Dag dames,
Even een update tot dusver...wat een toestand weer jow!!Ik word echt nog een keer gillend gek dankzij 1 echoscopiste grrrr!Vandaag was het voor mij mijn 1e follikelmeting, cyclusdag 10 om precies te zijn..Ik voel aan mijn borsten dat er echt iets gaande is, ik voel dat namelijk altijd daaraan!Dus ik kom binnen en zeg tegen die miep van gow ik voel dat er van alles gaande is wil je alsjeblieft goed kijken, want deze echoscopist is namelijk dezelfde die bij mijn 1e IUI geen eitje zag waardoor ik een miskraam kreeg!
Dus ik heb geeeen vertrouwen in haar, en ze is super aardig hoor maar zo ontzettend onzeker dat ze mij gewoon bergen met stress geeft...ik ging dus op de tafel liggen en ja hoor ze zegt gow ik kan je eierstokken niet zo goed zien, dan krijg ik het al aan me heupen eey :-S Ik moest gaan duwen op mijn buik zodat ze beter zicht had, maar ze zei al van ja ik zie toch geen groei hoor, maar kunnen jullie je voorstellen dat ik haar dan niet geloof op dat moment????
Mijn lichaam zegt echt iets anders hoor en ik weet nu inmiddels wel of wat :-(Ik spuit momenteel 112.5 eenheden, maar er is afgesproken om om de 7 dagen op te gaan hogen anders heb ik straks weer pas op cyclusdag 28 een ei (als ik geluk heb) en dat is gewoon niet de bedoeling!!! Ik kleed me aan en zeg nou dan gaan we ophogen zeker, zegt ze nee...mijn broek zakte spontaan weer af, ik zeg nou dat dacht ik wel! nee zegt ze nogmaals, want je moet deze hoeveelheid wel de kans geven hoor, ik zeg hallo het doet toch niks en ik ben de vorige ronde geëindigd met 175 eenheden, lijkt me dan toch de bedoeling dat ik nu wat meer vaart erin mag gaan zetten...
Ze bleef bij haar standpunt en ik mag dinsdag terug komen voor een echo...nou dit laat ik dus niet over mijn kant gaan he dat snappen jullie wel! Het is nu verdomme klaar geweest en dit is mijn lijf IK bepaal!
Dus ik heb een belletje gedaan naar het ziekenhuis, en gelukkig kreeg ik gelijk begrip de assistente achter de balie vertelde dat ik vanaf nu bij iedere echo mag aangeven dat ik niet meer bij haar wil en ik ben op de bellijst gezet wat betreft dat ophogen, de assistente moest al zuchten toen ik mijn verhaal deed en vond het ook niet slim van de echoscopist dat zij dus haar eigen plan trok...alle medewerking kreeg ik nu! ( ligt dus niet aan mij)
Ik word zo terug gebeld en dan weet ik nu al dat ik toch mag gaan ophogen ;-)
Tjonge jonge zeg ik word hier zo moedeloos van stelletje broekpoepers daar, ik ben nou eenmaal moeilijk te stimuleren in geen 100 jaar dat ineens mijn eitjes wel gaan reageren op een lage dosering hoor XDIk was zo positief he vanochtend, ik dacht jaaa ik voel me borsten er moet iets te zien zijn:-D en meteen is het de kop in gedrukt...ik heb mijn zusje nog gesproken die zei an ik zou met de gynaecoloog toch eens gaan bespreken over het IVF traject, maar ik ben daar psychisch nog niet aan toe, hoe moeilijk kan het zijn om gewoon met de IUI duidelijke afspraken te maken, waardoor ik geen stress meer heb en ik geloof heilig dat stress echt niet goed is voor dit proces!Ik wil helemaal nog geen IVF , ik zou eerst eens een aantal volledig afgeronde IUI pogingen willen doorstaan en als het dan niet lukt IVF...Ben zo bang voor IVF, die punctie vooral dat lijkt me godsgruwelijk pijn doen...
Als het moet moet het...maar voor nu gaan ze maar eerst eens laten zien dat het ook vlekkeloos kan lopen met een IUI...dan zien we wel verder...
Hoe gaat het met jullie?
liefs xxx
Even een update tot dusver...wat een toestand weer jow!!Ik word echt nog een keer gillend gek dankzij 1 echoscopiste grrrr!Vandaag was het voor mij mijn 1e follikelmeting, cyclusdag 10 om precies te zijn..Ik voel aan mijn borsten dat er echt iets gaande is, ik voel dat namelijk altijd daaraan!Dus ik kom binnen en zeg tegen die miep van gow ik voel dat er van alles gaande is wil je alsjeblieft goed kijken, want deze echoscopist is namelijk dezelfde die bij mijn 1e IUI geen eitje zag waardoor ik een miskraam kreeg!
Dus ik heb geeeen vertrouwen in haar, en ze is super aardig hoor maar zo ontzettend onzeker dat ze mij gewoon bergen met stress geeft...ik ging dus op de tafel liggen en ja hoor ze zegt gow ik kan je eierstokken niet zo goed zien, dan krijg ik het al aan me heupen eey :-S Ik moest gaan duwen op mijn buik zodat ze beter zicht had, maar ze zei al van ja ik zie toch geen groei hoor, maar kunnen jullie je voorstellen dat ik haar dan niet geloof op dat moment????
Mijn lichaam zegt echt iets anders hoor en ik weet nu inmiddels wel of wat :-(Ik spuit momenteel 112.5 eenheden, maar er is afgesproken om om de 7 dagen op te gaan hogen anders heb ik straks weer pas op cyclusdag 28 een ei (als ik geluk heb) en dat is gewoon niet de bedoeling!!! Ik kleed me aan en zeg nou dan gaan we ophogen zeker, zegt ze nee...mijn broek zakte spontaan weer af, ik zeg nou dat dacht ik wel! nee zegt ze nogmaals, want je moet deze hoeveelheid wel de kans geven hoor, ik zeg hallo het doet toch niks en ik ben de vorige ronde geëindigd met 175 eenheden, lijkt me dan toch de bedoeling dat ik nu wat meer vaart erin mag gaan zetten...
Ze bleef bij haar standpunt en ik mag dinsdag terug komen voor een echo...nou dit laat ik dus niet over mijn kant gaan he dat snappen jullie wel! Het is nu verdomme klaar geweest en dit is mijn lijf IK bepaal!
Dus ik heb een belletje gedaan naar het ziekenhuis, en gelukkig kreeg ik gelijk begrip de assistente achter de balie vertelde dat ik vanaf nu bij iedere echo mag aangeven dat ik niet meer bij haar wil en ik ben op de bellijst gezet wat betreft dat ophogen, de assistente moest al zuchten toen ik mijn verhaal deed en vond het ook niet slim van de echoscopist dat zij dus haar eigen plan trok...alle medewerking kreeg ik nu! ( ligt dus niet aan mij)
Ik word zo terug gebeld en dan weet ik nu al dat ik toch mag gaan ophogen ;-)
Tjonge jonge zeg ik word hier zo moedeloos van stelletje broekpoepers daar, ik ben nou eenmaal moeilijk te stimuleren in geen 100 jaar dat ineens mijn eitjes wel gaan reageren op een lage dosering hoor XDIk was zo positief he vanochtend, ik dacht jaaa ik voel me borsten er moet iets te zien zijn:-D en meteen is het de kop in gedrukt...ik heb mijn zusje nog gesproken die zei an ik zou met de gynaecoloog toch eens gaan bespreken over het IVF traject, maar ik ben daar psychisch nog niet aan toe, hoe moeilijk kan het zijn om gewoon met de IUI duidelijke afspraken te maken, waardoor ik geen stress meer heb en ik geloof heilig dat stress echt niet goed is voor dit proces!Ik wil helemaal nog geen IVF , ik zou eerst eens een aantal volledig afgeronde IUI pogingen willen doorstaan en als het dan niet lukt IVF...Ben zo bang voor IVF, die punctie vooral dat lijkt me godsgruwelijk pijn doen...
Als het moet moet het...maar voor nu gaan ze maar eerst eens laten zien dat het ook vlekkeloos kan lopen met een IUI...dan zien we wel verder...
Hoe gaat het met jullie?
liefs xxx
