Hey dames,
Nou, ik ga dus naar ronde drie. Afgelopen zondag kreeg ik lichte bloedingen, en nu is mijn ongi dus echt doorgekomen.
Ik heb deze keer echt een super korte cyclus gehad, 21 dagen.
Ik baal er wel een beetje van dat mijn lichaam nog altijd van slag lijkt te zijn. Ik hoop dat dit geen voorteken is van mijn 'aandoening', dat ik dus al niet meer zwanger kan worden...
Ik merk dat ik het best vervelend vind. Zeker omdat je er eigenlijk niet echt met iemand over kunt praten. Mijn vrienden en familie weten mijn geschiedenis, en ondanks dat ons zoontje bijna 3 is heeft nog niemand gevraagd naar een tweede kindje. Omdat ze onze situatie dus kennen, en weten dat het mss een heel gevoelige vraag kan zijn.
De familie van Jasper en zijn vrienden daarentegen zijn anders, zij zijn er niet zo mee bekend. Laatst hadden we een familiefeest en kreeg ik die vraag wel 3 keer. Pffff... was echt niet fijn hoor.
Aan de ene kant zou ik het zo graag aan iemand vertellen zodat ik meer steun kan krijgen, maar aan de andere kant, tja... ik weet het niet.
Heb het gewoon een beetje moeilijk nu, en het gevoel dat ik bij niemand terecht kan. Misschien ook wel de hormonen van het ongi zijn...
Nou, ik ga dus naar ronde drie. Afgelopen zondag kreeg ik lichte bloedingen, en nu is mijn ongi dus echt doorgekomen.
Ik heb deze keer echt een super korte cyclus gehad, 21 dagen.
Ik baal er wel een beetje van dat mijn lichaam nog altijd van slag lijkt te zijn. Ik hoop dat dit geen voorteken is van mijn 'aandoening', dat ik dus al niet meer zwanger kan worden...
Ik merk dat ik het best vervelend vind. Zeker omdat je er eigenlijk niet echt met iemand over kunt praten. Mijn vrienden en familie weten mijn geschiedenis, en ondanks dat ons zoontje bijna 3 is heeft nog niemand gevraagd naar een tweede kindje. Omdat ze onze situatie dus kennen, en weten dat het mss een heel gevoelige vraag kan zijn.
De familie van Jasper en zijn vrienden daarentegen zijn anders, zij zijn er niet zo mee bekend. Laatst hadden we een familiefeest en kreeg ik die vraag wel 3 keer. Pffff... was echt niet fijn hoor.
Aan de ene kant zou ik het zo graag aan iemand vertellen zodat ik meer steun kan krijgen, maar aan de andere kant, tja... ik weet het niet.
Heb het gewoon een beetje moeilijk nu, en het gevoel dat ik bij niemand terecht kan. Misschien ook wel de hormonen van het ongi zijn...
hoop dat iedereen snel een positieve test in handen heeft!!