Ha, fijn, dat ik nog een kans krijg op revanche, maar dan moet jij ook een beetje meewerken en niet gelijk beginnen met zo'n hoge score...
Ben inmiddels ook een potje met mijn moeder begonnen, maar we hebben allebei amper twee woorden gelegd en het ligt al bijna muurvast.
En wat goed dat je de tandarts hebt gebeld! Zover ben ik nog niet. Als ik een tandarts op tv zie, zap ik al weg.
En wat betreft die diëtiste: wordt dit je eerste serieuze afvalpoging?
Samen met een vriendin heb ik het al minstens 15 jaar over lijnen, afvallen en alles wat daarbij hoort, maar het is net als met Hanneke Groenteman (ken je dat boek van haar?); elke keer verleg je je grenzen. En als je dan kijkt naar het begingewicht, dan denk ik nu, man, waar maakte ik me toen in vredesnaam druk over? Maar goed, nog steeds zou ik er wel zo'n 10 kg afwillen, maar dat is eigenlijk al jaren zo. Ben slechts één keer erg goed afgevallen, nl. toen wij gingen trouwen. Mensen die mij niet zo goed (of niet zo lang) kennen, herkennen me dan ook amper op de trouwfoto's. Erg toch? Ik heb wel elke week weer goede voornemens, maar daar blijft het ook vaak bij. Ik heb al wel gedacht om voor mijn verjaardag een sportkaart te vragen. Dan heb je misschien weer een goede reden om jezelf lekker in het zweet te werken. Ik ben wel heel benieuwd of een diëtiste (nog) in staat is iets nieuws te vertellen. En het belangrijkste is: motivatie en volhouden.
Onze pogingen om Merlijn in de wieg te laten inslapen, lijken hun vruchten af te werpen. Gisteren sliep hij tot 2 keer toe binnen 5 minuten (zonder veel gedoe) en ook vandaag ging het 2 keer prima! Vanavond duurde het wel weer wat langer, maar dat kwam vooral omdat hij maar bleef maaien met zijn armen. Hopelijk leert hij wel eens om door te slapen. Afgelopen nacht was hij ook weer om 4 uur wakker.
Vanochtend werd ik echt heel raar wakker. Ik droomde dat ik doodging. Het was net of ik buiten mijn lichaam was getreden en naar mezelf kon kijken. Ik wou wel bewegen, maar het ging gewoon niet. Ook voelde ik me heel zwaar en loom. In mijn droom bleef Peter maar schreeuwen en gillen, en ik gilde maar terug dat ik niet dood was, maar dat hoorde hij niet... Echt heel naar dus. Ik was dan ook blij dat ik wakker werd, maar ik had wel moeite om mij weer aan de slaap over te geven. Toch een kwestie van chronisch slaaptekort, denk ik, hoewel het niet zozeer een kwestie is van tekort, maar meer van het telkens onderbroken worden in je slaap (ook al is het maar 30 sec. om even weer een speen terug te duwen).
Hopelijk is Koen morgen weer beter, inderdaad. En maar hopen dat Noor het niet overneemt... Niks aan, als je niet lekker bent. AF heeft vorige week voor het eerst overgegeven. Gelukkig heb ik het niet gezien, maar Peter vond het ook zo zielig voor haar. Zelf reageerde ze nogal laconiek. En toen haar maag weer leeg was, zei ze: 'zo, en nu Floor roosvicee!'. Volgens Peter had ze wat verkeerds gegeten (hoewel we geen idee hadden wat), maar het was 's ochtends om 8.00 uur, voordat ze überhaupt wat gegeten of gedronken had.
Zo, ik denk dat ik voor mijn doen maar eens verstandig ga doen en maar ga slapen...