[quote quote=10380080]Lieve dames, Ik sluit me graag aan bij jullie op het forum. Ik ben 29 jaar en sinds mei 2019 gestopt met de pil. Nu zijn we anderhalf jaar verder en de stap naar de huisarts gezet. Mijn man heeft een sperma onderzoek gehad en daar blijkt de kwaliteit niet goed maar het aantal wel genoeg.. het zou dus misschien wel mogelijk kunnen zijn. Ze zeiden kijk maar 3 maanden aan en als het niet gelukt is moeten we weer terug komen. We zijn anderhalf jaar bezig dus 3 maanden voelt alsof dat weinig verschil gaat maken maar prima, we kijken aan. ik ga het steeds lastiger vinden dat je niet weet hoe dit af gaat lopen, gaan we ooit samen een kindje kunnen krijgen. Deze onzekerheid vind ik echt lastig. 2 weken geleden kwam een vriendin dat ze ongepland (wel gewenst) zwanger is geworden.. dit is haar ontzettend gegund maar ik merkte dat ik ook jaloerse gevoelens heb. Dit ben ik zo niet van mezelf gewend dat ik ook een beetje teleurgesteld ben in mezelf. Ergens gaandeweg ben ik toch een beetje obsessief geworden.. ik leef van maand naar maand. Mijn man snapt dit niet echt dus ik vind dit zo moeilijk om over te praten met mensen. Fijn dat ik hier eventjes mijn hart kan luchten.. Hoe gaan jullie met de onzekerheid en het wachten om?[/quote]
Welkom LaurenLauren! Wat voor velen van ons scheelt is dat we niet de enige zijn. Er zijn hier helaas meerdere namen die hier nog steeds posten omdat het ook bij hen nog niet gelukt is. IUI, ICSI, IVF, er zit vanalles bij. Het is onwijs kak om niets te weten en nog maar te blijven proberen. Maar bedenk dan, jullie hebben evengoed een aannemelijke kans dat het vanzelf lukt. Wat bij ons werkt is dat ik stiekem ovulatietesten gebruik en niet aan mijn vriend vertel als ik vruchtbaar ben. Is het wel zo dat mijn vriend hooguit een paar zaadcellen heeft. Maar ik herken je verhaal want voor wij wisten waarom het bij ons niet lukte was ik ook iedere maand kneiterteleurgesteld en heb ik het vriendlief ook wel verweten als hij dan echt geen zin had en het m gewoon echt niet ging lukken. Blijven praten, energie en zin sparen tot het er echt op aan komt en samen ook andere leuke dingen blijven doen. En wie weet ontstaat er dan toch vanzelf iets moois.
wij zijn momenteel aan het bouwen.