Uitgerekend april 2019

@Sien: wat een goed nieuws! Gefeliciteerd! Dat klinkt als een snelle en voorspoedige bevallig! Gaat alles goed met Melle (omdat er eerder wat zorgen waren over zijn groei)? Geniet van elkaar! :)
 
@Terz: het geduld begint ook hier al langzaam op te raken terwijl ik nog 6 dagen voor de uitgerekende datum zit dus eigenlijk echt nog niet mag klagen... wat kan wachten dan ineens lang duren he?! Bij alles wat ik voel hoop ik dat het begonnen is, maar helaas... hoe kom jij je dagen door naast wandelingetjes?
 
@sannesas: zo te horen ben jij er ook zo goed als klaar voor, frustrerend he die krampen die dan ook nog vooral ‘s nachts zijn... hopelijk houden we nog wel wat energie over voor de bevalling ?
 
@Sien: Gefeliciteerd met jullie zoon! Wat een leuke naam hebben jullie hem gegeven! Zoals je het beschrijft klinkt het als de ideale bevalling. 
Ik ben vandaag 37 weken. Toch een gek idee dat ons kindje (we weten het geslacht nog niet) vanaf nu geboren mag worden. 
 
Een bevalling die ik iedereen toewens (al is het wel echt geen lachertje zonder epidurale ?)!
Voorlopig spreekt men niet meer over dwerggroei, hopelijk gaat hij ook goed groeien in de toekomst want groeiproblemen zijn natuurlijk nog altijd een optie.. Maar ik ga er nu gewoon van genieten en de zien wel wel in de toekomst! ?
Nog heel veel succes voor jullie met de bevalling en met jullie kindjes! 
 
@sien; wat fijn. Lekker genieten en ik wilde nog even zeggen dat ik Melle echt een mooie naam vind! 
@Rolo; series kijken/opnemen, boek lezen en vriendinnen op visite. Daarmee kom ik mijn dagen door. Ohhh en de middag dutjes zijn ook weer terug. Ik slaap zo onwijs slecht, dus daar ontkom ik niet aan. Bij een zonnetje zit ik lekker even in onze tuin te genieten.
 
moet wel even klagen wat ik word echt GEK van mijn schoonmoeder!!! Pfffff
ineens heeft ze verzonnen dat het oke is om onverwachts langs te komen, terwijl ik op knappen sta. Al zo vaak aangegeven dat ze even moeten appen of bellen of bezoek uit komt. (Was al zo toen ik nog werkte. Want met onregelmatig werken is een dagje niemand ook wel eens fijn). Nooit meer problemen gehad, bezoekjes werden fijn overlegt en nu ineens komt ze steeds onverwachts langs als mijn man werkt. Is mijn man thuis dan appt of belt ze wel of het uit komt. Daar zit al frustratie! 
Maar nu komt er ook nog bij dat ze boos is omdat wij niet willen vertellen als de bevalling is begonnen. Zij wil dit namelijk wel weten maar wij willen het samen doen. Nu blijkt ook nog eens dat ze hierover tegen andere familie leden over heeft lopen klagen. Iedereen geeft ons gelijk maar zij snapt het maar niet. Ook wil mijn man zelf zijn oma (haar moeder) bellen als de kleine is geboren. Was ze ook niet te spreken over want zij wilde dat zelf graag doen. 
Ohhh en dan nog eens het kinderopvang verhaal, wat ze maar niet snapt en mij elke keer verwijten om geeft. 
Gelukkig ben ik niet om mijn mond gevallen en geef ik haar alles gewoon terug. Zeg ook dat wij met zijn tweeën zijn want ze doet alsof ik alles alleen beslis ipv samen met mijn man. Hij steunt mij overigens ook en gaat ook tegen zijn moeder in maar ze blijft maar haar eigen ding doen. Ben bang dat ik een deze dagen echt ontplof. Lang leve de hormonen. Zoooo moest dit even van mij afschrijven :) 
 
@Terz: wat naar dat je schoonmoeder geen rekening houdt met jouw wensen... kan me voorstellen dat je daar nu echt niet op zit te wachten! Wel goed dat je je grenzen blijft aangeven. Denk je dat ze door langs te komen “controleert” of je misschien al aan het bevallen bent? Lijkt me ook geen prettig gevoel?. Is het haar eerste kleinkind? Mijn schoonmoeder is ook erg betrokken, tegen het bemoeizuchtige aan en was behoorlijk teleurgesteld toen we aangaven niet te willen dat ze tijdens de bevalling in het ziekenhuis gaan wachten en ook dat de baby geen vaste logeernacht in de week krijgt straks... leek mij wel logisch dat we geen co-ouderschap willen afspreken met mijn schoonouders, maar dat zag mijn schoonmoeder toch anders? want “ik kon dan toch gewoon kolven in de nacht”. Ik probeer me voor te houden dat het uit een goed hart komt en ze graag een hechte band wil met haar kleinkind. Maar soms vind ik het ook best lastig, vooral als de ongevraagde adviezen erbij komen. Ik kan van mijn eigen moeder wat meer hebben merk ik en daar voel ik me dan weer schuldig over. Op borstvoedingscursus werd verteld dat schoonmoeders en anderen die wat meer op afstand staan het na de bevalling nog zwaarder krijgen te verduren... schijnt ook door de hormonen te komen?. Wel goed om alvast een beetje aan verwachtingen management te doen. 
 
Aargh... Herkenbaar die irritaties over schoonmoeders!
Dankzij mijn schoonmoeder heb ik vanmiddag een afspraak met HAAR vriendin. Waar ik verder niks mee heb. Haar vriendin wilde graag een afspraak met me maken om ons huis te komen bekijken en te komen kijken hoe het met me gaat. Mijn schoonmoeder had gezegd dat ze maar gewoon langs moest gaan, die vriendin heeft toch maar even een afspraak met me gemaakt. Ik was te verbaasd om nee te zeggen, maar  hoe dichterbij de afspraak komt hoe idioter ik het begin te vinden. Nu ben ik dus als een malle mijn huis aan het poetsen. 
Ik ben sowieso bang dat mijn schoonouders na de geboorte iedere dag (onverwacht) op de stoep zullen staan, dus een spoedcursus assertiviteit is voor mij geen overbodige luxe... Mijn vriend heeft zo ongeveer als standaard antwoord: "ze bedoelen het goed", maar daar heb ik dus ook niet veel aan. Verder heb ik een leuke, lieve schoonmoeder maar ze loopt gemakkelijk over me heen in haar enthousiasme. 
Einde klaagzang :)
 
Hoi mama’s, 
hoe is het intussen met jullie? Ik ben 21 april uitgerekend. En extreem veel harde buiken. Hebben jullie daar ook zo’n last van? Ongeduld is erg lastig hè..:) 
 
 
Terug
Bovenaan