even voorstellen.

Hoihoi!

Even een korte update: vorige week 3D-echo gehad, erg mooi. Ons kindje was duidelijk in beeld en we konden ook wel zien dat hij/zij wel op ons Floor* leek, zelfde lipjes en neusje.
Gisteren weer op controle in het ziekenhuis. Alles was prima, moest alleen even urine laten controleren op evt. blaasontsteking. Uitslag was dubieus, wel bacteriën maar of het echt blaasontsteking was, was niet duidelijk. Dus nog een katheter om zuivere urine af te nemen (niet prettig!!!), gelukkig geen blaasontsteking.

We hebben ook de proefjes van de geboortekaartjes gekregen, erg mooi! Nog wat kleine aanpassingen en dan zijn ze goed.
We hebben er 'broertje/zusje van Floor' met daarachter een vlindertje op laten zetten. En wel een gedichtje, niet speciaal voor ons Floor*, maar het geeft wel ons gevoel weer voor dit kindje:

Dag kleine vent/meid, wat ben je mooi!
Zo lief, zo puur en klein!
Het is niet te beschrijven
hoe blij we met jou zijn!

Verder gaat het hier nu al 2 weken op en af. Moet weer vaak even flink huilen, de 'film' van een jaar geleden wordt weer herhaald. Eigenlijk vind ik het wel weer fijn om het nog eens te beleven, al doet het natuurlijk ook weer pijn. Ik zoek het ook weer bewust op: dagboek lezen, kaarten van toen bekijken, foto's kijken. Dan moet ik dus even goed janken en dan is het weer goed.
We hebben het grafje nu wat veranderd, met stenen een soort omheining gemaakt, zodat nu duidelijk is 'dit is het plekje van Floor*'. Mooie stenen, die glinsteren in de zon. Ik ben er weer helemaal blij mee!

Baal alleen wel van deze hitte! Zit nu al 2 dagen binnen, met de rolluiken naar beneden, dus hier valt de warmte wel mee. Maar van dat binnen zitten word ik zo suf, voel me echt opgesloten. Gelukkig wordt het morgen beter!

groetjes Anita
 
Hallo allemaal

Ben de moeder van Lyan (ruim 2 jaar) en Joris*. Na een zwangerschap van 38 weken en 2 dagen trof ons het noodlot, ons mannetje bleek bij controle in het ziekenhuis overleden. Wat je dan voelt is niet onder woorden te brengen. Inmiddels bijna een maand later ben ik op zoek naar moeders met dezelfde ervaring en gevoelens. Zo kwam ik op dit forum en heb de bovenstaande verhalen gelezen. Heb moeite om dingen op te schrijven, vind het bijzonder hoe anderen dit wel kunnen. In vele berichten lees ik dingen die ik herken en zelf ook zo voel. Vooral het verhaal van Renate (27 juni) trof mij zo omdat het wel erg op onze ervaring lijkt. Hierbij wil ik jullie bedanken dat jullie dit alles met anderen willen delen, zelf haal ik hier weer kracht uit. Vind het "fijn" om te lezen dat ook anderen met vragen zitten zoals hoe nu verder. Voel me bijv. soms zo schuldig tegenover Joris* dat we denken over een eventuele zwangerschap ed.
Maar het doet ook niets af aan het feit dat ik hem zo erg mis en altijd van hem zal blijven houden!!
Groeten Roos
 
Hoi Roos,

Wat vervelend dat ook jij dit moet meemaken! Hopelijk hebben jullie ondanks het grote verdriet ook fijne herinneringen aan jullie kleine vent!

Net als jij (en waarschijnlijk ieder ander die dit heeft meegemaakt) ben ik vorig jaar ook meteen gaan zoeken naar verhalen en ervaringen van anderen. Ik vond het ook heel fijn om herkenning te vinden voor mijn gedachten en gevoelens. Het is een stukje bevestiging dat wat je voelt/ beleeft 'normaal' is. Dus lees lekker mee en als je vragen hebt, of toch (stukjes van) je eigen verhaal kwijt wilt: ga je gang!

Sommige mensen praten (en schrijven) heel makkelijk, anderen hebben daar meer moeite mee, maar het een is niet beter dan het ander. Je moet gewoon doen wat jij het fijnste vindt!
Ik schrijf regelmatig in een dagboek, dat is voor mij een manier om alles op een rijtje te zetten en herinneringen te bewaren. Bovendien: als ik het heb opgeschreven, kan ik het ook 'uit m'n hoofd' zetten, hoef ik er niet steeds meer aan te denken. En: een dagboek zegt niets terug, dus je kunt er schrijven wat je wilt, zonder dat je bang hoeft te zijn voor een reactie.
Mij hielp het ook om m'n gedachten en gevoelens aan m'n man te vertellen, als ik dat met praten even niet kon; hij kon dan gewoon lezen wat ik dacht/voelde.
Maar nogmaals: doe het op de manier die bij jou past en waar je je prettig bij voelt!

Ik wens jullie heel veel sterkte met alles wat nog komen gaat en hoop nog vaker van je te horen!
En jullie lieve Joris* is er altijd bij, en voelt wel hoeveel jullie van hem houden!

groetjes Anita
 
Hoi,

Gisteren hebben we de 'verjaardag' van ons Floor* gevierd. Het was een fijne dag!
Bezoek gehad van familie en vrienden, mooie kaartjes en veel (roze) bloemen gekregen.
Ook op het grafje zijn weer mooie bloemetjes gezet, dus het ziet er weer prachtig uit!
's Avonds nog een herdenkingsballon opgelaten, ook die deed het heel mooi, het was helder, dus we konden hem nog lang zien.

Van de vrienden hebben we ook nog een boompje voor onze kleine meid gekregen, die we vandaag in de tuin gaan planten. Het is een japanse tulpenboom, die bloeit heel mooi rond deze tijd, daar hebben ze hem speciaal op uitgezocht.

Het is me gisteren dus 100% meegevallen, al moet ik zeggen dat de hele maand augustus wel moeilijker was. De dagen er naar toe waren zwaarder dan de dag zelf.

Wendy, ik denk aan jullie dit weekend en hoop dat jullie het ook op een fijne manier kunnen doorkomen!

groetjes Anita
 
Hoi Anita,
Jee een jaar later. Kan me nu nog geen voorstelling
maken hoe mijn leven er dan uit zal zien. Gaat nu nog steeds geen dag voorbij zonder tranen, leegte en een ongelukkig gevoel.

Wat bijzonder en fijn dat jullie vrienden zo dicht bij jullie staan en Floor* z'n mooi cadeau schenken! Zelf willen we ook een boom planten voor onze Joris we weten alleen nog niet welke. Zo kan ons mannetje toch groeien.

Lees dat jullie ook een herdenkingsballon opgelaten hebben, dit lijkt mij erg mooi. Misschien een domme vraag maar hoe kom je hier aan?

Nog bedankt voor je lieve woorden!
groeten Roos, trotse mama van Joris*
 
Hoi Roos,

Laat die tranen maar lekker komen! In elke traan zit een stukje liefde dat je je mannetje had willen geven, dus je kunt nooit teveel huilen!

De boom is nu geplant, hij is wel groter dan we hadden verwacht, maar het is net alsof hij er altijd al stond. Heel mooi!
De herdenkingsballon heb ik besteld op internet bij Zonnevogel. even googlen (zonnevogel + herdenkingsballon), dan vind je het wel!

Mag ik vragen of Joris* is begraven of gecremeerd? (Als je het liever niet wilt zeggen, ook prima hoor!)

groetjes Anita, mama van Floor* en ...

 
Hoi Anita,
Natuurlijk mag je het vragen. We hebben onze Joris* begraven op een mooi zonnig plekje op de begraafplaats niet ver van ons huis. Vond het wel een vreemd idee toen we voor de 1ex naar de begraafplaats gingen om een plekje voor hem uit te zoeken. Anders rijd je er bijna dagelijks langs en weet je dat er een begraafplaats is, nu woont Joris er (zoals zijn grote zus zegt) en rijd je er met een heel ander gevoel langs. Nu komen we er vaak met ons 3en om even bij ons mannetje te zijn. Voor ons is het een fijne plaats, het geeft vooral mij rust!

Mijn dochter zit heerlijk naast me te knutselen ga nog even op internet kijken voor zo'n ballon.

groeten Roos, trotse mama van 2 kinderen
 
Hoi Roos,

Wij vinden het ook heerlijk om een plekje te hebben waar je naar toe kunt! Mijn man zegt dan ook altijd: "Ik ga nog even naar ons Floor*"
Afgelopen week met haar 'verjaardag' hebben we het grafje weer extra mooi gemaakt, zo kunnen we toch nog iets voor haar doen.
En inderdaad, het gevoel dat je nu bij de begraafplaats hebt is heel anders. Het is nu ook een beetje van ons, voelt heel vertrouwd...

Begrijpt je dochter een beetje wat er is gebeurd? Of is ze daar nog te jong voor? En vind je dat extra moeilijk, dat je er ook voor haar moet zijn, of geeft het je juist steun en afleiding?
Ik stel m'n vragen maar gewoon, maar je hoeft er natuurlijk geen antwoord op te geven...

ga nu lekker lunchen met een vriendin.
tot de volgende keer maar weer!

groetjes Anita
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan