Mini Me Dankjewel, ik neem er ook de tijd voor. Het voelt gewoon zo oneerlijk. Moet er elke dag nog wel om huilen.
FleurBo We proberen al meer als 1,5 jaar, tot nu toe steeds zonder resultaat. De HSG had voor ons een gunstige uitwerking, maar dat bleek helaas toch anders te verlopen

Lolita Het vertrouwen in mijn lichaams is echt helemaal weg. Eerst in december dat knobbeltje in mijn borst, nu dit weer.. Heel raar om te zeggen, maar het voelt niet meer als mijn lichaam..
LinavV Heel lief berichtje, dankjewel! Lichamelijk gaat het langzaam beter, had de afgelopen dagen echt heftige buikpijn/krampen toen ik bloed begon te verliezen. Dat is nu gelukkig weer minimaal. Alleen het wondje in mijn navel is nog niet zo prettig. Bukken lukt nog niet, dus ik doe nog heel kalm aan. Het verdriet is er nog elke dag. Ik vind het heel moeilijk een plaatsje te geven. We wilden het zo graag en waren zo blij dat het eindelijk gelukt was. Ook mijn vriend heeft het er heel moeilijk mee.
Lovetennis Mentaal ben ik gebroken, weet niet hoe ik dit moet verwerken. Lichamelijk gaat het langzaam wel beter. Afgelopen dagen echt flinke buikkrampen/pijn gehad waar mijn normale dosis pijnstilling niet echt aan meehielp. Gelukkig is dat nu weg, maar nog wel redelijk wat last van het wondje bij mijn navel. Ik doe nog erg rustig, heb ook totaal nergens zin in.
Lapjesendraadjes Fijn dat de punctie goed gegaan is! Ik zal voor je duimen!
Mijn vriend en ik willen hierna wel graag verder, maar ik vind het nog eng om verder te gaan. Je krijgt wel eerder echo in het ziekenhuis (6 weken is mij verteld), maar aangezien het bij mij al met 4,5 week misging is die echo dan ook veels te laat. Dat wil ik sowieso dus nog navragen. Ben zo bang dat het hierna weer misgaat en ik straks weer geopereerd moet worden. Zie nu ook alleen maar het misgaan voor me, maar omdat ik zo vroeg al zoveel pijn had ben ik erg bang. Maar de kinderwens is zo groot dat we toch ervoor willen gaan.
Maar eerst nog verder herstellen, momenteel ben ik nog niet in mijn normale doen. Last van mijn navel, kan nog niet bukken etc en tillen waag ik me ook niet aan.
Werken zie ik ook nog verschrikkelijk tegenop, mijn collega's weten ervan, maar er zijn er ook een aantal zwanger en de confrontatie daarmee staat mij nu ongelofelijk tegen. Ik gun het ze wel en iedereen hier natuurlijk ook, maar het doet mij nog te veel pijn.