Milu, oh dat klinkt nog wel te doen als verbouwing. Fijn dat jullie veel dingen kunnen laten doen. En catering is ook heel belangrijk ?
Wat leuk dat jullie ook al wat denken te voelen! Op deze termijn is het allemaal nog maar afwachten of het echt de baby is. Maar zo begint het wel. Spannend!!
Ik heb vandaag een zwangerschapsjurkje aan waar ik een paar weken geleden nog van dacht: poeh hee lijkt wel een hobbezak. En die sluit nu al veel beter aan. Dus die buik is wel gegroeid, leuk! Er is hier ook totaal geen twijfel meer. Iedereen vraagt hoe ik me voel en hoe het gaat enzo.
Gisteren heb ik de afspraak bij de gyn gehad om te kunnen besluiten of het nou een keizersnede of een natuurlijke bevalling gaat worden. Ivm met hoe het herstel na de totaalruptuur is gegaan, of nou ja eigenlijk niet is gegaan, wilde ze in eerste instantie een indicatie voor keizersnede afgeven. Om mijn bekkenbodem te beschermen. Maar vanwege de vernauwing in mijn vagina twijfelde ze. Ze maakte zich geen zorgen over dat de baby er niet uit zou komen, dat snijden ze dan wel open als het een probleem wordt. Maar opnieuw uitscheuren of het littekenweefsel van de vernauwing beschadigen kan twee kanten op gaan. Of het herstelt met goed hechten nu beter. Of het wordt allemaal niet beter of zelfs erger. