"De dames die al wat langer wachten....."

Anirbas heel veel succes met de echo vandaag!! Wat fijn dat het vertellen zo goed en leuk was. Gewoon vertrouwen hebben in vandaag! Ik heb vorige keer ook heel weinig last gehad van kwaaltjes precies wat jij zegt alleen wat sneller moe. Pas vanaf 8 weken ergens werd ik met vlagen wat misselijk.
PL wat verdrietig dat de TP niet is gelukt. Hopelijk heb je ondanks dat wel fijne feestdagen gehad en dan maar even extra genoten van een wijntje en eten wat je anders niet had mogen eten. Hopelijk is jullie volgende tp wel gewoon raak! Geef jezelf even wat tijd om het te verwerken, maar houd hoop!
KimDM wat fijn de de hysteroscopie meeviel en nog mooier dat alles er goed uitzag! Dat is toch weer fijn om te horen.
Linavv wat mooi om te lezen dat het zo goed gaat met de zwangerschap en 2 meiden wat leuk! Hopelijk verloopt de rest van de zwangerschap net zo voorspoedig. Geniet ervan!
Hier ondertussen 3 echo's achter de rug. 1e met 6,5 week ivm de bloeding, toen de geplande "1e" echo met 7,5 week en afgelopen zaterdag weer een ongeplande echo ivm weer een kleine bloeding. Gelukkig ziet alles er steeds super goed uit en was de kleine bloeding waarschijnlijk een nasleep van de hematoom die nog opgeruimd wordt en gedeeltelijk opgenomen wordt door het lichaam maar toch ook gedeelgelijk naar buiten kan vloeien. Kreeg ook te horen dat dit mogelijk nog weken lang kon duren. Kon eventueel ook nog een gesprongen adertje zijn. Maar nu woensdag de eerste echo bij de verloskundige en dan gelijk alles in orde maken voor onze medische nipt, zodat we die gelijk kunnen doen wanneer we zover zijn. Ondertussen ook hier een goede verkoudheid te pakken waarbij mn hele hoofd vol zit met snot. Hoop er snel weer vanaf te zijn.
Mijn familie was helemaal blij en geshockt dat we toch ook al zover waren en het stil hadden weten te houden. Ze snapte het wel en vinden het allemaal ook heel spannend. Maar zo fijn dat ze het nu weten. Kerst was zwaar, was ontzettend misselijk dus na 1e kerstdag helemaal gesloopt. 2e kerstdag hebben we uiteindelijk lekker met zn 2tjes (of eigenlijk 4tjes hond + ice baby) gevierd. Kort verhaal familie gedoe in de schoonfamilie kant waardoor mn man het niet daar wilde vieren. Oud en nieuw was ik overigens beroerd misselijk, verkouden en de schrik van de kleine bloeding die nacht ervoor dus ook lekker rustig aan gedaan.
 
Dat 2023 voor de meiden hier eindelijk de wens in vervulling mag laten gaan. Ik denk dat het voor mij toch ook tijd gaat worden om dit plekje langzaam te gaan verlaten, maar zal zeker nog wel mee blijven lezen! Ik blijf het nog wel heel erg spannend vinden allemaal en het voelt ook raar omdat ik hier al zo lang op dit plekje mn verhaal heb mogen doen. Maar weet dat dit voor de meiden die nog aan het proberen zijn ook lastig kan zijn dat er steeds over een zwangerschap gesproken wordt. Ik wens jullie allemaal heel erg veel succes met jullie trajecten! Dat 2023 maar een mooi en vruchtbaar jaar mag worden!
 
 
Anirbas: Hoe was je echo?? Ja ik had toen ook een kennismaking bij de vroedvrouw maar wel later . Maar dat kan je volledig zelf kiezen. Ik heb inderdaad nog al gehoord dat je je kan laten opvolgen bij de vroedvrouw. Wij gingen gewoon bij de gynaecoloog. Onze vroedvrouw werkte ook wel bij de gynaecoloog. De fertiliteitsarts stuurde ons inderdaad na de eerste echo door naar de gynaecoloog.
Zwindo: Fijn dat de familie zo blij was !! Ik kan me het zo inbeelden dat het een weenfestijn was..
 
Heey allemaal,  Ik ben ten einde raad... ik zal mijn situatie uitleggen: op mijn 17 was ik onbedoeld zwanger geworden na mijn allereerste keer het bed gedeeld te hebben. Ik heb toen (met pushen van mijn toenmalige vriendje) besloten het vruchtje weg te laten halen. Dit kon toen omdat ik er heel vroeg bij was met abortuspillen. Wel had ik altijd gezegt dat ik vóór mijn 30e moeder wilde zijn. paar slechte relaties gehad blablabla en uiteindelijk had ik iemand gevonden waar ik wel de rest van mijn leven wilde delen, dus geprobeerd zwanger te raken, 2,5 jaar lang... niks... na 1 jaar waren we naar de huisarts, die ons leuk vertelden dat we het nog maar een jaar moesten proberen, na nog een jaar weer terug, zelfde verhaal. Terwijl we alles volgens "het boekje" deden... Dat (en andere dingen) heeft ons toen gebroken.
Uiteindelijk een andere man gevonden, waar ik mee verloofd ben nu. Wij zijn ondertussen ook al 2 jaar aan het proberen. Naar de huisarts geweest (een andere) die begreep (vooral mij omdat ik 29 ben) dat we graag onderzocht wilden worden. Dus zo gezegt zo gedaan. Mijn aanstaande was compleet in orde, niks aan de hand. Ik kreeg een echo, ja niks aan de hand. Dus toen kregen we in het ziekenhuis toch weer te horen: "probeer het nog maar een jaartje, jullie hebben 56% kans!"  ik word hier zo moedeloos van... dat "probeer het nog maar een jaartje"... dat jaartje heb ik niet meer... over 9 maanden ben ik 30 en dat wilde ik niet... ik weet dat het heel stom klinkt want met 30 ben je nog helemaal niet oud... maar ik denk aan mezelf en MIJN ouders. Zij waren 34 en 35 toen ze mij kregen en ik ben enig kind (bewuste keuze van mijn ouders, ookal waren zij wel in een keer zwanger) maar mijn ouders zijn dus midden 60 nu, kwakkelen allebei met hun gezondheid. Ik wil voorkomen dat mijn kinderen hun grootouders niet meer meemaken, of dat ik straks ook te oud ben om mijn kleinkinderen mee te maken omdat ik eerder overlijd dan dat ik kleinkinderen heb. Dit zit zo erg in mijn hoofd omdat ik het heb meegemaakt dat het daarom zo "belangrijk" voor me is om vroeg kinderen te krijgen. Mijn aanstaande is 22, die heeft nog alle tijd, jonge ouders en heeft al zijn grootouders gekend. Dat wilde ik ook altijd. Maar dat zit er niet in voor mij.  sorry voor mijn mega lange bericht, ik zit er gewoon compleet doorheen dat het maar niet wil lukken...    
 
liefs, Sje 
 
KimDM haha dat viel eigenlijk nog best wel mee. Mijn moeder probeerde zich echt groot te houden. Ze waren vooral allemaal heel erg blij, maar vinden het net als ons ook mega spannend. Je merkt dat er daardoor toch ook wel een soort van gereserveerde blijheid is. Ook zij hebben het moeilijk gehad met het verlies van onze eerste dochter en natuurlijk ook hun eerste kleinkind. Maar gisteren weer een mooie echo waarbij de kleine al flink aan het bewegen is en je de vorming van de armpjes en beentjes al goed begint te zien. Volgende week de termijn echo. Mijn 13 en 20 weken echo zullen in het UMCG zijn. Dus sta nu wel door alles onder extra controle wat ook wel weer fijn is. 
Sje Wat ontzettend vervelend allemaal. Al gelemaal dat je, je niet gehoord voelt. Ik ken dat gevoel van druk ivm leeftijd ook heel erg hoor (nu bijna 32). Soms is het leven gewoon echt even shit en niet eerlijk en mag je daar echt even flink boos om zijn. Probeer anders toch nog even met de vuist op tafel te slaan bij het ziekenhuis. Dat je het al jaren probeert en het dus niet wilt lukken. Je kan voorstellen dat ze bijvoorbeeld een cyclus tracken dus dat ze even meekijken of er wel echt een eisprong plaatsvind. Een andere optie is dan ook nog om een compromis voor te stellen van 3 a 6 maanden proberen en daarna IUI. Dan zou je ook nog alternatieve geneeswijze een kans kunnen geven als je daarvoor openstaat accupunctuur of voetreflex. Succes in ieder geval!
 
