Heel graag een 3e willen maar man wil niet.

Eh ja nou dat lijkt me inderdaad wel een lastig probleem.

Wij zitten eigenlijk met hetzelfde.

Wegens een hoop complicaties bij de vorige 2 bevallingen ( bij de 2de bevalling moesten zowel mijn kind als ik bijna het leven laten) is er een vergroot risico op vroeg geboorte voor de 32ste week en sja dat ik mijn kind zou verliezen.

Mijn man en ik willen er graag 3 altijd al maar met dit vooruitzicht twijfelt hij toch wel en om eerlijk te zijn ik ook.

Ik denk dat ik het uiteindelijk toch doe omdat ik anders spijt ga krijgen denk ik maar ik moet er echt goed over nadenken en alles afwegen want ik zal het wel redden maar mijn kindje heeft een percentage van ongeveer 80% om te overleven en ja je zou maar net bij die 20% horen

Ik denk er over na we hebben nog even de tijd want ik wil toch nog 3 jaar wachten ermee en tegen die tijd zien jullie mijn verslagen wel weer terug
 
Dag allemaal,
Jee Mirella, dat is wel even 'n ander vraagstuk... heftige keuze zeg. Fijn dat je sowieso nog wilt wachten, want dit lijkt me niet iets wat je eenvoudig beslist. Sterkte!

Ger ben het helemaal met je eens dat nou juist dit de plek moet zijn waar je al je wensen, angsten e.d. kwijt moet kunnen, zonder verontschuldiging. Niemand zegt hier trouwens iets plompverloren zonder verdere tekst en uitleg, dus de lezer kan het altijd in de context plaatsen. En dus Anne, lucht het misschien wel op om hier eerlijk te zeggen wat je grootste droom is. Een dochter dus...  Met je verhaal heb je mij trouwens niet het idee gegeven dat het bij weer een jongen foute boel zou zijn-als het zou gebeuren dan, he. Maar dat zou natuurlijk weer een ander punt zijn. Een vriendin van mij gaf laatst ruiterlijk toe dat ze echt even haar gedachten opnieuw moest ordenen,  toen de echo uitwees dat het wederom een zoon was (ze hadden er toen 2). Ze had echt even  flink gebaald en vind het nog steeds jammer, zonder haar zoon daarmee tekort te doen-want dit  valt onder de noemer vriendinnenpraat.  Ik heb zelf  geen voorkeur, maar ik  heb  dan ook makkelijk praten met inmiddels  2 dochters en 1 zoon.

Hier alles rustig, zou wel eens een echt superduidelijk signaal willen, maar ach die komen vast nog wel... en dan vervloek ik mezelf dat ik dit heb gedacht, let maar op. Er vanavond maar weer eens een testje tegenaan gegooid (heb er nu nog 3) en de teststreep was bijna donkerder dan de controlestreep. Het Is Echt Waar - geweldig. Mijn speurwerk in de ik-word-moeder-tabellen,  moet nog bevestigd  worden door een deskundige, leverde overigens een uitgerekende datum op... die precies valt op onze trouwdag. Is dat bijzonder of is dat bijzonder? Lieve groeten, L.

PS Wat heerlijk dat ik hier mag blijven!!!!!!
 
Mirella, dat is zeker moeilijk, zeg! Ik neem aan dat je dan, voordat je
ervoor kiest om eventueel zwanger te worden, al onder begeleiding van
een arts komt. Is er nog iets dat je kunt doen om het risico te
verkleinen dat er iets mis gaat? Behalve veel controles? Ik snap wel
dat je het nog even uitstelt, jullie beslissing.



Ger, bedankt voor je reactie. Ja, ik vind zelf ook altijd dat je iemand
die iets op een bepaalde manier voelt, nooit daarop kunt veroordelen.
Maar toch wilde ik graag even uitspreken dat mijn gedachten ook uitgaan
naar mensen die helemaal geen keuze hebben...



Liseau, ben ik die vriendin niet? Ik heb ook echt een paar tranen
gelaten toen ik wist dat onze jongste weer een jongen was. Leve de
tests en echo's, want zo kun je je in ieder geval voorbereiden. Nu hij
er is, ben ik helemaal stapeldol op hem en hou ik natuurlijk gewoon van
hem als mensje. Maar die wens voor dat meisje blijft bestaan. Toen ik
zwanger was van de eerste wilde ik juist heel graag een jongen, en ook
toen ik zwanger was van de tweede. Maar bij de derde sloeg ik om. Ook
vertelden een aantal moeders met dochters, waaronder mijn eigen moeder
(ik heb 2 broers), me hoe bijzonder een dochter kan zijn. Dat hield
natuurlijk abrupt op toen we wisten en vertelden dat het weer een
mannetje was. Dan komen de verhalen over schoondochters enzo. Maarja
schoondochters... Weet jij veel waar ze mee thuiskomen?   En dat
duurt nog wel even (mijn oudste is 5!).

