Topic voor iedereen die langer dan 1 jaar bezig is en nu in de medische molen stapt of zit...

Hallo wenser,

Welkom bij de club waar je liever niet bij had gezeten net als iedereen.
Ik ben nu twee jaar bezig en in mijn vierde ronde clomid bezig, mijn cyclus was zeer onregelmatig. Die is nu goed met clomid maar gewenste resultaat blijft uit.
Goed dat je naar de huisarts bent gegaan. Ik voelde het ook aan dat het de volgende stap moest zijn maar moest echt wachten tot een jaar. Hopelijk krijg je een goede uitlsag van het zaadonderzoek.
Wij hebben het onze ouders niet verteld. Ik wil hun bezorgdheid niet om me heen, s al moeilijk zat en je doet er toch niets aan. Wel weten een paar mensen het zodat je af en toe je hart kunt luchten. Mijn man en ik hebben ook ons verdriet op onze eigen manier. Meestal wisselen we elkaar af met onze dip. Ik praat en huil en hij kan het beter uiten door sport of een avond door te zakken.

Mier: super fijn dat de eerste echo goed  was,  geniet ervan.

Ik heb wederom weer een dip moment. Afgelopen weken klusdagen gehad. Ging op zich prima, we proberen het leuk te houden en dat lukt ons aardig.
Nu heb ik een dip omdat ik niet het idee heb dat ik zwnager ben. Tevens net het bericht gehad dat er een kennis zwanger is WAAAAHHHH  waarom hun wle en wij niet, snik snik.  
Ik ga  er vandoor, ook eens mijn frustraties eruit sporten.  
Hopelijk heb ik ongelijk en aan het einde van de mand een positieve test in mijn handen.  

Groetjes tjoller  
 
Dag Tjoller,

Ook jij bedankt voor je bericht. Iedereen gaat er op zijn/haar eigen manier mee om en er is geen één manier die alleen maar goed is, dat blijkt wel.

Mijn man en ik hebben een lekker dagje weg met overnachting achter de rug. We hebben in onze gesprekken wel regelmatig zijdelings 'zwanger worden' aangeraakt, maar niet uitgebreid gepraat hierover en ook niet besloten of we wel of niet onze familie gaan inlichten. En eigenlijk was dat ook wel fijn. Voor het eerst sinds tien (?) maanden heb ik meer dan twee wijntjes op en dat was eigenlijk wel heel erg leuk. Ik ben t zat om continue rekening te houden met onze vruchtbaarheid (al beperk ik de tweede helft van de cyclus zeker wel weer, want stel dat....).

Helaas merkte ik ook wel dat we allebei toch een beetje terughoudend blij waren dit weekend. Het was lekker, zeker, maar het onbezorgde genieten lukte niet. En dat vind ik heel  pijnlijk om te ervaren.  Nou ja mijn mannetje werd ook ziek vanmorgen dus dat drukte natuurlijk ook wel een stempel. We zijn direct van het hotel naar huis gegaan  en de hele reis was hij stil. Daarom heb ik er misschien ook wel een beetje een naar nagevoel bij .

Ik ga nog maar even van mijn tuintje genieten!

groetjes
 
oh ja en Tjoller ik ken de teleurstelling tijdens de wachtweken. Ik probeer er mee op te houden om 'zwangerschapstrekjes' bij mij zelf te ontdekken. Volgens mij is het zo verschillend of je er wel of niet last van hebt, dat ik mij niets meer probeer aan te trekken van gevoelige borsten, tepels, krampjes etc. Bij mij verschilt het al elke maand hoe ik mij voel dus daar valt geen peil op te trekken. En ik heb best een aantal kennissen die helemaal niets hadden gevoeld voor de NOD.

Maar de wachtweken blijven lang en op een vervelende manier spannend helaas....

Sterkte met je dip hoor!

Wenserbewerkt door moderator, document.write(friendlyDateTimeFromStr('28-3-2009 13:37:6'));
 
Ik wilde even laten weten dat ik de uitslag van de zaadtest van mijn mannetje binnen heb. Alles was goed, maar verder geen details gekregen. Wel een verwijsbrief voor mij naar de gyn. die ga ik in het zelfde ziekenhuis doen als waar de test is gedaan denk ik. Dan kunnen ze die uitslagen er bij pakken. En het is niet zo ver weg van mijn huis, wat mij handig lijkt als ik er vaker heen moet.

Nog geen beslissing genomen of en tegen wie we het gaan zeggen, al heb ik vorige week 1 vriendin helemaal in vertrouwen genomen over waar we mee bezig zijn (zij is net 6 weken zwanger)   en  3 vriendinnen weten wel dat ik 'bezig' ben, maar niet hoe lang etc.  

Deze keer is mijn temperatuur raar. Hij is gemiddeld 0,2 graad hoger dan  normaal (36,3 meestal vóór de eisprong) en wisselt veel meer. Had wel een paar dagen last van mijn darmen, misschien dat dat van invloed is? Weten jullie of daarmee de kans op een eisprong ook verlaagt?

groetjes,
Wenser  



 
Beste Sterke vrouwen,

Waarom ik begin met sterke vrouwen? Als je zo lang een wens heb, daar door heel veel verdriet, hoop, wanhoop, pijn en geduld moet doorstaan. Dan vind ik dat je een sterke vrouw bent. Het is niet makkelijk maar elke keer ga je toch weer door.

Ook ik wil mezelf bij dit clubje aanmelden. Mijn naam is Linda en ik ben 30 jaar oud, sinds juli 2007 een sterke kinderwens en tot op heden is deze nog niet vervuld. Nov 2008 voor fertiliteits onderzoeken naar   ziekenhuis geweest en deze zijn inmiddels afgerond en onze diagnose is niet verklaarbare onvruchtbaarheid. Kortom alles is goed met mij en mijn man, maar het gewenste resultaat blijft uit. Zoals de gyn tegen    ons zei "jullie hebben alle ingredienten om de cake te maken,  nu de cake nog bakken. Tja, in eerste instantie ben je heel blij dat er niets "mis"is met mij of mijn man. Maar later wordt je dan toch weer wat opstandig en boos om het "waarom".  Nu zijn we voor 6 maanden weer naar huis gestuurd. Sept 2009 weer terug komen en  dan starten met iui als dat na  3  pogingen niet is gelukt dan op de  wachtlijst voor ivf.

Nu heb ik gelezen dat hoe positiever je ingesteld ben hoe groter de kans op een zwangerschap. Dus heb me voorgenomen om toch heel positief er tegen aan te gaan. Terwijl je uit zelf bescherming niet meer zo positief wilt zijn. Dan is het verdriet iets wat minder.


Vind het fijn dat op dit forum een topic is waar je mensen kunt spreken die hetzelfde voelen.Het is nog zo  fijn om er met vriendinnen over te praten. Maar ze voelen niet wat ik voel omdat ze of zwanger zijn of al een kindje hebben. En dan komen er wel eens onbedoelde  stekende adviezen uit. En dan voel je jezelf best eenzaam met je probleem.
Op internet kun je heel veel vinden over hoe je zwanger moet raken, hoe is het is om zwanger te zijn en hoe het is om een vruchtbaarheids behandeling te ondergaan. Maar die situatie er tussen in is niet zoveel over te vinden.

Nou, in ieder geval iedereen heel veel sterkte met jullie wens in vervulling laten gaan.
En voor die gene waar het raak is, gefeliciteerd.

En ik ga duimen dat mijn wonder snel zal voltrekken!!!!

Groetjes, Linda
 
Hallo allemaal,


Ik ben nieuw hier en het lijkt me leuk om mee te kletsen,  maar ik  zou me eerst even voorstellen. Ik ben Suzan en ik ben 32 jaar. Mijn man en ik zijn sinds januari 2008 bezig om zwanger te raken van ons eerste kindje maar helaas is dit na 14 maanden nog steeds niet gelukt. De eerste maanden denk je helaas volgende keer beter, maar ik merk nu toch wel na 14 maanden dat iedere maand moeilijker word. Vriendinnen om me heen zijn meestal de eerste maand gelijk zwanger en ja dan ben je toch wel een beetje jaloers en ga je je afvragen waarom lukt het ons niet. Vanaf dat ik gestopt ben met de pil had ik gelijk een goede cyclus wel varierend van 25 tot 28 dagen. Wat volgens de huisarts goed is en geen probleem zou moeten geven. Ik heb al meerdere keren ovulatietesten gedaan waar eigenlijk helaas niets uit naar voren komt. Dus we hebben vorige week toch maar besloten om naar de huisarts te gaan. We zijn door  verwezen naar een gynaecoloog waar we over 2 weken terecht kunnen. Nu ben eigenlijk wel een beetje benieuwd wat je bij een eerste afspraak kan verwachten. Kan iemand mij dat vertellen.
 
Welkom Linda en Suzan,

Jullie zullen merken dat je hier veel steun zult vinden, hoewel het hier de laatste tijd wat aan de rustige kant is. Ik verwacht dat er een boel mensen meelezen, maar dat niet iedereen altijd reageert.

Linda, ook wij zijn "onverklaarbaar" en wij hebben ervoor gekozen om dat halve jaar niet te wachten, maar een second opinion aan te vragen elders. Ik had zelf niet het gevoel dat het in dat halve jaar wel zou lukken. Uiteindelijk terecht gekomen in Elsendorp (Geertgen) en daar mochten we meteen beginnen. Ik heb nu mijn eerste IUI achter de rug (helaas mislukt). Het is inderdaad erg fijn om af en toe lekker hier te kunnen praten over dingen die anderen moeilijk begrijpen. Ik heb het "geluk" dat mijn beste vriendin bezig is met IVF, dus daar haal ik ook veel steun uit.

Suzan, een eerste afspraak is niet zo ingrijpend. Waarschijnlijk wil de gyn of fertiliteitsarts een inwendige echo maken om te kijken hoe je baarmoeder en eierstokken eruit zien. Verder zullen er een heleboel vragen gesteld worden. Over jullie: hoe vaak sex, hoe lang je cyclus is, of je pijn hebt bij het vrijen of tijdens je menstruatie, vragen over je ouders (hoeveel kinderen, hoe ging dat (miskramen, buitenbaarmoederlijke zwangerschappen etc.), dezelfde vragen rondom ooms, tantes en je eigen broers en zussen. Verder vragen over afwijkingen in de familie (handicaps, andere dingen zoals kanker en zo). Het is dus handig om bijvoorbeeld te weten van je moeder en vader of zij ook vruchtbaarheidsproblemen hebben gehad.  
Daarna gaat het gesprek over het vervolg:
Meestal (het gaat niet overal hetzelfde, maar globaal gezien wel) krijgt je man een potje mee voor zaadonderzoek en  wordt jouw cyclus gevolgd. Je zal dan bijvoorbeeld op dag 3 bloed moeten prikken en rond je ovulatie inwendige echo's krijgen om te kijken  hoe je follikels zich ontwikkelen. Misschien een samenlevingstest (in je vruchtbare dagen op een bepaald moment  klussen en de volgende ochtend een uitstrijkje in het ziekenhuis om te kijken of de zaadjes het hebben overleefd) en aan het einde van je cyclus weer bloed prikken.  

Op basis van de resultaten kunnen dan vervolgstappen worden gezet. In mijn geval was alles goed en kreeg ik nog een HSG (baarmoederfoto). Daar was ook niets op  te zien en toen ben ik dus ook naar huis gestuurd om het nog 6 maanden te  proberen (na een HSG schijn je vruchtbaarder te zijn). Als er natuurlijk wel een belemmering is, dan  ga je een andere traject in.  

Inmiddels is mijn 1e IUI dus mislukt en tijdens de IUI is al een cyste gevonden. Deze gaan ze weghalen bij een laparascopie (kijkoperatie) en  vandaag heb ik gehoord dat dit de 6e april gaat plaatsvinden.  Nu hebben al twee artsen gezegd dat ik vermoedelijk endometriose heb en dat het misschien niet mogelijk is de cyste weg te halen zonder mijn  eierstok ook weg te halen. Ik  hoop dat alles goed gaat en dat ik nog 2 eierstokken overhoudt.  Ik weet nog niet wat er hierna gaat gebeuren. Na de lap zal ik meer weten en hoop ik dat het zwanger worden iets sneller gaat gebeuren.

De medische molen zelf, de onderzoeken en dergelijke valt mij erg mee. Ik zag erg op tegen spuiten en zo, maar dat is best te doen. Het moeilijke is gewoon het omgaan met de teleurstellingen en de spanningen rondom het wachten of het gelukt is of niet.

Okee... heel verhaal... in ieder geval veel succes de komende tijd!

Groetjes, Esk (zie ook op mijn blog)
 
Terug
Bovenaan