[quote quote=10599182]Anirbas: Hoe was je echo?? Ja ik had toen ook een kennismaking bij de vroedvrouw maar wel later . Maar dat kan je volledig zelf kiezen. Ik heb inderdaad nog al gehoord dat je je kan laten opvolgen bij de vroedvrouw. Wij gingen gewoon bij de gynaecoloog. Onze vroedvrouw werkte ook wel bij de gynaecoloog. De fertiliteitsarts stuurde ons inderdaad na de eerste echo door naar de gynaecoloog. Zwindo: Fijn dat de familie zo blij was !! Ik kan me het zo inbeelden dat het een weenfestijn was..[/quote]
Hé Kim, exact zoals ik verwacht had: niet goed. Toch was het een hele klap. Mede door oa. mijn vriend zijn positiviteit dat alles wel goed ging komen, toch ook weer beginnen hopen. Maar het vruchtje zit 1,5 week achter op groei, er was nog amper hartactiviteit en de bloedwaarden waren ook lange niet voldoende doorgestegen. Morgen moet ik opnieuw op controle en alles het hartje dan helemaal niet meer klopt, mag ik stoppen met de medicatie. Geen idee of ik dan ook medicatie krijg om de miskraam op te wekken maar ik denk dat ik dat liever heb dan misschien nog weken blijven wachten of het vanzelf komt. 
 
@Sje Welkom in dit stomme clubje. Ik begrijp je frustraties over het lange wachten. Ik zou toch ook proberen afdwingen dat je IUI mag beginnen. En meer onderzoeken zoals op z'n minst een uitgebreid bloedonderzoek.
 
Oooh Anirbas, wat een ontzettend moeilijk bericht... Ik leef met je mee. Ik had deze zwangerschap jullie zo ontzettend gegund, ik heb geen worden voor de schok en het verdriet wat je nu door moet maken. Heel veel sterkte en liefde gewenst. 
Sje, lucht vooral je hart hier, we hebben allemaal andere zorgen, en zijn er voor elkaar om te steunen! Ik zou ook vragen om extra onderzoek of IUI, na zo lang zelf proberen zou het wel fijn zijn om gehoord te worden. Kun je nog een second opinion aanvragen bij een ander ziekenhuis? 
Wij zijn weer begonnen met voorbereiden op een cryo terugplaatsing, maar deze cyclus verloopt vreemd. Vandaag op dag 14 heb ik een flinke tussentijdse bloeding (bijna zoals dag 2 ongesteld, m'n buik voelt ook zo), op mijn geplande echo vanochtend was het baarmoederslijmvlies nog niet verdikt, en was nog geen rijp follikel te zien. Bij de echo verloor ik ook weer best wat bloed. De arts had er geen verklaring voor. Ik moet maandag terug voor een tweede echo op dag 18, maar ik heb er geen goed gevoel over deze maand. Ik denk eigenlijk niet dat ik een kostbaar cryo-embryootje wil verspillen aan zo'n rare cyclus, wat zouden jullie doen? 
 
[quote quote=10599560]Oooh Anirbas, wat een ontzettend moeilijk bericht… Ik leef met je mee. Ik had deze zwangerschap jullie zo ontzettend gegund, ik heb geen worden voor de schok en het verdriet wat je nu door moet maken. Heel veel sterkte en liefde gewenst. Sje, lucht vooral je hart hier, we hebben allemaal andere zorgen, en zijn er voor elkaar om te steunen! Ik zou ook vragen om extra onderzoek of IUI, na zo lang zelf proberen zou het wel fijn zijn om gehoord te worden. Kun je nog een second opinion aanvragen bij een ander ziekenhuis? Wij zijn weer begonnen met voorbereiden op een cryo terugplaatsing, maar deze cyclus verloopt vreemd. Vandaag op dag 14 heb ik een flinke tussentijdse bloeding (bijna zoals dag 2 ongesteld, m’n buik voelt ook zo), op mijn geplande echo vanochtend was het baarmoederslijmvlies nog niet verdikt, en was nog geen rijp follikel te zien. Bij de echo verloor ik ook weer best wat bloed. De arts had er geen verklaring voor. Ik moet maandag terug voor een tweede echo op dag 18, maar ik heb er geen goed gevoel over deze maand. Ik denk eigenlijk niet dat ik een kostbaar cryo-embryootje wil verspillen aan zo’n rare cyclus, wat zouden jullie doen?[/quote]
Dank je, PL, heel erg lief van jou!
Zit je in een kunstmatige cyclus of natuurlijk? Ik snap wel dat je eraan denkt om het uit te stellen. Maar ik zou het misschien laten afhangen van hoe alles ervoor staat als je klaar bent voor de terugplaatsing. Als er geen bloeding meer is, het baarmoederslijmvlies is dik genoeg en jouw hormonenwaarden staan goed, dan zou ik het gewoon doen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan