Lieve dames,
Al vanaf het begin volg ik deze topic en ben ik verkocht. Ik vind het heerlijk om mee te lezen met jullie verhalen. Na wat twijfelen, dit is misschien een beetje off-topic besluit ik dan toch maar om mijn verhaal te delen.
Ik ben 20 jaar, ben nu 4 jaar samen met mijn vriend van inmiddels 27. Wij zitten in een heerlijke situatie, ik voel me dan ook absoluut geen 20. We wonen nu bijna 2 jaar samen, ik heb een eigen bedrijf en werk daarnaast nog parttime ergens anders. Ook mijn vriend heeft een goed lopend bedrijf met inmiddels redelijk wat personeel. Geen klagen zou je zeggen. Maar toch twijfel ik nog.
Als het aan mijn vriend zou liggen hadden we al alle ruimte gemaakt voor een kleintje. Wij zijn er allebei al zó aan toe. Ik heb altijd al geroepen dat ik vroeg moeder wil worden, ik zie er voor mijzelf alleen maar voordelen aan. Nu vind ik zelf 25 ook nog vrij jong en hebben we dus ook de mogelijkheid om nog 5 jaar te wachten. Echter lopen we elkaar al helemaal gek te maken met de mogelijkheid van een kleintje erbij en zijn we enorm enthousiast. Ik ben inmiddels met de laatste strip van de pil begonnen die ik in huis heb en we zitten het serieus te overwegen om te gaan beginnen. (Al helemaal als ik jullie verhalen lees wordt ik zo blij!). Maar nu, wat houdt mij tegen. De vooroordelen, meningen, opmerkingen, enz... En nu snap ik als geen ander dat ik daar eigenlijk lak aan moet hebben, we zullen altijd commentaar krijgen. Maar ik ben er nog nooit zo voor uit gekomen als dat ik nu hier schrijf. Daarom vind ik het fijn om jullie mening te horen, ik denk dat dat zelfs een beetje doorslaggevend kan werken.
Wat ouders betreft heb ik een onwijs lieve schoonvader (mijn schoonmoeder is helaas overleden en zal ons mooie wonder nooit kunnen mee maken) die volledig achter al onze keuzes staat. Hij zegt het niet zo snel, maar hij wil SUPER graag nog een keer opa worden. (Ja, nog een keer, wij hebben al 4 neefjes en 1 nichtje van mijn vriend zijn kant). Ook mijn ouders vinden alles helemaal prima en zullen ons met de volle 100% steunen mochten we de keuze maken om zwanger te willen worden. Dus aan hen ligt het niet!
Nu denken jullie vast, wat een muts, maak je keuze nou. Maar ik vind dit wel iets wat we onwijs goed moeten overwegen, ook omdat we nog zo jong zijn. Financieel kan het, met onze liefde is niks mis, alleen die twijfel....
Sorry als dit echt een beetje off-topic is! Ik wilde het gewoon heel graag delen, omdat ik voor mijn gevoel na het lezen van al jullie verhalen een band met jullie heb opgebouwd.
Flink verhaal, maar alle reacties zijn welkom! Ben benieuwd...
Liefs, Lou.
