Hallo dames,
Gisteren gelukkig een goede dag gehad, zo weinig gevoeld dat ik eigenlijk nu weer het idee heb dat het niet raak is, maar gewoon nasleep van griep... Inmiddels heb ik wel de testen in huis, ha ha. Maar ik wil voorlopig even proberen te wachten. Vanaf morgen kan ik mijn overtijd in, he! We zullen zien. (ik word eigenlijk een beetje moe van mezelf, wel/niet wel/niet.... Gelukkig hebben jullie geduld met mij, hi hi)
Bloemetje, balen van je reuma! Heb je veel aan je medicatie moeten veranderen toen je zwanger wilde gaan worden? Mijn zwager heeft ook reuma en moest op andere medicijnen overgezet worden en moest 4-6 maanden wachten voordat alle schadelijke stoffen van de vorige uit zijn lichaam waren, pfff, lang hoor. Hopelijk gaan je klachten snel beter.
Rianne, meid, inmiddels brand ik van nieuwsgierigheid! Vertel, vertel!
Wat betreft naar dokter gaan, tja daar heb ik nooit zo over nagedacht. Ik weet wel dat het idd de richtlijn is om in ieder geval een jaar te wachten, voordat ze er over na gaan denken je door te sturen. Het voelt voor mij nu wel anders, ik heb toch de 'geruststelling' dat ik makkelijk zwanger kan worden, dus het moet wel erg raar lopen, wil dat nu anders zijn denk ik. Ik weeg net zo veel als toen en ben nog steeds onder de 30. Maar voordat ik zwanger werd van de eerste, heb ik daar ook veel over nagedacht. Je weet niet van te voren he, hoe vruchtbaar je bent? Je kunt wel denken, we willen een kind, maar dat is helaas niet altijd vanzelfsprekend... Mijn schoonzusje heeft er 8 ronden over gedaan en dat zorgde al voor zoveel verdriet, ze ging ons op het einde zelfs mijden, omdat ze het te moeilijk vond om naar Christian te kijken. Ik vond dat zo erg voor haar en ik voelde me tegelijkertijd schuldig dat ik wel (snel) een kind had. Andere kennissen hebben na 2 jaar proberen van de gynaecoloog te horen gekregen dat ze nooit kinderen zouden kunnen krijgen. Dat het gewoon onmogelijk was... Pfff, ook erg heftig en veel verdriet... Gelukkig kunnen ze nu na 5 jaar een kindje adopteren!
Vanmiddag lekker naar een doopfeest, ben benieuwd hoe die spruit eruit ziet, heb hem al 2 maanden niet gezien en dat is veel he, bij die ukkies! Het is tevens de eerste katholieke doop waar ik getuige van ben, ben toch wel nieuwsgierig (ben zelf niet gedoopt of gelovig). En daarna gezellig een feestje, is ook nooit weg, ha ha!
