@Caronlinerkj: bedankt voor je aanmoedigende woorden! Als ik eenmaal meer balans heb gevonden dan komt het intieme ook wel weer terug.
@LoveTennis: wat leuk zeg een weekend Texel. En ja: wel of niet testen op de laatste dag? Ik zou bijna zeggen niet doen: ik zou bang zijn dat ik niet kan genieten vd andere dgn, want ik ben alleen maar met die laatste dag bezig. Mocht de test negatief zijn, heb je gelijk een rotdag denk ik? Maar alvast veel plezier! Het gaat zo goed deze ronde, het mag nu wel gebeuren vind ik
7 is a lucky number.
@Zwindo: wat vervelend van die vertraging, 3mnd lijkt mij echt een eeuwigheid. Als die bouw nou maar eenmaal gestart is, dan staat er tenminste wat. Ik kan mij indenken dat zelf bouwen heel anders is dan vanuit een project, maar na het kopen van een nieuwbouwwoning weet je vaak wel wat je liever wel of niet hebt. Het was onze eerste koopwoning, we hebben er veel van geleerd! En de COVID19 vaccinatie, een booster kan nooit kwaad denk ik ook al heb je COVID zelf gehad. Mijn zusje had Covid een jaar terug, maar heeft wel 2x vaccinatie genomen daarna. Het immuunsysteem moet ook trainen, hoe vaak het iets tegenkomt des te beter het kan reageren. Maar je moet altijd je eigen gevoel volgen! Voelt het beter om het niet te doen, dan niet doen.
@Fleurbo: eh wat vervelend een andere arts! Je zou zeggen dat ze het zoveel mogelijk bij dezelfde arts houden, waarmee je toch een soort band hebt opgebouwd gezien het emotionele traject. Ik heb tot nu geen arts in het echt gezien om eerlijk te bekennen maar ik zit nog niet in het IVF traject. Alleen de fertiliteitsassistentes zie ik ivm IUI en dat is een vast groepje van 4 a 5 vrouwen.
Nu IUI4 niet doorgaat is het plan een normale ronde thuis. Over een wk mag ik terugkomen voor echo om te zien of de cyste weg is. Ik denk haast wel dat ie weg is, heb afgelopen dgn oud bloed gehad (terwijl ik niet meer ongesteld was). In de cyste zat nog wat bloed (was op de echo te zien). Dus ik denk dat mijn eierstok opruiming heeft gehouden.
Ik neem mijn vriend niet mee naar de gesprekken vd maatschappelijk werker denk ik, hij zal alleen maar concluderen dat ik het meer naast mij neer moet leggen haha! Hij kijkt er heel chill tegenaan: we doen er alles aan, het lukt wel of het lukt niet. Lukt het niet? Gaan we het weer proberen. Niks aan de hand. En ik moet ook meer die kant opdenken. En dat vd intimiteit, ik merk gewoon dat we alleen intiem zijn in de week van ovulatie (omdat het moet). Verder is het libido echt superlaag (ook die van mij). Ben vaak ook erg moe en hij ook. Dus we moeten weer ff wat levensenergie terugkrijgen!
@LinaVv: bedankt voor je uitgebreide reactie! Qua vaccinatie: nooit jezelf vaccineren als je er niet goed bij voelt. Het is nog altijd jouw eigen keuze.
Ik snap je gevoel van: blij als de vruchtbare periode voorbij is
geeft een rust he? Vandaag zag ik 2 memes: "Trying is the fun part - said no infertile couple ever" & "you know you're struggling with infertility when the phrase: 'Hey sweetie, I'm ovulating" becomes foreplay. Zo voelt het ook echt: ik kondig aan mijn vriend aan dat deze week de ovulatie komt haha en probeer in goede sferen te komen, en hij kan dan ook de tijd nemen om er "zin" in te krijgen. Intiem zijn is moeten geworden, het leuke zijn we helaas kwijt geraakt.
Maar onderschat de IUI niet hoor. Ook dan moet je op vaste tijdstippen 'actief' zijn, vooral de avond na IUI en de dag na IUI. Tenminste dat wordt geadviseerd, dus ook dan zijn er verplichte momentjes in bed haha. Maar het geeft meer rust. In mijn geval bepaalt het ziekenhuis de tijd van ovulatie (vind ik erg fijn). Nu de ronde niet doorgaat ben ik weer welke dag bezig met die vervelende ovulatietesten
gedoe! Geef mij maar een shot Ovitrelle!
Ben ik boos/verdrietig als ik het over mijn kinderwens heb? Ik ben vooral gefrustreerd, ben bang dat het een levenstijl is geworden: altijd bezig met zwanger worden, maar het gebeurd nooit. Net als mijn laatste 5kg die ik kwijt wil: wel proberen, maar niet echt afvallen haha. Maar ik ben vooral gefrustreerd omdat ik er zoveel energie in steek: ik doe toch mijn best? Ik werk er zo hard voor? Maar daar heeft subfertiliteit natuurlijk geen boodschap aan.
Langzamerhand realiseer ik mij dat het leven doorgaat, dus ik kan wel heeeeel veeeel energie steken in dit traject (mentaal vooral), maar het is niet meer in balans. Ben heel erg bezig met anderen ook: die wel een baby hebben of zwanger zijn. Maar ik moet bij mezelf blijven, vergeet de rest zou mijn vriend zeggen! Ik heb afgelopen weekend lekker wijn gedronken, gesnoept en eten besteld. Het was heerlijk, niet op rantsoen. Niet wanhopig nog wat kilo's kwijt willen omdat ik een BMI heb van 26. Maar als wetenschapper is dit moeilijk. Ik benader de subfertiliteit als een klinische studie. In het study-design alle negatieve factoren proberen weg te nemen, niks aan toeval overlaten (geen alcohol, gezond gewicht, gezond eten). Dus die BMI is een negatieve factor, dat moet goed worden, om uit te kunnen sluiten dat dit invloed heeft.
