Oke, dankjewel.
Een afschrijfpost (,gistermiddag):
Ik zit op mijn badhandoek, op het strandje wat naar het water te kijken. Twee blonde jochies van een jaar of 2 en 4 rennen achter elkaar aan. De ouders ontspannen en tevreden, houden toezicht. Verdomd, denk ik. Dat ik bij mijn sportschool begon was zij zwanger. De oudste is dus 3. De ander kan net lopen. Mijn gedachten dwalen af naar vorig jaar. Ik kom ieder jaar naar dit strandje. En wat je het meeste ziet zijn meestal happy moeders en soms met vaders er ook bij. Het schuurt. Het wringt. Het legt precies de vinger op de zere plek. Ik weet niet hoe het is om ouders te zijn. Dat was eerst nog iets spannends,en opwindends. Nu weet ik wat er zo gemist wordt. Ook wij willen een bubbel vormen. Wij drietjes, en niemand die daar meer tussen kan komen. Pas als er thuis kindervoetjes over de plavuizen rennen, dan is het voor ons compleet... Blonde haren zie ik voor me, blauwe ogen, warrige haartjes. Geurend naar zomer...
Een afschrijfpost (,gistermiddag):
Ik zit op mijn badhandoek, op het strandje wat naar het water te kijken. Twee blonde jochies van een jaar of 2 en 4 rennen achter elkaar aan. De ouders ontspannen en tevreden, houden toezicht. Verdomd, denk ik. Dat ik bij mijn sportschool begon was zij zwanger. De oudste is dus 3. De ander kan net lopen. Mijn gedachten dwalen af naar vorig jaar. Ik kom ieder jaar naar dit strandje. En wat je het meeste ziet zijn meestal happy moeders en soms met vaders er ook bij. Het schuurt. Het wringt. Het legt precies de vinger op de zere plek. Ik weet niet hoe het is om ouders te zijn. Dat was eerst nog iets spannends,en opwindends. Nu weet ik wat er zo gemist wordt. Ook wij willen een bubbel vormen. Wij drietjes, en niemand die daar meer tussen kan komen. Pas als er thuis kindervoetjes over de plavuizen rennen, dan is het voor ons compleet... Blonde haren zie ik voor me, blauwe ogen, warrige haartjes. Geurend naar zomer...