"De dames die al wat langer wachten....."

Pfff wat baal ik he... Wat een kutmaand. Uberhaupt geen idee wanneer mijn eisprong moet zijn. Volgens mijn app vandaag. Vriendlief is echter hele dag van s morgens tm s avonds bij de buurman aan het werk geweest. Lag net al te slapen op de bank. Douchen en te bed. Ik weet dat boos worden het er niet beter op maakt maar om dan de hele middag te wachten tot je vent thuiskomt en die gaat ook nog eens zo vroeg naar bed... Dus min of meer ruzie en van n*ken zal het de rest van de maand wel niet meer worden... Misschien, misschien, misschien. En dan ook nog dat kutvirus. Dus misschien krijgen we wel nooit kinderen... Waarom moet ik nou net een man met zon laag libido treffen?? En ik wèèt dat ik zo niet mag reageren maar soms is het gewoon enorm kut, klote en balen...
# klaagpost
 
Ik wil even niet meer geloof ik. Vannacht ongesteld geworden. Niet dat het nu als een verrassing komt, maar het besef dat ik nu voor onbepaalde tijd moet wachten totdat ik echt weer een kans maak maakt me best verdrietig.
Ronde 19 begint. Pff.
 
Mandareintje heftig, ontzettend rot ook omdat je zelf nihil kans hebt en dan dat wachten nu... hoop dat het virus snel afzakt zodat alle trajecten weer kunnen doorgaan. Fijn om weer wat van je te horen, heb vaak aan je gedacht en gevraagd;)
Bobelle wat fijn dat t goed gaat! En wat slim ook om zelf een watcher in huis te hebben! 

Knuffeltje  balen mag!  Hoop dat jullie er inmiddels over hebben kunnen praten. 

Lapjesendraadjes het is rot! Je bent ook al echt lang bezig, soms is het ook goed om eens flink verdrietig of boos te zijn.   



Hier gisteren wel even besef dat er nog veel onzeker is, ik had dus afgelopen week een positieve test maar ben gaan bloeden... op de dag dat de bloeding was hoorden we dat mijn broer en schoonzus een kleine krijgen. Lekkere timing ook, die kwam bij ons beiden wel even binnen. Morgen telefoongesprek met de arts waarin ik ook ga aangeven dat ik niet blij ben met de communicatie, benieuwd wat ze allemaal te melden hebben maar kijk er ook tegenop. Hier beginnen we aan maand 16... ik tel niet in rondes omdat ik eerst nooit eisprongen had.    Laten we maar hoop houden, ik hoor ook vaak genoeg van mensen die na aantal onderzoeken weten dat er niks meer kan...totdat dat niet gezegd is maken we kans en moeten we door een moeilijk en lang proces maar we kunnen het! En het zal het waard zijn! 
 
Nou jullie gaan hard hier, al een hele tijd niet meer gelezen ivm de drukte op het werk deze tijd.
Maar hier zijn we inmiddels ook uitgespeeld. Eerste ivf mislukt, en nu dus wachten tot dat we weer mogen.. Langzaam komen we bij die 2 jaar bezig zijn. Wat me dan ook nog het meest verdrietig maakt, al die berichten van er komt een babyboom in december/januari en daar zelf weer niet bij mogen horen. Wel andere in je omgeving weer voor een 2de zien gaan en die tegelijk begonnen zijn, of uberhaupt een aankondiging. 
Volgens mij zitten de meeste nu te wachten tot ze weer verder mogen. We kunnen het dames, ook deze tijd komen we weer door!
Verder nog wel iedereen gezond hier? 
 
Och lapjesendraadjes zó hard kan de timing soms zijn van alles waar je zelf door heen moet aan teleurstelling en dat het heel concreet met een aankondiging bij anderen soepeler gaat (op dat gebied). Veel sterkte! Hier NOD 12 of 13 april
 
Hallo allemaal, 
Ik ben een hele tijd niet op het forum geweest. Ik was er te veel mee bezig, maar ik dacht: ik ga weer eens kijken. In de andere groep las ik dat jullie naar deze groep zijn overgestapt en ik snap het heel goed. Ik las weer een paar goed bedoelde adviezen waar je echt niet vrolijk van wordt. 


Helaas lees ik nog niet zoveel positieve berichten. Bo-Belle, ik zie dat jij zwanger bent. Gefeliciteerd! 


Bij ons is het nog steeds niet gelukt. Ik had het ook niet verwacht. Ik liet het ook een beetje gaan en ik heb de focus op andere dingen. Alleen toen ik hoorde dat een vriendin zwanger was, brak ik helemaal. Ze is best nog kort samen met haar vriend en ze heeft altijd gezegd dat het niet makkelijk zou worden om kinderen te krijgen. Laat ik voorop stellen dat ik het ze enorm gun, maar voor mij was het te veel. Ik ben in bed gaan liggen en heb de hele avond gehuild. De dagen erna heb ik me ziek gevoeld van verdriet. Nooit gedacht dat dat kon. Inmiddels gaat het weer beter, maar nu ik de hele dag thuis zit, begin ik weer meer te piekeren. We hadden eigenlijk besloten om in april naar de huisarts te gaan, maar dat gaat nu niet door. We gaan het zien hoe het allemaal gaat lopen. Ik probeer toch maar afleiding te zoeken.
Heel veel sterkte allemaal! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan