"De dames die al wat langer wachten....."

[Ninna]

Dag dames. Volgens mij heb ik ooit mij hier een keer voorgesteld, maar heb het niet goed bijgehouden.
Dus nogmaals. Hoi ik ben nina. En wij zijn bezig voor ons eerste kindje. Inmiddels al 3 jaar en nog steeds geen resultaat. Het enige resultaat is dat mijn cyclus nu binnen de 5 weken zit met letrozol.
Ik vroeg mij af wie van jullie ook al 2+ jaar bezig is. Ik weet dat er meer mensen zijn zoals ik, maar ik voel me hier soms nogal alleen in. 

 

[Zwindo]

Ik ben even wat afwezig geweest, maar dacht laat ik weer eens even een kijkje nemen.
LinavV heel veel plezier met de zwangerschap! Hopelijk mag je er heerlijk van genieten en gaat alles volgens het boekje. Hopelijk laat je uiteindelijk wel nog even weten als de twins er zijn.
 
KimDM Daar kan jij niets aan doen hoor. Was alleen wel echt even een realisering van sh*t ik zit hier echt al lang. Al veel meiden zien komen en gaan. Ik zit nu aan de progynova en cyclogest (zusje van utrogestan). Die zorgen voor de opbouw van het baarmoederslijmvlies en die ander hopelijk dat het embryo blijft zitten. Voetreflex is echt heerlijk, ik lig vaak echt half te slapen. haha maar wordt er echt helemaal zen van. Hoe gaat het nu verder bij jou? In welk traject zit je nu?
 
Lovetennis Heel begrijpelijk! Heb het ook wel eens overwogen, maar vind het toch nog steeds fijn om af en toe mijn uitlaatklep hier te hebben. Wie weet ga ik je nog wel volgen op insta. Ik wens je in ieder geval heel veel succes en hoop dat het jullie toch nog snel gegund is. Laat je sowieso hier misschien nog eens weten wanneer het toch gelukt is? 
 
Ninna Ai 3 jaar is inderdaad ook al een hele poos. Hoe lang lopen jullie al in de MMM? Hier al een ruime 4 jaar bezig en over een kleine 5 maanden alweer 4 jaar in de mmm. Ik denk dat je hier niet helemaal alleen zal zijn. 
 
Hier vanmorgen een heerlijke voetreflexmassage gehad ter voorbereiding op mijn tp. Ik was echt helemaal zen na de voetreflex. had toen eigenlijk maar gelijk door moeten gaan. Mijn man was namelijk niet helemaal zen uit zn bed gekomen. Ik merkte aan alles dat hij gespannen was. Eenmaal bij de kliniek was hij wel al wat meer geland. De arts die we hadden was allen net even een beetje over enthousiast en had ons dossier niet helemaal doorgelezen en wist dus niet dat we al een kindje verloren waren. Dat was dus niet helemaal een lekkere start. Vervolgens duurde het echt wel even voor we alles goed in beeld kregen ondanks mijn volle blaas. Er werdt dus flink geduwd (op mijn volle blaas) om alles goed in beeld te krijgen. Dus mijn man maakte nog de grap dit is wel allemaal eigen risico hè als u straks nat bent komt het echt door uzelf, dus spanning er allemaal een beetje af en even lopen lachenn met zn alle. TP zelf was zo gepiept gelukkig. Dus nu lekker in een warm en zen nestje zit onze kleine ice baby. Hopelijk nu over een kleine 2 weekjes goed nieuws hier vanuit mij dat de test positief is. Voor nu is het allemaal weer afwachten. 

 

[Ninna]

@zwindo. Ik hoop met je mee dat je over 2 weken zwanger mag zijn! Ik vind het vervelend dat jullie al zo'n lange tijd proberen en ook nog een kindje hebben moeten verliezen. Kan me niet voorstellen hoe zwaar dat is .
Om even antwoord te geven op je vraag. Na 1.5 jaar proberen toch naar de huisarts gestapt. Toen na nog eens een halfjaar kon ik terecht bij het ziekenhuis. Dus nu een jaar bij het ziekenhuis. Na alle testen etc bleek dat ik pcos heb. Toen ik net met letrozol ging starten moest eerst mijn menstruatie opgewekt worden. Toen dat eenmaal gebeurde mocht ik eerste keer letrozol gebruiken. 1 echo gehad maar ik had vervolgens corona. Zonde dus, want had maar 1x letrozol gekregen en verder geen menstruatie opwekker. Toen moest ik weer wachten op mn menstruatie wat weer erg lang duurde. Daardoor mocht ik de letrozol niet gebruiken, omdat het een te lange cyclus was. Naja weer paar maanden verder en nu dus al een maand of 7 elke maand netjes letrozol gebruik. Na deze menstruatie gaan we evalueren en zal het injecties gaan worden.
Dus conclusie. Door lange wachten etc loop ik nu een jaar bij het ziekenhuis.
Ik weet nu wel dat ik door letrozol een eisprong heb en mn cyclus regelmatiger is (tussen 28 en 33 dagen). Maar er lijkt verder niks te gebeuren ? Hoe houden jullie het vol. Ik heb echt momenten dat ik de moed verlies. Ik weet wel dat er voor mij echt nog wel meer mogelijkheden zijn, maar vind het ook gewoon lastig. 

 

[Zwindo]

Ninna Hier duurde het in het begin ook allemaal erg lang hoor. Onderzoeken en uiteindelijk een kijkoperatie die natuurlijk ook door corona uitgesteld werd. Waarna ik ook nog eens 3 maanden kunstmatig in de overgang gezet moest worden voor we echt mochten starten. Wij waren ook ruim 1,5 jaar verder voor we echt konden starten met IVF/ICSI.
Toen we eindelijk mochten beginnen waren we vol goede moed en voornamelijk het gevoel van hehe eindelijk mogen we en dit gaan we gewoon even doen! Daarna inderdaad de nodige tegenslagen te verwerken gekregen. Mentaal hebben we beide ook echt wel een flinke klap opgelopen. Ergens biedt de zwangerschap die we gehad hebben hoop dat het wel kan, maar er zit ook een groot stuk angst aanvast. Uiteindelijk houdt de hoop je toch ook wel echt op de been. Hier ook echt wel onze moeielijke sh*t momenten gehad. Momenten dat ik echt geobsedeerd was met testen, meten, etc.
Nu ik ook bij de voetreflex ben geweest en het daar ook heel erg over gehad heb. Zei ze ook jullie instelling in het begin was super positief en jullie zeiden ook gewoon dit gaan we even doen, maar jullie hebben daarna zoveel klappen gehad dat er een muurtje is opgebouwd om jullie te beschermen tegen een volgende klap. Maar jullie moeten het allemaal omarmen en de pijn en de blijheid toelaten. Daarnaast ook gewoon echt het kindje welkom heten in de buik (I know wordt nu wel lekker zweverig). Daardoor ben ik er deze keer heel anders in gestapt dan de vorige keren. Dus ik lig nu vaak savonds of sochtends even met de hand op de buik. Probeer mezelf goed warm te houden en postief te blijven en zeg ook steeds tegen mezelf ik ben gewoon zwanger nu en over een aantal dagen hebben we daar gewoon de bevestiging van en alles gaat deze keer gewoon helemaal goed. Met kerst mogen wij gewoon onze naasten weer verrassen met mooi nieuws. Kortom positieve mantra's de hele dag door haha. Oja en op de momenten dat het wel gewoon kut was juist lekker genoten van de dingen die je juist niet zou mogen als je zwanger bent (sushi, groot stuk steak, etc.) of mezelf gewoon even lekker verwend met nieuwe schoenen ofzo. haha. 

 

[PL]

Ik duim voor je Zwindo, dat zou echt fantastisch zijn! Wanneer mag je testen? 
Hier is het even rustig geweest, na de mislukte terugplaatsing had ik een verplichte wacht periode. Ik kan me wel enigszins herkennen in het 'ongeduld' van de andere vrouwen hier, het is zo'n langdurig traject... Zeker vergeleken bij vriendinnen die vertellen dat het in 1 keer gelukt was, of mensen in de omgevind die inmiddels een tweede op komst hebben...
Nu zijn we ons weer langzaam aan het voorbereiden op een volgende terugplaatsing in december. De vorige keer was een verse terug plaatsing direct na het oogsten van de eicelletjes, deze keer wordt het een terugplaatsing van een cryo-embryo in een (zo veel mogelijk) natuurlijke cyclus. Aan de ene kant vind ik zo natuurlijk mogelijk wel een fijn idee, maar aan de andere kant: misschien hebben we alle hulp nodig die we kunnen krijgen, en zouden horminen de kansen kunnen verbeteren? Nou ja, we gaan het wel een keertje zo proberen. 
Ik wens jullie allemaal weer heel veel succes!
Nog een laatste vraag: hoe kijken jullie naar de toekomst? Ik durf bijna niet te hopen dat dit echt gaat lukken, en krijg echt de kriebels als mensen dingen zeggen zoals 'wanneer jij straks zwanger bent' etc. Ook na de terug plaatsing vorige keer durfde ik er helemaal niet op te rekenen dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn. Ik dacht er het liefste zo min mogelijk aan, en deed alsof alles normaal was (afgezien van rustig aan doen en extra goed slapen et eten etc!). Ik denk dat ik mezelf heel erg bescherm tegen een teleustelling, het valt zo tegen steeds! Maar ik lees ook van mensen die er juist heel positief en hoopvol in staan, die zich bijvoorbeeld toestaan alvast dingetjes voor een baby uit te zoeken, of durven te fantaseren over zichzelf als moeder in de toekomst en daar ook hardop over praten. Hoe staan jullie erin? 

 

[Zwindo]

PL Logisch dat je even wat afstand neemt na een mislukte poging, doen veel meiden hier. Maar fijn dat jullie in december weer mogen! Ik weet nog dat ik dir eerste keer de rustmaand echt mega irritant en rot vond, maar naderhand zelf een paar keer voor gekozen om mijn lichaam die rust gunnen. Hoop dat deze ronde raak mag zijn!
Ik herken wel wat je zegt ik heb ook zo vaak gehad dat ik uit zelf bescherming er al niet vanuit ging dat het gelukt was. Pas nu ik bij de voetreflex ben geweest en er veel over gesproken heb en zei ook aangaf dat we alles moeten omarmen en het juist eens moesten proberen om te behandelen alsof het er al was ben ik er deze keer echt anders in gegaan. Mn man is daarentegen nog flink in de zelf beschermingsmodus, maar dat neem ik hem ook helemaal niet kwalijk. We hebben het zelf wel veel over de toekomst gehad als het niet mag lukken gaan we reizen en genieten van de wereld misschien zelfs emigreren naar een ander land en daar iets opstarten. Mag het wel lukken gaan we hier iets moois opbouwen en genieten van elkaar en ons gezinnetje. Wij hebben overigens 1x iets gekocht voor de kleine to be. We hadden ons huis al verkocht wisten dat we zouden gaan verhuizen en hadden net weer een tp gehad. Toen liepen we in de kwantum ofzo en zagen we zo'n dierenkrukje afgeprijsd voor de helft, dus ik zei die zou ik nou echt leuk vinden voor op een kinderkamer dus toen zei mn man dan nemen we die nu vast gewoon mee. Dus die staat hier in ons nieuwe huis al klaar om in de kinderkamer gezet te worden.
Tips die ik heb gekregen of zelf heb gelezen (in wetenschappelijke artikelen) zijn eet avocado rond de tp dit kan helpen bij een goede innestelling. Probeer juist wel ook lekker te wandelen voor een goede doorbloeding. Probeer jezelf lekker warm te houden dikke sokken, een lekkere kruik, een warm voeten badje. Slik goede multivitamines die goed opneembaar zijn voor je lichaam, vaak ietsje duurder als de kruidvat of etos dingen maar uiteindelijk beter voor het lichaam. Zelf heb ik ook het boek innesteling en fit zwanger gekocht waar ik ook tips uit haal om fit te blijven.
 
Zo dat allemaal gezegd hebbende voel ik me na deze tp echt al zwanger. Mn onderbuik voelt wat opgeblazen, eten smaakt soms niet, vlagen wat misselijk en ik stort echt rond de middag alweer helemaal in en kan zo slapen. De doos die ik dan ben ga googlen dag 5 na cryp tp waarop je heel veel verhalen leest van vrouwen die dan al een positieve test hebben. Dus ja hoor deze dame heeft nog wat testen liggen, dus ja waarom dan niet een doen...
Hij is nog licht maar hij staat er wel (zoals vaker is hij wel duidelijker in het echt als op de foto) https://ibb.co/hmxB7fT
Nu hopen dat het deze keer wel helemaal mooi oploopt, maar mn gevoel zegt dat het deze keer gewoon goed zit! Dag 5 na tp dus embryo is nu 10 dagen oud. Maandag zou mijn officiële testdag zijn.

 

[Lulu]

Hoi lieve meiden,

Er is hier de laatste tijd best wat veranderd: nieuwe vrouwen (helaas) en gelukkig veel vrouwen die met heel mooi nieuws dit forum hebben mogen verlaten. Ik merk dat ik daarom ook minder snel hier even kom kijken.

LoveTennis, begrijp je berichtje dan ook heel goed, maar ik vind het wel jammer! Misschien ga ik je wel volgen via Instagram. Ik wens je alllll het goeds toe en weet dat je hier altijd welkom bent om even je ei kwijt te kunnen!

Zwindo: ohhhhh my ik ben zo blij voor je! Hoe je er nu in staat, hoe positief je bent en vooral dat je zo erg naar je gevoel luistert! Ik duim hard dat het deze keer voor jullie weer raak mag zijn! Echt heel mooi hoe je erin staat en ik kan hier echt heel veel van leren. Ook goede tips die je geeft voor als je een tp hebt gehad. Dankjewel hiervoor! En hou ons op de hoogte! 

PL: herken er helaas veel in! Maar als ik dan het berichtje van Zwindo lees denk ik, wat een mooie mindset, daar kunnen we wat van leren! 
Ik kan me heeeel goed voorstellen dat je je na de 1e tp weer moet opladen voor een volgende. Wat je ook zegt over mensen die bij de 1e poging zwanger worden! Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe dat moet voelen, wij wachten al meer dan twee jaar op dat moment...
Ben het even kwijt, maar was de vorige tp ook echt de eerste tp? Van IVF dan? Daarvoor dan ook je eerste punctie of dat niet? Blijf hoop houden! En de tips van Zwindo zijn top om toe te passen. Misschien wel wat meer toelaten van jezelf... wil je wel iets voor de baby kopen? Doet dit dan. Voelt dit nog niet goed, dan ook zeker niet doen. Dicht bij je gevoel blijven! Succes met de volgende tp! 

Ninna: lastig he, de moed verliezen Het kan zo'n zwaar traject zijn en is soms zo uitzichtloos.. als ik nu wist dat ik over twee jaar zwanger zou zijn, dan zou ik al zo blij zijn! Maar nu is het vooral angst. Dan is het soms moeilijk positief te blijven! 
Als ik het goed begrijp krijg je nu door PCOS medicatie, waardoor je een meer regelmatige cyclus en dus eisprong heb en proberen jullie het op die momenten op natuurlijke manier? Of begrijp ik het nu verkeerd?

Wij hebben inmiddels het intake gesprek gehad bij NB. Was echt heel fijn, voelde me begrepen en gehoord. Beter dan elke week in het ziekenhuis tussen de zwangere vrouwen zitten. We mochten in principe direct beginnen, maar helaas heb ik mijn zorgverzekering nog niet in orde. Het had alsnog gekunt, maar dan zou het veel geld kosten en zou het (denk ik) lastiger worden met nieuwe zorgverzekering in 2023. Dus het zekere voor het onzekere genomen. Ook al zijn we zo toe aan doorgaan (hebben genoeg pauzes gehad tijdens de IUI). Ben nu heel hoopvol voor 2023 en het traject. Soms ook weer even heel verdrietig dat het ons niet op natuurlijke manier gegund is. Kan elk moment ongesteld worden, dus mijn mood is ook niet heel lekker, haha. 

Zwindo, keep us updated! En veel liefs aan iedereen! XX

 

[D-Minkx]

Hallo dames! Wij hadden gisteren onze 1e afspraak met de fertiliteitsarts. Ik kreeg ook een inwendige echo, en alles zag er goed uit. Ze zag ook nog het restje van de follikel, want ik had afgelopen zaterdag mijn eisprong. Aanstaande vrijdag mag ik weer langskomen voor bloedafname, zodat ze de hoeveelheid progesteron kunnen vaststellen. Volgende week vrijdag wordt het sperma onderzocht. En op 12 december mogen we weer terugkomen op gesprek. Spannend!