Hallo Angela en Anne,
Ik ben er even een poosje niet geweest. We hadden het nogal druk en dat is nog niet over.
We gaan verhuizen namelijk! Per 1 mei kunnen we erin, daarvoor nog veel klussen natuurlijk, maar goed.
Ik zie alleen op tegen het betegelen van de tuin, de rest lijkt me erg leuk om te doen, schilderen enzo.
Maar goed, dat kwam een beetje plots en dus was het even druk.
Nu nog steeds veel geregel hoor.
Ja dat van de schoonouders.
Wij hebben nu rustig aan weer contact. Ze laten ons nu inderdaad los. Dat was eerst anders.
Mijn zoontje kwam onverwachts en dat vonden ze niet zo prettig.
Ze hadden voor hun zoon ook andere plannen. Nog niet zo vroeg een kindje en/of samenwonen enz.
Dus ja dat resulteerde in veel ruzie, gedoe, gestress enz. Hierdoor heb ik de zwangerschap ook niet fijn beleefd. Na de zoveelste ruzie op vaderdag (notabene!) in 2005 heb ik er een punt achter gezet. Voor mij hoefde het zo dus niet meer. Of met plezier of niet.
En nu is het rustig aan weer een beetje goedgekomen. Ze accepteren dat we ons eigen leven hebben en dat we zelf beslissingen nemen en dat wij de regels maken voor ons zoontje. Niet zij.
Dat gaat vooralsnog nog goed, maar ja je weet nooit.
Voorlopig genieten we er maar van.
Op het moment loopt het met mijn zoontje (Jerrel) weer niet zo lekker op het kdv. Ze geven aan dat hij heel moeilijk is enz. We kregen een rapportje van hen waarop ze invulden hoe hij daar is.
Nou wij kennen hem echt niet zo. Zoals hij daar beschreven staat lijkt het een heel vervelend en zelfs gemeen kind te zijn. Dat is hij absoluut niet.
Nou komt mijn man gisteren thuis met het verhaal dat Jerrel moest plassen (stond in zijn piemeltje te knijpen) dus de leidster zei dat ie mee moest gaan om te plassen. Maar dat wilde hij niet wat resulteerde in een driftbui. Toen zei de leidster: nou dan niet, maar als je in je broek plast krijg je geen schone broek.
Wat is dat nou!!
Zo leert hij dus dat hij door driftig te doen zijn zin krijgt. Hij krijgt dus helemaal geen grenzen en dat heeft hij juist zo nodig.
Het is natuurlijk wel makkelijk om te zeggen dat hij zo moeilijk is terwijl ze zelf helemaal niet goed bezig zijn!
Ik baal er ontzettend van en ga er vanmiddag gelijk wat van zeggen.
Ik vond hem de laatste tijd al zo moeilijk thuis.
Ja nu weet ik wel waar het door komt. Hij raakt op deze manier gewoon de kluts kwijt!
Groetjes Gerrie.
Ik ben er even een poosje niet geweest. We hadden het nogal druk en dat is nog niet over.
We gaan verhuizen namelijk! Per 1 mei kunnen we erin, daarvoor nog veel klussen natuurlijk, maar goed.
Ik zie alleen op tegen het betegelen van de tuin, de rest lijkt me erg leuk om te doen, schilderen enzo.
Maar goed, dat kwam een beetje plots en dus was het even druk.
Nu nog steeds veel geregel hoor.
Ja dat van de schoonouders.
Wij hebben nu rustig aan weer contact. Ze laten ons nu inderdaad los. Dat was eerst anders.
Mijn zoontje kwam onverwachts en dat vonden ze niet zo prettig.
Ze hadden voor hun zoon ook andere plannen. Nog niet zo vroeg een kindje en/of samenwonen enz.
Dus ja dat resulteerde in veel ruzie, gedoe, gestress enz. Hierdoor heb ik de zwangerschap ook niet fijn beleefd. Na de zoveelste ruzie op vaderdag (notabene!) in 2005 heb ik er een punt achter gezet. Voor mij hoefde het zo dus niet meer. Of met plezier of niet.
En nu is het rustig aan weer een beetje goedgekomen. Ze accepteren dat we ons eigen leven hebben en dat we zelf beslissingen nemen en dat wij de regels maken voor ons zoontje. Niet zij.
Dat gaat vooralsnog nog goed, maar ja je weet nooit.
Voorlopig genieten we er maar van.
Op het moment loopt het met mijn zoontje (Jerrel) weer niet zo lekker op het kdv. Ze geven aan dat hij heel moeilijk is enz. We kregen een rapportje van hen waarop ze invulden hoe hij daar is.
Nou wij kennen hem echt niet zo. Zoals hij daar beschreven staat lijkt het een heel vervelend en zelfs gemeen kind te zijn. Dat is hij absoluut niet.
Nou komt mijn man gisteren thuis met het verhaal dat Jerrel moest plassen (stond in zijn piemeltje te knijpen) dus de leidster zei dat ie mee moest gaan om te plassen. Maar dat wilde hij niet wat resulteerde in een driftbui. Toen zei de leidster: nou dan niet, maar als je in je broek plast krijg je geen schone broek.
Wat is dat nou!!
Zo leert hij dus dat hij door driftig te doen zijn zin krijgt. Hij krijgt dus helemaal geen grenzen en dat heeft hij juist zo nodig.
Het is natuurlijk wel makkelijk om te zeggen dat hij zo moeilijk is terwijl ze zelf helemaal niet goed bezig zijn!
Ik baal er ontzettend van en ga er vanmiddag gelijk wat van zeggen.
Ik vond hem de laatste tijd al zo moeilijk thuis.
Ja nu weet ik wel waar het door komt. Hij raakt op deze manier gewoon de kluts kwijt!
Groetjes Gerrie.