Hi lieve dames!
Allereerst Sam, hoe was het in het ziekenhuis? Ik hoop dat alles goed gegaan is.
@Chris, wat fijn om te lezen dat de nachten bij jullie wel goed gaan. Het is jullie gegund! Ik vind het al knap om te lezen dat je al meer je rust kunt vinden dan voorheen. En vergeet niet, Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Blijf (juiste) op de momenten dat het niet lukt, lief voor jezelf. En accepteer dat je op die momenten je controle nodig hebt. Vaak is dat al de eerste stap om het te kunnen los laten.
Op een ander onderwerp. Ik ben zelf mijn vader verloren op 5 jarige leeftijd en mijn ervaring is dat rouwverwerking in golven komt. Er zijn dagen, weken maanden dat ik prima met het verlies om kan gaan, en er zijn dagen weken en maanden dat ik elke dag verdrietig ben omdat ik het zo oneerlijk vind dat we niet samen van zijn kleinkinderen kunnen genieten. Het is heel normaal om verdrietig te zijn om dit soort dingen of je nu wel of geen goede relatie met elkaar had.
Ook kan het zijn dat Ties misschien qua karakter dicht bij jou ligt en ja dat botst. Ik zie dat met mijn man en de oudste ook heel erg terug. Die wordt soms met zijn eigen karakter geconfronteerd en dat is best lastig.
@helga, het lijkt mij gezellig om naar een dreumes groepje te gaan. Ga je mee?? Ik vind het al heel knap dat Sofie over wil naar 1 slaapje. Dat zou ons hier echt niet lukken.
Ik ga vanmiddag met Charlie naar de huisarts. Hij is nu al ruim 2,5 week aan het rommelen en koorts en troep uit zijn oor en snot en nu heeft hij ook nog ontstoken oogjes, die arme jongen krijgt zijn ogen bijna niet open na een slaapje. Dus vind het wel welletjes. Ze gaan hem maar even checken.
Dikke knuffel voor jullie allemaal!
