tips tegen pijn bij de bevalling

Beste Bea, ik ben een echte verloskundige. Het spijt me wanner je mijn woorden verkeerd opvat. In de praktijk houden wij dit gewoon als een vuistregel aan Vrouwen die twijfelen of het weeen zijn, hebben over het algemeen geen weeen. Het is heel moeilijk uit te leggen hoe een wee aanvoelt maar na 25 jaar ervaring zie ik dat vrouwen het zelf goed weten als ze wel echte weeen hebben. Dat neemt niet weg dat het heel belangrijk is dat er naar een moeder geluisterd wordt. Het is heel erg dat jullie je kindje zijn kwijt geraakt, dat zijn wonden levenslang bij je blijven. En zeker als je dan nog het gevoel hebt dat het de schuld van  iemand is van wie je dacht, en terecht, dat ze deskundig was.
Ik weet niet of  je hier ooit nog met haar over hebt gepraat of zo. Onze bond heeft een klachtencommissie  waar je tot 10 jaar na de gebeurtenis een klacht kunt indienen. Je krijgt je dochter er niet mee terug, dat besef ik, maar je krijgt misschien wel antwoorden. (als je die nog niet hebt) Voor meer info kun je kijken op de website knov.nl
Ik hoop dat het deze keer allemaal goed afloopt.  
 
 hallo allemaal,

Nou hoe ik bij jullie terecht kom weet ik niet, maar ik las een paar van jullie verhaaltjes en wil toch graag even reageren. Ik ben 18 juli 2004 moeder  geworden van Sem. Ik geloof niet   meer zo in tips  in omgaan met   de pijn. Ik heb zw.gym gedaan en tal van boeken gelezen(oa duik in je weeen)  om maar voor te kunnen stellen hoe het zou zijn. En hoe ik met de  pijn zou kunnen  omgaan. nou sorry maar daar is geen voorstelling van te maken , dat moet je meemaken. En dan geef je vanzelf wel een reactie, maar niet die in de boekjes staan.Nu ik het meegemaakt hebt zou ik het weer niet voor kunnen stellen.  Gelukkig maar want anders zou ik nooit meer voor een tweede gaan. Wat ik, als ik ooit nog zwanger zou mogen worden van een tweede, nog zou willen doen is Yoga, omdat ik nu een soort van aan het hyperventileren was. Dus leuk al die tips in de tijdschriften met een kop boven een artikel;Bepaal zelf je bevalling of   droombevalling. nou bullshit. Het gaat zoals het gaat en het komt zoals het komt. Mijn tip aan mijzelf is om volgende proberen rustiger te ademen.jaja.

Ik vroeg mij ook af of ik zou weten  wanneer ik echte weeen zou hebben, nou geloof me dat weet je!
 Nou succes voor degene die nog  gaan bevallen  en echt je kan de pijn later niet meer voorstellen. Stelt dit gerust of is mijn verhaal verontrustend. Dit is niet zo  bedoeld.
Maar zo heb ik het ervaren  
 
Hallo,

ik wil graag even reageren op een berichtje van shamantha.

Bij   mij begon de bevalling met het breken van de vliezen. Dan is het dus duidelijk.
( let wel op de kleur van het vruchtwater)

Ik vond de weeen in het begin erg goed te houden. Het leek bij mij een beetje alsof je aandrang hebt. De latere onstluitingsweeen waren lastiger op te vangen maar door op mijn zij te gaan liggen toch wel te doen.
De persweeen vond ik niet erg want dan ben je actief bezig en pers je ze weg. Dat viel mij erg mee.

Al met al kijk ik niet onplezierig terug op mijn bevalling maar wel op de eerste uren erna omdat mijn dochter gelijk weg moest naar de kinderafdeling omdat ze iets meer als 3 weken te vroeg was en wat ademhalingsproblemen had.  Ik zelf moest daarna nog via de ok  ivm mijn placenta. Maar ook die ingreep is me alles meegevallen.

Ik moet wel zeggen dat in het begin van mijn zwangerschap van al die horor bevallingen gehoord heb. Ik heb me daar op een gegeven moment voor afgesloten of gewoon gezegd dat ik die niet wilde horen. je moet maar zo denken al die horror verhalen worden al 10 jaar verteld en alle happy end verhalen daar hoor je na een paar weken al niets meer van.

Wens je in ieder geval veel sterkte toe bij je bevalling ennuh vergeet ook niet ervan te genieten want het is echt een unieke ervaring. Dat een menselijk lichaam tot zo iets in staat is. Prachtig gewoon.

groeten
Ekon

 
Ik heb twee gouden tips!. Ik moet toegeven dat ik eigenlijk geheel onvoorbereid mijn eerste bevalling inging. Ik was veel meer bezig met de zwangerschap zelf dat met de bevalling. In mijn zwangerschapsverlof heb ik echter  'het grote boek van de onthaasting' gelezen van Paul Wilson (isbn 90 295 56439/nugi 711). Ik heb het niet helemaal uit kunnen lezen, maar door bepaalde oefeningen kon ik de meest pijnlijke weeen prima zelf opvangen. Daarbij hielp het mij ook door innerlijk heel boos te worden op de wee. Zo van: kom maar op! Ik aanvaarde de pijn en kon me  toch heel goed ontspannen. De verloskundige was verbaasd toen ze mij me langskwam en ik al 4 centimeter ontsluiting had! 6 uur later mocht ik gaan persen. Voor de eerste bevalling was dit dus heel snel. Door oefeningen uit het boek (denkbeeldig aan mijn baarmoeder denken die moet ontspannen en open moet gaan) kon ik me goed focussen, keerde ik in mijzelf en klampte ik me ook niet meer paniekerig aan mijn man vast, ik kon het nu zelf.
Dus: ontspanningsoefeningen (m.n. geestelijk!) en boos worden op de wee.
 
Oh   ja, wat ik inderdaad ook erg fijn vond, dat er iemand jou voordoet hoe je moet ademhalen. Ja klinkt heel dom (gewoon in en uit, ha ha) maar m.n. in het begin weet je soms gewoon niet meer hoe je het hebt.
 
Ik heb dat boek van Beatrijs Smulders  "Veilig bevallen" ook gelezen. Ik was er erg enthausiast over en dacht dat ik er veel aan zou hebben: NIET DUS.
Bij de heftigere weeen had ik het boek gepakt en ben wat gaan lezen. Maar alles wat ik probeerde hielp niet. Ik heb het boek aan de kanten gegooid en ben wat meer gaan ontspannen: er niet zo veel bij nadenken. Toen kwamen de weeen pas echt goed op gang. Ik heb zwangerschapsgym gedaan, en dacht dat met de ademhalingsoefeningen de pijn minder zou worden. Dat is dus niet zo en dat viel me best tegen. Maar toch helpen die oefeningen om in een bepaald ritme en dan in een bepaalde 'trance' te komen. Zodra je daar in zit ben je goed bezig. Dan voel je nog wel pijn en ook wel heel heftig, maar dan kun je er wel mee omgaan. En tja, dan moet je maar denken dat het ooit eens voorbij is. Bij mij was het trouwens niet zo wat veel moeders wel zeggen dat de pijn direct over is als je de baby op je buik krijgt. Dat had ik absoluut niet. Inmiddels (7 mnd later) weet ik wel verstandelijk nog wel dat het heel zeer deed, maar ik kan me er  weing meer bij voorstellen
Het was mijn eerste bevalling, die ik heel onbevangen tegemoet ben gegaan. Ik denk dat ikv een eventuele volgende bevalling probeer iets   meer  te ontspannen in het begin.  
 
hoi, de beste tip die ik iedereen kan geven is: ga naar zwangerschapsjoga. Daar leer je hoe je kunt ontspannen tussen de weeen door, je leert diverse ademhalingen, die je kunt gebruiken tijdens de weeen en ook je partner leert daar hoe hij je kan helpen. Door bijvoorbeeld je rug te masseren e.d. Mijn ervaring is dat je zelfs bij een tweede nog veel ervan leert en bovendien ben je dan minimaal een keer in de week een hele avond bezig met je zwangerschap, wat er vaak bij inschiet doordat je al een kindje hebt rondrennen die aandacht wil. (de joga duurt een uur, maar je bent er dan toch intensief mee bezig.) succes ermee allemaal.
groetjes, Ikke35
 
hoi!

Pijnbestrijing? tsja ik zag als een berg op tegen die bevalling en ergens had ik gelezen dat het heel goed hielp om je in jezelf te keren en je van niets en iemand meer wat aan te trekken. Ik wist dat ik dat kon dus op het moment dat ik emrkte dat het nu toch echt wel ging gebeuren heb ik zoiets gehad van okeej kom maar op ik kan het hebben en alle weeen opgevangen zoals ik het wilde en met niemand rekening gehouden. Ook heb ik heel lang gewoon de humor erin gehouden.

Dat hielp bij mij echt heel goed. Ipv de 32 uur die mijn moeder nij mijn broertje en mij had heb ik er gelukkig maar 10 en een half uur over gedaan.
en nu maak ik me gewoon weer zorgen over de bevalling...maar ja het zal wel weer lukken
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan