lekker he als je gewoon rust in je donder kan hebben en ook kan genieten van op de bank zitten.... dat onrustige is gewoon onplezierig (ben ook blij dat ik dat kwijt ben, had ik een paar week terug wel, toen moest het ook allemaal nu direct dadelijk).
En die bevalling... ja wil ik wel vertellen hoor en een ander moet zich daar ook weinig van aan trekken, want echt elke bevalling is anders, zelfs mijn 2e was heel anders dan bij de oudste.
Ik was toen op een dinsdag uitgerekend en we hadden nog vrolijk kaarten voor de bios gereserveerd voor zaterdag ervoor. Voelde me uitstekend... tot die zaterdag. Voelde me al wat raar en ongemakkelijk, maar geen weeen ofzo. Zei tegen m'n man: laten we dan maar voetbal gaan kijken (EK, Nederland tegen Zweden... ja dat vergeet ik dus niet weer haha). Maar in de loop van de middag/avond kon ik niet meer zitten, staan, liggen, alles deed in eens pijn, vooral mijn buik (maar nog geen weeen) en toen begon ik er enorm bij te spugen en de VK toch maar gebeld.
Was eigenlijk binnen een halfuur bekeken: naar het zhuis. Wat er was??? Dat wisten ze niet maar wel dat het niet klopte. Bleef ook maar spugen en spugen, niet grappig meer.
In het zhuis aan een infuus met vocht geslingerd en wat ik ze achteraf erg kwalijk neem is er toen geen echo gemaakt om te kijken bij de kleine. Hadden ze dat toen wel gedaan hadden ze toen gezien dat ik eigenlijk amper vruchtwater meer had. Nu kwamen ze er maandagochtend achter dat ik geen vliezen meer had!
Ze zouden de vliezen breken en inleiden, maar geen vliezen meer te bekennen. Lag al aan het infuus dus direct weeenopwekkers en antibiotica erbij aan, want gezien het moment dat ik klachten kreeg had ik op maandagochtend waarschijnlijk al een dag of 4/5 gebroken vliezen.
Ik kon nog steeds niks binnenhouden, zelfs geen water, ondanks antibraakmiddelen die door het infuus zijn gemikt/ Toen werd er alsnog een echo gemaakt van de kleine en die bleek praktisch droog te liggen! Je maakt altijd wel wat nieuw aan, maar dat bleef ik dus ook verliezen, dus veel was het niet waar hij in lag.
Rond 9 uur ging het infuus erin en in het begin viel het wel mee (had meer last van dat continu spugen dan van de weeen). Lag helaas wel 'vast' door allerlei apparatuur en natuurlijk infuus, kon geen kant op. Rond een uur of 2 kwam ik toen in een weeenstorm die geduurd heeft tot het moment dat ik persweeen kreeg rond kwart voor 6 en dat was enorm heftig.... ik ben op een gegeven moment ook echt van de wereld geweest, ben hele stukken kwijt, kon niet meer praten en voelde mijn handen en gezicht niet goed meer.... waarschijnlijk stukje hyperventilatie.
Toen ik eenmaal mocht persen ging het heel snel en makkelijk. 20 minuutjes.... oké wel een knip gekregen, want hij lag er niet goed voor en ze hebben pressie op mijn buik uitgevoerd (zuster van 80 kilo met haar volle gewicht meeduwend... kind moest er NU uit) en hij was er.
Hij mocht even bij me liggen, maar toen kwam de kinderarts en hij moest toch mee naar de kinderafdeling, infuus met antibiotica in zijn hoofdje en van alles meer.
Die hele week in het zhuis is me niet echt 'bevallen'. We hoorden weinig tot niks van de kinderartsen, moesten alles eruit trekken, kreeg geen ondersteuning bij de borstvoeding en veel meer van dat soort dingen.
Later hoorde ik het verhaal van een moeder die beetje zelfde had gehad als ik, alleen zij kreeg niet de infectie maar haar kind.... dat ventje heeft nooit leren lopen, omdat de infectie op zijn botten is geslagen. Dat vond ik zo heftig om te horen... het had heel anders af kunnen lopen met onze vent!
Natuurlijk enorm blij dat ik degen was die zo ziek is geweest (ook nog weken na de bevalling) en er niks met hem was, maar alles bij elkaar gaf mij/ons niet het vertrouwen de 2e bevalling thuis te doen.
En zijn bevalling was er echt eentje uit het boekje.... rustige weeen die langzaam heftiger werden, vliezen gebroken met 6 cm, toen in een kwartier naar volledige ontsluiting (wel even heel heftig) en 7 minuten persen later had ik onze 2e zoon op mijn buik. En daar mocht hij blijven en konden we genieten... en hij mocht na alle controles gewoon direct mee naar huis, zo relaxed, heerlijk.... daar gaan we nu weer voor (al weet ik nu als geen ander dat je je niet teveel op iets in moet stellen, want het gaat toch anders)
Nou lang verhaal, helft staat er niet in, maar moet naar school haha.
groetjes,
Marije
En die bevalling... ja wil ik wel vertellen hoor en een ander moet zich daar ook weinig van aan trekken, want echt elke bevalling is anders, zelfs mijn 2e was heel anders dan bij de oudste.
Ik was toen op een dinsdag uitgerekend en we hadden nog vrolijk kaarten voor de bios gereserveerd voor zaterdag ervoor. Voelde me uitstekend... tot die zaterdag. Voelde me al wat raar en ongemakkelijk, maar geen weeen ofzo. Zei tegen m'n man: laten we dan maar voetbal gaan kijken (EK, Nederland tegen Zweden... ja dat vergeet ik dus niet weer haha). Maar in de loop van de middag/avond kon ik niet meer zitten, staan, liggen, alles deed in eens pijn, vooral mijn buik (maar nog geen weeen) en toen begon ik er enorm bij te spugen en de VK toch maar gebeld.
Was eigenlijk binnen een halfuur bekeken: naar het zhuis. Wat er was??? Dat wisten ze niet maar wel dat het niet klopte. Bleef ook maar spugen en spugen, niet grappig meer.
In het zhuis aan een infuus met vocht geslingerd en wat ik ze achteraf erg kwalijk neem is er toen geen echo gemaakt om te kijken bij de kleine. Hadden ze dat toen wel gedaan hadden ze toen gezien dat ik eigenlijk amper vruchtwater meer had. Nu kwamen ze er maandagochtend achter dat ik geen vliezen meer had!
Ze zouden de vliezen breken en inleiden, maar geen vliezen meer te bekennen. Lag al aan het infuus dus direct weeenopwekkers en antibiotica erbij aan, want gezien het moment dat ik klachten kreeg had ik op maandagochtend waarschijnlijk al een dag of 4/5 gebroken vliezen.
Ik kon nog steeds niks binnenhouden, zelfs geen water, ondanks antibraakmiddelen die door het infuus zijn gemikt/ Toen werd er alsnog een echo gemaakt van de kleine en die bleek praktisch droog te liggen! Je maakt altijd wel wat nieuw aan, maar dat bleef ik dus ook verliezen, dus veel was het niet waar hij in lag.
Rond 9 uur ging het infuus erin en in het begin viel het wel mee (had meer last van dat continu spugen dan van de weeen). Lag helaas wel 'vast' door allerlei apparatuur en natuurlijk infuus, kon geen kant op. Rond een uur of 2 kwam ik toen in een weeenstorm die geduurd heeft tot het moment dat ik persweeen kreeg rond kwart voor 6 en dat was enorm heftig.... ik ben op een gegeven moment ook echt van de wereld geweest, ben hele stukken kwijt, kon niet meer praten en voelde mijn handen en gezicht niet goed meer.... waarschijnlijk stukje hyperventilatie.
Toen ik eenmaal mocht persen ging het heel snel en makkelijk. 20 minuutjes.... oké wel een knip gekregen, want hij lag er niet goed voor en ze hebben pressie op mijn buik uitgevoerd (zuster van 80 kilo met haar volle gewicht meeduwend... kind moest er NU uit) en hij was er.
Hij mocht even bij me liggen, maar toen kwam de kinderarts en hij moest toch mee naar de kinderafdeling, infuus met antibiotica in zijn hoofdje en van alles meer.
Die hele week in het zhuis is me niet echt 'bevallen'. We hoorden weinig tot niks van de kinderartsen, moesten alles eruit trekken, kreeg geen ondersteuning bij de borstvoeding en veel meer van dat soort dingen.
Later hoorde ik het verhaal van een moeder die beetje zelfde had gehad als ik, alleen zij kreeg niet de infectie maar haar kind.... dat ventje heeft nooit leren lopen, omdat de infectie op zijn botten is geslagen. Dat vond ik zo heftig om te horen... het had heel anders af kunnen lopen met onze vent!
Natuurlijk enorm blij dat ik degen was die zo ziek is geweest (ook nog weken na de bevalling) en er niks met hem was, maar alles bij elkaar gaf mij/ons niet het vertrouwen de 2e bevalling thuis te doen.
En zijn bevalling was er echt eentje uit het boekje.... rustige weeen die langzaam heftiger werden, vliezen gebroken met 6 cm, toen in een kwartier naar volledige ontsluiting (wel even heel heftig) en 7 minuten persen later had ik onze 2e zoon op mijn buik. En daar mocht hij blijven en konden we genieten... en hij mocht na alle controles gewoon direct mee naar huis, zo relaxed, heerlijk.... daar gaan we nu weer voor (al weet ik nu als geen ander dat je je niet teveel op iets in moet stellen, want het gaat toch anders)
Nou lang verhaal, helft staat er niet in, maar moet naar school haha.
groetjes,
Marije