[quote quote=10499428]Hoi Madsj, Ik ken je niet maar het doet me veel dat je zo ongerust bent. Ik weet niet of een punctie wel 100% uitsluitsel geeft maar zou je dan niet beter nogmaald een NIPT kunnen doen? Ik zou die optie ook met je gynaecoloog bespreken want een punctie brengt zoals je zelf ook aangeeft risico mee. Je bent natuurlijk wel al bij een termijn dat als de geboorte zich aandoet door de punctie, de baby grote overlevingskans heeft. Ik ben zelf ook een control fresk, kinderen krijgen was best een stap. En toen ineens een tweeling, terwijl we dachten “dit hebben we al sn gedaan en doen we weer” daarna de onzekerheid na het overlijden van C. Wij hadden ook NIPt gedaan, met een eeneiige tweeling vonden we het vanwege ons zoontje J belangrijk te weten dat ze gezond zijn. Een tweeling met Down lijkt me niet te doen, en dat vonden we ook tegenover J niet uit te leggen. Alles, ook nevenbevindingen, was OK gelukkig. Nooit gedacht dat die niet 100% betrouwbaar is. Pas laatst.voor het eerst iets over gelezen. Kan je overigens naast een gesprek met je gynaecoloog, niet ook eens een gesprek aangaan met een psycholoog, bv aan het ziekenhuis en wellicht zwangerschap gerelateerd? Je klinkt alsof jeje helemaal blind staart op die kei kleine mogelijkheid dat het Down is, terwijl de hartstikke logische verklaring is dat het gewoon moeders beentjes zijn. Misschien kan een specialist hierin je ook bijstaan. Ik zeg niet dat je gek bent he, want ik snap je onzekerheid en bezorgdheid. Maar wellicht kan zo iemand helpen te relativeren en je de zonnige kant weer laten zien. Ook voor je man, kind en de baby in je buik is het belangrijk dat je goed in je vel zit en niet onnodig stress hebt.
Heb je trouwens nog de groeiecho metingen van je oudste? Je zegt dat hij gemidddeld was.maar het is me niet duidelijk of dit over de echos of geboort gaat. Op welke lijn zaten zijn beentjes bij de echo?
[/quote]
Hoi Meis, allereerst wat een mega begripvolle en lieve reactie. Het klopt, ik had gisteren echt even een "zwarte" dag. Ik zag het allerzwartste scenArio in mijn hoofd en kon me inderdaad alleen maar obsessief focussen op Down. Het is niet dat ze dan niet meer welkom is, maar ik had even geen rooskleurig beeld meer van alles en schrok van mezelf.
Ik herken het wel van andere onderwerpen: meestal heb ik dit een dag (bv na zo'n echo-uitslag, dat is dan de trigger) en dan na een dag verwerken gaat het weer. Jouw berichtje kwam precies op het goede moment, waarvoor dank. Ik ben vandaag weer een stuk positiever opgestaan.
Daarnaast sprak ik een (andere) gynaecoloog vandaag van het MMC en hij zag ook echt geen reden om vooral aan Down te denken. De NIPT vond hij "erg geruststellend" en al het andere (dwerggroei enz) is echt uitgesloten. Down is niet 100% uit te sluiten gaf hij toe, maar omdat er geen andere afwijkingen uit de GUO kwamen acht hij de kans echt zeer zeer klein.
Ja; we zouden het dicht kunnen timmeren met een punctie en ja, ik zou dit mogen doen want we komen er ook voor in aanmerking qua metingen (korte ledematen). Maar hij vond het niet nodig, behalve als ik me inderdaad extreem op zou vreten. Hebben afgesproken dat ik weer bel mocht dat heftige gevoel terugkomen en dan mag ik bellen met Maastricht over een punctie en voor- en nadelen daarvan. De placenta zag hij goed werken (uit de resultaten genomen), buikje ligt ook niet achter dus hij zei dat kan voor nu ook uitgesloten worden. Ik mag nog bloedprikken op eventuele infecties maar ook daar verwacht hij niks uit.
Kortom: de kans is zeer zeer klein dat het Down betreft en groot dat het de bouw betreft. Ik probeer me hier nu gewoon aan vast te houden. Ik berust me nu in het idee dat het gewoon zo is wat het ook is en dat het wss allemaal toch gewoon ok zal zijn. Ik hoop dat ik dit vast kan houden.
