Ha,
Bedankt voor je lieve reactie. Klopt, het is misschien beter om hem hierin mee te nemen. Maar de pest is, dat ik soms gewoon echt stilte krijg als reactie. Als hij er “niks” mee kan dan krijg ik gewoon geen antwoord. Zelfs niet als ik zeg: het zou fijn zijn als je reageert als ik iets vertel, vraag of aangeef. Misschien dat ik hem nu een beetje afschilder als een lul, dat is hij totaal niet. Maar hij is gewoon echt niet te porren voor dit soort gesprekken. Tot een paar jaar geleden praatte hij nooit over z’n gevoel. Ook niet voor mij. Dat doet hij sinds anderhalf jaar wel. Nog vaker dan ik, haha! Dus ik moet ook niet teveel willen denk ik. Echter ziet hij wel hoe de vlag erbij hangt, hij laat merken dat hij me “ziet” als ik ergens last van heb. Ook wanneer ik zenuwachtig ben of stiekem behoefte heb aan een saucijzenbroodje na een ziekenhuis bezoek. Ik hoef dan niet eens iets te zeggen. Die gebaren omarm ik dan ook absoluut. Misschien moet ik ook respecteren dat hij niet over alles wil praten..
dan is zo’n gesprek met een psycholoog of praktijkondersteuner helemaal niet zo’n gek idee.
Al kan ik bij een vriendin of hier ook wel een beetje m’n ei kwijt.
Na 2 zwangerschappen ben ik moeder van een engel en inmiddels een puber bengel. Lange tijd was het goed voor ons, maar het is echt waar wat ze zeggen… ze worden TE snel groot. Mijn man ervaarde hetzelfde en toen besloten we er 3 jaar geleden voor te gaan. Ik heb na het corona vaccin een onregelmatige cyclus gekregen, heel irritant. Na een bezoek aan de gynaecoloog primolut te hebben gekregen heeft mijn lichaam zich hersteld. Niet lang daarna was ik zwanger, bij de eerste echo zag de gyn de embryo te laag zat en ons voorbereide op een miskraam. Ondertussen zagen we het hartje flikkeren. Helaas is er toch een miskraam opgetreden, balen… maar tegelijk ben ik ook nuchter, liever zo dan een kind die niet volledig gezond is. Hoe verdrietig ook… Na deze zwangerschap bleef het uit met de positieve testen. We zijn in Leiderdorp geweest en daar kwam uit dat mijn hypofyse nauwelijks werkt. Dat zou dus weleens de boosdoener kunnen zijn. Gezien mijn leeftijd konden ze ons alleen hormonen geven en moesten we het daarmee op de natuurlijke manier proberen. IVF viel door mijn leeftijd en lage waardes voor hun af. Wij zijn voor een second opinion naar het UZ Gent gegaan. Daar is naast mijn hypofyse probleem na een hysteroscopie gebleken dat ik ook nog eens adenenomyose heb. Wat je verminderd vruchtbaar maakt en het innestelen bemoeilijkt. IVF zou voor mij juist geschikt zijn, juist met mijn waardes. Ik heb dus geen grote reserves voor een grote oogst, maar wat er is moeten we optimaal benutten. In sept zijn we begonnen met hormonen, pergoveris in mijn geval. Uiteindelijk was er maar 1 eitje dat goed meegroeide en hebben we last minute besloten om voor iui te gaan, het was pas onze eerste keer met hormonen en elke cycli is anders… dus onze ivf poging nog even uitstellen. Helaas is die IUI niet gelukt en werd ik zwaar ongesteld… afgelopen vrijdag hadden we een evaluatie gesprek in Gent en zouden nieuwe behandelplan maken. Bij de echo bleek ik vanuit mijzelf 2 follikels te hebben die bijna gingen springen, de gynaecoloog is hierop ingesprongen door de s’avonds de ovitrelle te spuiten en gister heb ik de IUI gehad. Het zou een droom zijn die uitkomt als dit het is is. Zoniet, starten we zsm weer op met hormonen voor ivf… ik heb geen tijd… mijn klokje tikt
