Hai lieve dames,
Ik heb al een behoorlijk poosje niet meer gereageerd, maar heb jullie wel een beetje gevolgd. Ik was het vorige topic gestart, voor wie na een halfjaar nog niet zwanger is. Ik had enorm veel steun aan jullie, dankje daarvoor!
Ik wil jullie graag updaten en wie weet geef ik jullie een beetje hoop met mijn verhaal. Na 6 maanden al zat ik er al een beetje doorheen, omdat het niet wilde lukken. Dat halfjaar werd een jaar.. en dat jaar werd 1,5 jaar. Ik was zelfs bang om kinderloos te blijven. Iedereen om mij heen raakte zwanger en ik was zo blij voor iedereen maar had tegelijk ook mijn eigen pijn.
Ik was 'onverklaarbaar verminder vruchtbaar', terwijl ik wel een lichte vorm van endometriose en adenomyose heb. dat bleek na een laparascopie operatie. Er is zeer weinig bekend over adenomyose en daar baal ik erg van. Heeft het nou wel of geen verband met mijn verminderde vruchtbaarheid? Ik weet het nog steeds niet.
Ik was begonnen met IUI met hormonen. De eerste twee rondes heb ik menopur gespoten, het resultaat was telkens één eicel. Ik baalde er erg van, want in mijn eigen cyclus had ik ook al één eicel. Ik vond het mengen en prikken van menopur niet fijn. De inseminatie vond ik heel pijnlijk. Ik heb een hele gevoelige baarmoedermond en kreeg telkens een kramp als het buisje erdoor heen ging. Ronde 3 probeerden we Gonal F. Weer had ik maar één eicel. Waarom reageerde mijn lijf niet op de hormonen? Ik was heel verdrietig. Ook deze inseminatie was pijnlijk, ik moest ervan huilen. Waarom moest het nou op deze manier? Ronde 4 spoot ik een hogere dosis Gonal F. Ik moest vaak naar het ziekenhuis voor controles want mijn eicellen groeide dan te langzaam, dan ineens snel. Het resultaat mocht er wezen. Ik had ein- de- lijk twee eicellen. Hoera! Op 10 dpo teste ik negatief. Ik test al 1,5 jaar op dpo 10 en nog nooit is de test daarna nog positief geweest, dus ik ging er volledig vanuit dat ik niet zwanger was. Nog twee rondes IUI en dan IVF. Het kwam steeds dichterbij. Op 12 dpo kreeg ik een bloeding, een hele heftige. Ik was ongesteld (dacht ik) en melde me aan voor de volgende IUI pging. Ik kreeg weer een uitgangsecho en de arts was stil.. Ze vond dat mijn baarmoederslijmvlies nog best dik was, misschien moest mijn menstruatie nog goed doorbreken. Voor de zekerheid moest ik bloed prikken, maar er was niks aan de hand zei ze. Ik haalde alvast de hormonen op voor de volgende IUI pging. Toen werd ik ineens die middag gebeld. De arts zei dat ik zwanger was.. Ik was zeker een minuut stil. En toen moest ik hard huilen. Ik had namelijk zo een heftige bloeding, ik had zelfs ibuprofen geslikt tegen de menstruatiepijn. Ik kreeg een miskraam, dacht ik. De arts zei dat ik het aan moest kijken. Een ellendige week brak aan. ik was zwanger volgens de arts en zeker 5 testen thuis, maar ik bloedde en had pijn. Ik heb zeker een week lang een bloeding gehad, achteraf was dit dus een innestelingensbloeding. Na een week, ik was toen 5 weken zwanger mocht ik komen voor een echo en was er een vruchtzakje te zien. Bij 6 weken zag ik een kloppend hartje. Bij 10 weken was ik ontslagen van het ziekenhuis en mocht ik naar een reguliere verloskundige. Bij 11 weken verloor ik weer bloed
Nu ben ik inmiddels 16 weken zwanger en gaat alles goed met mij en de baby in mijn buik. Ik ben echt heel blij.
Ik heb drie dingen geleerd.
Eén: Houd hoop na een negatieve vroege test. Ik testte al 1,5 jaar op 10 DPO. Mijn test was spierwit op 10 DPO en toch kreeg ik op 12 DPO een innestelingsbloeding.
Twee: De eerste paar IUI pogingen is het echt uitproberen hoe je lijf reageert op de hormonen. Pas na een paar pogingen heb je het goede hormoon en de juiste dosis te pakken. Natuurlijk zijn er ook geluksvogels die al na 1 IUI poging zwanger raken.
Drie: Een innestelingsbloeding kan echt wel een week duren. De krampen kunnen voelen als menstruatiepijn.
Vier: Als je net zoals ik een gevoelige baarmoedermond hebt, kan je regelmatig een beetje bloed verliezen tijdens je zwangerschap. Bel altijd je verloskundige en heb vertrouwen. Het betekent echt niet altijd dat je een miskraam hebt.
Bijna niemand weet van het traject dat ik doorlopen heb om zwanger te raken. Ik krijg veel opmerkingen als 'Was het gepland?' of 'je hebt het echt goed voor elkaar (getrouwd, huisje, boompje, beestje, zwanger)' en dan denk ik echt.. 'je moest eens weten..' Zwanger worden is echt niet vanzelfsprekend en het is echt een wonder. Ik hoop dat meer mensen zich dat gaan realiseren.
Lang verhaal, maar ik hoop dat jullie een beetje hoop krijgen of iets eraan hebben. Ik blijf jullie volgen en hoop echt dat jullie allemaal zwanger zullen raken! Liefs!
Ben wel klaar met het bloeden eigenlijk vandaag cd7 en hoop gewoon heel erg dat het niet weer 5,5 week duurt voor ik een eisprong krijg.. we zien wel wanneer ik weer zwanger zal worden, meteen weer zou fijn zijn natuurlijk alleen ga ik er niet van genieten tot de 12 weken om zijn en zelfs daarna niet denk ik ? het hakt er wel in 2x een miskraam achter elkaar, ik weet niet eens hoe het voelt om blij te zijn bij de eerste echo of blij met een kloppend hartje er was steeds iets waardoor ik niet blij mocht zijn ? maar goed nu weer voorzichtig vooruit kijken en dan zien we wel.. weer wachten en heeel veel geduld maar komt vast goed, 3x is scheepsrecht toch ??