"De dames die al wat langer wachten....."

wat een verhalen allemaal meiden, moeilijke keuzes maar het  loslaten is het meest lastige  van alles helaas:(

over verhaal kwijt moeten, wil ik na lange tijd ook weer een keer  luchten.

ik heb  een paar maanden terug actief in deze groep gezeten, heel veel steun gehad en nog altijd onwijs dankbaar daarvoor.
Ik september  bleek ik  zwanger en de positieve test was het  beste verjaardags cadeau wat ik me kon wensen.
helaas is dit in november met  9 maanden mis en  moest ik het kindje loslaten en laten gaan.
Volgens mij heb  ik  toen nog wat van  me laten weten, alleen  waar  ik eerder heel veel steun  uit de groep haalde  merkte ik dat het me boos maakte, sommige mensen knipperen en  zijn zwanger en alles gaat goed en  andere willen graag en lukt het niet.

Ik heb even afstand gedaan en merk dat het  beter met mij gaat.
We mochten in november kiezen of we  meteen door wouden met de  hormoon benandelingen of wat meer  tijd wouden hebben, mijn vriend liet de keuze aan  mij en  ik heb  gekozen meteen  door te gaan met het risico snel weer zwanger te zijn maar een net zo grote kans dat het nog even duurt.
1e maand hormoon behandeling liep  meer dan perfect, en ik mag de draad alleen  oppakken tot ik zwanger  ben of een cyclus langer heb dan 35 dagen.
Helaas zit ik vandaag op dag 34 en vrijdag een  nagatieve zwangerschaps test.
Ik voel niks ik merk niks, dus morgen voor de form nog een test doen en dan  het ziekenhuis bellen, ik merk dat ik er nerveus van  ben omdat  ik  niet weet of dit ook gaat beteken dat we een ander traject in gaan.
als ik hier boven  al jullie  verhalen lees over icsi en iui lijkt me dat ook een heftig proces maar ben ik wel bang dat we die kant langzaam aan op gaan.
Hoe ervaren jullie dit, hebben  jullie het echt als heftig ervaren of?
zo hele preek maar het moet eruit, ik loop al een paar weken dat ik hier  weer actiever wil zijn  maar wil ook niet degene zijn die oppopt als het even niet  gaat, dat heeft me een poosje weer houden  maar  alles van me aftypen is best fijn eigenlijk ?
 
LinavV soms heb je inderdaad zo'n leerperiode bij de GGZ nodig he. Heb ik een paar jaar geleden ook gedaan, voor iets anders, en veel geleerd!
Ah Mini me, wat ongelofelijk klote dat je een miskraam hebt gehad!! Wat zul je dan kwaad op anderen zijn waarbij t wel makkelijk gaat!
Mijn eigen ervaring is dat een fertiliteitsbehandeling een grote rollercoaster van emoties is. En ik heb alleen nog maar iui in natuurlijke cyclus gehad. De komende maand ga ik hopelijk middels icsi komen tot daadwerkelijke bevruchtingen en een terugplaatsing. Zo dichtbij een zwangerschap ben ik nog nooit geweest en ik weet niet hoe ik als nuchtere meid daar in het echt op ga reageren. Maar zolang ik blijf praten en adempauze neem als ik dat nodig heb is t te doen. Ik heb veel moed en positiviteit in mij, maar voor het proberen om zwanger te worden heb ik al veel meegemaakt waardoor ik dit misschien beter aan kan? Tegelijkertijd weet ik dat je een elastiekje ook niet te ver moet oprekken en regelmatig terug moet laten veren om ok te blijven. Iedereen is anders, dus jouw ervaring kan heel anders zijn.
 
lapjesendraadjes: ja ik ben  heel boos geweest we zijn al zo lang bezig de  hormoon behandeling die ik al  een poosje heb valt me zwaar en mn  zus is net bevallen  van  een kindje wat niet gepland was dus boos was ik zeker maar vooral verdrietig.
maar merk  dat ik het eng vind dat er ook hierin  misschien  weer  andere stappen worden  gezet, we zijn  nu  bijna 2 jaar bezig en zit al bijna een  jaar in  de ziekenhuis trajecten en zonderzoekken, en ondanks dat de clomid me zwaar valt voelde ik me wel altijd comfortabel in dit traject omdat het toch nog een soort van natuurlijk gaat ofzo, maar ik ben gewoon  best wel bang voor wat gaat komen ofzo, valt het volgende  niet nog zwaarder voelt  het nog een soort van natuurlijk dat zeg maar.
maar  wat fijn dat  er bij jullie eindelijk schot in  de z aak zit, daar hebben  jullie best lang opgewacht toch?
ik kan me herinneren dat er bij jullie toen al behoorlijk wat speelde  en  alles lang duurde toch?
en ja een  rollercoaster is het hoe dan ook  dat ben  ik met je eens, maar dat is het al vanaf de eerste verwijzing naar in ons geval gyneacoloog en daarna fertiliteit vanaf daar begint het al vind ik persoonlijk
 
 
Hoi Mini me, wij kennen elkaar nog niet, maar als ik je verhaal zo lees vind ik het juist super knap en dapper van je dat je terug bent op het forum! Wat verdrietig dat je eerst hier weg ging omdat het raak was en nu weer terug. Ik zou zeggen lucht vooral je hart, het is al zwaar genoeg! 
 
En wat spannend, Lapjesendraadjes! Tegelijkertijd lijkt het me ook een heel wonderlijk en hoopvol gevoel om zo dichtbij een zwangerschap te zijn. En ook zo fijn dat je bewust bent van hoe ver bij jou het "elastiekje" mag gaan voordat je even een adempauze moet nemen. Vooral blijven praten!  
 
Mamavankipje, ik heb niet veel ervaring met ovulatietesten. In het verleden wel eens gebruikt, maar de testen die ik gebruikte gaven altijd een lichte streep en de streep moest oplopen tot zo donker als de controle streep. Hopelijk heb je inmiddels een beetje duidelijkheid. 


Lovetennis, wat vervelend dat je niet echt duidelijkheid krijgt deze cyclus. Ik snap dat je niets meer durft te hopen of te denken. Soms worden we zo voor de gek gehouden. Ik ben inderdaad met de teunisbloem gestopt, maar dat komt doordat ze in zo een kliniek de volledige controle willen hebben. Tarwekiemolie heb ik ook wel eens geprobeerd, maar heel snel gestopt, want mijn cyclus werd ook veel te lang.
FleurBo, van de ene kant natuurlijk mooi dat ze jullie gaan helpen, maar ik kan me voorstellen dat mei nog lang is. Hebben ze ook aangegeven waarom het zolang duurt? Ik weet niet of jullie in het ziekenhuis zijn, maar de laatste weken hoor ik wel vaker dat gespecialiseerde klinieken iets meer plek hebben. Misschien het overwegen waard. De tweestrijd snap ik ook. Ik denk wel dat het echt een eigen keuze is. Luister goed naar je eigen lichaam. Praat er samen over en doe wat goed voelt. Succes en sterkte!
LinavV, zo te horen heb je al veel onderzoeken gehad, maar kunnen ze niks vinden. Ik weet niet zo goed hoe het dan gaat. Ik hoop vooral dat ze je toch willen helpen. 


Mini me, wat een verhaal. Heftig hoor. Ik snap dat je op zo een moment even heel boos kunt zijn. Fijn dat je het nu wel een plekje hebt kunnen geven. Wat voor een traject volg je nu? Ik denk dat het voor iedereen anders is. Na 3 jaar zijn wij naar de huisarts gegaan en toen ging alles heel snel. Door alles wat we nu weten, zijn we alleen maar heel blij dat we geholpen worden. Tot nu toe valt het traject dus mee, maar we zijn pas net gestart. Ik heb alleen soms last van de hormonen. Mijn emoties gaan wel alle kanten op, dus nu type ik dit, maar morgen kan ik weer in een hele andere emotie zitten. 


Toen we de eerste keer de Gonal F hadden gebruikt, zei ik meteen dat we de volgende keer langzamer zouden moeten spuiten. Fijn dat ik dat hier ook las en het klopt inderdaad. Nu voel ik bijna niets meer. Bedankt allemaal! Het spuiten valt me tot nu toe erg mee. Mijn vriend zet wel nog steeds de spuiten, maar ik voel er bijna niets van. Ik begin alleen wat blauwe plekken te krijgen en ik merk dat mijn buik soms een beetje pijn doet met sporten. Niet gek met al die prikjes natuurlijk. Verder schieten mijn hormonen alle kanten op, dat is niet anders. Ik ben alweer aan het aftellen naar de volgende controle. Hopelijk hebben ze goed nieuws en ben ik niet voor niets met die spuiten bezig. 


Succes allemaal! 
 
Hai dames,
Ik ga vanavond achter de pc even terug lezen en op iedereen reageren.
Heb inmiddels mn ovulatie gevonden op jawel dag 26... pff wat inhoud dat dit een cyclus van 37 dagen zal worden..  nu dus op t wachtbankje heb weinig hoop eigenlijk.. zo'n late eisprong zal vast niet meehelpen
 
mamavankipje: mijn ervaring met ovulatie testen  is ook niet zo best maar ik heb dan ook pcos en eigenlijk had ik hetzelfde als mttm.
Ze gaven altijd een licht streepje, ik weet dat  een  vrienden van mij ze ook gebruikt hebben die hadden  wel een  positieve ervaring er mee;)
Als ze werken heb  je als het goed is 1 dag een hele dikke duidelijke streep en  neemt ie daarna weer af, de dag van de dikke streep gaat ie springen ;)
Sommige zeggen  dat het beter is er 2 per dag te doen, maar denk dat dat ieder voor zich is;)

linavV: nee klopt ik ken  jou ook nog  niet;)
maar er zijn meer namen die ik  nog niet eerder gezien heb;)
ik zal me even kort voorstellen, mijn echte naam hou ik even voor me omdat ik niet zeker weet of er mensen op het forum zitten die niet weten van ons traject enzo:p
maar ik  ben 25 jaar jong, heb 4,5 jaar een  realtie met mijn super lieve vriend en we hebben  al 3 jaar een  kinderwens (haha ging beetje vlot haha) en  we zijn nu bijna 2 jaar aan het proberen.

dan  de vraag van  mttm: we zitten nu in een traject dat ik clomid slik, bij mij is dus pcos geconstateerd, het slikken vind ik niet erg maar heb  net zoals mttm benoemd heel veel last van stemmingwisselingen, de ene dag ben ik  mega happy en de volgende dag voel ik me down en kan ik overal boos om  worden, en juist dat vind ik heel zwaar omdat ik iemand  ben  die graag positief wil blijven.
verder heb ik heel veel  last van  opvliegers en ik heb het al niet snel koud dus het is zo ie zo vervelend maar de nachtelijke vind ik het ergst, heb vooral de week van het slikken en  de week erna alleen  maar gebroken nachten helaas.
vanmorgen  trouwens  inderdaad e en negatieve test dus contact gehad met het ziekenhuis en ik kan er  morgen al terrecht dat is fijn heb ik  niet zo veel tijd om mn kop gek te maken;)


mttm: wat bedoel jij met langzamer spuiten?
ik  kan me voorstellen dat je buik zeer gaat doen daarvan hoor:O
fijn dat je vriend ze erin zet, ik zou het ook niet zelf kunnen haha.
Wanneer  is je  volgende controle.
 
De rest sorryy ik heb wel wat terug gelezen maar een beetje veel ik ga weer actiever mee lezenen dan kan  ik weer op meer mensen reageren als ik weer beetje up to date ben?
 
Mini me, ik heb gisteravond mijn dagboekje weer eens bijgewerkt dus ik heb het nu redelijk duidelijk. Ik stapte in april 2019 bij de huisarts naar binnen. Toen waren we al een half jaar fanatiek bezig. En daarvoor al jaren zonder anticonceptie, maar waren we er niet zo mee bezig. In juni 2019 hadden we onze eerste afspraak bij de kliniek. Mijn eerste IUI was in september 2019. Terwijl ik eigenlijk als eerste behandeling icsi kreeg aangeraden. Maar ik zag zo enorm op tegen de hormonen, dat ze denk ik mede daarom hebben gezegd probeer eerst maar een paar keer IUI. En nu ben ik zo enorm toe aan deze nieuwe stap! Ondertussen zijn we verhuisd (tijdens de lockdown), is de kliniek dicht geweest en heb ik natuurlijk een aantal maanden moeten wachten op de operatie. Gelukkig is de kliniek nu wel gewoon open. 
Ik heb vandaag mijn directe collega's en vriendinnen verteld dat ik ze tot de punctie dingen zal vertellen en ook laat weten wat de opbrengst is, maar daarna ga ik proberen om mijn mond te houden over de verdere resultaten. Ook omdat ik geen idee heb hoeveel terugplaatsingen ik nodig ga hebben voordat ik een positieve test heb. Ik ben benieuwd of mij dat gaat lukken hahaha!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan