even voorstellen.

Hoi,

Ben ik nog even, maar als jullie het niet erg vinden doe ik alleen even m'n eigen verhaaltje om jullie op de hoogte te brengen en reageer even niet op jullie berichtjes (maar ik volg ze wel en leef met jullie mee hoor!).

Alle controles die ik tot nu toe heb gehad waren weer goed, voel me ook goed, al wordt het lichamelijk nu wel echt zwaarder: sneller moe, last van m'n bekken (vooral 's nachts in bed) en alle andere dingen die 'er bij horen'.
De spanning wordt wel steeds groter nu het dichter bij komt.

Dinsdag moet ik weer naar het ziekenhuis, dan doet de gyn inwendig onderzoek om te kijken hoe het er voor staat. Als de baarmoedermond rijp is en ik eventueel al wat ontsluiting heb, kan ik vanaf donderdag (37 wk) ingeleid worden. Anders moet ik om de dag terug en kijken we dan hoe het gaat. Maar de uiterste datum is volgende week donderdag (dan ben ik 38 weken).
Stiekem hoop ik dat we dinsdag dus positief nieuws krijgen en het deze week al zo ver is, maar ook dit voelt dubbel...
Het liefst zou ik gewoon een natuurlijke bevalling (dus geen inleiding) hebben, met de garantie dat alles goed komt. Maar die garantie kan natuurlijk niemand geven.
Aan de andere kant geeft het ook wel rust om te weten dat bij een inleiding alles van begin tot eind onder controle is. En ik denk dat ik dat nu het meeste nodig heb.
We kijken echt ontzettend uit naar onze uk, maar ik zal het 'buikgevoel' wel enorm missen. Geniet daar nog zoveel van, en heb ook wel het idee: dit is nog even de beste plek voor ons kindje. En ik ben het ook nog helemaal niet beu, zoals je soms bij anderen hoort. Maar ja, die spanning hè?!

Zoals jullie kunnen lezen: m'n gevoel en gedachten zijn volop aan het werk. En wat het beste is? Dat weet denk ik niemand.
Op dit moment is voor ons gewoon het belangrijkste dat we dit kindje mogen houden!

Zal dinsdag nog even laten weten hoe het was, maar denk dat ik de komende weken wat minder aanwezig zal zijn...
Hoewel..., vind het zo fijn om alles met jullie te delen, dat ik het waarschijnlijk niet kan laten om jullie zo snel mogelijk te laten weten hoe het is gegaan!

Heel veel groetjes!
Anita, mama van Floor* en .... (en Wendy, ik voelde precies hetzelfde toen ik dat voor het eerst kon typen!!!)
 
Roos,

net tegelijk aan het typen geweest...

Vaak komen die gevoelens tegelijk: het verlangen terug naar jullie Joris* en/of naar een kindje, het loopt allemaal in elkaar over.
En ook al voel je je rot: zo dicht bij je gevoel zijn en daar aan toe geven, kan daarna ook weer een positief gevoel geven en opluchten. Dus jank vanuit je tenen zou ik zeggen! Joris* weet hoeveel je van hem houdt en houdt net zoveel van jullie!

dikke knuffel! (ben vandaag nogal knuffelig)
Anita

P.S. Die eerste menstruatie is inderdaad een lichtpuntje: het werkt weer..., weer iets wat 'normaal' is.
 
@ Roos

Ik begrijp je zo goed ik heb dit ook gehad, zo'n beetje elke vriendin die nog geen kinderen had (en bij wie het zwanger worden niet lukte) heeft het afgelopen jaar een kindje gekregen, ik vond dit heel fijn voor hun maar ook zo moeilijk op die momenten miste ik Merle nog meer dan anders. Af en toe heb je zo'n hoogte of dieptepunt in je verdriet de enige remedie is praat het van je af en jank af en toe eens lekker. Weet dat je hier je verhaal altijd kwijt kunt!!
Fijn dat het goed voelt dat je ongesteld bent geworden!

@ Anita

Wat fijn dat de controles goed zijn, ik denk aan je de komende tijd en wens je al het geluk van de wereld en veel sterkte!

Liefs Wendy mama van Merle* en ??
 
Hoi Anita,
Een dikke knuffel terug en ik denk de komende tijd aan je.
Tot snel, maar niet te snel! (heb zelf nog steeds last van mijn bekken na 10 weken omdat ik te veel heb gedaan!)
X Roos
 
Nou meiden,

Dacht vanmorgen dat het al zo ver was. Om kwart over 5 naar de wc geweest, terug in bed: buikkramp. 10 minuten later weer, en nog eens 10 minuten later weer. Mmm, zou het dan toch al zo ver zijn? Mannetje staat altijd rond half 6 op, ging douchen en toen hij terug in de slaapkamer kwam zei ik maar voorzichtig: misschien dat je vandaag toch maar niet moet gaan werken (hij moet altijd ruim 45 minuten rijden). Gelukkig kan hij ook vanuit thuis werken, dus dat was geen probleem.
Ik ben lekker in bed blijven liggen, met om de 10 minuten een wee. Wat een heerlijk gevoel was dat! Toch vanzelf begonnen, ik was er helemaal klaar voor en had helemaal het gevoel: vanavond hebben we er een kindje bij! Maar helaas te vroeg gejuicht...
Om kwart over 8 ben ik ook maar naar beneden gegaan, wat gegeten en daarna in de douche. En toen... niks meer. Ja, af en toe een harde buik, maar dat had ik gisteren de hele dag door. Balen!! Waren dus voorweeën.

Maar toch hebben ze wel wat werk gedaan, bleek vanmiddag in het ziekenhuis. Heb al 2 cm ontsluiting en ze kon het hoofdje al voelen! De afspraak om donderdag in te leiden is gemaakt, dan worden de vliezen doorgeprikt (dus gelukkig geen getob met gel enz. en een infuus hoeft alleen als er niet vanzelf goede weeën komen).
Maar met een beetje geluk zet het vannacht of morgen toch door en hebben we toch helemaal een natuurlijke bevalling. We zullen zien!

De kleine uk blijft lekker aanwezig en stelt me gerust. Heb dan ook totaal geen paniek gevoeld bij de weeën, terwijl ik van tevoren echt dacht dat ik het heel eng zou vinden als het zover was. Maar ik kon me er lekker aan over geven en had echt het gevoel: laat maar komen! En daar ben ik heel blij om ben, dat ik nu kan zeggen:
Ik ben er echt klaar voor!

groetjes Anita, mama van Floor* en ....
 
Hoi Anita,
Jee zeg, zit met ingehouden adem achter de computer te lezen. Wat spannend allemaal. Fijn dat je je goed en ontspannen voelt. Het aftellen is nu echt begonnen.
Wens je een goede nacht en wie weet....

Hoi Wendy,
Hoe is ie? Hoe voel je je?

Ben zelf niet zo lekker, maar ja is voor een goed doel.

groeten Roos
 
Hoi,

@ Anita

Ow jeetje zeg wat spannend!! Ik hoop zo voor je dat alles naar wens mag gaan en dat je de volgende keer dat je hier komt moeder van jullie 2 kindje mag zijn!

@ Roos

Ik ben af en aan wat misselijk dat kan twee dingen betekenen het komt of van de zwangerschap (ken ik niet van toen ik zwanger was van Merle maar ja dat zegt niks natuurlijk) of van de spanning. Verder voel ik me goed het voelt niet vreemd om zwanger te zijn daar was ik wel bang voor. Gisteravond zijn we naar mijn ouders geweest om het te vertellen. We kwamen daar, deur opslot niemand die door had dat wij er stonden, dus toen heb ik gebeld mijn moeder nam op en toen heb ik gezegd dat ze als de sodemieter naar beneden moest komen (ze was boven) en dat iedereen met haar mee moest gaan. (dacht dat ze niet alleen boven was) Ze deed de deur open en toen zei ik tjonge jonge dat lijkt ook nergens naar een zwangere vrouw buiten laten staan! Haar reactie ja echt?? Ik dacht het al! Toen ze ons gefeliciteerd had zijn we doorgelopen naar de kamer en heb ik gezegd dat als alles goed mag gaan Merle een broertje of zusje krijgt! Iedereen reageerde heel blij mijn jongste zusje heeft een gekneusde enkel die sprong bijna uit haar stoel totdat ze bedacht (of voelde) dat dat niet kon! Mijn andere zusje zei op een gegeven moment ow was het maar alvast juni dat vond ik zo lief! Mijn zusje laat moeilijk haar emoties zien maar dit gaf wel aan dat ze Merle vreselijk mist en dat ze dit ook weer erg spannend vind.

Donderdag heb ik de eerste echo vind het eigenlijk doodeng. Ben erg bang voor een miskraam ik weet dat ik daar niet over na moet denken maar ja een mens is een vreemd ding he? Verder geniet ik er nu ook al wel vreselijk van hoor!!!

Ik hoop dat jij ook snel zwanger mag zijn ik duim voor je!

Xx Wendy mama van Merle en ???
 
Jee donderdag wordt wel een heel bijzondere dag voor jullie beide!

Snap best dat het allemaal heel erg spannend en eng is Wendy, denk dat ik dat zelf ook zou hebben. Dat is nu ook het dubbele gevoel wat ik heb. Zit nog midden in het verdriet van Joris* maar verlang er ook naar om weer een kindje te krijgen. Wat nu als ik weer echt zwanger zou kunnen worden, lijkt me zo eng. Maar gelukkig heb ik jullie ervaringen waar ik weer hoop en kracht uit kan halen.

Zelf was ik bij beide zwangerschappen de eerste 4 maanden misselijk, daarna ging het over.

Wat fijn dat je familie zo leuk reageerde, ze leven vast heel erg met jullie mee.

Laat je het nog even weten als je de echo hebt gehad?!

groeten Roos XXX
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan