Gisteren was mijn nod (16 dagen na pregnyl) en ik kreeg zowaar hoop: 'Zou het dan toch?'... af en toe begon ik al na te denken over bevallen in de kerstperiode, over hoe we het iedereen zouden vertellen,... Jullie kennen het wss wel. ?
Maar deze middag is mijn menstruatie dan toch doorgebroken. Wát een mindfuck, de teleurstelling is echt groot. Het is al even geleden dat ik er zo door heb gezeten... ?
Lotje, momenteel zie ik het even niet, maar meestal geraak ik er wel weer bovenop door stil te staan bij wat ik heb en wat me nu gelukkig maakt. Dat is mijn manier om het een plekje te geven. Maar op een dag als vandaag denk ik altijd wat zwarter, dan is het eerder "ik ben wel gelukkig met wat ik heb, maar ik zou er veel van willen inruilen voor een baby binnen 9 maanden".
Ikbendoutzen, als mijn ms in het weekend start, dan drink ik wel eens één goed biertje. Mijn vriend drinkt gemiddeld een biertje per weekend. Tijdens mijn vruchtbare periode drinkt hij niets en gaat hij ook niet in bad.. vind ik wel lief van hem ?. Voor de rest ben ik niet zo heel streng voor mezelf. Ik eet gewoon graag gezond, maar snoep/snack af en toe wel. Ik jog, fiets en wandel wekelijks. Ik vind het nog altijd straf dat ik vorig jaar zwanger ben geraakt na een rondreis door W-USA: 3-4 weken met een minimum aan groenten en heel veel burgers, pizza en pasta op het menu. Ik heb de indruk dat vooral rust en ontspanning een goede invloed hebben op mijn hormonen.
