Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Uitgerekend april 2022 met tabel
- Onderwerp starter Yima
- Startdatum
He wat balen dat jullie zulke eigenwijsjes in de buik hebben zeg. Nu al dwars liggen! (Grapje he) Hopelijk draaien ze de komende weken toch nog.
Geen leuke vooruitzichten, al die onzekerheid over hoe en waar je bevalt. Daar kan ik zelf ook slecht tegen hoor. Uiteindelijk is het het belangrijkste dat je kindje er gezond uit komt, en de rest komt wel goed. Maar ik snap dat je zo'n beeld hebt van hoe je het graag zou willen.
Ik was bij de eerste ook zo overvallen door de vergiftiging en vroeggeboorte. Bevallen terwijl je je beroerd voelt, in een ziekenhuisbed waar je vanwege medicatie en allerlei apparatuur en infusen niet uit mocht. Heb er nog steeds een naar gevoel van. En het heeft zeker gevolgen voor deze zwangerschap en bevalling. Maar ik sta er nu wel opener in. Geen plannen meer, geen verwachtingen meer. Als het maar goed afloopt. Ik ben door de vernauwing en de diabetes sowieso medisch, dus het wordt een ziekenhuisbevalling. Ik baal er wel van, want ik had vorige keer zo weinig mentale steun daar. Krijg er nog steeds kippenvel van. Ik heb gelukkig wel kunnen regelen dat mijn eigen verloskundige er toch bij mag zijn. Maar je hebt eigenlijk totaal geen invloed op hoe je bevalling gaat zijn. Complicaties gebeuren gewoon. Dus die plannen heb ik deze keer achterwege gelaten.
Ik ben sinds deze week met verlof. 32 weken nu. Heel gek dat ik me helemaal niet meer met werk bezig hoef te houden. Maar ik geniet er wel van. Hopelijk langer dan vorige keer, toen kon ik een paar dagen genieten ?
Ik heb last minute toch een buideltop besteld. Ik heb nog de rekbare draagdoek. Maar gewoon voor bankhangen lijkt het me wel heel gemakkelijk aantrekken. Lekker huid op huid. Daar had mijn dochter veel behoefte aan en ik ga ervan uit dat deze dan ook het beste slaapt.
Ook denk ik dat ik weet waar de voorweeen vandaan komen. Ik voelde altijd voornamelijk helemaal laag onderin schoppen, bij mijn schaambeen. Maar sinds een week eigenlijk alleen maar rechts bovenin. En de hik links langs de zijkant. En ik voel geduw op mijn blaas en anus (hoofdje?). Ik denk dat die van mij dus wel gedraaid is en aan het indalen is. Mijn dochter daalde met 32 weken in, dus ik weet dat het met deze termijn kan. Morgen weer controle dus dan hoop ik dat ze het kunnen voelen. Misschien zit ik wel helemaal fout haha!
Cervix is nog 1 cm. Niet veel, maar ook geen ontsluiting. Bloeddruk houdt onder de bovengrens. Dus dat is goed. En met mn superstrenge dieet blijven mijn curves ook grotendeels netjes en heb ik het insulineverhaal uit kunnen stellen. Wel moet ik gaan nadenken over inleiden bij 38 weken als ze er dan nog zit. Ivm hoe groot ze is en hoe groot mijn dochter was.
Geen leuke vooruitzichten, al die onzekerheid over hoe en waar je bevalt. Daar kan ik zelf ook slecht tegen hoor. Uiteindelijk is het het belangrijkste dat je kindje er gezond uit komt, en de rest komt wel goed. Maar ik snap dat je zo'n beeld hebt van hoe je het graag zou willen.
Ik was bij de eerste ook zo overvallen door de vergiftiging en vroeggeboorte. Bevallen terwijl je je beroerd voelt, in een ziekenhuisbed waar je vanwege medicatie en allerlei apparatuur en infusen niet uit mocht. Heb er nog steeds een naar gevoel van. En het heeft zeker gevolgen voor deze zwangerschap en bevalling. Maar ik sta er nu wel opener in. Geen plannen meer, geen verwachtingen meer. Als het maar goed afloopt. Ik ben door de vernauwing en de diabetes sowieso medisch, dus het wordt een ziekenhuisbevalling. Ik baal er wel van, want ik had vorige keer zo weinig mentale steun daar. Krijg er nog steeds kippenvel van. Ik heb gelukkig wel kunnen regelen dat mijn eigen verloskundige er toch bij mag zijn. Maar je hebt eigenlijk totaal geen invloed op hoe je bevalling gaat zijn. Complicaties gebeuren gewoon. Dus die plannen heb ik deze keer achterwege gelaten.
Ik ben sinds deze week met verlof. 32 weken nu. Heel gek dat ik me helemaal niet meer met werk bezig hoef te houden. Maar ik geniet er wel van. Hopelijk langer dan vorige keer, toen kon ik een paar dagen genieten ?
Ik heb last minute toch een buideltop besteld. Ik heb nog de rekbare draagdoek. Maar gewoon voor bankhangen lijkt het me wel heel gemakkelijk aantrekken. Lekker huid op huid. Daar had mijn dochter veel behoefte aan en ik ga ervan uit dat deze dan ook het beste slaapt.
Ook denk ik dat ik weet waar de voorweeen vandaan komen. Ik voelde altijd voornamelijk helemaal laag onderin schoppen, bij mijn schaambeen. Maar sinds een week eigenlijk alleen maar rechts bovenin. En de hik links langs de zijkant. En ik voel geduw op mijn blaas en anus (hoofdje?). Ik denk dat die van mij dus wel gedraaid is en aan het indalen is. Mijn dochter daalde met 32 weken in, dus ik weet dat het met deze termijn kan. Morgen weer controle dus dan hoop ik dat ze het kunnen voelen. Misschien zit ik wel helemaal fout haha!
Cervix is nog 1 cm. Niet veel, maar ook geen ontsluiting. Bloeddruk houdt onder de bovengrens. Dus dat is goed. En met mn superstrenge dieet blijven mijn curves ook grotendeels netjes en heb ik het insulineverhaal uit kunnen stellen. Wel moet ik gaan nadenken over inleiden bij 38 weken als ze er dan nog zit. Ivm hoe groot ze is en hoe groot mijn dochter was.
Milu, wat naar dat je je zo voelt. Het is ook niet niks om zwanger te zijn, met peuter erbij en dan ook nog verbouwen en werken.
Ik herken het wel hoor. Ik loop af en aan met wat minder leuke gedachtes over een tweede baby. Aan de ene kant omdat ik zwanger zijn inderdaad anders ervaar. Die intense band die ik met de oudste al in de buik voelde, voel ik nu heel wat minder. En dat vind ik best wel naar. Maar inderdaad. Uren op de bank hangen terwijl ik schopjes voel en mn buik knuffel zit er nu gewoon niet in. Soms gaat het flink tekeer in mijn buik en trekt dat me uit de drukte, en denk ik, ohja er zit een baby in mijn buik. Ook heb ik bij mijn dochter heel trouw een dagboek bijgehouden. Daar ben ik nu sinds 22 weken niet meer aan toegekomen. Ook dat zorgvuldig uitzoeken van spulletjes en een kamertje maken... Tja dat wat nu gewoon wat uitpakken en wasjes draaien. Dat kamertje gaat ze zelfs nog delen met de oudste. Mijn man heeft 2 keer mijn buik met schopjes gevoeld, en dat was omdat ik zei dat hij dat eens moest doen. En echo's zijn gewoon business eigenlijk.
En aan de andere kant denk ik ook steeds: de laatste weken met alleen mijn dochter. Alle aandacht voor haar. Die moet ze straks delen. En weg rust. Altijd eentje wakker, gebroken nachten, drukke dagen. Ik zal vast niet altijd even gezellig zijn. En nu is het zo leuk met haar. Dat ga ik vast erg missen. En dan voel ik me ook weer schuldig naar beiden.
Ik probeer me te focussen op dat ik weet dat het enorm leuk wordt als die eerste paar maanden achter de rug zijn. Dan heb ik die band met de baby, het ritme weer terug, en hopelijk weet mijn dochter hoe leuk het leven met zusje is. De emoties horen er nu gewoon bij denk ik. Maar anders is het zeker!
MvdF, wat grappig. Mijne komt ook van My Jalou! Ik had nog een rekbare doek van de eerste. Die heeft er de eerste 4/5 maanden in gewoond. Ik vond al dat plakken niet superfijn. Maar zij wilde niks anders. Nu met de tweede lijkt het me erg praktisch ja, als je in die eerste maanden zit en slapen in een bedje nog zo lastig gaat. Dan heb je toch wat bewegingsvrijheid. Maar gewoon voor op bed of op de bank is die buideltop met evt een vest wel veel makkelijker omdoen denk ik. Al kun je er niet echt in dragen. Ik ga nu de eerste tijd ook de buggy voor de oudste gebruiken en de baby in de draagdoek meenemen. Mijn dochter is nu 21 mnd. Als ze iets groter is dan lukt meelopen en een plankje beter denk ik. Of een loopfietsje.
De naam zijn wij al heel lang uit. Maar ik twijfel soms toch nog. Onze oudste heeft een erg onbekende naam. En ik hoor van iedereen dat ze weer zoiets verwachten. Maar deze is wel bekender. Niet een top 100 naam ofzo. Maar iedereen zal m wel eens gehoord hebben. Maargoed, ik zelf stoor me daar niet echt aan en ik vind het wel een heel mooie naam. Daarnaast is het drie lettergrepen en de afkorting die mensen dan ws gaan gebruiken wordt ies. En dat vind ik minder. Die van de oudste is niet af te korten. Maar ik kom ook niet op andere namen waar we het beiden over eens zijn en die ik net zo mooi vind. Dus we blijven bij onze keuze.
Geboortekaartje gaan we zelf maken. Dat was deze week een gevalletje: ohja dat moet ook nog ? dus ik ben wat inspiratie op gaan doen.
Vandaag controle gehad. De baby is inderdaad met hoofdje in het bekken ingedaald. Dus dat had ik goed gevoeld. Kreeg een zeer motiverende peptalk over hoe ik me op alle scenarios moest voorbereiden. Het is aannemelijk dat ze eerder komt. Maar zo niet, dan ws een inleiding bij 38 weken. En als blijkt dat de placenta niet omhoog gegroeid is kan keizersnede ook nog gebeuren. Of mijn ziekenhuistas wel al klaar staat?? Jees tnx... We bekijken het wel per week.
Ik herken het wel hoor. Ik loop af en aan met wat minder leuke gedachtes over een tweede baby. Aan de ene kant omdat ik zwanger zijn inderdaad anders ervaar. Die intense band die ik met de oudste al in de buik voelde, voel ik nu heel wat minder. En dat vind ik best wel naar. Maar inderdaad. Uren op de bank hangen terwijl ik schopjes voel en mn buik knuffel zit er nu gewoon niet in. Soms gaat het flink tekeer in mijn buik en trekt dat me uit de drukte, en denk ik, ohja er zit een baby in mijn buik. Ook heb ik bij mijn dochter heel trouw een dagboek bijgehouden. Daar ben ik nu sinds 22 weken niet meer aan toegekomen. Ook dat zorgvuldig uitzoeken van spulletjes en een kamertje maken... Tja dat wat nu gewoon wat uitpakken en wasjes draaien. Dat kamertje gaat ze zelfs nog delen met de oudste. Mijn man heeft 2 keer mijn buik met schopjes gevoeld, en dat was omdat ik zei dat hij dat eens moest doen. En echo's zijn gewoon business eigenlijk.
En aan de andere kant denk ik ook steeds: de laatste weken met alleen mijn dochter. Alle aandacht voor haar. Die moet ze straks delen. En weg rust. Altijd eentje wakker, gebroken nachten, drukke dagen. Ik zal vast niet altijd even gezellig zijn. En nu is het zo leuk met haar. Dat ga ik vast erg missen. En dan voel ik me ook weer schuldig naar beiden.
Ik probeer me te focussen op dat ik weet dat het enorm leuk wordt als die eerste paar maanden achter de rug zijn. Dan heb ik die band met de baby, het ritme weer terug, en hopelijk weet mijn dochter hoe leuk het leven met zusje is. De emoties horen er nu gewoon bij denk ik. Maar anders is het zeker!
MvdF, wat grappig. Mijne komt ook van My Jalou! Ik had nog een rekbare doek van de eerste. Die heeft er de eerste 4/5 maanden in gewoond. Ik vond al dat plakken niet superfijn. Maar zij wilde niks anders. Nu met de tweede lijkt het me erg praktisch ja, als je in die eerste maanden zit en slapen in een bedje nog zo lastig gaat. Dan heb je toch wat bewegingsvrijheid. Maar gewoon voor op bed of op de bank is die buideltop met evt een vest wel veel makkelijker omdoen denk ik. Al kun je er niet echt in dragen. Ik ga nu de eerste tijd ook de buggy voor de oudste gebruiken en de baby in de draagdoek meenemen. Mijn dochter is nu 21 mnd. Als ze iets groter is dan lukt meelopen en een plankje beter denk ik. Of een loopfietsje.
De naam zijn wij al heel lang uit. Maar ik twijfel soms toch nog. Onze oudste heeft een erg onbekende naam. En ik hoor van iedereen dat ze weer zoiets verwachten. Maar deze is wel bekender. Niet een top 100 naam ofzo. Maar iedereen zal m wel eens gehoord hebben. Maargoed, ik zelf stoor me daar niet echt aan en ik vind het wel een heel mooie naam. Daarnaast is het drie lettergrepen en de afkorting die mensen dan ws gaan gebruiken wordt ies. En dat vind ik minder. Die van de oudste is niet af te korten. Maar ik kom ook niet op andere namen waar we het beiden over eens zijn en die ik net zo mooi vind. Dus we blijven bij onze keuze.
Geboortekaartje gaan we zelf maken. Dat was deze week een gevalletje: ohja dat moet ook nog ? dus ik ben wat inspiratie op gaan doen.
Vandaag controle gehad. De baby is inderdaad met hoofdje in het bekken ingedaald. Dus dat had ik goed gevoeld. Kreeg een zeer motiverende peptalk over hoe ik me op alle scenarios moest voorbereiden. Het is aannemelijk dat ze eerder komt. Maar zo niet, dan ws een inleiding bij 38 weken. En als blijkt dat de placenta niet omhoog gegroeid is kan keizersnede ook nog gebeuren. Of mijn ziekenhuistas wel al klaar staat?? Jees tnx... We bekijken het wel per week.
Oh dat is balen! Ik heb het ook nog niet gehad. Loop het juist liever niet op tijdens de zwangerschap, met die onderzoeken over placentasterfte. Maar iedereen die zwanger was en het kreeg kwam er wel gewoon goed uit. Dus misschien is dat ook niet de zorgen waard. Hopelijk blijft het negatief.
Ik ben nu bijna 33 weken. Dus de peptalk over hoe het aannemelijk is dat ze eerder komt en of mn vluchttas al klaar stond... Ik vond het niet zo'n fijne nee ? Dat was al bekend, en ik hoef er niet steeds aan herinnerd te worden. Ik vind mijn eigen verloskundige gewoon een hele fijne, die probeert me juist gerust te stellen, zonder feiten van tafel te vegen, maar alles in perspectief houden. Dit was echt een raar gesprek met de ziekenhuisverloskundige... Of ik me wel bewust was dat vanaf nu alles kan gebeuren en dat we geen voorspelling kunnen doen over hoe en wat en wanneer enzo. Ja dat is toch altijd zo? Laten we gewoon de controles doen en dan zien we vanuit daar verder!
Ik heb gisteren weer een paar uur in het ziekenhuis gezeten, 1 uur ctg. Of een half uur zoals ze dat daar noemen ? Ik was een beetje in de stress geraakt. Drie dagen geleden verergerde de bekkenpijn plotseling heel erg, van de een op andere dag. Ik kon nauwelijks lopen, had hulp nodig met mn schoenen aan doen of mn benen uit de auto krijgen enzo. Ik dacht eerst nog: zal wel verkeerd gelegen hebben vannacht. Maar toen voelde ik de baby ook een vollledige dag nauwelijks, terwijl ze altijd erg aanwezig is. En de peptalk hielp ook niet. Dus ik had toch maar gebeld. Maargoed, tijdens de ctg hadden we moeite om de sensor op zn plek te houden zo druk was ze. En vandaag gaat de bekkenpijn weer zoals ik gewend ben, kut maar te doen. Dus niks aan de hand. Wat een stress kun je jezelf aanpraten zeg!
Komende week heb ik een afspraak met de gyn die mij behandelt voor de vernauwing en mn bekkenbodem. Het diabetesteam kaartte een inleiding met 38 weken aan. Maar ik ben erg nieuwsgierig naar haar mening. Ik vind haar een heel fijne arts. Dus ben benieuwd.
Hebben jullie ook al voorweeen gehad? Ik ben een tikje ongerust over dat ik ze bijna dagelijks voel. Maar hoeft natuurlijk geen vroeggeboorte aan te kondigen. Ik kruis mijn benen tot 38 weken haha!
Ik ben nu bijna 33 weken. Dus de peptalk over hoe het aannemelijk is dat ze eerder komt en of mn vluchttas al klaar stond... Ik vond het niet zo'n fijne nee ? Dat was al bekend, en ik hoef er niet steeds aan herinnerd te worden. Ik vind mijn eigen verloskundige gewoon een hele fijne, die probeert me juist gerust te stellen, zonder feiten van tafel te vegen, maar alles in perspectief houden. Dit was echt een raar gesprek met de ziekenhuisverloskundige... Of ik me wel bewust was dat vanaf nu alles kan gebeuren en dat we geen voorspelling kunnen doen over hoe en wat en wanneer enzo. Ja dat is toch altijd zo? Laten we gewoon de controles doen en dan zien we vanuit daar verder!
Ik heb gisteren weer een paar uur in het ziekenhuis gezeten, 1 uur ctg. Of een half uur zoals ze dat daar noemen ? Ik was een beetje in de stress geraakt. Drie dagen geleden verergerde de bekkenpijn plotseling heel erg, van de een op andere dag. Ik kon nauwelijks lopen, had hulp nodig met mn schoenen aan doen of mn benen uit de auto krijgen enzo. Ik dacht eerst nog: zal wel verkeerd gelegen hebben vannacht. Maar toen voelde ik de baby ook een vollledige dag nauwelijks, terwijl ze altijd erg aanwezig is. En de peptalk hielp ook niet. Dus ik had toch maar gebeld. Maargoed, tijdens de ctg hadden we moeite om de sensor op zn plek te houden zo druk was ze. En vandaag gaat de bekkenpijn weer zoals ik gewend ben, kut maar te doen. Dus niks aan de hand. Wat een stress kun je jezelf aanpraten zeg!
Komende week heb ik een afspraak met de gyn die mij behandelt voor de vernauwing en mn bekkenbodem. Het diabetesteam kaartte een inleiding met 38 weken aan. Maar ik ben erg nieuwsgierig naar haar mening. Ik vind haar een heel fijne arts. Dus ben benieuwd.
Hebben jullie ook al voorweeen gehad? Ik ben een tikje ongerust over dat ik ze bijna dagelijks voel. Maar hoeft natuurlijk geen vroeggeboorte aan te kondigen. Ik kruis mijn benen tot 38 weken haha!
Fijn dat je zo in de gaten gehouden wordt Mylwen. Voor jou schiet het al erg op. Ik zou volgende keer gewoon aangeven dat je het erover wilt hebben omdat het onrust geeft. Die tijd lossen ze zelf maar op. Ik bedoel 35 weken... Dan mag je toch wel eens tijd krijgen om dat soort vragen te stellen toch??
Weetje.... Door al dat gewaarschuw over hoe ze ook wel eens eerder zou kunnen komen, vind ik het eigenlijk nu al spannend. Ik wil niet dat ze te vroeg komt, dus zit er zeker niet op te hopen ofzo. Maar ik merk wel dat ik echt gefocust ben op ieder pijntje en krampje. ?? ? En ook met de gedachte dat ze willen inleiden als ze wel blijft zitten, bij 38 weken. Dus nog maar 4 weken te gaan. Ik zit wel echt in de laatste wachtweken voor mijn gevoel.
Hoe gaat dat bij jullie?
Ik ben ontslagen bij de dietist. Mijn prikcurven van de afgelopen 2 weken zijn goedgekeurd, whoohoo! Ze zei dat mn eetpatroon netjes is en dat de waardes stabiel blijven nu. Dus ik mag de laatste weken (daar heb je ze weer) zelfstandig eens per week even controleren. Zit er een stijgende lijn in, dan moet ik wel bellen. Maar voor nu was insuline geen onderwerp meer. Ja duh, dat dacht ik zelf dus ook! Wel heb ik elke week controle bij de gyn, die ook de groei meet en de baarmoederhals en placenta bekijkt. Maar insuline is voorlopig geen discussie, pfieuw! Vind ik wel een taartje voor mezelf waard. Oh ehhh ?
Hoe gaat het met jullie buiken? Ik ben zelf tussen begin januari en begin februari alleen maar een kilo afgevallen. Vorige week zat er ineens weer 2 bij. Even een groeispurtje, maar deze week gaat het weer minder hard. Waar ik bij mijn dochter 18 kilo aankwam en ook direct weer kwijt was (door de vergiftiging), ben ik nu nog maar 11,5 aangekomen. Mijn buik was tot kerst echt wel erg groot voor de termijn, en ik kreeg er constant opmerkingen en lachende mensen van. Maar omdat ik dus stil stond, is het nu weer een heel normale buik. Niet zo groot als bij mijn dochter met dezelfde termijn. Ben er wel trots op, mooi buikie! Begint nu wel weer wat te groeien en mijn streepjescode van de eerste is wat groter geworden met deze ?
Hoe gaat dat bij jullie?
Ik ben ontslagen bij de dietist. Mijn prikcurven van de afgelopen 2 weken zijn goedgekeurd, whoohoo! Ze zei dat mn eetpatroon netjes is en dat de waardes stabiel blijven nu. Dus ik mag de laatste weken (daar heb je ze weer) zelfstandig eens per week even controleren. Zit er een stijgende lijn in, dan moet ik wel bellen. Maar voor nu was insuline geen onderwerp meer. Ja duh, dat dacht ik zelf dus ook! Wel heb ik elke week controle bij de gyn, die ook de groei meet en de baarmoederhals en placenta bekijkt. Maar insuline is voorlopig geen discussie, pfieuw! Vind ik wel een taartje voor mezelf waard. Oh ehhh ?
Hoe gaat het met jullie buiken? Ik ben zelf tussen begin januari en begin februari alleen maar een kilo afgevallen. Vorige week zat er ineens weer 2 bij. Even een groeispurtje, maar deze week gaat het weer minder hard. Waar ik bij mijn dochter 18 kilo aankwam en ook direct weer kwijt was (door de vergiftiging), ben ik nu nog maar 11,5 aangekomen. Mijn buik was tot kerst echt wel erg groot voor de termijn, en ik kreeg er constant opmerkingen en lachende mensen van. Maar omdat ik dus stil stond, is het nu weer een heel normale buik. Niet zo groot als bij mijn dochter met dezelfde termijn. Ben er wel trots op, mooi buikie! Begint nu wel weer wat te groeien en mijn streepjescode van de eerste is wat groter geworden met deze ?