"De dames die al wat langer wachten....."

Welkom Fahnia en Uiltjesfan!
Fahnia, waarom denken ze dat je endiometrose hebt? Heb je veel pijn bij de menstruatie? Ik heb geen HSG gehad, dus weet niet hoe het voelt. Wat ik wel weet is dat eigenlijk de meeste behandelingen maar heel kort duren, dus al het al echt superpijnlijk is, dan is het op zich snel voorbij!
Uiltjesfan. Ook ik heb een nette cyclus, tussen de 26 en 36 dagen. Ik krijg netjes een eisprong en er zit genoeg tijd tussen eisprong en menstruatie voor een eventuele innestelling. Ik ben uiteindelijk naar de huisarts gestapt omdat ik al wat ouder was (36) en mijn partner al twee kinderen had. Ik had er al bijna 10 jaar zonder anticonceptie opzitten (we hebben het jaren open gelaten, zou er wat komen dan was het welkom maar omdat we een flink aantal jaren het best wel pittig hadden door omstandigheden vonden we het wel best. Wij zijn eind 2018 echt fanatiek geworden). Uiteindelijk heb ik een doorverwijzing gekregen, na onderzoek bleek er met mij niets aan de hand maar bleek het probleem bij mijn partner te liggen. Inmiddels heb ik 6 iui pogingen achter de rug, 1 afgebroken icsi poging en begin ik volgende week opnieuw aan de icsi poging. Ben jij al bij de huisarts geweest voor een doorverwijzing? Als je al 1,5 jaar bezig bent zou dat al kunnen hoor! Hou er rekening mee dat ook je partner een doorverwijzing nodig heeft.
 
Lolita  Dat gevoel herken ik zo. Al die tijd uberhaupt geen test in handen gehad omdat ik iedere keer weer gewoon mijn menstruatie had. Had het maar gewoon 1 keer 'raak' geweest, dan weet ik dat het mogelijk is. Maar nu weet je het gewoon niet.
Lapjesendraadjes Ik had de laatste tijd een zeer pijnlijke menstruatie. De eerste 2 dagen zat ik op de bank, dubbelgevouwen van de pijn. Moest paracetamol en ibuprofen slikken omdat het anders helemaal niet te doen was, terwijl ik een periode daarvoor het rustig redde op een paar paracetamolletjes. Maar moet nu zeggen, dat het de laatste keren ook weer gewoon te doen is met paracetamol. En bij endometriose zou het dan erger worden? Niet minder.. dus denk dat dat toch niet van toepassing is. Gelukkig maar.
 
Ik probeer positief te blijven voor morgen, al vind ik het wel erg moeilijk. Ik weet niet, maar ik kan zeer slecht tegen pijn. Soort fobie lijkt het wel. Liefst zou ik af willen bellen, maar dan weet ik nog niets. En wil nu gewoon weten of het daar goed zit of niet. En ik probeer het positieve er nu van te zien, na een HSG schijn je dus vruchtbaarder te zijn. Dus wie weet.. Dan heb ik zoiets van laat ze daar maar snel de boel doorspuiten, dan kunnen we verder haha. (een lachje als een boer met kiespijn, want ik wil nog steeds niet :( )
 
Lapjesendraadjes dankjewel voor je reactie! Ik had inderdaad al wat berichten van jou teruggelezen, ik vind het heel bemoedigend om te zien dat je er zo open over bent (hier althans) en er zo in staat. Ik merk zelf namelijk dat me de moed nu al wat in de schoenen zakt haha! Heel veel succes alvast met de tweede ICSI poging, ik duim voor je dat deze gewoon door kan gaan! Het is je gegund. Ik ben een half jaar geleden doorverwezen naar de fertiliteit door mijn oude huisarts, maar dan vond ik eigenlijk zo confronterend en eng dat we toen samen hebben besloten dat nog maar even niet te doen. (ben zo bang dat we dan te horen krijgen dat het nooit gaat lukken kindjes van onszelf te krijgen. Al is er natuurlijk een hoop mogelijk tegenwoordig) Maar nu zijn we inmiddels 1.5 jaar verder en ik ben ik wat aan het idee gewend, dus ik ga de huisarts weer bellen. 
Ohja, ik heb dus nog wel een misschien stomme vraag voor je. Bij jullie ligt het probleem dus bij je partner. Doet hij er wel alles aan om zijn leefstijl zo gezond mogelijk te houden? Ik doe dat zelf namelijk wel, alleen mijn vriend lust in het weekend best een behoorlijke borrel, beweegt niet helemaal voldoende, is ook te zwaar en rookt... ik merk dat hoe langer het bij ons duurt des te meer ik me daaraan ga storen... Heb jij daar ook ervaring mee? Weet niet helemaal hoe daarmee om te gaan namelijk haha. 
Fahnia sorry beetje laat dus misschien lees je het al niet meer, maar ik wilde je heel veel succes wensen met de HSG! Ik weet niet of het helpt, maar ik heb in januari 2019 een hysterescopie gehad (i.v.m. verwijderen mirena) en dat schijnt ongeveer op dezelfde manier te gaan. Of nouja, je krijgt dan water in je baarmoeder i.p.v. contrastvloeistof. Was voor mij niet heel prettig, maar het duurt ook niet lang inderdaad. Denk een minuutje van krampen en dan is het onmiddelijk ook weer weg. Ik lees ook overal berichten van dames die na hun HSG na 1 of 2 rondes zwanger zijn geraakt, ik duim voor je dat het bij jullie ook zo is! Is je gegund. 
 
Hee dames,
@lolita yes wij zitten nu in iui poging 2. Jullie hebben de onderzoeken gehad en zijn nu nog zelf aan het proberen, toch?
Ik heb vandaag 2e echo gehad en inmiddels 3 grote follikels waarvan er sowieso 2, maar waarschijnlijk alle 3 gaan uitrijpen tot ei ? Dus vanavond Ovitrelle spuiten en dan donderdag iui ??  
@fleurbo ik hoop voor jullie dat je iig snel het evaluatiegesprek hebt, zodat je die duidelijkheid krijgt. Hopelijk valt het ook enigszins mee met de wachtlijst! Misschien rekening houden met een lange tijd, dan kan het alleen maar meevallen.
@lapjesendraadjes en heb je al een piek waargenomen? Haha de kat neemt de slaapkamer wel over, lijkt mij echt superleuk en gezellig, maar dat moest ik thuis maar niet zeggen als ik mijn vriend nog wil overtuigen ?
Welkom nieuwe dames! 
Fahnia, hopelijk valt de hsg mee. Bij mij deed het wel zeer, maar wat de andere meiden ook al zeiden, dat is echt tijdelijk. Toen ik eenmaal weer buiten stond, was alles ook weer oké. 
@uiltjesfan bij ons lijkt alles ook normaal, ze hebben niks aanwijsbaars of zelfs maar mogelijke oorzaak kunnen vinden. Ik ben wel een paar jaar ouder dan jij. Wij hebben er in het ziekenhuis ook naar gevraagd wat we verder nog kunnen doen om onze kansen te verhogen, maar het enige wat we volgens hen echt niet moeten doen, is roken.. Daar zijn mijn vriend en ik allebei mee gestopt toen we anderhalf jaar geleden begonnen met proberen.
 
Welkom aan de nieuwe dames. 
FleurBo, wat ontzettend balen! Hopelijk een goed gesprek en valt de wachttijd idd mee... knuffel. 
Ohh Knuffeltje ik heb zo met je te doen! Kan niet anders zeggen, kut! Je was zo positief over maart ondanks dat dat wachten was en nu dit pff. Hele dikke knuffel. 
Mamavankipje, hopelijk snel een herkenbare cyclus...
Fahnia, deels herkenbare situatie, ook 1,5jaar bezig en zomer huisarts geweest. Oktober waren alle onderzoeken afgerond en ook HSG gehad, niets gevonden en nu moeten we tot maart zelf proberen. 3 rondes na de HSG gehad zonder succes helaas dus mijn vertrouwen is wel al wat afgenomen eigenlijk. Hopelijk viel de HSG bij jou mee en mag deze geluk brengen!
Uiltjesfan, zie mijn reactie bij Fahnia. Alles leek normaal en blijkt dus ook normaal helaas zonder succes. Je teleurstelling elke maand is voor ons zeer herkenbaar. Niet makkelijk maar goed dat je nu naar de huisarts gaat, succes!
Vis, wat fijn dat klinkt goed! 
 
 
Uiltjesfan. Dank voor je lieve woorden! Ik ben van nature nogal een binnenvetter en heb een paar jaar geleden op een pijnlijke manier (bijna burnout) met psychologische hulp moeten leren dat praten over issues belangrijk is. Uit zelfbescherming ben ik dus redelijk open over mijn traject. Hier kan dat vrijelijk, privé weten een paar vriendinnen, mijn ouders, zusje en zwager het. Mijn broertje en schoonzus bijv niet. Op het werk ben ik open naar directe collega's. De reden voor mijn openheid is om zo ruimte voor mijzelf te creeren. Als ik een keer chagrijnig of heel emotioneel ben, of vaker afwezig ben, dan weten ze wat er aan de hand is en ontstaan er geen verhalen. En die openheid levert veel steun op, maar dus ook collega's die zeggen 'ik heb het ook moeten doen, ik weet hoe je je voelt'. En in deze situatie is soms zo fucking eenzaam, dat t heel fijn is om te weten dat je in t dagelijkse leven ook niet alleen bent. 
Mijn partner is absoluut te zwaar en hield van een wijntje. Maar. Toen we begonnen met proberen heb ik gezegd als we dit nu echt serieus fanatiek gaan doen dan moeten we allebei gezond leven. En hij is toen gestopt met zijn wijntjes. Ik dronk toch al nauwelijks dus voor mij voelde het niet als stoppen. Na onze mislukte poging en het wachten op mijn operatie is hij wel weer regelmatig een wijntje gaan nemen (ik ook af en toe). Maar hij is na Oud en Nieuw weer helemaal gestopt, op mijn verzoek. Onze verpleegkundige zei ook gewoon heel duidelijk dat dat direct verschil maakt. (Vreemde ogen dwingen he)
Mijn partner is overigens geadopteerd en is ondervoed geweest. Wij hebben allebei sterk het vermoeden dat dat zijn vruchtbaarheid heeft verminderd (hij heeft bijv ook een andere kwaal die door ondervoeding kan komen).
Ik wilde hoe dan ook antwoord op de vraag waarom het maar niet lukte. Ja, ik was bang voor het antwoord maar het niet weten vond ik veel slopender. Bij een collega van mij hebben ze niets kunnen vinden, niet bij haar en niet bij haar man. Inmiddels hebben ze via ivf 2 kinderen. Succes met je doorverwijzing!! Ze kunnen tegenwoordig inderdaad heel veel, dus je hoeft niet bang te zijn dat ze gelijk zeggen dat ze niets kunnen doen.
 
Lapjesendraadjes Jeetje wat een verhaal zeg! Maar steun is inderdaad heel belangrijk! Ik heb gelukkig een vriendin waar ik alles bij kwijt kan en mijn ouders en schoonouders weten er ook van. Al stort ik al mijn frustraties, verdriet, maar ook blije momentjes uit bij mijn vriendin. Op het werk wil ik het op dit moment nog niet zeggen, meer omdat ik net geopeerd ben en bang ben voor de vooroordelen van dat ik nu al zo snel weer hier mee bezig ben. Al is dit natuurlijk een traject wat al langer gaande is. 
Frustreert soms wel als ik weer hoor dat er collega's zwanger zijn. Net een paar dagen geleden hebben weer 2 collega's kenbaar gemaakt zwanger te zijn. Ik gun het ze van harte en ben blij voor ze, maar het steekt dan wel even bij me. Ik had ook graag een leuk nieuwtje gehad.. Maar goed, wie weet, we blijven proberen!
Nou de HSG is me 100% meegevallen, misschien wel meer ;) Ik had vanochtend al paracetamol ingenomen en kalmerende tabletjes die ik nog had van de operatie. En vanmiddag nog een keer herhaald en toen de naproxen erbij genomen (zo'n uur voor de behandeling). Op van de zenuwen naar het ziekenhuis. Vriend mocht gelukkig mee naar binnen en alleen tijdens het inspuiten moest hij even achter het scherm staan. De gyn zette eerst iets van een tang op mijn baarmoedermond, maar even een soort van kneepje gevoelt en meer niet. Dus dat was al een opluchting, want ik las al veel op internet dat sommigen dit verschrikkelijk vonden. Toen even wachten op de radioloog en toen kon de gyn de vloeistof inspuiten. Ik bereidde me al voor op krampen (heb mezelf ook maar even flink geknepen met mijn nagels om de pijn af te leiden) maar ik voelde amper iets! Toen hij klaar was, had ik echt iets van: 'O is het nu al klaar?'
Beide eileiders liepen goed door. Links iets later dan rechts. De assistente zei wel, ondanks dat het open lijkt, het niet wil zeggen dat er niets zat, maar dat dat nu door het doorspuiten opengespoten is. Dus wij mogen nu fanatiek gaan klussen :) 
Definitieve plan van aanpak hoor ik begin februari, mijn eigen gyn had gezegd dat ik nu toch 3 maanden moest proberen in verband met de verhoogde vruchtbaarheid. Kon wel eerder, maar dan moet ze mij op het werk bellen en daar heb ik nog even geen behoefte aan. En heel misschien is het wel niet nodig ook... 
Heel verhaal, maar ben zo opgelucht dat het echt heel erg meegevallen is en dat ik er eigenlijk bijna niets van gemerkt heb! :)
Bedankt allemaal voor de lieve en bemoedigende reacties!
 
Fahnia, hoe is je HSG gegaan? Je menstruatie klinkt enorm pijnlijk!!! Mocht t endiometrose zijn, ook dan kan t lukken. Ik heb een collega in mijn team, een andere dan die hierboven staat vermeld, die met endiometrose 3 kinderen heeft gekregen.
Vis, nee nog geen piek. De lijn wordt wel ietsje donkerder. Ik wed op donderdag!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan