"De dames die al wat langer wachten....."

Reactie op ikheetgeentruus en knuffeltje
Ik heb al een onderzoek gehad na mijn menstruatie, dat mijn menstruatie zo hevig is en onregelmatig. 
Ik heb meerdere echos gehad en bloedonderzoek. Volgens hun heb ik niks afwijkends. Alleen gewoon heel veel pech.
Me man is zo van als een keer lukt, lukt het ook een tweede keer. Maar ik zie het anders vooral omdat ik nog maar een eileider heb. Maar de arts was zo slim om te zeggen dat we nog altijd even veel kans hebben. En daar gelooft hij nog altijd in.
Ovulatie testen doe ik al. Maar nog vraag ik me af als we niet veel geoefend hebben door omstandigheden of ik dan uberhaupt kans maak. 
En iedereen om me heen is momenteel zwanger. En dat maakt het nu natuurlijk niet makkelijk... 
 
Oef jeetje Anke, heftig, en super lastig...:( 2,5 jaar is al best een poos!
Ikheetgeentruus voor ons ook 1e poging, vanavond is mn menstruatie echt begonnen dus morgen is dag 1 dus maandag beginnen met clomid. Vind het wel een soort van spannend. Ik krijg alleen clomid om een eisprong op te wekken de rest moeten we gewoon "natuurlijk" doen, dus hoop dat het genoeg is.
Knuffeltje hmm ja begrijpelijk!
Vraag he, ik merk dat sinds ik medicatie voor de ontrekingsbloeding heb gehad ik meer na denk en mn gedachtes ook meer spinnen enzo weet niet goed hoe ik t uit moet leggen.
Het gevoel van falen als vrouw bekroop me af en toe al iets door dit alles (waarschijnlijk ook omdat dit altijd mn grootste angst is geweest dat zwanger worden niet makkelijk tot misschien wel niet zou gaan) maar nu kan ik er ook ineens echt over na denken en piekeren, terwijl ik diep van binnen weet dat het onzin is.
Herkennen jullie dit??
 
Ow en Anke, heb je het ook wel eens met je vriend erover gehad dat het ook een combinatie kan zijn (heel extreem lullig en hard gezegd) dat het misschien ook iets bij hem vandaan kan komen, ik 2,5 jaar tijd kan veel veranderen, ook aan zijn productie?
Hebben ze je na de bbz helemaal gecontroleerd of alles onbeschadigd was verder?
 
 
Mini me
Ze hebbe alles gecontroleerd tijdens de operatie en verzekerde dat links intact is.
Dat is een beetje mijn probleem ik vind het heel lastig om erover te praten. Bang dat ik antwoorden krijg die ik niet wil. ( klinkt misschien egoistich ).
Ik kan met hem overal over praten behalve dat. En dat maakt het natuurlijk nog ingewikkelder en dat ligt helemaal aan mezelf. 
 
Weet je Anke, vroeger lag de schuld voor t niet hebben van kinderen altijd bij de vrouw. Het was haar probleem en zij moest t maar oplossen of er mee dealen. Inmiddels zijn we aangekomen in moderne tijden en zijn we er achter dat in de helft van de gevallen het probleem bij de man ligt. Het komt ook steeds vaker in het nieuws, het taboe gaat er inmiddels vanaf!
Ik denk dat je toch echt een goed gesprek met je man moet voeren. En laat hem maar weten dat een onderzoek voor een man in vergelijking tot een vrouw echt niets voorstelt. Bloedafname en een potje vullen, that's it! En waar is hij precies bang voor? Waar ben jij precies bang voor? Je bent nu al down dat t niet nog een keer lukt. Als je t gesprek niet aangaat, heb je kans dat er inderdaad geen vorderingen gaan gebeuren. Ploeter je lekker verder, ga je hem misschien inwendig verwijten maken. Lijkt mij niet prettig.
Langer wachten op een baby zorgt nou eenmaal voor een wat ongemakkelijker situatie, voor een druk op de relatie. In mijn geval heeft de uitkomst en het traject waar we samen in zitten, de relatie juist versterkt. Gisteren heeft hij de eerste spuit gezet in ons icsi-traject. Daar zitten we in door hem, hij is verminderd vruchtbaar. Daar hebben we over gepraat, we hebben samen de beslissing genomen dat we dit gaan doen. Als we dit niet doen, komt er nooit een kind en we willen deze mogelijkheid in ieder geval uitlopen. 
Succes!
 
 
Lapjesendraaadjes, veel succes! Ik ga voor jullie duimen?? 
 
Chacha hoop inderdaad dat corona niet opnieuw roet in het eten gaat gooien, dat zou echt meer dan rot zijn. 
 
Anke,  wat erg dat jullie al 2,5 jaren bezig zijn.  Persoonlijk denk ik echt dat communucatie met je partner hierover erg belangrijk is, je kan elkaar snel kwijtraken hierin en andere gedachtes hebben. Ik denk echter dat jullie nu het pad van je partner bewandelen, namelijk wachten. Echter dit werkt niet voor jou, en persoonlijk denk ik ook dat je na 2,5 jaren echt wel actie moet gaan ondernemen, nieuw ziekenhuis en onderzoeken laten doen. De onzekerheid en teleurstelking eissen op den duur zn tol en ik vind dat je partner jou daarin nu ook tegemoet moet komen, jullie hebben het de tijd gegeven dan is het nu tijd voor plan b. Cijfer jezelf niet weg en praat er met hem over, dat zo doorgaan voor jou echt geen optie is en dat je dat niet nog langer volhoudt,  dan hoort hij ook echt naar jou te luisteren en daarin gezamelijk een keuze te maken.  Ik las je berichtje en wilde echt even reageren, heb zelf hier ook een hele tijd meegeschreven en ik ken het gevoel van de teleurstelling en onzekerheid, ik wens je een goed gezamelijk plan en daarmee ook weer meer hoop toe!  
 
Voor de dames die tarwekiemolie slikken of slikten, begonnen jullie hiermee na de eisprong en hoeveel innemen per dag? :)
Ik wil het deze cyclus gaan proberen en wacht op m'n ovulatie.
 
Lastig Anke! Op zich wel al een geruststelling dat dus bij jou alles nog wel in orde is. Maar ik sluit me wel aan bij de anderen, maak ook dit bespreekbaar. Jouw mening en gevoelens zijn net zo belangrijk als die van hem! 
Het lastige dat iedereen om je heen zomaar zwanger lijkt te worden herken ik enorm, ik heb al meerdere keren bij aankondigingen van vriendinnen flink zitten huilen.. Ook nu we al een heel stuk verder zijn merk ik dat ik het lastig vind om met ze mee te leven in hun zwangerschap met alle kwaaltjes. ik hoop dat dat beter wordt als ik zelf ooit zwanger ben.
Mini me en Lapjesendraadjes jullie starten dus allebei tegelijk ongeveer, spannend! Veel succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan