Jeetje wat verdrietig allemaal. Ik hoop dat je het een beetje kunt verwerken en dat de miskraam snel op gang komt. Heel veel sterkte!
Dank voor dit mooie verhaal. Heb vandaag ook een peptalk gehad van de arts, want was het vertrouwen een beetje verloren dat het met IUI nog ging lukken. Nu weer iets meer hoop.
Het was wel weer een behoorlijke teleurstelling en heb een paar dagen in een soort donkere wolk geleefd. Hoe gaat het met jou? Ook weer bezig met de volgende ronde?
Ik snap je teleurstelling helemaal Dromer. Maar als er iets is dat ik heb geleerd is dat niet alle dromen bedrog zijn. Heb vertrouwen, in jezelf, de artsen en de mensen om je heen. Achter iedere donkere wolk schijnt de zon.
Snap ik helemaal. Het is toch elke keer weer op krabbelen na een flinke teleurstelling. Hopelijk gaat het nu weer een beetje oké met je in deze volge de ronde.
Spannend! Ik hoop toch dat de iui gaat lukken. Ivf lijkt me ook erg spannend.
voor wat steun. Inmiddels sinds dec 22 geen spiraal meer, vanaf april 23 actief "begonnen". Zwangerschap bleef uit tot april 23, wat een vroege miskraam was. Tot nu toe geen positieve test meer gehad en we gaan in okt starten met de eerste IUI poging (met gonal-f en ovitrelle). Ik vind het spannend, met name dat ik bang ben voor bijwerkingen. En iedere keer weer de hoop dat het nu wel gelukt is, en vervolgens de teleurstelling en denken dat het nooooit goed gaat komen (de zwaarte daarvan slaat mij sommige maanden echt 1 of 2 dagen lang uit t veld). Zwangere vriendinnen of 'per ongeluk' zwanger geraakte mensen om me heen kan ik soms bijna niet verdragen. Ook al zijn er genoeg momenten dat ik dat psychisch wel kan (en het ze ook gun natuurlijk). Maar het is een zwaar proces en ik merk ook dat ik er meer moeite mee heb dan mijn vriend. Dus soms voelt het toch wel "alleen" en eenzaam, ook al vertel/praat ik er wel over, ik heb geen vriendinnen die in hetzelfde schuitje zitten... de mensen die ik het vertel weten niet hoe zwaar ik het er eigenlijk soms mee heb. Naja dat wilde ik even delen (en van me af schrijven ) ik hoop voor de meiden hier dat we allemaal sterk kunnen blijven en natuurlijk met een mooie uitkomst (hoe dat proces er ook maar uit mag zien...)Wat je vertelt vind ik allemaal heel erg herkenbaar, vooral ook denken dat het nooit goed gaat komen en daar een paar dagen helemaal van slag door zijn. Achteraf realiseer ik me dan weer dat dat gevoel tijdelijk is, dat het leven om meer draait dan alleen zwanger worden en dat er nog hoop is. Je bent veerkrachtiger dan je denkt! Misschien kan ik je geruststellen wat betreft de bijwerkingen; die zijn niet bij iedereen heftig/aanwezig. Ik heb bijna geen last van bijwerkingen, enige wat ik ervaar is een soort milde opvliegers tijdens het gebruik van de clomid. Na de ovitrelle voel ik me een paar dagen wat meer vermoeid.Zoals waarschijnlijk heel veel van ons heb ik eerst heel vaak fora afgestruind en gelezen, maar nooit deelgenomen. Ik hoop dat ik hier mee mag doen