Onze zoon is 8 juni geboren. Ik zag de kraamvisites echt niet zitten dus hebben wij 3,5 week na zijn geboorte een kraamfeest gehouden (bij mijn dochter hebben we ongeveer 6 maanden, bijna elke dag, met visite gezeten). De uitnodigingen hebben we bij de geboortekaartjes gedaan en bij buren en vage kennissen hebben we geen uitnodiging gedaan. We hebben een zaaltje gehuurd en helemaal leuk aangekleed. Lekkere hapjes, lekkere drankjes, neefjes en nichtjes als personeel ingezet, een kinderhoekje gemaakt en een kraamboek waar iedereen wat leuks voor onze zoon in kon schrijven. Het kraamfeest duurde 3,5 uur en we hebben een super dag gehad. Alle visite in een keer. Beter kan toch niet! Natuurlijk waren onze ouders er wel vanaf het begin al bij.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Kraamvisite
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ook ik lees veel herkenbare dingen rondom de kraamvisite. Verschrikkelijk vond ik het. Nou zag ik daar al voor de bevalling tegenop. Iedereen bleef de laatste weken (voor mijn gevoel) "zeuren" of het nog lang duurde en of ik niet van plan was om het snel te laten komen (??!), waarom er nog geen actie was enz. Ik werd hier behoorlijk tureluurs van (ik was nog niet eens 40 weken zwanger!)
Uiteindelijk was het zover, de nacht met weeen brak aan. Doordat het heel slecht ging met mijn kindje is het 's middags in het ziekenhuis geboren, waar we trouwens allebei een kleine week zijn opgenomen. Nou begrijp ik best dat de kersverse opa's en oma's direct willen komen kijken (daarom hebben we ze iets later gebeld, zodat we eventjes tijd hadden met zijn drietjes), maar niet dat ze nog om 23.00 uur 's avonds komen binnenvallen en niet begrijpen waarom je zo moe bent(het ziekenhuis is ong. 10 minuten rijden). Daar begon het al voor mijn gevoel. Vervolgens bij de thuiskomst moest en zou iedereen er ook bij zijn, voor mij veel teveel. Verplicht worden door familie om erbij te komen zitten en gezellig te doen (onder het motto: slapen kan je dadelijk ook als we naar huis zijn...!) ik was helemaal uit mijn doen. Helaas heb ik tijdens de thuiszorgperiode een wisseling gehad van kraamhulp. de eerste beet behoorlijk van zich af en vond dat ik moest rusten en probeerde er ook voor te zorgen dat ik die rust nam. de tweede vond het absoluut onzin dat ik af en toe geen zin had in bezoek of telefoon, letterlijk: "ja ik ben hier niet om de telefoon aan te nemen of bezoek te ontvangen hoor, dat doe je zelf maar". Lekker begripvol! Zeker ook omdat er bij mij nog twee complicaties na de operatie zijn opgetreden waardoor ik nu pas goed aan de gang kan, we zijn inmiddels al een paar maanden onderweg. Gevolg dat de huiskamer vaker vol dan leeg was, boehoe.
Zo herkenbaar is het dan als ik lees dat er bij anderen ook bezoek komt dat "gewoon" blijft zitten, niet ziet dat je moe bent of dat het teveel wordt! Wat ook niet snapt dat er ook nog andere mensen zijn die langs willen komen. Toen de thuiszorg weg was hebben we inderdaad geprobeerd om eea op tijd in te plannen, op twee dagen of avonden in de week een uur en in het weekend een uur voor mensen van veraf. Het idee was geweldig, maar daar houd je de "binnenvallers" niet mee buiten de deur. Grote hopen onbegrip! "Als wij zin hebben om langs te komen, doen we dat", "Hoezo, dadelijk komt de kraamvisite, nou nog?, of "gezellig, zien we die ook nog eens"!! Help. De "tijd"kroon spant een vriend die aangaf "even tussendoor" te komen. Prima dacht ik, maar nee, deze kwam om 18.20 uur en is uiteindelijk gebleven tot 00.45! Geen minuut overdreven! Ik was zo ontzettend boos!! Vond het heel vervelend voor mijn partner, die bleef met dit bezoek opgezadeld, maar ik was kapot en ben met een stom excuus naar bed gegaan. De rest van het bezoek bleef gelukkig niet zo lang zitten als deze, maar 2, 2,5 uur waren absoluut geen uitzondering! Bah!
In mensen wegsturen ben ik geen ster en eigenlijk heb je jezelf er het hardst mee zeggen ze dan, maar het lukt me niet.
Ook zo herkenbaar dat mensen gepikeerd reageren als je twee keer de telefoon niet opneemt. Jij bent ook nooit thuis, of waarom neem je de telefoon nooit op, we hebben het al zo ontzettend vaak geprobeerd, waarom sluit je ons buiten, waarom zijn wij niet welkom en waarom is het zo moeilijk? niemand begreep dat ik graag even wilde proberen te slapen als onze kleine ook sliep, enigszins proberen bij te komen of dat ik aan het voeden was (ik gaf borstvoeding, wat trouwens ook als onzin werd bestempeld), of dat ik de kleine in bad aan het doen was. Als ik de visite (waaronder veel familie) moest geloven moest ik altijd de telefoon bij me hebben, want ze moesten eens voor niets bellen!!
Ons kindje huilde heel veel en na ieder bezoek was het behoorlijk overstuur (overprikkeld zeg maar), waardoor ik ook weer behoorlijk geprikkeld raakte. Nou is het wel zo, dat ik ons kindje niet heel graag uit handen gaf, maar dit had zeker ook te maken met dat hij dan heel onrustig werd, iets wat je wil proberen te voorkomen. Nu zijn we dik 4 maanden verder en is van het weekend het laatste kraambezoek (voor zover ik kan inschatten) geweest. Ben nou ook lichtelijk leeg. Maar voor mijn gevoel begint nou weer alles een beetje van voor af aan, de eerste telefoontjes: "wanneer kan ik eens naar de kleine komen kijken: het is alweer zo lang geleden!!" zijn al binnen....
Moet toegeven dat het ontzettend oplucht dit van me af te schrijven, ook al heeft niet heel het verhaal met dit onderwerp te maken. Ook is het een heel stuk langer geworden dan de bedoeling was, maar als ik het zo teruglees kan ik overal nog een heel verhaal tussenplakken wat me dwarszit...
Bedankt dat ik dit hier even kwijt kon.
Groetjes,
Mamamoi
Uiteindelijk was het zover, de nacht met weeen brak aan. Doordat het heel slecht ging met mijn kindje is het 's middags in het ziekenhuis geboren, waar we trouwens allebei een kleine week zijn opgenomen. Nou begrijp ik best dat de kersverse opa's en oma's direct willen komen kijken (daarom hebben we ze iets later gebeld, zodat we eventjes tijd hadden met zijn drietjes), maar niet dat ze nog om 23.00 uur 's avonds komen binnenvallen en niet begrijpen waarom je zo moe bent(het ziekenhuis is ong. 10 minuten rijden). Daar begon het al voor mijn gevoel. Vervolgens bij de thuiskomst moest en zou iedereen er ook bij zijn, voor mij veel teveel. Verplicht worden door familie om erbij te komen zitten en gezellig te doen (onder het motto: slapen kan je dadelijk ook als we naar huis zijn...!) ik was helemaal uit mijn doen. Helaas heb ik tijdens de thuiszorgperiode een wisseling gehad van kraamhulp. de eerste beet behoorlijk van zich af en vond dat ik moest rusten en probeerde er ook voor te zorgen dat ik die rust nam. de tweede vond het absoluut onzin dat ik af en toe geen zin had in bezoek of telefoon, letterlijk: "ja ik ben hier niet om de telefoon aan te nemen of bezoek te ontvangen hoor, dat doe je zelf maar". Lekker begripvol! Zeker ook omdat er bij mij nog twee complicaties na de operatie zijn opgetreden waardoor ik nu pas goed aan de gang kan, we zijn inmiddels al een paar maanden onderweg. Gevolg dat de huiskamer vaker vol dan leeg was, boehoe.
Zo herkenbaar is het dan als ik lees dat er bij anderen ook bezoek komt dat "gewoon" blijft zitten, niet ziet dat je moe bent of dat het teveel wordt! Wat ook niet snapt dat er ook nog andere mensen zijn die langs willen komen. Toen de thuiszorg weg was hebben we inderdaad geprobeerd om eea op tijd in te plannen, op twee dagen of avonden in de week een uur en in het weekend een uur voor mensen van veraf. Het idee was geweldig, maar daar houd je de "binnenvallers" niet mee buiten de deur. Grote hopen onbegrip! "Als wij zin hebben om langs te komen, doen we dat", "Hoezo, dadelijk komt de kraamvisite, nou nog?, of "gezellig, zien we die ook nog eens"!! Help. De "tijd"kroon spant een vriend die aangaf "even tussendoor" te komen. Prima dacht ik, maar nee, deze kwam om 18.20 uur en is uiteindelijk gebleven tot 00.45! Geen minuut overdreven! Ik was zo ontzettend boos!! Vond het heel vervelend voor mijn partner, die bleef met dit bezoek opgezadeld, maar ik was kapot en ben met een stom excuus naar bed gegaan. De rest van het bezoek bleef gelukkig niet zo lang zitten als deze, maar 2, 2,5 uur waren absoluut geen uitzondering! Bah!
In mensen wegsturen ben ik geen ster en eigenlijk heb je jezelf er het hardst mee zeggen ze dan, maar het lukt me niet.
Ook zo herkenbaar dat mensen gepikeerd reageren als je twee keer de telefoon niet opneemt. Jij bent ook nooit thuis, of waarom neem je de telefoon nooit op, we hebben het al zo ontzettend vaak geprobeerd, waarom sluit je ons buiten, waarom zijn wij niet welkom en waarom is het zo moeilijk? niemand begreep dat ik graag even wilde proberen te slapen als onze kleine ook sliep, enigszins proberen bij te komen of dat ik aan het voeden was (ik gaf borstvoeding, wat trouwens ook als onzin werd bestempeld), of dat ik de kleine in bad aan het doen was. Als ik de visite (waaronder veel familie) moest geloven moest ik altijd de telefoon bij me hebben, want ze moesten eens voor niets bellen!!
Ons kindje huilde heel veel en na ieder bezoek was het behoorlijk overstuur (overprikkeld zeg maar), waardoor ik ook weer behoorlijk geprikkeld raakte. Nou is het wel zo, dat ik ons kindje niet heel graag uit handen gaf, maar dit had zeker ook te maken met dat hij dan heel onrustig werd, iets wat je wil proberen te voorkomen. Nu zijn we dik 4 maanden verder en is van het weekend het laatste kraambezoek (voor zover ik kan inschatten) geweest. Ben nou ook lichtelijk leeg. Maar voor mijn gevoel begint nou weer alles een beetje van voor af aan, de eerste telefoontjes: "wanneer kan ik eens naar de kleine komen kijken: het is alweer zo lang geleden!!" zijn al binnen....
Moet toegeven dat het ontzettend oplucht dit van me af te schrijven, ook al heeft niet heel het verhaal met dit onderwerp te maken. Ook is het een heel stuk langer geworden dan de bedoeling was, maar als ik het zo teruglees kan ik overal nog een heel verhaal tussenplakken wat me dwarszit...
Bedankt dat ik dit hier even kwijt kon.
Groetjes,
Mamamoi
Hoi mamamoi!!
Jeeeeeetje wat een verhaal zeg!! Dat het moeilijk is zelf mensen weg te sturen kan ik helemaal inkomen, dat had ik ook wel, maar wat een dom wicht die kraamhulp!! Ik ben zelf ook verpleegkundige, wel niet in de kraam, maar het zou me niet eens in mn hoofd opkomen om zulke dingen te zeggen, waar ben je anders voor?? Een kraamhulp is er voor moeder en kind en behoort dus ook de rust van de moeder te waarborgen!
Mocht je ooit nog iets dergelijks meemaken, bel dan de instantie waar ze voor werkt, een vriendin van me had dit ook, die vrouw wilde echt helemaal niks doen, zat de hele dag op haar kont en deed alleen wat controles, maar ze leek overal vies van te zijn. Ik heb toen waar die vrouw bij zat de thuiszorg gebeld en de situatie uitgelegd, dat die vrouw te lui was om een wasje te draaien of het bed te verschonen ( dat stond ik met haar moeder te doen) en die vrouw is daar toen gelijk weggehaald, het is natuurlijk vervelend om weeeeer iemand anders te krijgen, maar het is wel de bedoeling dat je van je kraamtijd kunt genieten!!!
Ok dit moest ik weer even kwijt, want ik kan echt boos worden om mensen die hun geld verdienen door de tijd maar uit te zitten!!
Groetjes Karmen
Jeeeeeetje wat een verhaal zeg!! Dat het moeilijk is zelf mensen weg te sturen kan ik helemaal inkomen, dat had ik ook wel, maar wat een dom wicht die kraamhulp!! Ik ben zelf ook verpleegkundige, wel niet in de kraam, maar het zou me niet eens in mn hoofd opkomen om zulke dingen te zeggen, waar ben je anders voor?? Een kraamhulp is er voor moeder en kind en behoort dus ook de rust van de moeder te waarborgen!
Mocht je ooit nog iets dergelijks meemaken, bel dan de instantie waar ze voor werkt, een vriendin van me had dit ook, die vrouw wilde echt helemaal niks doen, zat de hele dag op haar kont en deed alleen wat controles, maar ze leek overal vies van te zijn. Ik heb toen waar die vrouw bij zat de thuiszorg gebeld en de situatie uitgelegd, dat die vrouw te lui was om een wasje te draaien of het bed te verschonen ( dat stond ik met haar moeder te doen) en die vrouw is daar toen gelijk weggehaald, het is natuurlijk vervelend om weeeeer iemand anders te krijgen, maar het is wel de bedoeling dat je van je kraamtijd kunt genieten!!!
Ok dit moest ik weer even kwijt, want ik kan echt boos worden om mensen die hun geld verdienen door de tijd maar uit te zitten!!
Groetjes Karmen
Wij hebben een adoptiedochter en dan is het gebruikelijk (in adoptiewereldje) dat je de eerste twee a drie maanden rustig aan doet met visite aan huis. Dit om het kindje rustig te laten wennen aan de nieuwe omgeving.
Daarom is het ook lekker om alle visite op 1 middag te ontvangen dan de aankomende maanden elke dag/weekend weer andere mensen over de vloer.
En ik moet zeggen, het was heerlijk. Maar een keer alle troep en geregel. We hebben het gehouden in een clubhuis van een vereniging en we hadden een heuse pannenkoekenbakker. En wat ook heel leuk is, vond ik dan, is dat je heel veel leuke dingen kunt regelen/versieren/maken, waardoor het toch echt iets van jezelf wordt en lekker gezellig.
Wij hadden 140 gasten, waarvan 30 kinderen. We waren ongeveer 600 euro kwijt aan hapjes en drankjes. Dit is vele honderden euro's lager dan als je het zou laten regelen door een bureau. Dan betaal je hetzelfde voor iets van 70 personen. Ik had ook een grabbelton gemaakt voor de kinderen. Ik had heel veel spulletjes gekocht bij de Zeeman en de Action. Daar kost het niet veel en ze vinden het geweldig!
Ik zou het zo weer doen.
Groetjes,
Chantalle
Daarom is het ook lekker om alle visite op 1 middag te ontvangen dan de aankomende maanden elke dag/weekend weer andere mensen over de vloer.
En ik moet zeggen, het was heerlijk. Maar een keer alle troep en geregel. We hebben het gehouden in een clubhuis van een vereniging en we hadden een heuse pannenkoekenbakker. En wat ook heel leuk is, vond ik dan, is dat je heel veel leuke dingen kunt regelen/versieren/maken, waardoor het toch echt iets van jezelf wordt en lekker gezellig.
Wij hadden 140 gasten, waarvan 30 kinderen. We waren ongeveer 600 euro kwijt aan hapjes en drankjes. Dit is vele honderden euro's lager dan als je het zou laten regelen door een bureau. Dan betaal je hetzelfde voor iets van 70 personen. Ik had ook een grabbelton gemaakt voor de kinderen. Ik had heel veel spulletjes gekocht bij de Zeeman en de Action. Daar kost het niet veel en ze vinden het geweldig!
Ik zou het zo weer doen.
Groetjes,
Chantalle
Hé hallo,
haha, dat ging dus niet helemaal goed hierboven!!!
Hier dus de rest van mijn reactie:
Wat ik nou nooit zo goed snap is het volgende: kennelijk vinden heel veel mensen het vervelend om kraamvisite te ontvangen. Nou ja, meer hoe de kraamvisite reageert op dingen enzo. De meeste mensen die op kraamvisite komen, hebben zelf ook kinderen. Dan wéét je toch hoe vervelend dat kan zijn??? Of je snapt toch dat mensen ook moe kunnen zijn of geen zin hebben in visitie???
Mijn zoon is nu 7 maand en gelukkig heb ik de kraamvisite al lang & breed achter de rug. Ik vond het opzich wel leuk om visite te krijgen, maar soms was ik er echt wel flauw van. Vooral van familie die telkens "spontaan" langs kwam, terwijl we ze daarvoor nooit zagen. Echt verschrikkelijk. Als ik daar nu nog aan denk, irriteert het me nog, en kan ik me er nog kwaad over maken. Het liep dan uiteindelijk ook uit op flink gezeur. We hadden namelijk duidelijk onze grens aangegeven en gezegd dat we geen "spontane" visite meer wilden. En als er dan gebeld werd of ze langs konden komen, tja dan zeiden we natuurlijk maar wat graag af en toe nee. Wat natuurlijk niet altijd gewaardeerd werd.
Dat zijn mijn frustraties. Maar ik zou het een volgende keer zo weer zo doen. Het heeft ontzettend geholpen om duidelijk mijn/onze grenzen aan te geven. En ik heb telkens maar weer benoemd ( ook naar mijn man, want die voelde zich soms wel schuldig) dat als iemand dit niet begrijpt, dit meer zegt over die persoon dan over ons. Dus is het ook die persoon zijn probleem en niet die van ons!
Dus wat tips misschien voor een volgende keer: geef duidelijk je grenzen aan. Een kind heeft niks aan gestresste ouders, daar wordt het zelf alleen maar meer prikkelbaar van!
Ik gaf zelf borstvoeding. Dit heb ik ook regelmatig gebruikt om naar boven te gaan. Heel veel visite ging dan ook wel weg. Of als mensen belden voor een afspraak, zei ik ook "het kan wel, maar tot (bvb) 21:00, want dan moet ik voeden.
En als mensen dat niet begrijpen, weten ze vast ook niet hoe leuk het kan zijn om borstvoeding te geven! Het kost nou eenmaal energie, dus dan kun je al die lange visite helemaal niet gebruiken.
Uiteindelijk hebben wij ook gezegd: maximaal 2 keer visite in de week en 1 dag in het weekend. Bellen mensen voor een andere dag, dan hebben ze gewoon pech!
Zelf heb ik ook een aantal keer gewoon gezegd dat ik graag naar bed wilde. Het is wel even vervelend, maar het is nog vervelender als je zelf helemaal kapot bent aan het eind van de dag en dat overdraagt op je kindje.
Ik hoop dat jullie met deze tips mogelijk iets kunnen voor een volgende keer. (of voor een eerste keer)
In mijn werk leer ik mensen altijd om hun grenzen aan te geven. Ook dan is het nog best lastig om het zelf te doen, ook al zou ik dan zo goed moeten weten hoe het moet. Maar vooral in de kraamtijd is dat heel belangrijk. je hebt zelf al zo weinig tijd met je kleintje. Geniet dan ook van die kostbare tijd!!!
En als jij je grens niet aangeeft, wie moet het dan voor jou doen? Wat ik net ook al zei, maak het probleem van een ander niet jouw probleem!!! Een kindje vreet al energie genoeg!
Zo het is wel een beetje een lang, therapeutisch verhaal geworden. Maar het lucht wel op om er over te praten en misschien dat een ander er nog wat aan heeft...
Groetjes....
Hier dus de rest van mijn reactie:
Wat ik nou nooit zo goed snap is het volgende: kennelijk vinden heel veel mensen het vervelend om kraamvisite te ontvangen. Nou ja, meer hoe de kraamvisite reageert op dingen enzo. De meeste mensen die op kraamvisite komen, hebben zelf ook kinderen. Dan wéét je toch hoe vervelend dat kan zijn??? Of je snapt toch dat mensen ook moe kunnen zijn of geen zin hebben in visitie???
Mijn zoon is nu 7 maand en gelukkig heb ik de kraamvisite al lang & breed achter de rug. Ik vond het opzich wel leuk om visite te krijgen, maar soms was ik er echt wel flauw van. Vooral van familie die telkens "spontaan" langs kwam, terwijl we ze daarvoor nooit zagen. Echt verschrikkelijk. Als ik daar nu nog aan denk, irriteert het me nog, en kan ik me er nog kwaad over maken. Het liep dan uiteindelijk ook uit op flink gezeur. We hadden namelijk duidelijk onze grens aangegeven en gezegd dat we geen "spontane" visite meer wilden. En als er dan gebeld werd of ze langs konden komen, tja dan zeiden we natuurlijk maar wat graag af en toe nee. Wat natuurlijk niet altijd gewaardeerd werd.
Dat zijn mijn frustraties. Maar ik zou het een volgende keer zo weer zo doen. Het heeft ontzettend geholpen om duidelijk mijn/onze grenzen aan te geven. En ik heb telkens maar weer benoemd ( ook naar mijn man, want die voelde zich soms wel schuldig) dat als iemand dit niet begrijpt, dit meer zegt over die persoon dan over ons. Dus is het ook die persoon zijn probleem en niet die van ons!
Dus wat tips misschien voor een volgende keer: geef duidelijk je grenzen aan. Een kind heeft niks aan gestresste ouders, daar wordt het zelf alleen maar meer prikkelbaar van!
Ik gaf zelf borstvoeding. Dit heb ik ook regelmatig gebruikt om naar boven te gaan. Heel veel visite ging dan ook wel weg. Of als mensen belden voor een afspraak, zei ik ook "het kan wel, maar tot (bvb) 21:00, want dan moet ik voeden.
En als mensen dat niet begrijpen, weten ze vast ook niet hoe leuk het kan zijn om borstvoeding te geven! Het kost nou eenmaal energie, dus dan kun je al die lange visite helemaal niet gebruiken.
Uiteindelijk hebben wij ook gezegd: maximaal 2 keer visite in de week en 1 dag in het weekend. Bellen mensen voor een andere dag, dan hebben ze gewoon pech!
Zelf heb ik ook een aantal keer gewoon gezegd dat ik graag naar bed wilde. Het is wel even vervelend, maar het is nog vervelender als je zelf helemaal kapot bent aan het eind van de dag en dat overdraagt op je kindje.
Ik hoop dat jullie met deze tips mogelijk iets kunnen voor een volgende keer. (of voor een eerste keer)
In mijn werk leer ik mensen altijd om hun grenzen aan te geven. Ook dan is het nog best lastig om het zelf te doen, ook al zou ik dan zo goed moeten weten hoe het moet. Maar vooral in de kraamtijd is dat heel belangrijk. je hebt zelf al zo weinig tijd met je kleintje. Geniet dan ook van die kostbare tijd!!!
En als jij je grens niet aangeeft, wie moet het dan voor jou doen? Wat ik net ook al zei, maak het probleem van een ander niet jouw probleem!!! Een kindje vreet al energie genoeg!
Zo het is wel een beetje een lang, therapeutisch verhaal geworden. Maar het lucht wel op om er over te praten en misschien dat een ander er nog wat aan heeft...
Groetjes....
Ik deel niet de mening van vele van jullie!. Ik vond het juist heel leuk en gezellig als ik kraambezoek kreeg, meesatal dan had graag mensen om me heen Ik had een heerlijk makkelijk dochtertje en wilde ze echt wel aan iedereen laten zien! Hadden jullie dit niet dan, vraag ik me af. Je bent er toch trots op. Je kunt de bezoeken ook zelf inplannen, dat deed ik wel !
Toen de kraamtijd afgelopen was vond ik het juist een beetje saai, zo alleen met mijn dochtertje. Ze was zo lief en makkelijk, maar ik vond het ook een beetje saai. Ik vond het ook weer leuk om te werken.Ik werk ook op een kinderdagverblijf, dus was gewend aan meer kinderen om me heen. Misschien scheelt dat! Natuurlijk ook weer met gemengde gevoelens over dat ik haar weg moest brengen Ik ben blij dat ik geen kraamfeest heb gekozen, want vond al de aandacht en belangstelling heel leuk
Zijn er meer moeders die het juist als positief ervaarden??
Toen de kraamtijd afgelopen was vond ik het juist een beetje saai, zo alleen met mijn dochtertje. Ze was zo lief en makkelijk, maar ik vond het ook een beetje saai. Ik vond het ook weer leuk om te werken.Ik werk ook op een kinderdagverblijf, dus was gewend aan meer kinderen om me heen. Misschien scheelt dat! Natuurlijk ook weer met gemengde gevoelens over dat ik haar weg moest brengen Ik ben blij dat ik geen kraamfeest heb gekozen, want vond al de aandacht en belangstelling heel leuk
Zijn er meer moeders die het juist als positief ervaarden??
Tja, ik genoot ook wel van de visite en was zo trots als een pauw: ik wilde héél graag m'n zoontje laten zien! Maar ik voelde me ook vrij snel weer oké na de bevalling. Ik kan me heel goed voorstellen dat visite minder aantrekkelijk is als je er als een uitgeknepen vaatdoekje bijligt...
Wij hebben hele goede ervaringen met een kraamfeest, zo'n 4 weken na de geboorte. Zowel na de geboorte van onze tweeling als laatst na de komst van onze jongste zoon hebben we een kraamfeest gegeven. Met de tweeling hebben we een bovenzaal van een café gehuurd omdat we doen nog in de flat woonden. We mochten daar trouwens wel zelf de catering verzorgen, wat het financieel heel aantrekkelijk maakte...;-)
Vorige maand hebben we hier thuis een kraamfeest gegeven, wat ook erg gezellig was. En ja: ik vind wel dat je dan je baby niet op een andere kamer mag leggen (als het niet een te gevoelig en problematische huilbaby is natuurlijk). Want je visite komt natuurlijk om je baby te bewonderen, niet om een kadootje af te leveren!
Ik vond het echt heerlijk dat alle wat vagere kennissen en collega's op het kraamfeest kwamen, zodat ik nu niet avond aan avond de gastvrouw hoef uit te hangen. En de gasten vonden het ook heel gezellig om samen een borrel te drinken. Ik vond het zelf ook heel leuk om lekker uit te pakken met heeel veel lekkere hapjes en zelfgemaakte geboortetaarten en snoepjes enzo. De kinderen konden maskers maken en zelf hun taartjes versieren, er lag een 'gastenboek' om wijze woorden en goede wensen in te schrijven, en onze zoon lag als een kleine prins met z'n mooie kleertjes in z'n kinderwagen te slapen.
Verder: ik vind het nooit zo'n probleem om uitgebreid te gapen en de glazen vast op te ruimen als ik moe ben en vind dat de visite wel weer mag gaan... Haha, misschien wel een beetje lomp, maar ik ken mezelf en weet hoe niet-te-genieten ik anders de volgende dag ben. Vaak zijn het inderdaad de mensen zonder kinderen die niet zo fijngevoelig zijn op dat gebied en lang blijven hangen. Ik denk dan maar dat ze me ooit wel zullen begrijpen, als ze zelf een kleine krijgen...
Groetjes!
Wij hebben hele goede ervaringen met een kraamfeest, zo'n 4 weken na de geboorte. Zowel na de geboorte van onze tweeling als laatst na de komst van onze jongste zoon hebben we een kraamfeest gegeven. Met de tweeling hebben we een bovenzaal van een café gehuurd omdat we doen nog in de flat woonden. We mochten daar trouwens wel zelf de catering verzorgen, wat het financieel heel aantrekkelijk maakte...;-)
Vorige maand hebben we hier thuis een kraamfeest gegeven, wat ook erg gezellig was. En ja: ik vind wel dat je dan je baby niet op een andere kamer mag leggen (als het niet een te gevoelig en problematische huilbaby is natuurlijk). Want je visite komt natuurlijk om je baby te bewonderen, niet om een kadootje af te leveren!
Ik vond het echt heerlijk dat alle wat vagere kennissen en collega's op het kraamfeest kwamen, zodat ik nu niet avond aan avond de gastvrouw hoef uit te hangen. En de gasten vonden het ook heel gezellig om samen een borrel te drinken. Ik vond het zelf ook heel leuk om lekker uit te pakken met heeel veel lekkere hapjes en zelfgemaakte geboortetaarten en snoepjes enzo. De kinderen konden maskers maken en zelf hun taartjes versieren, er lag een 'gastenboek' om wijze woorden en goede wensen in te schrijven, en onze zoon lag als een kleine prins met z'n mooie kleertjes in z'n kinderwagen te slapen.
Verder: ik vind het nooit zo'n probleem om uitgebreid te gapen en de glazen vast op te ruimen als ik moe ben en vind dat de visite wel weer mag gaan... Haha, misschien wel een beetje lomp, maar ik ken mezelf en weet hoe niet-te-genieten ik anders de volgende dag ben. Vaak zijn het inderdaad de mensen zonder kinderen die niet zo fijngevoelig zijn op dat gebied en lang blijven hangen. Ik denk dan maar dat ze me ooit wel zullen begrijpen, als ze zelf een kleine krijgen...
Groetjes!