Topic voor iedereen die langer dan 1 jaar bezig is en nu in de medische molen stapt of zit...

Dag allemaal

Hoi Linda en Suzan, ik zit in het zelfde schuitje. Zoals jullie misschien terug hebben gelezen ben ik ook deze week op dit forum begonnen. Om te lezen hoe het anderen af gaat, welke behandelingen er zijn en natuurlijk ook goede berichten waar je dan weer hoop uit put. Ik vind het wel fijn om lotgenoten te vinden, want om mij heen heb ik die niet, maar juist alleen zwangeren en moeders. Een vriendin heeft ook 14 maanden moeten wachten, dus die weet wel wat ik voel en bedoel. Bij haar is het toen zomaar ineens gelukt.

Ik ben het helemaal eens met de kreet 'sterke vrouwen' al voel ik mij soms juist niet zo. Maar inderdaad je moet niet in de put gaan zitten en positief proberen te blijven. Soms doe ik dat door even te visualiseren hoe het is om de drukte van een baby of peuter in te gaan en probeer mij dan te bedenken dat ik ook moet genieten van de tijd die wij samen hebben, en waarin we veel tijd voor elkaar hebben. Maar andere keren is het weer drama en zit ik thuis  te huilen of vragen mijn collega's aan mij waarom ik er zo slecht uitzie. Nou dan weet ik weer genoeg: geen ontspanning maar stress.

@Suzan, ik heb ook over 2,5 week een afspraak bij de gynaecoloog. Wij hebben al een zaadtest achter de rug, darvan was de uitslag goed, maar verder geen details gehoord.

@ Linda: wat duurt dat lang zeg vanaf het moment dat je naar de huisarts gaat. En dan weer weggestuurd worden. Pfff ik heb bewondering voor je. Weet je ook hoe lang je eventueel weer op een IVF zou moeten wachten eigenlijk?

@Esk: ik heb je blog uit en heb er een paar keer tranen in mijn ogen bij gehad. Deels omdat het zo herkenbaar is, deels omdat ik weet dat ik nog een heel traject door moet. Je schrijft heel mooi, alsof ik het zelf beleef. Over 6 april: het lijkt me heel moeilijk dat je pas na de operatie weet waar je aan toe bent. Is het ook zo dat met één eierstok minder ovulaties plaatsvinden of neemt de ene eierstok het dan over? En heb je lang tijd nodig voor herstel na zo n operatie?


Maar ik blijf natuurlijk hopen   voor iedereen op een wondertje dat vanzelf gebeurt.
Succes allemaal.

Wel even iets postiefs: Piet Paulusma zei dat we een mooie zomer tegemoet gaan. Dat is in ieder geval hoopgevend nieuws. Ik merk dat ik met een zonnetje de wereld toch net iets positiever in zie!

gr.Wenser
 
@Esk bedankt voor je informatie en wel heel vervelend allemaal wat je door moet maken. Ik hoop zeker voor je dat het allemaal positief voor je uit gaat vallen.

@Wenser ik begrijp helemaal dat je je soms in de put voelt. Zo ervaar ik het nu ook. Je hebt toch iedere maand die hoop en dan die week dat ik ongie word dan krijg ik al kramp in mn buik en weet ik het eigenlijk al maar ja toch die hoop dat die kramp toch wat anders is. Zoals ik al eerder zei in het begin denk je het gebeurd vanzelf wel maar iedere keer weer een maand verder en ja ik heb ook al de nodige traantjes gelaten. Maar ik heb gelukkig een hele lieve man en als hij merkt dat ik me ff triest voel dan troost hij me. Maar ja dan heb je ook nog die mensen die weten dat je bezig bent om zwanger te worden met hun goed bedoelde adviezen en je dan zeggen dat je er niet te veel mee bezig moet houden. Ja sorry hoor maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

We hebben ieder geval wel het advies gekregen van de ha om heel goed na te denken welke stappen/onderzoeken we willen ondernemen en we hebben eigenlijk besloten om eerst maar eens de basisonderzoeken te doen (zaadcontrole en bloedcontrole om te kijken of ik wel een goede eisprong heb). Mocht het dan nog niet duidelijk zijn dan kijken we verder wat we willen gaan doen.

 
Hoi Wenser,

Dat zal vast een boel leeswerk zijn geweest, m'n blog begint behoorlijk lang te worden... maar bedankt dat je de moeite hebt genomen. Het is mijn uitlaatklep en voor mijn vriendinnen is het superhandig. Ik hoef niet steeds alles uit te leggen of te herhalen. Ze zijn meteen op de hoogte.

Je vroeg ook nog wat dingen:
- Over 6 april: het lijkt me heel moeilijk dat je pas na de operatie weet waar je aan toe bent. Is het ook zo dat met één eierstok minder ovulaties plaatsvinden of neemt de ene eierstok het dan over?

Ik heb echt geen idee. Volgens mij neemt je andere eierstok het over, maar ja, de hoeveelheid eitjes wordt natuurlijk wel kleiner. Mijn moeder heeft ook maar 1 eierstok vanwege een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en zij heeft na mij mijn broer nog gekregen, maar was wel heel vroeg in de overgang.

- En heb je lang tijd nodig voor herstel na zo n operatie?
En dat weet ik dus ook niet. In het boekje staat dat ik  mij "tien dagen in acht moet nemen", maar dat kan vanalles zijn. Ik ga er gewoon vanuit dat ik na de operatie een dag beroerd ben en dat ik daarna rustig aan alles weer kan. Mijn vriendin heeft er ook een gehad (maar daar is niets  weggehaald) en die was de dag erna alweer helemaal in orde. Ik ga er  zo open mogelijk in en  ik zal wel zien.  

Suzan, het is inderdaad handig om vantevoren te bespreken wat jullie willen, maar probeer wel mee te gaan met de stroom. Wij dachten in het begin dat we NOOIT IVF zouden gaan doen, maar nu die weg steeds dichterbij komt, hebben we gemerkt dat we dat toch wel zouden willen. Het is wel goed om iedere stap heel bewust te maken. Het moet wel goed voelen. Overigens, ik vond zelf de tijd van de eerste onderzoeken erg zwaar. Je weet nog niet precies waar je aan begint en de spanning of "men" iets vind is ook heftig (vond ik). Nadat we begonnen aan de eerste IUI viel er een hoop spanning juist weer weg omdat ik het gevoel had in goede handen te zijn.

Groetjes, Esk
 
Hoi hoi,

@Esk, heel veel sterkte toegewenst voor 6 april. Ik duim voor je dat alleen de cyste verwijderd wordt!
Het ziekenhuis waar ik nu onder behandeling ben is ook het ziekenhuis waar ik werk. Dus voor mij is het zo heel makkelijk om effe snel tussen door een onderzoek te laten doen. Moet zelf ook even aan het idee wennen dat er geen oorzaak is waarom ik niet zwanger raak. Was er van overtuigd dat er iets mis was met me. Heb nu met mijn hubbie afgesproken dat we na de zomervakantie iui gaan starten. Het gaat nu beter met me. Ben niet meer zo depri als voor een paar maanden geleden. Verdriet is er nog zeker maar ik geniet weer overal van. Ik blijf toch maar in het ziekenhuis waar het wereld voor mij zo vertrouwd is. Beetje een veilig gevoel in al die onderzoeken enzo.

@ Wenser en Suzan.
Ik lig al een stukje voor op jullie qua onderzoeken. Ik heb verschillende bloed onderzoeken gehad, inwendige echo's, uitstrijkjes,  samenlevings test(hier voor moest ik wel 6 keer voor  terug komen), hsg, twee maal zaad onderzoek bij hubbie. Ik vond alle testen goed te doen totdat het hsg gedaan werd en daardoor ben ik bang dat ik de ivf behandeling niet aan kan. In principe moet je 3 jaar onverklaarbaar onvruchtbaar zijn om voor ivf in aanmerking te komen. Wij zijn in juli 2010 3 jaar onverklaarbaar onvruchtbaar. Dus dat duurt nog wel een tijdje. Ik heb wel begrepen dat we na drie iui pogingen op de lijst geplaatst worden maar dan wel op die drie jaar moeten wachten. We zullen zien.
Alle onderzoeken duurde bij mij best lang omdat ik mijn eisprong precies in het weekend heb en door alle feestdagen in dec alles heel ongelukkig viel en hier door 1 maand moest overslaan. Ook lukte mijn samenlevings test de eerste keer niet. Er was werkelijk geen sprema cel in mijn cervixslijm te vinden. Dat zou toen betekenen dat ik voor iui in aanmerking kom maar dan moest de tweede keer weer de zelfde uitslag eruit komen. En wat denk je! Bom vol met spermacellen. Dus weer geen iui!
Bij de hcg was ik de maand erna aan de beurt en die was helemaal goed. Dus al bij al dan doe je er best een tijdje over voordat je alles weet.
De gyn gaf aan dat door het hcg er micro verklevingen weg gespoten kunnen zijn waardoor je weer "gewoon" zwanger kunt raken net als ieder ander. In principe moest ik nu weer bij maand 1 beginnen te tellen. Niet dat die andere maanden voor het dossier weg vallen, maar je kansen zijn weer helemaal nieuw. Dus ik ga alles een plekje proberen te geven om straks klaar te zijn voor de volgende stap en stiekem hoop ik heel vurig dat ik een van die vrouwen ben die een micro verkleving heeft gehad en snel zwanger zou raken.
Ik ga voor iedereen duimen
Groetjes, linda.
 
Hoi Linda,

Ik begrijp dat je de HSG heel pijnlijk vond? Dat je daarom heel erg opziet tegen IVF?
Ik denk dat de behandelingen niet te vergelijken zijn, hoor. Het pijnlijkste stuk bij IVF is (volgens mijn vriendin in ieder geval) de punctie en die gebeurt toch wel onder verdoving. Ik heb ook gehoord dat het voor sommige vrouwen heel pijnlijk is en voor sommige juist helemaal niet.
Maar goed, IVF is natuurlijk wel geestelijk erg zwaar en voor iedereen ligt de grens tot hoever je wil gaan natuurlijk ergens anders. Een jaar geleden dachten wij er ook heel anders over.

Trouwens, ik dacht dat je minimaal "maar"  2 jaar moest wachten voor IVF. Ik weet dat ik in ieder geval wel een indicatie heb voor IVF na 4 IUI's, maar bij mij zijn mijn eireserves al niet zo groot meer, dus ik kan echt geen vol jaar meer wachten. En nu lijkt het er op dat ik endometriose heb, dus dan gaan we weer opnieuw bepalen wat de beste manier van behandelen is. Ik val straks uit de categorie "onverklaarbaar' en in een andere (tenzij er iets heel anders gevonden wordt).

Groetjes en een fijn weekend!

Esk

 
Hoi,

ik zou me ook graag willen voorstellen, ik ben Yosha, ben 33 jaar en sinds (bijna) 1 jaar getrouwd! Direct na de bruiloft bleek ik zwanger, helemaal blij natuurlijk.....totdat ik met 11 weken een echo kreeg en er een missed abortion werd vastgesteld. Pas met 15 weken ben ik gecurreteerd...

Sindsdien raak ik ook maar niet meer zwanger.....daarnaast is mijn ongi zodanig pijnlijk geworden na die curretage, dat ik momenteel bij de gyn loop om te kijken of ik geen endometriose of het syndroom van Ashermann heb...1 april moet ik voor een hysteroscopie (in baarmoeder kijken met een camera) om te kijken of alles goed is of dat er verklevingen o.i.d. zitten....zie hier echt als een berg tegenop!!! Maar goed, als dit onderzoek niets zou uitwijzen, dan wil ik dat er naar mijn hormonen gekeken wordt en naar het zaad van mijn man...doordat ik zoveel pijn heb elke maand stort iedere arts zich natuurlijk eerst op mij, maar mijn man is 41 dus niet meer piep, dus ik wil dat hij ook nagekeken wordt..

Ik heb eerst een tijd op het forum zwanger worden na een miskraam geschreven, maar daar is iedereen inmiddels al zwanger op 4 na en de eerste baby is deze week ook al geboren en dat vind ik te confronterend voor mezelf worden, dus daar heb ik afscheid genomen (voorlopig)....wellicht mag ik hier mee schrijven?

Wat is het verschil tussen een HSG en een hysteroscopie weet iemand dat?? Ik weet wel dat ik niet weggemaakt wordt en dat lijkt me nog het ergste, dat je voelt dat ze je baarmoeder gaan openen...bah auw!!

groetjes Yosha
 
Hoi Yosha,
"Welkom" hier... volgens mij staat HSG voor Hysterosalpinogram. Dan spuiten ze een vloeistof in je baarmoeder en dan maken ze een rontgenfoto. Daar hoef je in principe geen verdoving voor te hebben (hoewel het niet heel prettig is) en daar krijg je een pijnstiller voor, vlak voor de ingreep. Van wat jij gaat doen heb ik nog nooit gehoord. Ik krijg een laparascopie en dat is een kijkoperatie in de buikholte.
Groetjes, Esk
 
Dag Josha,

Ik kan niet meepraten over een miskraam, gelukkig. Het lijkt mij heel erg om zoiets mee te maken. En daarna nog die pijn ook iedere maand.. ik hoop voor je dat ze je kunnen helpen om de pijn te verminderen. En wie weet wordt dan ook wel een oorzaak (en een oplossing)   voor je vruchtbaarheid gevonden. Welkom iig.!

Sterkte!

groetjes
Wenser
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan