Houden jullie trouwens ook vocht vast op je buik? Ik herken het niet van de eerste, terwijl ik toen ook enorm veel vast hield. Eergister voelde ik ineens een zacht laagje over de onderkant van mijn buik. Dacht al aan vet haha! Maar ik kan er mooie putten in drukken. Het is vocht. Mijn voeten benen en handen zitten ook vol. Dus opzich niet gek denk ik. Maar ik ken het helemaal niet.
Uitgerekend april 2022 met tabel
- Onderwerp starter Yima
- Startdatum
De tweede "april" baby ?? gefeliciteerd Debb! Ik had al zo'n vermoeden dat jij nu zo ongeveer aan de beurt was. Fijn dat Tessa het zo goed doet 
Hoe is het met jou?
Ik heb net mijn laatste controle gehad. De corona valt me meer tegen dan ik dacht, 3 dagen koorts gehad, en dat is wel voorbij. Maar nu op dag 6 nog steeds flinke keelpijn en neusverkouden. Mijn lijf heeft al het voorgerommel op pauze gezet. Mooi hoe de natuur dat zelf aan geeft. De rest is gelukkig wel wat sneller opgeknapt.
De polyhydramnion was geen mooie ziekenhuisterm, maar toch wel een diagnose. Ze meten steeds 3 pockets met vruchtwater en ik zit met alle drie boven de grenswaarde. Dus een inleiding dmv vliezen breken bij mijn eigen verloskundige raadden ze absoluut af omdat de navelstreng om het nekje kan zakken. Dat gebeurt niet vaak, maar voor mij reden genoeg om me toch echt maar neer te leggen bij een ziekenhuisinleiding en dat mijn gewone verloskundige er echt niet bij zal zijn. Het is overigens een complicatie bij zwangerschapsdiabetes, dus dat hangt wel samen.
Verder was alles goed. Ze verwachten een mooi geboortegewicht van ongeveer 4 kilo komende dagen ??? Ben ik ff blij dat ik niet toch voor de 40 weken gekozen heb! Wel een heel raar idee dat ik nu gewoon rustig alles even op orde kan maken, mn ziekenhuistas nog even kan doornemen en nog even mn dochter kan knuffelen enzo, en dan op mn dooie gemakje naar het ziekenhuis. Voelt ook een beetje vreemd om zeker te weten dat het de laatste dagen zijn. Zul je net zien dat het vannacht toch nog even doorbreekt hahahaha! We zien wel.
Hoe was jouw afspraak MvdF?
Hoe is het met jou? Ik heb net mijn laatste controle gehad. De corona valt me meer tegen dan ik dacht, 3 dagen koorts gehad, en dat is wel voorbij. Maar nu op dag 6 nog steeds flinke keelpijn en neusverkouden. Mijn lijf heeft al het voorgerommel op pauze gezet. Mooi hoe de natuur dat zelf aan geeft. De rest is gelukkig wel wat sneller opgeknapt.
De polyhydramnion was geen mooie ziekenhuisterm, maar toch wel een diagnose. Ze meten steeds 3 pockets met vruchtwater en ik zit met alle drie boven de grenswaarde. Dus een inleiding dmv vliezen breken bij mijn eigen verloskundige raadden ze absoluut af omdat de navelstreng om het nekje kan zakken. Dat gebeurt niet vaak, maar voor mij reden genoeg om me toch echt maar neer te leggen bij een ziekenhuisinleiding en dat mijn gewone verloskundige er echt niet bij zal zijn. Het is overigens een complicatie bij zwangerschapsdiabetes, dus dat hangt wel samen.
Verder was alles goed. Ze verwachten een mooi geboortegewicht van ongeveer 4 kilo komende dagen ??? Ben ik ff blij dat ik niet toch voor de 40 weken gekozen heb! Wel een heel raar idee dat ik nu gewoon rustig alles even op orde kan maken, mn ziekenhuistas nog even kan doornemen en nog even mn dochter kan knuffelen enzo, en dan op mn dooie gemakje naar het ziekenhuis. Voelt ook een beetje vreemd om zeker te weten dat het de laatste dagen zijn. Zul je net zien dat het vannacht toch nog even doorbreekt hahahaha! We zien wel.
Hoe was jouw afspraak MvdF?
MvdF, kan me voorstellen dat het moeilijk is om je kindje eerder te laten komen als de groei wel weer meevalt. Hebben ze uitgelegd waarom ze dan toch met 37 weken al willen inleiden? Misschien omdat de placenta achteruit gaat ofzo?
Hopelijk kun je nog genieten van je paar dagen weg. Maar is wel stressvol zo ja.
Milu, jij ligt nog on track met de enige natuurlijk in gang gezette geboorte toch? Wat een lucky bastards in dit topic ? Gek hoe je zo'n voorgevoel kunt hebben dat je kindje eraan komt he? Bij mijn oudste had ik het de week vooraf ook. En ik had gelijk. Ben benieuwd of die van jou dan ook nog net in maart al komt ?
Herkenbaar die nesteldrang. Door al dat gewaarschuw dat deze ook wel eens te vroeg zou kunnen komen ben ik al weken alles schoon aan het poetsen en op aan het ruimen. Ik hoor die klok al weken tikken. Maar we stevenen toch op die inleiding af.
Ik vind het eng dat mijn eigen verloskundige er toch niet bij is, ondanks alle gesprekken erover. Ik snap wel waarom. En eerlijk gezegd, hoe dichter bij ik kom, hoe meer ik me realiseer dat het me niet veel uitmaakt wie erbij is. Het wordt hoe dan ook het trauma weer oprakelen. Weer een bevalling door, weer een eruit persen. En niemand kan me van tevoren vertellen of het deze keer beter zal gaan. Ik hoop het maar. Maar bang ben ik toch wel. En in het ziekenhuis heb ik daar ook wel goede gesprekken over gehad inmiddels. Ooohhhhmmmm I can do this!
Ik heb in mijn vluchttas deze keer een paar dingen anders gedaan. Vorige keer had ik zo'n zwart bevaljurkje. Veeels te heet gehad! Dus deze keer een zwarte voedingsbh en verder adamskostuum. Heb wel een vest mee voor als ik het deze keer koud krijg. En dikke sokken. Maar vorige keer had ik het alleen maar stikheet.
Verder weet ik dat je met een inleiding 1 a 2 nachten blijft. En vamwege de diabetes moeten we 24 uur blijven achteraf. Dus met een beetje mazzel zit ik er 3 dagen. Vorige keer ook, maar ik was berekend op 1 dagje. Dus nu heb ik een extra huispak en wat extra ondergoed mee. Al zijn die netbroekjes van het ziekenhuis fijner.
Deze keer gaan we flesvoeding geven, dus mn eigen flesvoeding en flesje.
Verder krijgt manlief geen eten, dat weten we nu. Dus wat te eten voor hem. En ook een shirt, sokken en boxer voor hem. Vorige keer moest hij het gouden uur doen, dus hij was ook vies geworden.
De eerste avond met het balonnetje zal er nog niks bijzonders zijn, dus ook een laptop voor netflix.
Cameraspullen natuurlijk.
En vorige keer paste mijn 35 weken oude baby geen maat 50 en het pakje maat 56 had voetjes, maar haar benen waren te lang. Dus nu maat 56 zonder voetjes en een klein vallend pakje maat 62 mee.
Labello, slippers, muntgeld, basic toiletspulletjes, meerdere elastiekjes, opladers, pasjes, dat soort dingen.
Hopelijk kun je nog genieten van je paar dagen weg. Maar is wel stressvol zo ja.
Milu, jij ligt nog on track met de enige natuurlijk in gang gezette geboorte toch? Wat een lucky bastards in dit topic ? Gek hoe je zo'n voorgevoel kunt hebben dat je kindje eraan komt he? Bij mijn oudste had ik het de week vooraf ook. En ik had gelijk. Ben benieuwd of die van jou dan ook nog net in maart al komt ?
Herkenbaar die nesteldrang. Door al dat gewaarschuw dat deze ook wel eens te vroeg zou kunnen komen ben ik al weken alles schoon aan het poetsen en op aan het ruimen. Ik hoor die klok al weken tikken. Maar we stevenen toch op die inleiding af.
Ik vind het eng dat mijn eigen verloskundige er toch niet bij is, ondanks alle gesprekken erover. Ik snap wel waarom. En eerlijk gezegd, hoe dichter bij ik kom, hoe meer ik me realiseer dat het me niet veel uitmaakt wie erbij is. Het wordt hoe dan ook het trauma weer oprakelen. Weer een bevalling door, weer een eruit persen. En niemand kan me van tevoren vertellen of het deze keer beter zal gaan. Ik hoop het maar. Maar bang ben ik toch wel. En in het ziekenhuis heb ik daar ook wel goede gesprekken over gehad inmiddels. Ooohhhhmmmm I can do this!
Ik heb in mijn vluchttas deze keer een paar dingen anders gedaan. Vorige keer had ik zo'n zwart bevaljurkje. Veeels te heet gehad! Dus deze keer een zwarte voedingsbh en verder adamskostuum. Heb wel een vest mee voor als ik het deze keer koud krijg. En dikke sokken. Maar vorige keer had ik het alleen maar stikheet.
Verder weet ik dat je met een inleiding 1 a 2 nachten blijft. En vamwege de diabetes moeten we 24 uur blijven achteraf. Dus met een beetje mazzel zit ik er 3 dagen. Vorige keer ook, maar ik was berekend op 1 dagje. Dus nu heb ik een extra huispak en wat extra ondergoed mee. Al zijn die netbroekjes van het ziekenhuis fijner.
Deze keer gaan we flesvoeding geven, dus mn eigen flesvoeding en flesje.
Verder krijgt manlief geen eten, dat weten we nu. Dus wat te eten voor hem. En ook een shirt, sokken en boxer voor hem. Vorige keer moest hij het gouden uur doen, dus hij was ook vies geworden.
De eerste avond met het balonnetje zal er nog niks bijzonders zijn, dus ook een laptop voor netflix.
Cameraspullen natuurlijk.
En vorige keer paste mijn 35 weken oude baby geen maat 50 en het pakje maat 56 had voetjes, maar haar benen waren te lang. Dus nu maat 56 zonder voetjes en een klein vallend pakje maat 62 mee.
Labello, slippers, muntgeld, basic toiletspulletjes, meerdere elastiekjes, opladers, pasjes, dat soort dingen.
Als het belangrijkste maar klaar staat Milu. Het zijn de hormonen! Hormonsters, stomme nesteldrang. Maar ik maak me er ook schuldig aan hoor. Deze keer gaan ze zodra de ruimte op is een preventieve knip zetten. Heb vervelende dingen gelezen over het herstel, maar die ervaring had ik al helemaal met de totaalruptuur. Dus erger dan dat zal het toch niet worden?? Ze doen het om te voorkomen dat het niet weer dezelfde kant op scheurt, oude schade open. Met de vernauwing is de kans groot dat het wel weer scheurt. Dus dan maar zo. Ik hoop nog steeds dat het meevalt en de knip niet nodig is. We zien wel. Achteraf komt er wel een gyn hechten. Geen geknutsel aan mn vagina meer ?
Ligt eraan wanneer ze het balonnetje plaatsen. Bij mij wordt dat de voorgaande dag gedaan, eind van de middag. Soms mag je met balonnetje naar huis, maar hier houden ze je dan voor de nacht en breken ze de volgende ochtend je vliezen als er 3 cm ontsluiting is ontstaan. Als je die 3 cm al hebt is het balonnetje niet nodig.
Mijn dochter heeft de electrode "sticker" ook gehad. Ze doen het om de baby in de gaten te houden als daar noodzaak toe is. Bij een inleiding wordt het niet altijd gedaan hoor. In elk geval hebben wij nooit iets van een wondje gezien achteraf. Maar ik vond het wel een heel naar idee.
Het is niet te voorspellen of ik van de vernauwing af raak. Maar dat is wel het idee. Ik hoop het ?
En ik denk zeker wel eens aan een derde. Op de een of andere manier zie ik 3 kindjes voor ons. Maar tegelijkertijd... Ik ben 39 en geen idee of ons dat dan nog gegund is. Deze twee zijn ook van ziekenhuisbehandelingen. En daarnaast wil ik niet perse nog een keer zwanger zijn of bevallen ? Dat zou dan echt een noodzakelijk kwaad zijn. Maar het idee van drie kindjes spreekt me wel erg aan. Mijn man ook wel. Maargoed, momenteel houden we het bij: laten we even aanzien hoe de bevalling gaat en hoe deze babytijd is. Hoe we het leven met 2 ervaren. Als we over een jaar alsnog denken, ja drie! Dan gaan we wel weer met de fertiliteitsarts praten. Ik voel me ook gewoon zo gezegend met 2 nu Er was een tijd dat ik het erg donker in zag of we uberhaupt een kindje gingen krijgen. Dus ik wil ook niet teveel vragen en daar weer teleurgesteld in raken. Ben dan het liefst gewoon heel erg blij met twee. Mijn man roept nu ook steeds dat we volgende week "een echt gezin zijn". Zo zie je maar dat zijn beeld toch al die tijd ook met meerdere kindjes was. Voor hem komt er ook een droom uit.
Mijn dochter heeft de electrode "sticker" ook gehad. Ze doen het om de baby in de gaten te houden als daar noodzaak toe is. Bij een inleiding wordt het niet altijd gedaan hoor. In elk geval hebben wij nooit iets van een wondje gezien achteraf. Maar ik vond het wel een heel naar idee.
Het is niet te voorspellen of ik van de vernauwing af raak. Maar dat is wel het idee. Ik hoop het ?
En ik denk zeker wel eens aan een derde. Op de een of andere manier zie ik 3 kindjes voor ons. Maar tegelijkertijd... Ik ben 39 en geen idee of ons dat dan nog gegund is. Deze twee zijn ook van ziekenhuisbehandelingen. En daarnaast wil ik niet perse nog een keer zwanger zijn of bevallen ? Dat zou dan echt een noodzakelijk kwaad zijn. Maar het idee van drie kindjes spreekt me wel erg aan. Mijn man ook wel. Maargoed, momenteel houden we het bij: laten we even aanzien hoe de bevalling gaat en hoe deze babytijd is. Hoe we het leven met 2 ervaren. Als we over een jaar alsnog denken, ja drie! Dan gaan we wel weer met de fertiliteitsarts praten. Ik voel me ook gewoon zo gezegend met 2 nu
Er was een tijd dat ik het erg donker in zag of we uberhaupt een kindje gingen krijgen. Dus ik wil ook niet teveel vragen en daar weer teleurgesteld in raken. Ben dan het liefst gewoon heel erg blij met twee. Mijn man roept nu ook steeds dat we volgende week "een echt gezin zijn". Zo zie je maar dat zijn beeld toch al die tijd ook met meerdere kindjes was. Voor hem komt er ook een droom uit.Hier in het ziekenhuis raden ze de tabletten/gel af, zeker bij een volgende bevalling, omdat die de boel te snel op gang brengen vaak. Alleen als het balonnetje te weinig doet, dan gebruiken ze het wel. Maar ik heb al wat ontsluiting. Ik heb bij mijn vorige bevalling als reactie op gebroken vliezen direct een weeenstorm gehad, dus ik volg dat advies graag op. Ze zetten om die reden ook niet direct na het breken van de vliezen het pompje oxitocine aan, maar wachten of het vanzelf op gang komt. Lukt dat binnen een paar uur niet, dan starten ze met de laagste dosis. En zodra je lichaam het zelf over neemt zetten ze het weer uit. Ze willen dat dingen ondanks het inleiden toch zoveel mogelijk vanzelf gaan. Dat is beter voor je lijf en de baby. Maar het beleid kan wisselen per ziekenhuis hoor. Als het een inleiding wordt krijg je nog wel gesprekken met uitleg.
Als je al 3 cm hebt, dan mag je de volgende ochtend terug komen of blijven. Ik moet er dan om 7 uur al zijn, half uurtje eerder. Dus ik ga wel blijven denk. Dat ene nachtje extra kom ik dan wel door met netflix en een boek ofzo.
Ik moet trouwens meteen denken aan die facebook filmpjes van mensen die voor het andere geslacht bleven proberen en daardoor met 6-8 dezelfde eindigden ? kun je nog een groot gezin mee stichten op die manier haha. Maar ik snap wel dat het voor jou dan anders is dan voor je man. Wie weet valt het hem wel mee, een tweede erbij. Kan me ook wel voorstellen hoe leuk het gaat zijn om te zien hoe ze elkaar vermaken. Misschien maakt dat nog verschil.
Als je al 3 cm hebt, dan mag je de volgende ochtend terug komen of blijven. Ik moet er dan om 7 uur al zijn, half uurtje eerder. Dus ik ga wel blijven denk. Dat ene nachtje extra kom ik dan wel door met netflix en een boek ofzo.
Ik moet trouwens meteen denken aan die facebook filmpjes van mensen die voor het andere geslacht bleven proberen en daardoor met 6-8 dezelfde eindigden ? kun je nog een groot gezin mee stichten op die manier haha. Maar ik snap wel dat het voor jou dan anders is dan voor je man. Wie weet valt het hem wel mee, een tweede erbij. Kan me ook wel voorstellen hoe leuk het gaat zijn om te zien hoe ze elkaar vermaken. Misschien maakt dat nog verschil.
Ik reageer later even op jullie. Maar de stilte was inderdaad verdacht ?
Wij zijn een mooie dochter rijker sinds gisteren. ? Het gaat inmiddels goed met ons en na 3 dagen mag ik straks naar huis.
De macrosomie viel mee. 3600 gr. Ze heeft ook mooie glucose waarden. Dus helemaal gezond. Wel een beetje last van die eerste 24 uurs misselijkheid, dus lekker veel buidelen.
Ik kreeg zondag een poging tot balonnetje. Maar er was al 2 cm en hij floepte er steeds uit. Dus tabletje gehad voor de laatste cm. Buiten wat krampjes deed die niet superveel naar mijn idee. Dus ik verwachtte gisteren meer tabletjes. Maar ipv braken mijn vliezen rond 9 uur gisteren. Er kwam echt een zwembad naar buiten. De verloskundige en verpleegkundige hebben keihard in mijn buik moeten duwen om de baby in het bekken te houden tot de sterke stroom voorbij was. Ben blij dat ik dat niet thuis heb gedaan haha! Bij toucheren 3/4 cm.
Nou en toen kwamen er direct weeen. En die werden heel pijnlijk. Ik ben op mijn zij gaan liggen en dat was ondraaglijk. En toen ging ik op de rand van mn bed zitten en kon ik het persen niet meer tegen houden. Dat was schrikken. Eerst dacht ik: omg! Moet ik dit de hele dag doen?? De verloskundige rennen, nou ik denk van niet hoor! Ja 10 cm. En ze kon nog net een verdoving voor de knip zetten, maar de knip zelf lukte niet meer. Ze lag al op mn buik. In 45 min. Stortbevalling. ??
De ruptuur is op de ok gehecht. Daar kreeg ik ook wat problemen met een schommelende bloeddruk en veel bloedverlies. Dus toch nog wat medicatie en oxytocine. Maar alles stabiliseerde goed. Alleen moest ik dus nog een nachtje blijven.
Ben achteraf erg onder de indruk. Was ff schrikken met welk geweld ze de wereld in schoot. Ik heb behoorlijk zitten huilen en grommen haha! Maar ik was ook wel blij dat het snel voobij was. Ze is zo mooi, gezond, redelijk tevreden. En geen medicatie waar zij wat van mee kreeg. Trots op haar en mezelf. Ook de begeleiding in het ziekenhuis was top. Super lieve mensen en duidelijk de afspraken gevolgd waar dat kon. Ik heb het veel helderder meegemaakt, wat ook scheelt met de ervaring van alles.
Dus nou ja. Dat is ons verhaal. ?
Wij zijn een mooie dochter rijker sinds gisteren. ? Het gaat inmiddels goed met ons en na 3 dagen mag ik straks naar huis.
De macrosomie viel mee. 3600 gr. Ze heeft ook mooie glucose waarden. Dus helemaal gezond. Wel een beetje last van die eerste 24 uurs misselijkheid, dus lekker veel buidelen.
Ik kreeg zondag een poging tot balonnetje. Maar er was al 2 cm en hij floepte er steeds uit. Dus tabletje gehad voor de laatste cm. Buiten wat krampjes deed die niet superveel naar mijn idee. Dus ik verwachtte gisteren meer tabletjes. Maar ipv braken mijn vliezen rond 9 uur gisteren. Er kwam echt een zwembad naar buiten. De verloskundige en verpleegkundige hebben keihard in mijn buik moeten duwen om de baby in het bekken te houden tot de sterke stroom voorbij was. Ben blij dat ik dat niet thuis heb gedaan haha! Bij toucheren 3/4 cm.
Nou en toen kwamen er direct weeen. En die werden heel pijnlijk. Ik ben op mijn zij gaan liggen en dat was ondraaglijk. En toen ging ik op de rand van mn bed zitten en kon ik het persen niet meer tegen houden. Dat was schrikken. Eerst dacht ik: omg! Moet ik dit de hele dag doen?? De verloskundige rennen, nou ik denk van niet hoor! Ja 10 cm. En ze kon nog net een verdoving voor de knip zetten, maar de knip zelf lukte niet meer. Ze lag al op mn buik. In 45 min. Stortbevalling. ??
De ruptuur is op de ok gehecht. Daar kreeg ik ook wat problemen met een schommelende bloeddruk en veel bloedverlies. Dus toch nog wat medicatie en oxytocine. Maar alles stabiliseerde goed. Alleen moest ik dus nog een nachtje blijven.
Ben achteraf erg onder de indruk. Was ff schrikken met welk geweld ze de wereld in schoot. Ik heb behoorlijk zitten huilen en grommen haha! Maar ik was ook wel blij dat het snel voobij was. Ze is zo mooi, gezond, redelijk tevreden. En geen medicatie waar zij wat van mee kreeg. Trots op haar en mezelf. Ook de begeleiding in het ziekenhuis was top. Super lieve mensen en duidelijk de afspraken gevolgd waar dat kon. Ik heb het veel helderder meegemaakt, wat ook scheelt met de ervaring van alles.
Dus nou ja. Dat is ons verhaal. ?