Wil jouw vriendin ook nog een vierde om het toch nog te proberen? Of heeft ze zich erbij neergelegd?



Wat fijn dat je zo zwanger bent! Ik snap dat je met zo'n
groothandelverpakking wel iedere dag even kijkt of het echt waar is.
Balen dat je het niet kan delen, maar 9 maanden zijn gelukkig lang.
Jullie hebben vast nog veel tijd om samen te genieten.



Gisteren was ik alleen met mijn jongste thuis (net 1). Wat was dat
saaaaaiiii... Ik had ook geen zin om iets te gaan doen. Heb lekker
sentimenteel filmpjes zitten kijken van toen de jongens net geboren
waren. En natuurlijk denk ik nu nog meer: IK WIL DAT KIND! Inmiddels
sta ik in de wat nuchterder waarom-ook-eigenlijk-niet stand. Maar goed,
ik zal mijn man in die stand moeten krijgen.

Verder ben ik er nog iedere dag de hele dag mee bezig. Het onderwerp
zit echt de hele tijd in mijn hoofd... Pfffff, vermoeiend hoor!



Nou meisjes, fijne dag! Sorry voor de lap tekst.



Groetjes,

Anne

 
Hoi allemaal,

Anne: ik begrijp je heel goed. Zelf heb ik 2 knullen en als ik heel diep in mijn hart kijk, zou ik toch wel heel graag een meisje willen. Niet dat ik niet gelukkig ben met mijn knullen, maar om eens echt van die meisjesdingen te kunnen doen. Papa is van die wilde stoeipartijen en mama is van de boekjes, etc. En met 2 knullen snap je wel  waar de voorkeur naar uit gaat. Maar wij gaan wel voor de derde omdat we graag een derde kindje willen. Ik spits me niet op een meisje, om niet teleurgesteld () te zijn, want ik ben dolgelukkig met mijn 2 jongens en een derde zou ook heel leuk zijn. We hebben zelfs al afgesproken dat we niet willen weten wat het geslacht wordt, mocht ik weer in verwachting raken  (al zal dat wel heel moeilijk worden....). Ik  ga eigenlijk weer uit van een jongen. In ons dorp woont een gezin met 4 jongens, moeder gesteriliseerd (!)  en je raadt het na een aantal jaren toch weer zwanger : in het ziekenhuis alle echo's : meisje. Na de eerste schrik, want het was niet de bedoeling dat er nog een zou komen,  blijdschap over het toetje: een kleine meid. Guess what: het werd een jongetje. de hele kinderkamer was al roze..... Teleurstelling was heel groot, duurde langer eer ze het accepteerde. En dat vond ik eigenlijk toch wel heel erg.

Maar dat neemt niet weg dat een kleine meid wel heel erg leuk zou zijn......

Liseau: wat leuk, op je trouwdag!! Mijn NOD ligt tussen 12 en 17 sept. Weet niet zeker of het wel raak is, hebben wel veel gevrijd, maar op de een of andere manier, ik weet niet.

Hier begint de griep de kop op te steken: hoofdpijn, rillingen, de jongste ligt al met hoge koorts in bed, dus dat wordt nog gezellig....

Groetjes, Ruma
 
Tjee Ruma, wat een verhaal zeg! Denk je dat je een meisje krijgt na 4
jongens en pas als het geboren is, blijkt dat het een jochie is! Ik kan
me goed voorstellen dat het even heeft geduurd voordat ze daar aan
gewend waren...



Spannend dat jij bijna je NOD hebt. Nouja, nog een weekje ofzo. Leuk hoor! Je houdt ons wel op de hoogte he?

En hoe is het met de anderen die aan het proberen zijn? Wanneer moeten jullie (niet) ongesteld worden?

En de zwangeren? Verloopt alles voorspoedig?

Natuurlijk willen we ook graag weten hoe het is met de minder
gelukkigen, zoals Roosje, die wel willen, maar een man hebben die niet
wil meewerken. Hebben jullie je erbij neergelegd? Al uitgevonden hoe je
het verdriet moet verwerken? Ben zeer benieuwd.



kHeb even zitten lezen bij het onderwerp oudere moeders, omdat ik zag
dat daar veel reacties bij stonden en ik zelf ook in die categorie val
(36). En o, wat ben ik weer jeloers. Niet iedereen is zwanger en bij de
meesten duurt het wat langer, maar alleen al het feit dat ze het mogen
proberen!!! Geweldig.



En hier gaat het weer zoals iedere dag. Ik hunker naar het gevoel om
zwanger te mogen zijn... Hoezo geobsedeerd? Dat is nog een
understatement! Gek word ik ervan. En manlief? Die is 3 avonden achter
elkaar niet thuis, dus ik doe alles met de kinderen. Wat maakt het dan
voor hem uit als er nog eentje (echt, eentje maar!!) bijkomt?

Misschien moet ik eens een dagje internet overslaan, want zwanger word
ik er niet van als ik op zoek ga naar verhalen over medestanders of
juist gelukkige zwangeren. En gefrustreerd word ik misschien wel. Of
was ik dat al?



We zien wel. Waarschijnlijk tot morgen!



Liefs

Anne

 
Anne, ik denk dat er best veel moeders zijn die stiekem hopen op een meisje!
In ons geval hoopten wij bij de eerste zwangerschap al op een meid, eigenlijk vooral omdat de zus van mijn man net een dochtertje had gekregen. Wij hebben er dan ook voor gekozen om halverwege de zwangerschap een pretecho te laten maken en daarbij ook te laten kijken of het een jongen of een meisje was, zodat we niet teleurgesteld  zouden zijn bij de geboorte. We hebben toen dus een zoon gekregen en ik was eigenlijk niet  teleurgesteld, ik was meteen stapelgek op hem toen hij geboren was.  Maar toch hoopte ik de tweede keer weer op een meisje en we waren erg blij toen de echo liet zien dat het dit keer wel een meisje was. Ik moet eerlijk toegeven dat het inderdaad leuk is om zowel een zoon als een dochter te hebben. We houden echt van allebei evenveel, maar een meisje en een jongen zijn gewoon heel verschillend in de omgang. Mijn dochter is dan ook echt zo'n prinsessen meisje: gek op jurken, strikjes, glinstertjes, heeft een rose/paarse kamer en tut graag met poppen. Mijn zoon is echt zo'n stoer jochie die graag  klimt en ridder of soldaat speelt en met lego speelt.  Ik zie mezelf in de toekomst inderdaad als toeschouwer bij sportwedstrijden van m'n zoon en winkelend met m'n dochter. Als er nog eens een derde bijkomt weet ik niet of ik een voorkeur zou hebben, ik kan eigenlijk niet kiezen.
Ik blijf voor mezelf en alle andere moeders met de wens voor nog een kindje hopen dat het er nog van zal komen en ik lees graag positieve berichtjes. (Dus Liseau, vooral niet schuldig voelen, goed nieuws is juist waar we op zitten te wachten).
groetjes, Jessy

p.s. Ik  weet ook echt nog steeds niet  hoe je het kunt verwerken als er geen kind meer bijkomt.
 
Hallo moeders!!

Jeetje ik ben al even niet geweest en ik moet meteen helemaal "bijlezen"!

Ik merk wel opeens dat ik echt de enige ben die 1 kindje heeft! hahahaha. Maar goed, als jullie het niet erg vinden dat ik hier rondstruin, dan ik ook niet .

Liseau, zie je wel! Wat zei ik?! Het heeft zo moeten zijn, uitgerekend op je trouwdag!
Hahaahaha wat goed joh.
En je man? Is die al een beetje bijgetrokken? Hoe is het nu bij jullie thuis?En weten je kinderen of je familie het al?
Spannend hoor.....

Wij hebben besloten nog even te wachten tot de boel hier een beetje geregeld is. Financien op een rijtje, baan voor mij vinden. Dat is wel belangrijk. IK ben nog niet ongesteld geworden, dus maandag doen we een test. Als die negatief is dan moeten we toch wachten tot ik ongesteld word, dus dan kunnen we die tijd mooi benutten om alles op een rijtje te zetten.
Ik ga er eigenlijk niet vanuit dat de test positief is hoor.
Gewoon, "ff checken".

Nou eigenlijk niet veel meer te melden.
Tot gauw maar weer!
Liefs ger.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan