Hee meiden, ik had afgelopen maandag een berichtje geplaatst, maar nu zie ik het niet meer terug…. Vervelend! Ik ga proberen alles weer even terug te halen.
NWJ, ik had jouw berichtje gelezen over de iui, ik hoop op dikke plakker(s) voor jullie! Zou zo gaaf zijn!
Lapjesendraadjes, spannend! En toen las ik je volgende berichtje:
Jammer van die poliep, maar het hoeft niet in de weg te staan, dus het kan!
Knuffeltjeeee, ik weet niet of ik het al in een ander berichtje geschreven had, maar het lijkt me inderdaad vreemd om aan de pil te moeten met een kinderwens! Maar.. er zit een plan achter!
En dan lees ik ook bij jou je volgende berichtje: wat balen dat je vriend zo lang wacht. Ik kan me voorstellen dat het tegen valt en geduld hebben moeilijk is… Misschien moet jij de keuze maken
Dit is één van de dingen waar je wel een stukje controle over zou kunnen nemen en iets romantisch voor je vriend plannen is tegelijkertijd wellicht een leuke afleiding? Wij zijn inmiddels al wat jaren getrouwd, maar ik vond toen ook dat mijn meneer er voldoende tijd voor had genomen. We waren op allerlei mooie vakanties geweest (zoals o.a. New York, ik bedoel waar anders wil je de big question droppen….
), maar na 7 jaar vroeg hij me uiteindelijk heel intiem op eerste kerstdag-nacht, haha! Achteraf gezien was alles ook helemaal goed, maar dat vond ik daarvoor echt niet.
Lovetennis, wat betreft die zweetaanval die heb ik ergens tussen de 1-4 dgn voor de ms, altijd ’s nachts. Volgens mij heeft dat te maken dat het oestrogeen daalt of stijgt voor je menstruatie. Voor mij een heel duidelijke aankondiging dat het onderweg is.
Mini me, ik herken wat jij zegt, de miskraam hebben wij uiteindelijk tussen ons ook als iets heel intiems en verbindend ervaren. Je bent als vrouw op je meest kwetsbaarst en in je grootste verdriet en je partner is degene die alles van je weet en mee ervaart.
Wat heerlijk dat jullie voor twee eitjes gaan! Ik zou daar ook geen seconde over twijfelen
Ik zie nu een later berichtje dat het één mooie is, ook helemaal goed! Ik hoop met je mee.
Lieve Fahnia, wat heftig! Van totale blijdschap naar een groot verdriet. Hoe gaat het nu met je? Ik geloof niet dat een vroege zwangerschap alleen maar een klompje cellen is. De processen die eraan vooraf gaan en plaatsvinden zijn zo mooi en complex dat niemand het recht heeft om jouw verdriet af te doen met een feitelijke waarneming. Het was een klein wondertje en voor zogezegd 10 sec was het voor jou. Logisch dat dit een groot verdriet met zich mee brengt. Gun jezelf de tijd om te rouwen om wat (nog) niet zo mocht zijn en om een deel van jezelf wat er nu niet meer is. Meid wat ben jij dapper! Huil maar en voel wat je voelt. Ik brand een kaarsje voor jou, je partner en jullie wondertje.
Wat betreft mijzelf: hier kwam de ms netjes op maandag aanzetten. Precies 14 dagen na ovulatie, dus ik ben ook wel heel blij dat het zo netjes verloopt. Dat is al een lange tijd niet zo geweest en dit voelt gewoon heel goed. Ik baalde natuurlijk wel en ik had de week ervoor al even en breek-momentje gehad bij mijn vriendin. En toch voel ik me ook heel positief. Het lijkt een beetje vreemd, enerzijds balen anderzijds voel ik me ook wel heel blij. De afgelopen 2 dagen is de meest heftige vermoeidheid ook wat minder en begin ik weer een beetje op te krabbelen. Deze week tijdens ms aan de cafeïne vrije koffie (ik drink normaal altijd één kopje per dag met cafeïne) en wil het na dit weekend een tijdje helemaal zonder koffie doen. Mijn meneer had wel flink de balen dat het deze maand weer niet gelukt was, dat deed mij ook veel merkte ik. Hij is al die tijd van ‘pech, volgende ronde’ maar nu laat hij toch zijn echte gevoelens zien.
Ik moet wel zeggen deze week was qua gedachten op de kinderwens een heerlijk rustige week, ik heb het zelfs even kort uit mijn gedachten gehad, prettig!
