Topic voor iedereen die langer dan 1 jaar bezig is en nu in de medische molen stapt of zit...

hoi Yosha,

misschien kan ik je een beetje gerust stellen.
ik en mijn vriend zijn nu beide 28,toen we gestopt waren met de pil waren we 26.
wij zijn helemaal binnenste buiten gekeerd,alles was goed,uit onderzoeken kwam helemaal niks naar voren dus onverklaarbaar onvruchtbaar.
in de 12e ronde was het raak,maar dit liep met 7 en een halve week op een mk uit,tenmiste ik kreeg met 7 en een halve week bloedingen,vruchtje was niet verder als 6 en een halve week na anderhalve week is het vanzelf afgekomen.
ruim een half jaar na de mk wilde ik me weleens verder laten onderzoeken,dus een laproscopie gehad,ook hier kwam niks uit! alles goed.   (augustus 2008)
in januari van dit jaar zouden we gaan starten met IUI,maar omdat het zo druk was in het ziekenhuis werd het weer een maand langer.
eind januari op vakantie nog geweest,en na de vakantie zouden we van start gaan!
maar ik bleek dus zwanger te zijn geworden op vakantie!! in de 15e ronde na de mk!
een jaar na de mk! echt ongelooflijk!!
zo zie je maar weer,ook al is alles goed,dat het heel lang op zich kan laten wachten.
totaal 2 jaar bezig geweest.
ik ben nu 10 weken zwanger en kan het op de dag van vandaag nog steeds niet bevatten.

groetjes mier
 
Hoi meiden,

bedankt voor jullie reacties, en Mier wat fijn dat het bij jou nu gelukt is, gefeliciteerd!!

Ik zie zooooo op tegen woensdag.....Esk deed die HSG dan niet enorm veel pijn toen ze je baarmoeder opende?? Dat lijkt me zooooo eng en pijnlijk....oh ja en dan heb ik het nog niet over de eendebek, dat vind ik ook zo'n verschrikking!! Ik slaap nu al een paar nachten niet.....lig maar te malen.....bah. Wou dat t donderdag was, dan was alles voorbij!

Maar goed.....donderdag en vrijdag was ik wel blij dat het onderzoek deze week plaatsvind, want heb echt weer een verschrikkelijke ongi met veel pijn achter de rug...dus wil nu wel weten wat er aan de hand is....

Ik hou jullie op de hoogte,

gr Yosha
 
Hoi Yosha,

Bij een HSG zetten zetten ze een eendebek en daarna gaan ze met een soort katheter je baarmoeder in. Dat zijn echt geen hele grote slangen of zo... je voelt meer van de eendebek (en dat is alleen vervelend bij het plaatsen en bij het weghalen) dan van de rest van de fysieke handelingen. Bij de HSG zit er een ballonnetje met vloeistof aan het eind, maar dat voel je helemaal niet. Daarna gaan ze die vloeistof in je baarmoeder brengen totdat je baarmoeder helemaal vol is. Dat kan een soort krampachtig gevoel geven, maar dat is minder dan een minuut en zo gauw de druk eraf is, is het gevoel weg.
Ik zag er ook enorm tegenop, maar het viel reuzemee... Het is geen aangenaam onderzoek, maar het is ook niet het einde van de wereld. Bevallen zal pijnlijker zijn. Ik neem aan dat ze in jouw geval met een cameraatje gaan kijken, dat zal waarschijnlijk iets heel kleins zijn en je zal het waarschijnlijk amper voelen. Denk ik, want ik heb het zelf niet gehad.
Bij mijn laparascopie ga ik onder volledige narcose, dus daar merk ik al helemaal niets van.

Ik zit er trouwens over te denken om een zwangerschapstest te doen, de dag van de operatie. Is dat vreemd? Wat nou als het toevallig deze maand wel raak is en dan is alles weg na de operatie... ik zit op dag 9 of 10 na ovulatie als ik onder het mes ga, dus dan zou je een eventuele zwangerschap toch wel kunnen zien? Of moet ik gewoon niet testen en deze maand als verloren beschouwen?
Wat zouden jullie doen?

Groetjes, Esk
 
@ Esk: je hebt groot gelijk dat je een test doet. Je weet het nooit en het zou toch vervelend zijn als achteraf blijkt dat je zwanger was... Bij oa. Etos (maar dat weet je vast al)   heb je vroege zwangerschapstesten te koop.

@ allen: Ik 'mag' op 14 april naar de gyn zoals ik al schreef. Ben erg benieuwd en  toch wel gespannen. Voel de druk nu toch een beetje bij mij liggen, nu de zaadjes goed blijken te zijn, ook al weet ik dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn.

Ik heb hiervoor al 2 rondes getemperatuurd en met ovu-testen gewerkt.  Die 2 rondes  had ik wel duidelijk een postitieve test (wel 2 dagen lang) en een duidelijke temperatuurstijging op resp. dag 14 en 15. Nu meet ik voor de derde ronde. Ik zit op dag 18 en geen temperatuurstijging en geen positieve test te vinden. Maar van de 8 testen die ik heb gedaan heb ik 7 x  een streepje gehad, dus mijn LH heeft wel iets gedaan.... Maar iedere keer duidelijk lichter dan de controlestreep. En vandaag nauwelijks meer een streepje  en mijn temperatuur is al vanaf dag 4  ongeveer constant op 36,5 terwijl ik normaal terugzak voor mijn ovulatie naar 36,2. Na mijn ovulatie wordt ie normaal dan 36,8.

Wat denken jullie: zou  ik dan toch geen goede cyclus hebben? Ik heb wel veel stress de laatste maand mn. vanwege het verdriet over onze 'subfertiliteit', misschien is dat een oorzaak. Ben vanmorgen ook weer huilend naar mijn werk gegaan, ik snap niks van deze cyclus en het voelt als weer een verloren ronde. Als ik er eenmaal ben kan ik mij wel weer op mijn werk storten, maar het gaat mij wel steeds moeilijker af om mooi weer te spelen.

Nou ja, maar weer afwachten en mij maar richten op het gyn-bezoek. Dan wordt er tenminste 'iets' gedaan...

groet
Wenser

 
Ik vind het heel fijn om zo ieders ervaring mee te kunnen lezen, maar vind het wel allemaal eng al die onderzoeken.

@Esk als ik jou was zou ik wel een testje doen. Er zijn genoeg testen die je al een week van te voren kan doen. Weet zo 123 niet welk merk het was maar ik had er ook een paar via internet besteld.

@Wenser wel grappig ik moet   ook 14 april naar de gynaecoloog alleen is het dan mijn eerste afspraak.

Ik heb het weekend wel veel zitten denken over hoe ver ik zou willen gaan in de onderzoeken. Toen ik stopte met de pil hadden we eigenlijk afgesproken geen onderzoeken te gaan doen en kijken of het ons zou gaan lukken. Ik heb vaak gezien dat veel paren tot het uiterste gaan om een kindje te krijgen, waardoor ze eigenlijk alleen nog maar bezig zijn om zwanger te raken en als het dan eindelijk gelukt is dan is hun relatie eigenlijk kapot. En dat is iets wat ik absoluut niet wil. Maar nu zijn we dan toch op het punt beland dat we toch wel willen weten waarom het nog niet gelukt is.
 
@Wenser, het kan wel 'ns voorkomen hoor, dat je een keer geen ovulatie hebt, maar waarschijnlijker is dat je 'm gewoon "gemist" hebt. Ovulatietesten werken wel goed, maar als je bijvoorbeeld 1 x per dag meet, kan het best zijn dat je er een keertje net naast zit. En temperaturen is ook niet zaligmakend. Als je toevallig een koutje hebt of 's nachts onrustig hebt geslapen, dan zie je dat meteen terug... het kan ook zijn dat je een laat ei hebt en dat je eisprong nog moet komen. Heel vervelend allemaal, ik kan me voorstellen dat je er wat onrustig van wordt. Ik vond het ook altijd heel eng als mijn ovulatietesten niet altijd leken te doen wat ze hoorden te doen... Ik zou het gewoon in het ziekenhuis bespreken, dan kunnen ze het meenemen in de onderzoeken.

Ik heb diezelfde buien ook gehad rond de tijd dat ik de medische molen in ging. Ik denk dat het iets is wat we allemaal wel hebben. De tijd van onderzoeken vond ik vrij stressvol, niet eens vanwege de onderzoeken zelf, maar gewoon het toegeven dat jullie (als stel) toch hulp nodig hebben, terwijl je het liever heel anders had gezien. Dat kost ook gewoon even tijd. Het is gewoon heel spannend allemaal en stiekem blijft natuurlijk de hoop dat het gewoon nog gaat lukken en dat je niet verder hoeft. En je hoopt natuurlijk ook dat ze niets vinden, maar aan de andere kant wil je ook wel weten waarom het wel of niet lukt. Heel rottig allemaal. Als je het verder nog aan niemand verteld hebt (dat heb ik toch ergens gelezen?), dan zou ik zeker aanraden iemand in vertrouwen te nemen buiten je man/vriend. Dat helpt enorm. Het is heel fijn om na een onderzoek er even met iemand anders over te praten. Ik ging altijd even naar mijn moeder.

@ Suzan, het klinkt ook best eng allemaal, maar uit ervaring kan ik vertellen dat het op zich allemaal wel meevalt. Veel onderzoeken zijn toch niet echt pijnlijk of zo. Vooral de eerste onderzoeken niet. Niet iedereen krijgt een HSG of laparascopie. In het begin zijn het toch voornamelijk inwendige echo's (niet pijnlijk, maar gewoon niet leuk omdat je zo'n ding dáár krijgt, net zoals een eendebek ook niet prettig is) en bloedprikdingen. Niet onoverkomelijk dus.

Je schreef dat je veel nadacht over hoe ver je wilt gaan. Ik denk dat dat heel belangrijk is. Als je iets echt niet wilt, moet je het ook echt niet doen. Waar voor jullie de grens ligt kan niemand voor jullie bepalen. Ik zou zeker de eerste ronde onderzoeken aanraden. Dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent en kan je van daaruit je grenzen weer vaststellen. Het is voor ieder stel weer anders, maar hoe dan ook, als je eenmaal begonnen bent met het medische gedoe, zal veel in het teken staan van dat medische gedoe.

Wij willen wel graag ver gaan (tot en met IVF), maar met die kanttekening dat we er beiden achter staan. Zelf wil ik zover gaan als dat ik vrede kan hebben met de uitkomst. Stel dat het niet wil lukken, dan wil ik later nooit terugkijken met het idee van "had ik maar dit of dat gedaan". Als ik IVF heb gedaan en het lukt niet, dan heb ik voor mijn gevoel alles gedaan wat in mijn macht ligt. Zelf weet ik dat ik tot maximaal 5 behandelingen wil gaan (3 vergoed en 2 zelf) en daar ligt dan mijn grens. Ik weet ook dat ik dit geen 2 jaar meer vol ga houden, dat is weer een andere grens. Zo lang ik er zelf achter kan staan, is het wel vol te houden. En misschien denk ik er na een eerste IVF wel heel anders over. Ik vond IUI in ieder geval reuzemee vallen en daar zag ik als een berg tegenop.

Als ik trouwens terug kijk op het afgelopen half jaar, dan sta ik er nu veel nuchterder en stressvrijer in als een half jaar geleden. Ik heb het gevoel dat het ook een proces is waar je door heen moet. Weg gaat het nooit, maar je moet wel een manier vinden om te zorgen dat het niet echt alleen maar je leven gaat beheersen. Wij doen veel leuke dingen en zoeken veel afleiding. En we praten er echt niet 24 uur per dag over. Soms komt het zelfs een paar dagen niet eens ter sprake.

Poeh, weer een heel verhaal... ik typ zoals ik klets ;-)

Groetjes, Esk
 
Hoi

Inderdaad, iedereen moet zelf bepalen hoe ver ie wil gaan. ik kan mij goed voorstellen dat de grens in de loop van de tijd steeds verder naar achteren geschoven wordt. Ik wilde eigenlijk al 'gelijk' (toen het wat langer begon te duren) doorgaan tot IVF. Maar mijn man weet dat niet. Hij is er een soort van overtuigd dat als het neit natuurlijk lukt, dat er dan iets 'mis' is in de match tussen ons. Hij vind evt. hormonen of medicijnen nog kunnen, maar IVF is nog een twijfel. Gelukkig zijn we daar nog lang niet.

Ik heb nog geen nieuws op het ovulatiefront, al is mijn temperatuur vandaag met 0,1 graad gestegen, maar nog steeds laag in verhouding. Vanmiddag maar weer een ovutest dan, misschien dat mijn eisprong idd later is door stress. Dat schijnt te kunnen en is ook biologisch wel verklaarbaar; dat je lichaam denkt; ik stel het even uit. Mijn temperatuur is de afgelopen 2 cycli eigenlijk redelijk voorspelbaar geweest, ook als ik ene keer wat later ging slapen etc. Maar gisteren had ik echt beroerd geslapen, dus misschien heeft dat invloed. Plus de zomertijd waardoor ik nu een uur eerder temperatuur dan eerst...?!?

@Suzan: ik ga ook voor de eerste keer op 14 april. Maar onze huisarts had al een zaadtest laten doen, vandaar dat dat al gebeurd is.

Nou, weer een dag te gaan, even concentreren op werk..

groetjes
Wenser

 
Hoi iedereen

ik ben   nieuw bij dit forum, ik zit ook op forum zwanger worden. ik wist neit eens dat dit forum er was, maar wenser schreef het aan me.

Ik ben inmiddels in ronde 15 beland voor kindje 2, afgelopen donderdag voor de eerste keer bij gyn geweest en as vrijdag heb ik inw echo om te kijken of alles goed is, eicellen eisprong, als ze neits kunnen zien, moet ik smaandags weer terug of ze dan meer kunnen zien.
Bij mn eerste kindje dachten we er meer dan een half jaar over te doen en zijn we dus per ongeluk heel snel zwanger geraakt, in 2 rondes. Het is heel moelijk voor me, want je gaat je afvragen, wat doe je verkeerd, is er iets mis, ik vind ik weet neit of meerdere er last vna hebben, dat je vrouwelijkheid wordt aangetast, want je gaat meteen de oorzaak bij jezelf zoeken terwijl dat misschien niet eens nodig is. MAar ja ik moet dus nu effe wachten op vrijdag.
Mijn ong duurt deze keer ook erg lang ben het normaal maar 5dgn nu zitten we al aan dag 8.
Ik   weet het allemaal ook niet, het vrouwelijk lich zit maar raar in elkaar. Maar ben wel blij nou ja blij, jullie snappen me denk ik wel, dat ik neit de enige ben, want dat denk je ook vaak. En ik hoop echt voor iedereen die hier zijn dat ze snel zwanger mogen worden.

Gr Wendy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan