Hoi Esther,
Net een scrabble-zet gedaan. Leuk hoor!
Ik vind die ballontocht ook wel eng, hoor. Zeker nu ik kinderen heb; je moet er toch niet aan denken dat er wat gebeurt... Er zijn twee ballonnen en ik heb al bedacht dat we misschien het risico maar moeten spreiden en allebei in een andere ballon moeten stappen. Maar sommige dingen in je leven moet je een keer gedaan hebben en dit is één van de weinige dingen, die ik nog echt graag een keer wil doen. Een bungee-sprong heb ik ook ooit gemaakt (op de dag van mijn 25ste verjaardag in Atlantic City), dus ach, daar is dit peanuts bij (bibber, bibber). Wij zien hier in de omgeving weinig ballonnen, omdat de wind vaak uit het zuiden komt en dan zit je natuurlijk binnen de kortste keren in de waddenzee. Ik denk dus ook niet dat we gaan opstijgen bij mijn ouders (dat was het plan), omdat de wind morgen ook uit een andere hoek lijkt te gaan komen. Voor vertrek bij mijn ouders hebben we eigenlijk een noord of noordoostelijke wind nodig, dus waar we dan vandaan zullen vertrekken weet ik eigenlijk niet. En hoe we het met de kinderen gaan doen, weet ik eigenlijk ook nog niet. Nou ja, eerst maar eens zien of het überhaupt doorgaat...
En Mike is okay. Ik moet wel even erg omschakelen naar het Australische Engels, en je zoekt ook wel gemakkelijk de hulp van iemand die dingen even snel kan vertalen (Sietske dus), maar toch lukt het prima om een gesprek te voeren. Want altijd jammer is, dat je de fijne nuances wat minder goed over kan brengen in een andere taal.
En ik ben net als jij helemaal weg van mijn kinderen. Soms wil ik wel de hele dag met AF knuffelen, maar ja, zij wil dat natuurlijk niet. Merlijn heeft gelukkig nog niet zoveel te willen als het om knuffelen gaat, hoewel... zo klein als ze zijn, weten ze in elk geval wel wat ze niet willen... Wij probeerden hem vanavond om 21.30 uur in bed te leggen, maar dat was hem niet zo naar de zin. Raar is dat, want vervolgens ging hij wel gelijk bij Peter op de arm slapen. Weer geprobeerd, weer keihard brullen. Nou ja, dan eerst maar even weer mee naar de kamer. (Misschien zijn wij een beetje slappelingen, maar het druist toch een beetje tegen mijn moedergevoel in). 's Nachts gaat het verder wel heel goed, vind ik. Hij is Noor natuurlijk niet, maar hij slaapt toch tot een uur of 6. Vanochtend was het zelfs 7.45! In vergelijking met AF is dat echt al superfantastisch, dus het is mij wel best zo. Ik leg hem, voordat wij gaan slapen, nog wel even weer aan, zodat hij in elk geval zijn buikje vol heeft voor een (hopelijk) lange nachtrust.
Ben benieuwd hoe het gaat als ik weer moet werken. Ik heb helemaal nog niet gekolfd, dus hij heeft ook nog nooit uit een fles gedronken. Morgen toch maar eens serieus mee bezig... Woensdag ben ik niet zo lang weg, dus dat kan tussen de BV door, maar donderdag weet ik niet hoelang ik weg ben. De ene keer duurt een interview anderhalf uur en de andere keer wel tweeënhalf uur. Plus reistijd, dus ik ben bang dat dat net niet tussen de BV door kan. Vind het wel spannend voor Peter, maar ben niet meer zo ongerust als toen ik na de geboorte van AF weer aan het werk ging. Ik denk nou: 'hij moet zich er maar mee redden', hoewel ik aan de andere kant hoop dat het niet nodig zal zijn om Merlijn een tijd te laten huilen. Gelukkig hoor ik dat dan zelf niet...
Ik zal je donderdag of vrijdag wel vertellen hoe het gegaan is... Boehoe, nog maar één dag zwangerschapsverlof...
Groetjes, Aukelien
Net een scrabble-zet gedaan. Leuk hoor!
Ik vind die ballontocht ook wel eng, hoor. Zeker nu ik kinderen heb; je moet er toch niet aan denken dat er wat gebeurt... Er zijn twee ballonnen en ik heb al bedacht dat we misschien het risico maar moeten spreiden en allebei in een andere ballon moeten stappen. Maar sommige dingen in je leven moet je een keer gedaan hebben en dit is één van de weinige dingen, die ik nog echt graag een keer wil doen. Een bungee-sprong heb ik ook ooit gemaakt (op de dag van mijn 25ste verjaardag in Atlantic City), dus ach, daar is dit peanuts bij (bibber, bibber). Wij zien hier in de omgeving weinig ballonnen, omdat de wind vaak uit het zuiden komt en dan zit je natuurlijk binnen de kortste keren in de waddenzee. Ik denk dus ook niet dat we gaan opstijgen bij mijn ouders (dat was het plan), omdat de wind morgen ook uit een andere hoek lijkt te gaan komen. Voor vertrek bij mijn ouders hebben we eigenlijk een noord of noordoostelijke wind nodig, dus waar we dan vandaan zullen vertrekken weet ik eigenlijk niet. En hoe we het met de kinderen gaan doen, weet ik eigenlijk ook nog niet. Nou ja, eerst maar eens zien of het überhaupt doorgaat...
En Mike is okay. Ik moet wel even erg omschakelen naar het Australische Engels, en je zoekt ook wel gemakkelijk de hulp van iemand die dingen even snel kan vertalen (Sietske dus), maar toch lukt het prima om een gesprek te voeren. Want altijd jammer is, dat je de fijne nuances wat minder goed over kan brengen in een andere taal.
En ik ben net als jij helemaal weg van mijn kinderen. Soms wil ik wel de hele dag met AF knuffelen, maar ja, zij wil dat natuurlijk niet. Merlijn heeft gelukkig nog niet zoveel te willen als het om knuffelen gaat, hoewel... zo klein als ze zijn, weten ze in elk geval wel wat ze niet willen... Wij probeerden hem vanavond om 21.30 uur in bed te leggen, maar dat was hem niet zo naar de zin. Raar is dat, want vervolgens ging hij wel gelijk bij Peter op de arm slapen. Weer geprobeerd, weer keihard brullen. Nou ja, dan eerst maar even weer mee naar de kamer. (Misschien zijn wij een beetje slappelingen, maar het druist toch een beetje tegen mijn moedergevoel in). 's Nachts gaat het verder wel heel goed, vind ik. Hij is Noor natuurlijk niet, maar hij slaapt toch tot een uur of 6. Vanochtend was het zelfs 7.45! In vergelijking met AF is dat echt al superfantastisch, dus het is mij wel best zo. Ik leg hem, voordat wij gaan slapen, nog wel even weer aan, zodat hij in elk geval zijn buikje vol heeft voor een (hopelijk) lange nachtrust.
Ben benieuwd hoe het gaat als ik weer moet werken. Ik heb helemaal nog niet gekolfd, dus hij heeft ook nog nooit uit een fles gedronken. Morgen toch maar eens serieus mee bezig... Woensdag ben ik niet zo lang weg, dus dat kan tussen de BV door, maar donderdag weet ik niet hoelang ik weg ben. De ene keer duurt een interview anderhalf uur en de andere keer wel tweeënhalf uur. Plus reistijd, dus ik ben bang dat dat net niet tussen de BV door kan. Vind het wel spannend voor Peter, maar ben niet meer zo ongerust als toen ik na de geboorte van AF weer aan het werk ging. Ik denk nou: 'hij moet zich er maar mee redden', hoewel ik aan de andere kant hoop dat het niet nodig zal zijn om Merlijn een tijd te laten huilen. Gelukkig hoor ik dat dan zelf niet...
Ik zal je donderdag of vrijdag wel vertellen hoe het gegaan is... Boehoe, nog maar één dag zwangerschapsverlof...
Groetjes, Aukelien