij ervan dat alles het deed. Hij zei ook dat als ik me de volgende dag nog zo voelde of me zorgen maakte ik altijd langs mocht komen. Dat is natuurlijk een hele geruststelling. En sindsdien zit ik niet zonder  schoppen hier  vanbinnen.  

Ik vind het gewoon erg fijn dat ik meer in de gaten wordt gehouden.  Dat is  een  hele geruststelling.  Het spookt altijd in je achterhoofd maar ik vind het veel te leuk om er niet van te genieten. Het is en blijft bijzonder wat er in je buik gebeurd dus waarom zou ik mijn zorgen laten overheersen. Ik ben van nature al een vrij nuchter persoon (niet gevoelloos natuurlijk, ben ook gewoon een mens;hahahahaha) dus ik zorg ervoor dat het me niet gaat overheersen. En zeker nu ik de baby goed voel. Dat zou ik nooit willen missen en ik heb het ook echt gemist. Maar mijn engeltje waakt over ons. Zij zorgt ervoor dat alles goed gaat en goed komt.

Dikke
 
Hoi,

@ Simone

Welkom!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Fijn dat je er van kan genieten (lijkt mij idd ook moeilijk om dat niet te kunnen het is toch heerlijk om weer zo'n hummeltje in je te voelen)
Je verhaal is niet te lang hoor ook ik vind het fijn om het te lezen.
Ik snap je gevoel van na de geboortje wel hoor ik vond het eerst ook raar om Merle* te zien net of ze niet meer van mij/ons was ofzo en ik was zo bang dat ze zou veranderen ofzo ik bedoel ze was ook zo ineens overleden voor mijn gevoel, mijn vriend moest eerst ook steeds kijken hoe ze eruit zag en dan keek ik heel stom na een dag of twee kon ik het wel.

Mijn vriend en ik hebben ook vaak tegen elkaar gezegd wij kunnen dit aan en zulke kindjes mogen er ook zijn!! Wij zijn ook alleen maar heel erg trots op Merle*!

Wat mooi dat je op dezelfde dag zwanger bent geworden dan dat je uitgerekend was van je dochter.

@ Anita

Fijn dat het al wat beter gaat met je neus/lip/wang! Zeker met de komende week en weekend in het vooruitzicht! Kon je dit weekend  een beetje  doorkomen?? Had al het idee dat je in brabant woonde omdat je het steeds over ons floor hebt!
Idd wij hebben ook geen haast met het zwanger worden het was leuk geweest maar het is geen ramp dat het niet zo is!

@ Petra

Wat leuk dat je mijn hyves hebt gevonden!!

Xx Wendy mama van Merle*
 
Joepie, ik heb vakantie! Toch erg hè, werk maar 2 1/2 dag in de week en dan toch blij zijn met vakantie. Heb sowieso niet te klagen over vakantie, onderwijs heeft z'n voordelen...

Kreeg vandaag ook minder goed nieuws te horen. Een vriendin van mij is opgenomen in het ziekenhuis met weeënactiviteit en 3 cm ontsluiting. Is pas 32 weken zwanger, dus wel erg vroeg. Heeft nu een prik gekregen voor de longrijping en ze proberen de bevalling 48 uur uit te stellen en dan moeten ze weer kijken hoe verder. Vind het erg spannend en hoop zo dat alles goed zal gaan! Kreeg helemaal de kriebels. Heb maar aan ons Floor* gevraagd of ze een beetje wil helpen... (hoop altijd maar dat ze dat ook kan, lees bij jullie ook wel dat jullie geloven dat jullie engeltjes zorgen dat alles goed komt, denk ik ook)

Moet morgen ongesteld worden en de eerste signalen zijn er ook... op naar de volgende ronde (en dan misschien toch maar iets beter onze best doen )

M'n allergische reactie is nu gelukkig over en m'n mannetje weer thuis, dus ik ben weer helemaal happy!

groetjes!
 
@ Anita

He bah wat vervelend dat de eerste tekenen er zijn van je ongesteldheid, ik ben nog niet ongesteld maar dacht gisteravond wel dat ik het zou worden (pijn in mijn buik/rug) maar nog niks dus en ik barst nu van de hoofdpijn dus we wachten het maar af.

Wat vervelend van je vriendin! de zus van een vriend van ons is een poosje geleden opgenomen met ontsluiting van 2 cm ik geloof bij 24 weken zwangerschap ze hebben nu een blakend gezonde zoon!! Ik heb toen ook aan merle gevraagd of ze kon helpen als het kon dus ik vind het niet vraamd hoor!! Ik ben alleen wel van mening dat ze niet overal bij kan helpen ze moet ook genoeg tijd over houden om te spelen!

liefs Wendy
 
Hai!

Ben ook nog niet ongesteld, maar heb al 2 dagen echt het gevoel dat het elk moment zal gebeuren. Gisteren ook echt de hoofdpijn die ik altijd heb de dag voordat ik ong. wordt. Heb nu ook zoiets van: kom dan maar, dan kunnen we weer verder...

Gisteren naar Tarzan de musical geweest. Wauw, dat was echt geweldig! Heb de halve voorstelling zitten janken, zo mooi! Hebben jullie dat ook, dat alles je veel meer raakt dan hiervoor? Vooral het liedje "Jij woont in mijn hart"

Jij woont in mijn hart
Heel diep hier in mijn hart
Waar liefde is, warmte en veiligheid
Jij woont in mijn hart
En nooit wil ik jou kwijt
Jij woont hier in mijn hart
Voor altijd

@ Wendy: Je hebt gelijk hoor, dat  onze engeltjes  ook nog tijd moeten hebben om te spelen. Maar als we ze echt nodig hebben, zijn ze er!

 Anita, mama van Floor*
 
Terug
Bovenaan