Hoe is het met jullie ???????

Bloemetje, dat lijkt me geen probleem hoor! Een kind leert vanzelf zijn naam wel schrijven. Die van ons hebben redelijk lange namen en dat is eigenlijk veel moeilijker.
Wij zijn trouwens ook allang uit de namen (hihi....jongensnaam is al jaren 'bewaard gebleven') en meisjesnaam was ook niet moeilijk. Wij zijn nog lekker ouwerwets dat we de ouders vernoemen, dus nu bij de vierde is er nog maar één ouder aan de beurt.

Hebben jullie trouwens ook wel eens dat je teveel hooi op je vork neemt?
Dat je je eigenlijk gedraagt als niet-zwangere?
Ik dus wel, maar dan wordt je echt weer even teruggefloten.
Af en toe lijkt het wel of ik al nestdrang heb, zo zat ik vanmorgen de keukenplintjes op mijn knietjes te schuren, en te dweilen, keukenkastjes te soppen, bijkeuken soppen,  maar daarna heb ik zo'n last van mijn bekken!
En net was ik bij de Hema, hele volle mand, en ik moest bukken om iets te pakken, kreeg ik zulke zwarte vlekken voor mijn ogen toen ik weer ging staan!
Ik voelde me helemaal duizelig worden en toen ik later in de spiegel keek zag ik echt spierwit.
Pfff.....ik dacht dat ik flauw zou vallen, akelig gevoel was dat!
Dus gaan we vanmiddag maar niet meer teveel doen!

Hebben jullie ook dat -als je bijvoorbeeld alleen nog maar de trap opgaat- je bovenaan al staan te hijgen en te puffen?
Of zou mijn HB te laag zijn?

Groetjes Teddy
(ps: heb een lief snoezig pakje gekocht maatje 56.......zwijmel.....zwijmel........)
 
Teddy,
Dank je voor je bericht. Hehe, dus is helemaal geen probleem. Ja, zat me daar weer beetje druk over te maken. hihi.

En jij hebt drukke ochtend gehad. Ja, ik doe ook snel teveel, ik heb flink last van bekkenklachten, en ik loop nu in de ziektewet en werk 3 dagen per week twee uurtjes die dagen. Maar dan moet ik thuis echt niets meer gaan doen, anders ben ik de dag erna heel de dag verrot, en heb ik veel pijn. Dus ja, dat is ook wel moeilijk.
Vind het vervelend om zo afhankelijk van anderen te zijn. Alleen winkelen of alleen boodschappen doen lukt me nu ook niet meer. Moet steeds iemand mee hebben om spullen te tillen en dingen die laag staan voor me te pakken. Erg vervelend, maar geef er nu wel aan toe. Zodat ik mezelf niet te hard pest.

Dus ja, jezelf voorbijlopen, dat doe ik dus ook vaak. Je denkt vaak, ooh dat lukt wel, ben zwanger, niet ziek, maar toch merk je dat het niet gaat.
En ik ben ook helemaal kapot als ik boven aan de trap sta hoor, komt ook mede door mn hartklachten. Dus hoop dat het na zwangerschap weer beter gaat.

En ouders vernoemen, wel mooi. Bij de meisjesnaam is het een afleiding van mn opa zijn naam, en de overleden opa van mn vriend.
Jongensnaam is niet afgeleid.

Liefs
 
Hier zijn de namen ook bekend, vooral een jongensnaam was er zomaar (bij week 11) en meisjesnaam rolde er op gegeven moment ook wel uit (week 16). Zijn er om privéredenen ook wel vroeg mee begonnen en we 'kunnen' nu ook niet meer anders. Geeft wel een geruststellend gevoel dat de namen klaar zijn.

En ook ik doe alles nog op dezelfde manier als voor m'n zwangerschap. En dat moet ik inderdaad er vlak na bekopen. Gisteren een doos melk (12x1 liter) opgepakt met 1 arm en in de andere hand had ik 5kg aardappelen... snel naar de kassa en daarna snel alles in de auto. Pff... voelde 't wel aan m'n buik en ik weet dat ik dit niet weer moet doen. Dit was net wat te ver. Verder merk ik als ik door de knieën ga en weer omhoog moet, dat ik mijn evenwicht kwijt raak. Niet zozeer duizelig, wordt me niet zwart voor de ogen ofzo. Ik val gewoon om eigenlijk. Heb het nu 1 keer gehad, viel keihard op m'n kont. En traplopen... pff.. vermoeiend zeg. Mijn man 'klaagt' een beetje dat de was niet altijd gedaan is, maar dat red ik gewoon niet meer. De vieze was ligt boven in de mand, de wasmachine in de garage (dus trap af, hal door, keuken door, computerkamer door, bijkeuken door en dan pas in de garage.) en dan de schone was moet tijdelijk in de woonkamer opgehangen worden omdat boven geen ruimte is vanwege verbouwen en dan kan de droge was weer naar boven... 1 keer de trap op en ik ben al gesloopt... heb een periode gehad dat ik zelfs de was ophangen in 2 keer deed. Maar ja... merk wel dat ik iets meer energie krijg, maar die trap op of af blijft vermoeiend.

Hebben jullie trouwens ook veel last van brandend maagzuur? Het wordt nu met de dag vervelender. Koffie, thee, zure dranken, koolzuurhoudende dranken, chocolade vermijd ik al. Zit aan de warme melk en af en toe een rennie... heeft iemand nog meer tips? Ik slaap ook hierdoor heel slecht, heb al een kussen onder het matras, maar lig ook nog op een kussen. Zit dus eigenlijk al bijna in bed te slapen, dus dat gaat nog leuk worden voor de komende 18 weken.

En merken jullie dat de kleine ook steeds drukker wordt? En steeds vaker wakker is? Voel de kleine al vanaf 15 weken, maar dat was af en toe een trappeltje... maar 't is nu zo om de 2 uur ongeveer een kwartier tot pngeveer een uur dat ik 'm voel. En op bepaalde tijden nog wat langer (met name rond 12 uur 's nachts). Kan er nog steeds meer van genieten, helemaal nu mijn man de kleine ook steeds vaker kan voelen.

Liefs Rixt
 
Ik ben blij dat jullie dat ook hebben! Stom he, t'is mijn vierde, maar soms moet gewoon even de knop om van "Hee, je bent wel zwanger hoor!!!" En die zware boodschappen even tillen ken ik ja......... maar even later moet je het weer bekopen!
Ik was echt kapot vanmiddag, toen kwam inneens de herinnering aan mijn vorige zwangerschap (4 jaar terug) weer naar boven. Toen was ik alle dagen zo moe.
Je merkt dan ook dat je veel minder van de kinderen kunt verdragen, erg hoor! Maar ik ga vanavond extra vroeg naar bed, hopelijk ben ik dan morgen weer zo fris als een hoentje.
En maagzuur, o, zeer vervelend he, bij de anderen had ik het zoooooo erg, en niks hielp! Inderdaad geen koffie of chocolade drinke/eten.
Nu gaat het gelukkig nog redelijk, zeker als ik na het avondeten niks meer eet, alleen nog een beker warme melk voordat ik naar bed ga.
Ik deed toen ook weleens 2 blokjes hout onder de poten van het bed aan het hoofdeind.
Daarmee voorkom je dat je eigenlijk in een knak ligt door dat extra kussen.
Ik had het s'middags na het broodeten ook altijd zo erg, net of mijn keel in brand stond, ik kon zodoende nooit een middagdutje doen.
Ik hoop dat het zo blijft zoals het nu is, dan gaat het redelijk.
 
Hoi,

Blij te lezen dat iedereen er moeite mee heeft.
Hier weet ik nu dat ik mezelf niet voorbij moet lopen, want dat ik dan de rest van de dag niets kan, heb net wel even gedweild, maar dat is enige naast koken dat ik vandaag aan nuttig iets heb gedaan, verder kom ik gewoon niet meer.
Snel even boodschappen doen, daar begin ik niet eens meer aan, enkel voor een pakje melk ofzo, maar anders neem ik laatste weken steeds iemand mee. En dat voelt erg prettig aan.

Heb nu ook postoel boven. Vind dat zeer vervelend, om daaraan toe te moeten geven, maar ons toilet is beneden en mag maar zo min mogelijk trappen lopen, dus tante van vriend heeft dit voor me geregeld.
Ook de strijk kan ik niet meer zelf doen, dan sta ik te lang in 1 houding, en daar heb ik hele dag last van, dan doen bekken onwijs zeer. dus de strijk die word door familie gedaan. Zeer vervelend allemaal.
Heb er soms ook moeite mee omdat uit handen te geven en overal hulp bij te vragen.

Ook hier merk ik dat kleine steeds actiever word, en steeds duidelijker te voelen is. Vriend kan het nog niet voelen. Maar geniet er al van als hij ziet dat ik ons kindje weer voel.
Geboortekaartjes zijn we ook bijna uit, voor meisje weten we het denk ik. Vinden we allebei erg leuk. Voor jongen zijn we er nog niet uit.

Liefs
 
Durf het bijna niet te zeggen na jullie verhalen, maar hier gaat het echt allemaal nog prima!

Geen last van nesteldrang (bij Hannah ook nooit gehad), dus als ik thuis ben kan ik aardig goed rustig aan doen (voor zover mogelijk met een 2-jarige om je heen), maar verder werk ik 3 dagen per week, is wel een kantoorbaan, maar zijn wel lange dagen want ik ben van 7 tot 18.30 van huis.

Echt zwaar tillen doe ik niet meer (of niet veel in elk geval), als ik in het weekend boodschappen doe, til ik het krat vol met boodschappen wel uit het karretje in de auto, maar thuis laat ik hem door m'n man uit de auto halen (of we gaan samen, dan mag hij sowieso tillen). Heb natuurlijk wel een dochter van ca 12 kg die ik nog regelmatig til. Maar dat gaat nog goed. Laat haar wel zoveel mogelijk zelf doen, maar in en uit bed en op de commode en er vanaf moet ze toch echt getild worden.

Ik sport ook nog steeds. Niet zo fanatiek meer, tempo ligt wat lager, maar verder gaat het nog goed. Op dinsdag tussen de middag met m'n werk (detacheringsplek, dus ben er niet elke week) een half uurtje banenzwemmen en op woensdagavond 45 min aquarobic. Bij m'n dochter had ik rond deze tijd regelmatig last van bandenpijn en kon dus niet zo lange stukken lopen (in de stad of gewoon wandeling maken), maar daar heb ik nu helemaal geen last van.
Ben wel ietsje sneller moe geloof ik, maar niet heel erg.
Begin nu wel af en toe te vinden dat m'n buik in de weg zit...

En deze uk is vreselijk druk in m'n buik. Dat was Hannah helemaal niet. Dat is echt heel verschillend. Nu nog wel leuk, maar wat moet dat nog worden...?

Wij vernoemen wel, maar dan in de tweede naam. De eerste naam zal geen vernoeming zijn. En als wij vernoemen naar de opa's / oma's zijn we met twee kids klaar...beide opa's heten Wim (en papa Wilbert, ook van Willem, dus drie in één keer), de oma's Ria en Rika, maar die hebben we met Hannah al vernoemd, haar tweede naam is nl. Marije, wat een variatie is op Maria.
Ach, we hebben nog wel even de tijd voor we een naam moeten hebben...

Groetjes,
Karin mv Hannah (20-11-2006) en 22 weken zwanger (ETA 8-4-2009)
 
Goedemorgen!
Gisteren al om 21.15 uur naar bed gegaan, en nu voel ik me gelukkig weer een stuk beter!
Bloemetje; ik herken zoveel in je verhaal....vreselijk he! Ik vond het toen ook zo erg dat ik niet meer mocht (en kon) werken, ik heb toen nog wel geprobeert keukendiensten te draaien in ons verpleeghuis, maar dat ging ook echt niet, met die zware karren. Ik kon haast niet meer lopen! Ik weet nog dat ik klaar was met mijn dienst en door de gangen naar buiten liep, en steeds door mijn been zakte, ik kón echt niet meer verder, en kon wel gillen van de pijn. En dan was ik nóg bang dat collega's me zouden vinden aanstellen (stom he). Ook ik kreeg hulp van mijn moeder en zussen, maar ik vond dat ook erg! Je hebt het gevoel van:" k' Stond erbij en ik keek erna" , terwijl je het zo graag zelf zou willen! En als het dan een dag beter ging deed ik ook weer teveel!
En die postoel, heerlijk toch! Het scheelt jou weer een rit naar beneden, en daardoor pijn, waardoor je weer niet goed in slaap kan komen! Ik had toen een po op een gewone stoel naast mijn bed, maar dan moest ik uitkijken dat ik niet met mijn suffe kop die po omstootte, hihi......
Karoline, poeh...ik ben jaloers op je! Zo actief nog! Zelfs nog sporten, ik zou dat echt niet meer kunen hoor!!!!!
Soms op mijn goede dagen kan ik weer normaal lopen, en dan loop ik best hard, maar anders lijk ik meer op een waggelend eendje!
Ik moet gewoon het stofzuigen en dweilen aan mijn man overlaten, maar ja................
die heeft een drukke baan, en s'avonds vaak vergaderingen, dus ga ik het toch weer zelf doen. Moeilijk hoor!
Hee, ik ga stoppen, want ik moet zo naar de kapper!
Allemaal een fijne dag, en tot schrijfs!
 
hey allemaal, wat een gezellige drukte hier! Ik lees alles wel mee, maar neem nauwelijks de tijd om te reageren. Ik zal me proberen te gaan beteren!  Er zitten hier trouwens veel moeders voor wie het al het 2e/3e kindje is. Handig die ervarings verhalen!

Ik ben vandaag precies 23 week, en ben vorige week op controle bij de VK geweest. Mijn baarmoeder loopt qua grootte dik 2 weken voor!! En ik vond het nog wel zo langzaam gaan..

Ben zelf druk bezig met ziekenhuis bezoekjes aangezien ze er 3 weken geleden achter zijn gekomen dat mijn schildklier nauwelijks werkt. Ik slik nu extra hormoon, en heb een afspraak staan bij de huisarts (de 15e), internist (de 18e)  en VK (30e). Na het internist bezoekje gaat de VK kijken of ik nog naar de gyn moet. Er komt  wel wat op me af zo, maar goed, alles voor de kleine!

Verder zitten wij met het namen-dilemma..We vinden allebei een meisjes-naam erg mooi, maar mijn man wil  de  naam niet omdat een collega van hem zo ook heet. Een alternatief hebben we nog niet en wij vernoemen ook. De meisjes naam is gebaseerd op beide oma's, en de jongensnaam op 1 opa.

De tijd gaat wel snel zeg! Nog 2 maandjes en ik ben alweer met zwangerschapsverlof. De babykamer hebben we al zo goed als klaar (toch die nesteldrang?haha), heerlijk om daar af en toe ff binnen te lopen..

Fijne dag allemaal!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan