"De dames die al wat langer wachten....."

Lapjesendraadjes ik snap je reactie helemaal! Het is zo verschrikkelijk oneerlijk verdeeld soms. Dus gil het maar even allemaal eruit hoor, gelijk heb je! Ik hoop zo dat het ons allemaal ook snel gegund is.
 
Hier gister avond ook een zwangerschap aankondiging. Ik gun het ze van harte, super leuk natuurlijk!!
Maar gister nadat ik weg ging van de verjaardag kwam bij mij voor het eerst het besef dat zwanger worden niet voor iedereen zo makkelijk is, voor het eerst dat er een traan over mijn wang ging. Een traan van besef dat ik deze week de diagnose heb gehad voor PCOS, voor het eerst het besef dat ik aan de medicatie moet voor ovulatie inductie. En vooral de vraag, waarom heb ik dit.. 
Tuurlijk wetende dat dit iedereen kan overkomen.. toch ook pijndelijk dat gister de vraag na mij gesteld wordt, wanneer ik aan de beurt ben.. want het wordt wel eens tijd. Het echte antwoord weer kunnen verbloemen door een rare opmerking te maken.. vooral het niet weten welke antwoord je moet geven.
Voor nu ook wel blij dat er een oorzaak is en dat we over 1,5 week de uitslagen van het laatste onderzoek binnen krijgen en definitief kunnen starten. En hopend dat ik zwanger 2020 het jaar ga verlaten. ??
 
Dag dames, ik heb even een tijdje niet meegelezen op het forum om mezelf wat rust te gunnen, maar wat een berichten zeg!
Voor iedereen veel knuffels die aankondigingen in hun omgeving hebben gehad, ik herken jullie frustratie!
@heefteenwens, de vragen wanneer jullie aan de beurt zijn, kunnen heel pijnlijk zijn. Mijn standaard reactie op mensen die dicht bij me staan is: er zit een verschil tussen kinderen 'nemen' en 'krijgen'. Of ik lach alleen schaapachtig. Als mensen vinden dat het tijd wordt, stel ik de vraag terug: en bij jullie? Of bij hun zwangerschap: nemen jullie hierna er nog een? Ik bedenk me ook dat de ander vaak de vraag stelt uit interesse, of omdat ze geen idee hebben dat we er al een jaar mee bezig zijn. Ze weten het vaak niet en de vragen zijn niet slecht bedoelt. Dit bedenken, houdt mijn emoties in toom ?.
Hier zit ik inmiddels op 7 DPO, deze rond niet getemperatuurd en er een stuk minder mee bezig. Ik heb voor mezelf bedacht dat ik me komende maand ga focussen op gezond eten, meer beweging en voldoende balans. Dit is zo fijn!
En uiteraard krijg ik vandaag buikkrampen die lijken op m'n menstruatie en op 7 DPO denk ik gelijk aan een innesteling ?. Mezelf iets voornemen en me er ook nog aan houden is toch best lastig ?. 
 
Pff.. hier in elk geval weer een ronde verder. Weer een dreun. Nu nog 1 ronde proberen, dan op naar het hsg onderzoek. 


reageer later even uitgebreid op jullie hoor!
 
Heefteenwens heel logisch dat het besef en de pijn van alles nu even binnen komt en dan ook nog even een zwangerschapsaankondiging en natuurlijk de vraag aan jullie. Het hangt van de situatie af waarin de vraag gesteld wordt hoe ik reageer. Vaak ben ik er ook wel eerlijk over dat het niet vanzelf gaat, maar de meeste mensen in mn omgeving weten het nu ook wel. Ik hoop echt oprecht dat het gegund is voor iedereen om zwanger 2020 te kunnen eindigen.
Happy yellow toch altijd dan weer even spannend wanneer de NOD nadert. Ik ben er de laatste tijd ook meer mee bezig en bij mij heeft het goed geholpen om voor wat afleiding te zorgen. Laatste paar weken even wat minder, maar probeer het weer goed op te pakken.
NWJ ah nee balen zeg! Ik hoop natuurlijk dat de hsg niet nodig blijkt te zijn maar er zijn best wat meiden die hierna toch ineens zwanger raken. Hopelijk is dat jullie ook gegund mocht het tot dat moment komen.
Hier overigens nog steeds geen menstruatie te bekennen. Nog steeds regelmatig hoofdpijn en vandaag een enorme vreetbui die ik al in geen tijden heb gehad. Voelde me er gewoon echt een beetje vies door haha terwijl ik zo enorm goed bezig was met alles, dus nu mezelf herpakken en vanaf morgen weer gezond eten! Overigens wel gewoon bijna elke dag gesport dus niet helemaal laten gaan.
Verder moet ik ook even iets kwijt. Mijn man heeft vroeger gerookt, maar is al jaren "gestopt". Nou weet ik dat hij het af en toe doet (en soms ook een jointje), maar hij weet dat ik er een hekel aan hebt dus liegt hij erover. Wat ik overigens nog erger vindt. Nu dus het volgende paar weekjes terug discussie gehad want een afschrifte kwam binnen en dacht loop hem even door zie ik dus allemaal bedragen die ik terug kan leiden naar sigaretten enz. En hij maar steeds zeggen ik heb niets.. uhuh.. dus ik kwaad want in september hebben ee een intake voor IVF en ze zijn behoorlijk strikt op het niet roken (minimaal 3 maanden) dus ik super pist en zeg ook ik ga gvd onder het mes en laat me nu prikken met allemaal naalden neem allemaal vieze kruides en ben heel erg bezig om een goed en gezonde levenstijl en lichaam te hebben om een baby te laten groeien en jij flikt nu dit! Sorry maar was gewoon echt even kwaad. En nu komt het ik lag al op bed maar kon niet slapen en loop dus naar beneden en ik ruik gewoon de wiet lucht in huis hangen. En meneer is niet te bekennen. Dus ik de tuindeur open en ja hoor daar staat meneer vrolijk een jointje te roken en schrikt zich natuurlijk de tyfus omdat ik ineens om de hoek kom kijken. Ik ben echt zo pist en zo gekwetst. Alsof het gesprek ook gewoon niets heeft uitgehaald. Ik begin gewoon echt te twijfelen of het niet meer is dan iets af en toe. Onze relatie is verder echt super alleen dit is echt een terugkerend iets en weet gewoon echt even niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik schaam me er eigenlijk ook gewoon voor. 
Sorry voor het hele verhaal maar moest even mn frustratie kwijt.
 
Zwindo; Je verhaal is helemaal te begrijpen en daarbij vooral jou emoties! Ik zou ook gigantische boos zijn. Een baby moet vanuit 2 kanten komen, zowel van de papa als van de mama. Je zou er dus ook allebei voor moeten gaan. En ook beide dingen moeten gaan inleveren. Misschien zit er wel iets achter waarom hij dit doet? Misschien kun je hem dat bevragen i.v.p een boze reactie te geven. 
(ik zou dat ook doen hoor, boos worden) 
Sterkte met alles.
 
Heefteenwens tnx! Dit is echt het enige waar we in onze relatie tegenaan blijven lopen. Ik heb gewoon een bloedhekel aan roken. Heb veel mensen verloren aan longkanker die dus ook rookte, dus denk dat het grotendeels daar vandaan komt. En normaal had ik ook wel zoiets van ik vind het niet leuk maar als je het zonodig af en toe even wilt doen ok, maar nu brengt hij gewoon ons hele traject in gevaar en daar ben ik gewoon echt pist om en gekwetst. Het voelt voor mij echt als het probleem zit toch bij jou dus ik kan gewoon lekker alles doen wat ik wil. Het ergste is dat hij zegt dat hij het uit verveling doet, want hebben het er dus wel vaker over. Ik vind het echt een kut excuus. Heb vanmorgen al even gesport en dus even alles er een beetje uit kunnen gooien. Straks nog maar eens even over hebben.
 
Terug
Bovenaan