@Juliass, ja het kan niet heel lang meer duren! Al kunnen ze makkelijk richting de 30 mm gaan, althans dat roepen ze bij mij vaak en ik heb ze ook echt wel eens 28-29 mm gehad! Bizar dat dat kan…
Wij gaan inderdaad voor een tweede poging vandaag, onze donor komt na zijn werk. Top dus! Een heel eerlijk, dan ben ik blij dat ik twee weken niks hoef… Ik merk wel dat ik steeds moeier wordt, van het constante alert zijn, dan weer pillen, dan testen, dan ziekenhuis, dan bloed, dan wachten en weer opnieuw. Vitaminen, opletten met eten, drinken, suiker gehalte. Zucht.. Soms wil ik gewoon een dag snaaien! En zuipen! ?? Als het al eens gewoon twee rondes zonder problemen verloopt. Mijn incasseringsvermogen begint wat af te nemen merk ik ? En ondanks dat mijn vrouw en de donor echt wel hun best doen, voelt het soms alsof het echt allemaal op mij neerkomt. Ik moet alles slikken, bijhouden, alle ziekenhuis ritjes doe ik de laatste maanden alleen want dan hoeft ze geen vrij te nemen van haar werk voor een standaard echo.. soms ben ik dan echt helemaal pissig als ik vraag of mijn vrouw bv granaatappelsap wil kopen, kan ze het niet vinden (en ik trek het zo uit het schap) of de donor even wil appen of bellen en ze dan zegt: dat kun jij toch ook doen? In het begin was dat nooit een probleem, maar nu denk ik soms: tuurlijk, ik doe dit ook nog wel even! Want ik doe nog niet genoeg ? Ik merk dat zij ook moe wordt van dit alles, maar soms wil ik gewoon hulp. Dat kleine beetje wat zij dan kan doen, dat ze dat ook gewoon doet… Sorry, ik moest het even kwijt ? Ik mag echt niet klagen en ben ook niet ondankbaar, het is soms gewoon een beetje veel allemaal…