IUI - ervaringen delen?

Mlotje zei:
@Mini vervelend die krampen, maar hopelijk zet het niet verder door. Komende week wordt spannend dus..

@Dromer fijn dat je weer wat vertrouwen hebt. Dat vond ik het meest lastige. Mensen die in je omgeving roepen dat je positief moet blijven, maar was altijd bang dat het alleen nog maar een grotere teleurstelling werd. Maar goeie instelling… en spannend dus ook!!!
Klik om te vergroten...
Ja ben soms zelf ook verbaasd dat de teleurstelling toch weer plaats kan maken voor hoop. Aan de andere kant is een zwangerschap in mijn hoofd ook als zoiets groots geworden dat ik me ergens niet kan voorstellen dat ik het ooit mag meemaken ofzo..

Maar.. hoe was jouw eerste echo?
 
@Dromer snap het helemaal. Na elke teleurstelling vraag je jezelf af hoelang je het nog volhoudt, maar uiteindelijk is de wens zo groot dat het weer een soort "vanzelf" gaat. Maar het is soms zo oneerlijk allemaal.. en denk helemaal prima dat dat gevoel er soms ook is. Het is ook allesbehalve makkelijk allemaal...

De eerste echo afgelopen vrijdag was niet zo goed. Er was geen vruchtje te zien, maar ook geen dooierzakje. De arts maakte zich zorgen, is er bang voor dat het mis gaat, maar durfde dat ook niet definitief te maken. Ik kan ook nog minder ver zijn dan we denken. Onduidelijk en spannend dus. Nu morgenochtend weer voor een echo en hopelijk goed nieuws...
 
@Mini wat balen zeg. Kan mij heel goed voorstellen dat je de moed aan het verliezen bent. Zo lastig dat je gevoelens soms alle kanten op gaan en je continu leeft tussen hoop en teleurstelling. Een hele dikke knuffel voor jou

@Mlotje ik lees je berichtje met een traan. Wat moet dat onzeker en lastig zijn zeg. Wat zal die echo morgen spannend zijn. Hoe ben je er zelf onder?
Ik ga duimen voor een goede echo voor je.

Ik vind de wachtweken deze keer zo zenuwslopend en mijn man ook. Nog een weekje wachten
 
Mlotje zei:
@Dromer snap het helemaal. Na elke teleurstelling vraag je jezelf af hoelang je het nog volhoudt, maar uiteindelijk is de wens zo groot dat het weer een soort "vanzelf" gaat. Maar het is soms zo oneerlijk allemaal.. en denk helemaal prima dat dat gevoel er soms ook is. Het is ook allesbehalve makkelijk allemaal...

De eerste echo afgelopen vrijdag was niet zo goed. Er was geen vruchtje te zien, maar ook geen dooierzakje. De arts maakte zich zorgen, is er bang voor dat het mis gaat, maar durfde dat ook niet definitief te maken. Ik kan ook nog minder ver zijn dan we denken. Onduidelijk en spannend dus. Nu morgenochtend weer voor een echo en hopelijk goed nieuws...
Klik om te vergroten...
Oh wat enorm spannend en heftig, lijkt me niet te doen die onzekerheid. Wat is het toch oneerlijk dat je dan hier dan ook nog doorheen moet. Ik duim ook voor een goede echo vandaag!
 
@Mijsjes de eerste 2 dagen na de echo vooral verdrietig en boos. De afgelopen dagen toch wat hoop proberen te hebben. Het kan nog positief zijn...

Die wachtweken zijn zo zwaar. Hopelijk heb je wat leuke dingen op de planning staan waardoor het toch iets sneller lijkt te gaan. Ik ga mega duimen voor een positieve uitslag. Je voelt je verder goed?
 
@Dromer in al die tijd en na al die miskramen begin je de hoop een beetje te verliezen.. nog maar even duimen en hopen dat er toch een wondertje is.

Hoe is het met jou? In de wachtweken nu toch ook?
 
@Mlotje hoe was jou echo gister?

Ik voel mij verder prima, buiten en zenuwachtige gevoel om. Sinds gister wel wat eerste signalen die erop lijken dat ik ga menstrueren, dus dat maakt het extra spannend. Nog even volhouden tot na het weekend
 
Hoi,

Ik merk nu toch dat ik behoefte heb aan een soort online omgeving met mensen die weten waar je het over hebt.

Hier: 1knd uit andere relatie. (Spontane zwangerschap, tijdens gebruik van de pil). Nu 9 jaar samen met iemand anders, en getrouwd … en willen graag nog een kindje. Echter is dit nog steeds niet gelukt zonder hulp.
Ik ben 35 hij 40. Hij heeft schildkl problemen en medicatie daarvoor, en is verminderd vruchtbaar. Wat inmiddels beter is geworden na maandenlang gebruik van proceed. En mogelijk door de schikdk meds.

1x iui gehad, nu 13 dagen geleden. Maar nu heb ik toch het gevoel dat de menstruatie komt. Al is het wel zo bij mij, dat als ik bang ben voor bepaalde pijn, of er bij stilsta, dat ik het ook krijg. Alsof ik soms pijn kan jinxen. Heel raar. Dat werkt zowel bij hoofdpijn, rugpijn als bij buikpijn voor mij.

dinsdag F meting op 18mm. Gonasi injectie gehad op een woensdagavond, vrijdagochtend iui. Verder geen hormonen of iets gehad. Het was m’n eigen cyclus.

Echter was volgens de app die ik al jaren trouw invul, mijn eisprong op woensdag. Wat me zorgen maakte. Tijdens deze 1x iui heb ik verder geen hormonen gehad. Wel een paar keer een echo en de F’s groeide netjes 2mm per dag.
Ik heb niks gehoord over ovulatie testen doen. Ik ben daar ook al maanden mee gestopt.

En op internet lees ik overal mensen die zeggen dat ze thuis elke dag moeten temperaturen en moeten testen. Ik denk dat ik hier maar even naar ga vragen in het ziekenhuis.

Eisprong voel ik niet, of ik herken het gevoel niet.
Verder ben ik altijd wel redelijk regelmatig en schommelt mijn cyclus tussen 28 en 30 dagen.

Heel erg veel erover praten met M gaat niet. Hij voelt zich al gauw onder druk gezet. Terwijl ik dat helemaal niet wil of bedoel. Hij heeft het moeilijk met het ( in zijn ogen ) falen van z’n lichaam. Daarom is zijn libido ook -10. Helaas. Niet eens helaas om de kinderwens, maar voornamelijk om de intimiteit.


Ik vind het allemaal behoorlijk lastig. Vooral omdat m’n vorige zwangerschap gewoon ineens een feit was. Ik heb al jaren in m’n achterhoofd zo’n stemmetje dat dit de reden is geweest waarom die zwangerschap er was. Soort “enige kans”.
Ik weet wel dat dat nergens op slaat. Maar toch.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan