"De dames die al wat langer wachten....."

Heey dames,
Weet terug van weggeweest, ik was benieuwd hoe het ging met iedereen, ik zie "helaas" een paar voor mij nieuwe namen maar "helaas" ook een paar bekende namen:(
Ik wil weer proberen te volgen, en hoop dat er snel wat positieve verhalen komen, niet alleen omdat ik het kan gebruiken maar ook omdat ik het oprecht hoop voor jullie allemaal;)
 
Liefs??
 
Welkom nieuwe dames! Hopelijk is dit een lijntje waar jullie veel steun uit halen!
ik zie veel spannende berichten! Mttm en lapjesendraadjes, wat een ontzettend bijzondere en spannende periode zitten jullie in! Ik duim zo erg voor jullie dat het allemaal goed verloopt de komende tijd!
lovetennis het klinkt als een goed teken wat je omschrijft! Inderdaad zo leuk om er over te fantaseren! Hopelijk komt het helemaal uit!
 
ik zit even in een tweestrijd. We hebben gesprek gehad met de arts en ze raad icsi aan. Hadden we verwacht, was er helemaal op voorbereid en wil natuurlijk zo snel mogelijk starten. Maar helaas, waarschijnlijk pas in mei aan de beurt.. nu wachten we op een schema wat we thuisgestuurd zouden krijgen met alle informatie en ik denk ook de data waarop de aan de beurt zijn. Tot die tijd mogen we door met IUI. Ik geloof eigenlijk ook nog wel in IUI, dus het is heel moeilijk om het los te laten. Maar ik wil het zo graag loslaten! Ik wil tot icsi zien als pauze, even op adem komen. Even niet iedere dag met zwanger worden bezig zijn. Maar aan de andere kant wil ik er in blijven geloven en hopen en fantaseren over dat het wel lukt..
 
 
FleurBo, ik heb er voor gekozen oml tot mijn eerste ICSI poging IUI te doen. Ik geloofde er niet in dat t zou gaan werken, maar elke maand pakte ik zo wel een kansje. Ik wilde niet werkloos zitten wachten totdat ik kon beginnen met ICSI zegmaar. Nou toen kwam de eerste lockdown en de sluiting van de kliniek dus uiteindelijk heb ik maar 1 extra IUI gedaan. Maar omdat ik toch het idee niet meer had dat dat zou werken was het een heel relaxte poging.
Je moet gewoon goed denken over wat goed voor jou voelt! Volgens mij ben je een stuk jonger dan ik, je hebt daarom meer tijd dan ik (al voelt dat misschien niet zo voor je hoor en dat snap ik!!). Maar als jij gewoon even pauze wilt van alles, dan moet je dat gewoon doen. Mijn verplichte pauze was stiekem ook wel prettig.
 
Hoi Dames,
Even een paar drukke dagen en daardoor wat minder tijd had om te reageren. Ik wil even als eerste zeggen dat alleen maar al het eerste bericht plaatsen op dit forum mij een opgelucht gevoel geeft.
Een paar uur nadat ik het bericht plaatste was truus helemaal warm gelopen en gestart. Maar voor het eerst sinds maanden voelde ik me even niet teleurgesteld en niet verdrietig. Tuurlijk heb ik liever dat truus een pauze neemt van ongeveer 9 maanden ;) maar tegelijkertijd probeer ik me ook dankbaar te voelen dat mijn cyclus i.i.g regelmatig verloopt. Ik heb even de afgelopen maanden terug gekeken hoe lang mijn LF fase is en gemiddeld toch wel 12 dagen (dus geen 10), zelden de 14 dagen (deze ronde toevallig wel). Ik denk dat het gewoon de onzekerheid is! 
Na de mk is, ondanks dat het maar een korte tijd was, mijn ms toch wel veranderd. Wat heftiger, meer pijn en ook al miminaal een week van tevoren een soort krampgevoel. Soms voel ik een paar dagen na mijn eisprong al een menstruatie gevoel. Afgelopen jaar wel regelmatig bij de huisarts geweest en dan nu toch eindelijk het gevoel dat er "niks mis is" met mij.
Ik denk dat ik inderdaad niet nu ga starten met tarwekiem. Dank voor jullie advies mttm, lapjesendraadjes en lovetennis! Ik wacht even af wat het ziekenhuis wil gaan doen. Ik verwacht aanstaande woensdagavond het telefoontje met de uitslag van het bloedonderzoek (hormonaal en antistoffen). Hoe was jullie ervaring met de eerste keer bezoek aan de arts? Wat is acceptabel om te wachten vanaf nu? Het plan is volgens mij van de arts om het nog even af te wachten. 
Lovetennis wij lopen aardig gelijk qua leeftijd, gezond leven, lekker sporten, geen bijzonderheden (ook niet bij mijn hubs) en toch geen zwangerschap. 
Fleurbo ik kan niet meepraten over het traject waar je nu inzit, maar ik herken zo het fantaseren en dromen over het moment wanneer het wel zover is, maar ook het willen loslaten van het constant bezig zijn met zwanger willen raken en het gevoel soms even op adem te willen komen. Ik moet zeggen dat het hele proces van zwanger willen raken heftiger is dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Je weet wel dat het langer kan duren, je weet ook dat je in een traject terecht kan komen, maar de emotionele belasting van proberen en wachten... pff!
carolinerkj wat jammer dat het niet zo was! 
Nog een paar dagen en dan starten wij aan ronde nummer 16! Ik sta er positief in, dat ben ik trouwens nog elke ronde wel geweest, het bouwt een beetje op en af in de maand.. 
 
Lapjesendraadjes dankjewel voor je verhaal. Ik ga inderdaad sowieso de kansen aangrijpen. IUI is ook lichamelijk ook niet zwaar omdat we het in de natuurlijke cyclus mogen doen en ik dus nog geen hormonen hoef te gebruiken. Maar ik hoop heel erg dat ik het los kan laten en dat wordt wel lastig als je toch stiekem die hoop hebt. Denk wel dat ik het hele gedoe rondom eten wat meer los ga laten en dat dat misschien helpt om het als een pauze te zien. Dus gewoon een keer een drankje als ik daar zin in heb, of een kopje koffie. Dat gaat denk ik al heel veel schelen in mijn hoofd. Ik ben 28 dus heb inderdaad nog wel wat tijd, maar ben zo bezig met zwanger worden dat ik soms het gevoel heb dat mijn leven in de wachtstand staat. Wetende dat dit traject echt nog wel even kan duren wil ik daar van af. Wil weer gewoon plezier hebben in leuke dingen in plaats van bij alles denken dat het leuker was als we zwanger waren of een kindje hadden. 


linavV heel herkenbaar dat het heel zwaar is om zo lang te wachten. Het gaat mentaal zo aan je vreten. En het is toch ook anders voor vrouwen dan voor mannen denk ik, daarom extra fijn dat we hier ons verhaal kunnen doen waarbij iedereen snapt hoe moeilijk het soms is. 
wat fijn dat je je wat minder verdrietig voelde toen je menstruatie door kwam en wat goed dat je goede moed hebt voor de volgende ronde?? Ik duim dat ronde 16 hem gaat worden!
ohja en wat betreft de arts: meestal als ze niets direct kunnen vinden adviseren ze om eerst nog een half jaar zelf te proberen. Maar ook dat is echt afhankelijk van heel veel dingen. Volgens mij betekenen ze vaak de kans  op een spontane zwangerschap aan de hand van de Hunault score. Die kun je zelf op internet ook berekenen. Je moet dan wel weten wat het percentage progressief zwemmende zaadcellen is (staat in het zaadonderzoek) en hij telt volgens mij niet als het aantal goede zwemmers (VCM) onder de 3 miljoen is. Als ze kans volgens die score hoger is dan 30% raden ze vaak aan om zelf nog even te proberen. Maar dit verschilt natuurlijk per arts, ziekenhuis en per stel. Maar zo deden ze het bij ons in ieder geval :) 
 
Fleurbo, ik denk dat loslaten erg lastig wordt wanneer de wens zo sterk is. Maar jezelf wat meer gunnen in de vorm van een kopje koffie of een drankje is je zo gegunt! Ik zou zeggen: doen! Ik probeer dit altijd zo te relativeren dat hele generaties zwanger zijn geraakt met alcohol en roken, overigens niet de bedoeling dat jet het zo gaat doen natuurlijk, maar je lichaam kan de kleine mate die je af en toe neemt echt aan! Overigens ben ik van hetzelfde laken een pak hoor :) Het gevoel van die wachtstand is ook zo herkenbaar, ik dacht rond december, jeetje wat is er met mijn leven gebeurt? Hoe deed ik dit de jaren hiervoor, haha. Als je de zekerheid zou hebben, bijvoorbeeld dat je weet dat je binnen nu en vijf jaar een kindje in je armen mag hebben, dan zou het nog lang duren, maar lang niet zo zwaar zijn. 
Wat fijn om te weten van die hunault score! ik had er nog niet van gehoord. De score zit op de 51,5% zie ik, dus dan is de kans groot dat wij het inderdaad nog voorlopig zelf moeten proberen. Aan de ene kant natuurlijk hartstikke fijn, aan de andere kant staan we nog precies waar we de hele tijd al staan. 
 
LinavV, ik snap je opgeluchte gevoel helemaal! Het is fijn om herkenning te vinden en om eindelijk veilig je verhaal kwijt te kunnen! Voor wat de arts zal zeggen..het is volgens mij een combinatie van jou (amh-waarde en andere hormoonwaardes) en hem. Ze zullen wrs ook nog een inwendige echo bij je doen om te zien of er op t oog afwijkingen zijn. Dat je menstruatie is veranderd na je miskraam, zou ik ook zeker in het ziekenhuis bespreken. En wat t geestelijk met je doet zou ik toch ook wel aangeven.
FleurBo, ik heb stiekem genoten van de periode zonder behandelingen de afgelopen maanden. Zo af en toe een wijntje nemen, niet meer t gedoe met ovulatietesten, het gaf rust! Het wachten op de operatie gaf toch al spanning genoeg. 
 
Lapjesendraadjes klopt, het is heel fijn om ergens je verhaal kwijt te kunnen. De inwendige echo had ze op de dag van intake al gedaan. Op het oog ziet alles er goed uit. Alleen mijn linker-eierstok had wat minder eicelblaasjes dan rechts, maar dat vormde geen probleem.
Mijn menstruatieklachten vonden ze ook niet vreemd, de arts gaf aan dat dit vaak gebeurt na een mk, maar dat onduidelijk is waarom. Aangezien ik geen extreme pijn heb, zit daar eigenlijk niets om verder te onderzoeken.
Wat betreft het mentale gedeelte, daar ben ik afgelopen jaar bij de GGZ-POH voor geweest. Dat heb ik als heel fijn ervaren, maar op een gegeven moment was dat ook even helemaal ok zo. Ik ben zo'n duizend procent type en dit hele proces is juist iets waar je geen controle over hebt :| De gesprekken hebben wel geholpen om dingen vanuit een ander perspectief te bekijken.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan