Hallo allemaal!
Wij gaan dadelijk op kraamvisite bij iemand die bij mijn man op kamers heeft gezeten. En ik heb er echt ontzettend veel zin in!! Lekker even zo'n hummeltje in m'n armen...
Heel veel mensen vragen dan: vind je dat niet moeilijk? Maar ik vind het juist heerlijk!
Scheelt ook wel dat het een jongetje is denk ik, misschien zou ik het met een meisje moeilijker vinden. weet ik niet hoor, want het blijft toch een heel ander kindje en niet ons Floor*.
@ Suus: klinkt voor mij helemaal niet raar, hoor, dat je voelt dat ze nog bij je is. ik heb dat ook! Na de begrafenis 's nachts ook heel sterk. Toen voelde ik ook echt dat ze er was en "zei": jullie hebben voor mij gezorgd, nu zal ik voor jullie zorgen. echt heel beschermend, zo fijn!
Ik hoop voor jullie dat het met IVF wel zal lukken en zal voor jullie duimen!
Wij gaan ook voorzichtig aan weer een poging wagen voor een tweede kindje, maar meer van: we zien wel wat er gebeurt. Het hoeft nog niet meteen.
@ Petra: Dat gevoel van de knoop die eindelijk los komt, heb ik ook echt gehad in het begin. Maar ik beschreef het meer als iets wat er zat, maar ingekapseld was en waar ik niet bij kon. Dat lukte pas toen ik mijn dagboek van de zwangerschap af had gemaakt en het hele verhaal had opgeschreven. Toen pas 'brak het open' en kon ik bij m'n diepste verdriet.
En die dag dat je uitgerekend was, is natuurlijk moeilijk. Dat blijft ook een datum die altijd in je gedachten zal blijven, net als de geboorte- en sterftedatum...
Als ik je verhaal zo lees, denk ik: poeh, die zal het ook niet altijd makkelijk hebben gehad, 4 miskramen. Een kindje dat autistisch is, wat ook veel zorgen met zich mee zal brengen (ben leerkracht, dus weet er wel wat van, maar weet natuurlijk niet hoe het is als het je eigen kind is...) en dan nu ook nog dit.
Ik hoop dat je in je omgeving veel mensen hebt bij wie je terecht kunt en met wie je je verdriet kunt delen. En hier kun je natuurlijk altijd je verhaal kwijt!
Soms is het zo nietszeggend, maar ik wil jullie toch alle kracht en sterkte wensen om er samen bovenop te komen!
@ Wendy: Het gaat hier al weer een stuk beter, ligt toch echt aan het weer, denk ik!
Ik vond het heel fijn om een album te maken! Heb dat ook gedaan, maar dan zo'n foto-boek dat je op de computer kunt maken. heb er ook allemaal gedichtjes enzo ingezet. Ik vond het heel fijn om er mee bezig te zijn. Het is nu ook echt een boek waar we trots op zijn en dat we graag aan anderen laten zien.
We hebben trouwens nog steeds niets gehoord over ons grafsteentje, en het is toch bijna eind januari... ben benieuwd hoe lang het nog duurt, ga anders volgende week wel even bellen.
Fijne zondag nog verder!
groetjes Anita, mama van Floor*