Heel graag een 3e willen maar man wil niet.

Hej Liseau, ik begrijp het wel dat je even afstand moet nemen van dit forum, het houdt je werkelijk bezig, vooral als het niet zo gaat als je graag zou willen. Nou meis, ik wens je heel veel sterkte en laat over een paar weken even weten hoe het met jou en met jullie gaat.

Anne, ik heb nu 2 jongetjes van 4 en 2. Als het slecht weer is (helaas al de hele maand aug), kunnen ze niet naar buiten en dan vervelen ze zich zo dat ze de hele tijd gaan klieren (de oudste) en gaan hangen of driftig worden (de jongste). Ik ben dan de hele tijd alleen maar aan het corrigeren en moet boos worden, straf uitdelen etc....  en ik vraag me dan af: nu nog een derde erbij? Ik ben nu weer iets mobieler, nu de oudste naar school gaat en de jongste met papa meehuppelt op de boerderij.   Tja, en dan komen die hormonen weer om de hoek kijken dat ik dan toch vaker denk dat ik het leuk vind om toch nog voor die derde te gaan. Goed in die zin is de beslissing genomen en wij gaan nu ook bewust voor de derde (nu in de tweede ronde), maar toch, soms komt er weer die twijfel....

Groetjes, Ruma
 
Hi Ger en Ruma,



Bedankt voor jullie reacties! Ik ben dus niet de enige die af en toe
wat minder geniet van de kinderen... Inderdaad is het goed je te
realiseren dat je ook maar een mens bent en niet altijd geweldig en
gezellig kunt zijn, ook al wil je dat zo graag. Gisteren ging het al
weer goed met mijn buien en dat merk ik direct aan de jongens. Vandaag
heb heb ik alleen de jongste thuis, en ik ben van plan het heeeeel
rustig aan te doen. Ondertussen is mijn 'need' voor 'Nummer 4'  
iets geslonken. Maar dat zeg ik maar niet tegen mijn man, want dan
denkt ie vast dat het helemaal weg is. En dat is niet zo.



Tot gauw,

Anne

 
Hallo, ja daar ben ik alweer.... Het lijkt wel een soap, maar nee het is echt waar, het gebeurt mijzelf. En ik voel me alleen, blij en verdrietig en verward en alles tegelijk: hou je vast :ik ben z w a n g e r ... het vermoeden was er van de week al, maar m'n cyclus is zo kort (24 a 25, max 28 dgn). Op z'n vroegst zou ik morgen mijn menstruatie kunnen verwachten, maar sinds gisteren heb ik besloten dat het hele vage streepje toch echt het bewijs levert. De streep was vanmorgen iets minder vaag, maar waar hebben we het over, hoeveel hcg zit er nou helemaal?? Zit te wachten op m'n hulp, dus typ helemaal niet relaxed. Heel kort het vervolg: Man het gisteren verteld en ook hij is ondersteboven maar zeker niet in positieve zin. Ik realiseer me nu pas hoe zeer hij het niet wil. En toch en toch en toch... voel ik hoe graag ik dit kindje wil krijgen, maar welke consequenties zal dat hebben??? We hebben gehuild, geschreeuwd, afstand gezocht, apart geslapen... gelukkig vanmorgen ook weer wat toenadering en afgesproken het even allebei te laten bezinken en er heel bewust even niet met elkaar over te praten.  De ervaring met miskramen hebben we ook (2x), en het is nog zo ontzettend pril... Maar ik moest het even kwijt hier. Tot later!!! L.
 
 Jeetje wat leuk! Gefeliciteerd meid!
Hoop voor je dat het met je man snel opgelost gaat worden en dat hij snel bijdraait.
Was hier al een poosje niet meer geweest omdat mijn man intussen dus wel wil maar werd op 1 of andere manier hier ff weer naar toe getrokken en nu lees ik dit!!

Heel veel succes, liefde en wijsheid gewenst.

x Mamaloe!
 
Jeetje Liseau!!

Wat lees ik nu?? Wat een toeval zeg!! Nou ja, ik geloof niet in toeval. Alles gebeurt om een reden en het lijkt er bij jou op dat het lot besloten heeft om een of andere reden.

Maar wat gaf je man voor reactie dan? Heel negatief? He wat vervelend nou.
Zo erg dat jullie zelfs apart hebben geslapen? Zou hij van je vragen om het weg te laten halen? Zo erg zou hij toch niet zijn?
Hoe moet het nu met jullie huwelijk? Jeetje wat erg dat je zo'n breuk nu hebt met je man. Terwijl je eigenlijk zulk heugelijk nieuws hebt.

Lieverd, ik hoop dat het goed komt voor je. Het lot heeft dit niet voor niets besloten. En hij is er zelf ook bij geweest. Vergeet dat ook niet!!!

Heel veel sterkte gewens meid en houd ons alsjeblieft op de hoogte!!
Liefs Ger.
 
Hee Liseau,
gefeliciteerd met je zwangerschap en heel veel geluk gewenst ondanks  de moeilijkheden die het met zich mee kan brengen. Of je man er op dit moment nu blij mee is of niet: hij heeft er wel zelf aan mee gewerkt en ik kan me niet voorstellen dat hij uiteindelijk niet blij zal zijn als de kleine eenmaal geboren is. (hopelijk al eerder)
groetjes, Jessy
 
Even 'n tussenstand. Ik had via internet bij het eerste vermoeden groots testen ingekocht (waren in de aanbieding...), dus ik kan elke dag mijn verbazing omzetten in bevestiging. Want het 2e streepje kwam weer sneller en was weer donkerder. Het is gewoon echt waar. Reactie van mijn man is wisselend, hoewel we het er tamelijk geforceerd inhoudelijk niet over hebben. Het komt  op termijn wel goed, en ook dit kind  wordt door hem liefdevol verwelkomd. Maar het is voor ons beiden een schok, en voor hem iets meer omdat hij net besloten  had er echt klaar mee te zijn - dus niet!  Ik  las  jullie verhalen las over hoe moeilijk 't soms is met de kids, dat herken ik zeker ook. Twijfels heb ik dus  ook wel hoor, maar het rotsvaste vertrouwen dat ik het  red - dat  overheerst. We hebben nog lange tijd  voor de boeg, na de eerste emoties kan ik het ook even laten rusten. Maar ik ben  me er elke minuut van bewust, ook lichamelijk is 't niet te missen. Heel bijzonder en ik slurp het op, want dit is dus die laatste keer. Vanmiddag bij de psych (waar ik sowieso moest zijn) m'n verhaal gedaan en heeeeeeel hard gehuild; dat  zat heel hoog  en het  luchtte me  op. Kreeg het advies ruimte voor ons beiden te creeren, elkaar even met rust te laten. En steun ergens anders te zoeken dan bij mijn partner, omdat ik dat van hem nu niet kan verwachten. Gelukkig is dit er, en heb ik een vriendin die me voortdurend volgt. Daarnaast zorgt werk voor afleiding. Kortom: het eigenlijk best goed. Ik hoop dat 't guppie blijft zitten, daar maak ik wel druk om. Maar ja, dat is altijd spannend. L.
 
Wow Liseau!
Gefeliciteerd! Het lijkt inderdaad wel een soap, je kunt je boek wel gaan schrijven denk ik.... Wat een wending!
Ik kan me goed voorstellen dat je je heel tja, onzeker? voelt. Aan de ene kant dolblij, op een roze wolk en in de zevende hemel. Aan de andere kant verdrietig, alleen en rot omdat je het niet met je man kunt delen. En dan natuurlijk nog onzeker of het allemaal wel goed zal gaan in je buik.
Ook je man zal het wel moeilijk hebben, kan ik me zo voorstellen. Nu is er geen ontkomen meer aan, dat vierde kind komt er gewoon. Geen discussies over mogelijk. (Ik ga er dan maar even vanuit dat jullie het niet laten weghalen.) Maar een harde confrontatie. Dat komt hard aan kan ik me zo voorstellen.
In ieder geval ben je zwanger geworden in de periode dat jullie daar voorzover jij wist, allebei achter stonden, dus zonder misleiding ofzo. Hij was er inderdaad zelf bij.
Waarschijnlijk moet hij alles inderdaad laten bezinken. Maar je weet dat hij van jullie kinderen houdt en dat hij van dit kind ook wel gaat houden, dat  kan bijna niet anders. Hij gaat dus bijdraaien, alleen is de vraag wanneer en hoe jullie die tijd doorkomen met z'n tweeen. Goed dat je een vriendin hebt waar je je verhaal kwijt kunt. Heeft je man ook iemand? Hoewel mannen hun moeilijkheden geloof ik ook goed in hun eentje kunnen oplossen.
Lieve Liseau. Ondanks alle problemen hoop ik dat je geluksgevoel overheerst,  dat alles goed komt met je zwangerschap en dat je droomwens voor een vierde kindje in vervulling zal gaan. Geweldig voor je! Ik hoef je niet te vertellen hoe zeer ik het je gun om dit vierde kindje te mogen krijgen.

Anne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan