"De dames die al wat langer wachten....."

Lovetennis, wachten gaat me tot nu toe wel goed af... bij jou ook lees ik. Wat toevallig van die maansteen ik heb er net als LinavV één onder mijn kussen liggen, gekregen van een vriendin laatst. 
Lolita, ik ben na een snelle overstimulatie bij 75EH over gegaan naar 37,5, heb bij de tweede ronde tussendoor 2x opgehoogd met 75 maar afgelopen ronde weer alleen maar 37,5. Ik vind de Ovitrelle het meest vervelende qua bijwerkingen, Gonal F alleen in de eerste ronde van overstimulatie last van gehad. Vervelend dat je ongesteld geworden bent maar fijn dat er nog plek was op de lijst, succes alvast!
LittlePenguin, pff ja dat is moeilijk en confronterend dan... gevoel mag je zeker ook even toelaten! En hopelijk heb je na deze hele vroege test toch snel een positieve test in handen!
LinavV, dankjewel! 
Carolinerkj, geen woorden, zo verdrietig nieuws dit, dikke knuffel en succes met het zetten weer van nieuwe stappen!
 
Carolinerkj wat een verschrikkelijk nieuws.. heel erg veel sterkte en een dikke knuffel! Fijn dat jullie erg goed over hebben gepraat en hopelijk brengen de volgende stappen jullie veel geluk. 
ProjectTT oh ik ben ook echt bang om overstimulatie te hebben ? na 4 dagen prikken heb ik m'n eerste echo, ik hoop dat het dan op tijd is om eventueel te kunnen bijstellen. Hebben ze bij de eerste overstimulatie eitjes weggeprikt of moest je echt een ronde overslaan? Ik begreep dat ons ziekenhuis beide opties voorlegd mocht het gebeuren. Grens zit bij ons namelijk bij 2 eitjes. Thanks voor het delen van je ervaring en succes nog even met het wachten! 
 
Hi dames,
Ik ga mij ook maar bijvoegen hier. Gezien ik mij echt alleen voel in deze situatie. Wij zijn sinds maart 2020 bezig voor ons 2e kindje. Bij nummer 1 was ik zo zwanger. Na de zwangerschap heb ik een auto-immuunziekte gekregen, deze maakt zwanger worden moeilijk, niet onmogelijk. Alle verdere onderzoeken wijzen uit dat het goed is en dat ik natuurlijk zwanger moet kunnen raken. Alleen dat word ik blijkbaar niet. Nu wil de gynaecoloog dat we het nogmaals 4 maanden op de natuurlijke manier proberen, want hij heeft goede hoop. Ik heb aangegeven dat het mij psychische heel zwaar valt. Ja dat was vervelend, toch nog maar 4 rondes proberen. Privé kan ik niet echt mijn hart luchten. Een het komt wel goed, heb geduld of misschien moet je het loslaten, zijn de topadviezen waar ik niks mee kan, maar wel vaak krijg. Dus ik klets graag met jullie mee. Want ik begin echt een beetje depri te raken.
Ik heb een hele lieve man thuis hoor, dus die krijgt al mijn huilbuien te verduren en blijft lief.
 
Hi allemaal,
ik heb al een tijdje niets meer gepost in dit lijntje. Sinds wij met ICSI zijn begonnen was ik wat actiever in het lijntje over IVF. Maar aangezien Zwindo en ik 1 van de weinigen daar nog zijn leek het me fijn om hier weer wat aansluiting te zoeken. 


even een update van mijn kant. Begin mei mochten wij eindelijk starten met ICSI en dat liep eigenlijk enorm goed. Weinig last van de hormonen en ook de punctie viel alles mee! Op 3 juni is er 1 embryo bij mij teruggeplaatst. Omdat ik 1,5 week daarna extreme menstruatiekrampen kreeg was ik er van overtuigd dat de poging niet gelukt was. Voor de vorm maar een test gedaan en tot mijn grote verbazing was deze positief! 

Bijna 4 weken hebben wij in deze mooie droom mogen leven. Tot hij vanochtend bij de 8weken echo uit een knapte. Het vruchtje is al 2a3 weken geleden gestopt met groeien ? wij zijn natuurlijk ontzettend verdrietig en het is de hele dag in golven gekomen. Op sommige momenten kan ik niet verder kijken en op andere momenten wil ik zo snel mogelijk door.
het is nu of wachten tot de miskraam zelf op gang komt of pillen gebruiken met alle mogelijke ellende van dien. Daar moet ik nog even goed over nadenken. Ik wil niet langer rondlopen met een vruchtje waarvan ik weet dat het niet meer leeft, maar die pillen lijken me ook niet echt een pretje... aan de ene kant wil ik door en de miskraam op gang laten brengen. dat is mentaal denk ik het beste. Aan de andere kant wil ik het beste voor mijn lichaam en dan gaat de voorkeur uit naar afwachten. Pffff ik ben echt dood op 
 
Hoihoi
Gisteren had ik niet de kracht om hier een berichtje te plaatsen. Voor de eerste keer in onze iui pogingen haalde ik de testdatum, maar ik kreeg een zoveelste witte test. De nacht erop begon mijn menstruatie. Ik kan niet onder woorden brengen hoe ik mij voel. Ik voel van alles en toch ook weer niets.
Boos, heel boos, waarom lukt het niet? We krijgen nog net niet in het ziekenhuis te horen dat alle voorwaarden "perfect" zijn om zwanger te worden, maar keer op keer lukt het niet.
We gaan een pauze inlassen en als meneer Rutte onze vakantie Italië niet afneemt, is dat het positieve van dit jaar.  
@fleurbo wat goed om iets van je te horen, maar wat is het een verdrietig berichtje ? Ik hoop dat je de kracht vindt om hiermee om te gaan, het lijkt me ontzettend zwaar.
 
Lovetennis wat ontzettend klote zeg! Ik kan me goed voorstellen dat als je dan eindelijk de testdatum haalt dat je er echt in begint te geloven. En zo'n witte test is dan zo ontzettend hard ? 
heel fijn als jullie een pauze in kunnen lassen. Wat zou het mooi zijn als Corona daar niet ook roet voor in het eten gooit.. 
hier gaat het een beetje op en af. Merk wel dat het langzaam went dat het niet goed is en ik daar een klein beetje meer rust in begin te vinden. Hoewel ik het op veel momenten nog steeds ontzettend oneerlijk vind en ik boos ben op alles en iedereen. Vind het ook erg moeilijk te verkroppen dat mijn lichaam gewoon nog steeds denkt dat het zwanger is en vind het echt onmenselijk dat we al die weken hebben geloofd in iets wat er al best een tijdje niet meer was. 
 
ZusterKaar welkom hier! Ik kan thuis ook goed praten met m'n man maar vind het super fijn om hier verhalen te kunnen delen, elkaar mentaal een beetje te helpen en tips te kunnen  krijgen en geven. Ik snap je gevoel met dat wachten heel goed, toen ik eindelijk met IUI mocht beginnen moest ik opeens nog 4 maanden wachten (er was een wachtlijst en dat wist ik helemaal niet) ik liep namelijk al bijna een jaar in het ziekenhuis. Het enige wat ik nu kan zeggen, is dat die 4 maanden achteraf heel snel zijn omgevlogen, maargoed ik snap wel echt je gevoel nu...
FleurBo oh nee wat een verschrikkelijk nieuws ? ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar het is allemaal zo oneerlijk... Onwijs veel sterkte en een dikke knuffel! Het lijkt me ook een hele lastige keuze of je medicijnen gaat gebruiken of dat je wacht totdat je lichaam de miskraam op gang brengt. Hopelijk wordt de keuze snel voor je gemaakt en vind je hier weer wat steun en kracht voor eventuele vervolgstappen.
LoveTennis oh ik had het je (weer) zo gegund, wat verschrikkelijk balen dat het weer niet is gelukt en dan ook nog eens de testdatum halen... pff die witte testen doen altijd pijn, maar dan nog eens extra. Ik snap dat je nu even toe bent aan een pauze, hopelijk zorgt een fijne vakantie in Italië voor de ontspanning en rust die je nu goed kunt gebruiken!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan