@ Bloemetje: lieve meid, wat ontzettend vervelend dat je zo'n k*t dag hebt! Pijn is al niet leuk, maar als je dan ook nog hulpbehoevend er van wordt en het gevoel hebt er alleen voor te staan, dan is het leven soms even heel zwaar. Geen schande om dan even heel verdrietig en somber te zijn, echt niet! In ieder geval een hele, hele, hele stevige knuffel van mij naar jou!
Ik vind het echt bewonderswaardig hoe jij je door alle tegenslagen heen slaat, je blijft altijd zo positief. Het is idd soms heel moeilijk verkroppen dat je lijf je zo in steek kan laten, om iets waar je bewust zelf voor hebt gekozen (zwangerschap). Maar meid, vergeet nooit, je hebt gekozen voor een kindje, NIET voor al die (heftige) ongemakken. En daar flink van balen (zoals iedereen zou doen, hoor!), is echt geen uiting van ondankbaarheid. Het is gewoon oneerlijk verdeeld. De een gaat fluitend door een zwangerschap, de ander moet tot het uiterste gaan...
Ik zou je graag willen zeggen dat alles straks beter wordt (al wordt het na bevalling wel echt beter!), maar het is mijn ervaring dat rug/bekkenpijn echt alleen maar erger worden, omdat de belasting steeds groter wordt. En het is echt pittig, meid, dat je er nu al zoveel last van hebt. Moet je nog naar fysio ofzo? Ik kan me voorstellen dat het je strot uitkomt inmiddels, maar ja, toch maar rustig aan doen... (ik word er in ieder geval helemaal simpel van, bleh!)
Wat betreft je vriend, misschien toch proberen te bespreken. Je bent tenslotte (idd) voor goede en slechte tijden bij elkaar en het zou fijn zijn als je echt steun vindt, ook als het even niet lekker loopt. Mijn man heeft het trouwens ook wel moeilijk hoor, met mij zo zien. Hij heeft ook regelmatig verzucht dat hij het eigenlijk anders zou willen, dat het niet leuk is zo (duh...), etc. Op zulke momenten reageer ik dan ook geprikkeld, maar ik ken mijn mannetje. Als hij dat soort dingen zegt, is het ook even stoom afblazen voor hem, tenslotte is het voor hem ook erg frustrerend en vermoeiend. We praten er altijd over en dan weten we weer hoe de ander zich voelt.
@ Mama van Marijn: oh, wat vervelend, maar idd, het klinkt toch wel herkenbaar... Lijkt me ook een flinke koprol, zeker als je buik daarna anders aanvoelt. Goed dat je gebeld hebt hoor, toen ik het de VK vertelde keek die mijn streng aan en zei veel betekenend: "De meeste vrouwen bellen me dan..." Bovendien, in mijn foldertje staat dat je moet bellen als je je onzeker voelt over de zwangerschap...
Fijn te horen dat je je vertrouwen weer een beetje terug hebt. Het is niet makkelijk, dat (letterlijk!) blindelings van uit moeten gaan dat het goed zit in de buik. Heb vertrouwen, komt goed!
Oh ja, dat spugen in de ochtend (ook heeeeeeeeeeel herkenbaar, ik had dat vooral vanaf week 24) verdween bij mij rond week 32-33, hopelijk bij jou ook, of natuurlijk eerder! En tja, te veel oestrogeen? Die had ik nog niet gehoord, we zullen zien...
Mama2006: hoe verschillend een 2e zwangerschap kan zijn, breek me de b*k niet open... Daar weet ik alles van! Vervelend hoor, maar toch stiekem wel een beetje geruststellend, toch? Ik heb trouwens ook veel meer en veel eerder last van bandenpijn dan de eerste keer, dus misschien hoort dat er een beetje bij als het al opgerekt is geweest? Ik hoop dat je je snel beter voelt en zwanger op een prettige manier!
Wensvoor3: leuk hoor, je moeder in tranen! Fijn als je familie zo meeleeft.
En ja, wat bevallingsdatum betreft, je weet het idd niet. Maar toch bevallen de meeste vrouwen na de 40 weken, dus ach, meeste kans toch? Ergens tussen nu en 6 weken gaat het gebeuren!
Ik vind het echt bewonderswaardig hoe jij je door alle tegenslagen heen slaat, je blijft altijd zo positief. Het is idd soms heel moeilijk verkroppen dat je lijf je zo in steek kan laten, om iets waar je bewust zelf voor hebt gekozen (zwangerschap). Maar meid, vergeet nooit, je hebt gekozen voor een kindje, NIET voor al die (heftige) ongemakken. En daar flink van balen (zoals iedereen zou doen, hoor!), is echt geen uiting van ondankbaarheid. Het is gewoon oneerlijk verdeeld. De een gaat fluitend door een zwangerschap, de ander moet tot het uiterste gaan...
Ik zou je graag willen zeggen dat alles straks beter wordt (al wordt het na bevalling wel echt beter!), maar het is mijn ervaring dat rug/bekkenpijn echt alleen maar erger worden, omdat de belasting steeds groter wordt. En het is echt pittig, meid, dat je er nu al zoveel last van hebt. Moet je nog naar fysio ofzo? Ik kan me voorstellen dat het je strot uitkomt inmiddels, maar ja, toch maar rustig aan doen... (ik word er in ieder geval helemaal simpel van, bleh!)
Wat betreft je vriend, misschien toch proberen te bespreken. Je bent tenslotte (idd) voor goede en slechte tijden bij elkaar en het zou fijn zijn als je echt steun vindt, ook als het even niet lekker loopt. Mijn man heeft het trouwens ook wel moeilijk hoor, met mij zo zien. Hij heeft ook regelmatig verzucht dat hij het eigenlijk anders zou willen, dat het niet leuk is zo (duh...), etc. Op zulke momenten reageer ik dan ook geprikkeld, maar ik ken mijn mannetje. Als hij dat soort dingen zegt, is het ook even stoom afblazen voor hem, tenslotte is het voor hem ook erg frustrerend en vermoeiend. We praten er altijd over en dan weten we weer hoe de ander zich voelt.
@ Mama van Marijn: oh, wat vervelend, maar idd, het klinkt toch wel herkenbaar... Lijkt me ook een flinke koprol, zeker als je buik daarna anders aanvoelt. Goed dat je gebeld hebt hoor, toen ik het de VK vertelde keek die mijn streng aan en zei veel betekenend: "De meeste vrouwen bellen me dan..." Bovendien, in mijn foldertje staat dat je moet bellen als je je onzeker voelt over de zwangerschap...
Fijn te horen dat je je vertrouwen weer een beetje terug hebt. Het is niet makkelijk, dat (letterlijk!) blindelings van uit moeten gaan dat het goed zit in de buik. Heb vertrouwen, komt goed!
Oh ja, dat spugen in de ochtend (ook heeeeeeeeeeel herkenbaar, ik had dat vooral vanaf week 24) verdween bij mij rond week 32-33, hopelijk bij jou ook, of natuurlijk eerder! En tja, te veel oestrogeen? Die had ik nog niet gehoord, we zullen zien...
Mama2006: hoe verschillend een 2e zwangerschap kan zijn, breek me de b*k niet open... Daar weet ik alles van! Vervelend hoor, maar toch stiekem wel een beetje geruststellend, toch? Ik heb trouwens ook veel meer en veel eerder last van bandenpijn dan de eerste keer, dus misschien hoort dat er een beetje bij als het al opgerekt is geweest? Ik hoop dat je je snel beter voelt en zwanger op een prettige manier!
Wensvoor3: leuk hoor, je moeder in tranen! Fijn als je familie zo meeleeft.
En ja, wat bevallingsdatum betreft, je weet het idd niet. Maar toch bevallen de meeste vrouwen na de 40 weken, dus ach, meeste kans toch? Ergens tussen nu en 6 weken gaat het gebeuren!