MvdF, lastig als je het niet eens kunt worden over de naam. Als we hier nog wat inspiratie moeten strooien, roep maar ?
Het lastige is dat het zo'n gevoelskwestie is... Je voelt wat bij een naam of niet. Ik had ook een hele mooie naam die mijn man echt niks vond. Gelukkig vonden we toch een andere die we wel beiden erg mooi vonden. En ik vind het fantastisch dat hij mee gaat in de vernoeming naar mijn opa en ook echt enthousiast is over die naam. Dat had ik niet verwacht. En uiteindelijk maakt het ook niet veel uit wat anderen vinden toch? Onze oudste heeft ook een aparte naam die niet altijd juist uitgesproken wordt. Er zit een ü in, die regelmatig als oe uitgesproken wordt. Maar dat is een keer even vertellen, en dan weet iedereen het wel. Ik krijg er daardoor geen negatieve reacties op ofzo.
Milu, jij was dus "zoiemand" die met 40 weken nog fit was ? wat ik zei, die zijn er ook. Hoe kan het verschillen he? Ik heb niet echt een keuze in de complete rust de laatste weken. Maar het was ook wel een beetje meer nodig dan ik deed. Bij de eerste werkte ik wel tot een paar dagen voor de bevalling, maar meer dan dat ook niet. En nu was ik al eerder half aan het werk en er helemaal uit. Die oudste is zo'n schatje, maar het helpt niet echt nee haha! Ik vind het wel frustrerend. Normaal ben ik best actief en fit. Ik loop graag lange afstanden. Lekker met de honden een km of 20 de bossen en velden door. Zodra ik zwanger raak is daar nog 10 km van over en zo op 't eind waggel ik van parkbankje naar parkbankje ? Ik kijk er wel naar uit om weer lekker met baby in de draagzak het bos in te kunnen met de honden erbij.
Hier niks nieuws. Nog steeds elke 2/3 dagen een paar uur voorweeen. Waarna ik me goed brak voel. Maar niks dat doorzet. En dan is het weer even rustiger. Woensdag weer controle, en dan vraag ik maar wel even of ze even voelen. Ben op een mooie termijn beland. En vanaf volgende week mag het gewoon. Aan de ene kant wil ik dat ze nog een weekje blijft zitten. Maar aan de andere kant krijg ik ook een punthoofd van die voorweeen. The suspense is killing me, aaargghh ?
Het lastige is dat het zo'n gevoelskwestie is... Je voelt wat bij een naam of niet. Ik had ook een hele mooie naam die mijn man echt niks vond. Gelukkig vonden we toch een andere die we wel beiden erg mooi vonden. En ik vind het fantastisch dat hij mee gaat in de vernoeming naar mijn opa en ook echt enthousiast is over die naam. Dat had ik niet verwacht. En uiteindelijk maakt het ook niet veel uit wat anderen vinden toch? Onze oudste heeft ook een aparte naam die niet altijd juist uitgesproken wordt. Er zit een ü in, die regelmatig als oe uitgesproken wordt. Maar dat is een keer even vertellen, en dan weet iedereen het wel. Ik krijg er daardoor geen negatieve reacties op ofzo.
Milu, jij was dus "zoiemand" die met 40 weken nog fit was ? wat ik zei, die zijn er ook. Hoe kan het verschillen he? Ik heb niet echt een keuze in de complete rust de laatste weken. Maar het was ook wel een beetje meer nodig dan ik deed. Bij de eerste werkte ik wel tot een paar dagen voor de bevalling, maar meer dan dat ook niet. En nu was ik al eerder half aan het werk en er helemaal uit. Die oudste is zo'n schatje, maar het helpt niet echt nee haha! Ik vind het wel frustrerend. Normaal ben ik best actief en fit. Ik loop graag lange afstanden. Lekker met de honden een km of 20 de bossen en velden door. Zodra ik zwanger raak is daar nog 10 km van over en zo op 't eind waggel ik van parkbankje naar parkbankje ? Ik kijk er wel naar uit om weer lekker met baby in de draagzak het bos in te kunnen met de honden erbij.
Hier niks nieuws. Nog steeds elke 2/3 dagen een paar uur voorweeen. Waarna ik me goed brak voel. Maar niks dat doorzet. En dan is het weer even rustiger. Woensdag weer controle, en dan vraag ik maar wel even of ze even voelen. Ben op een mooie termijn beland. En vanaf volgende week mag het gewoon. Aan de ene kant wil ik dat ze nog een weekje blijft zitten. Maar aan de andere kant krijg ik ook een punthoofd van die voorweeen. The suspense is killing me, aaargghh ?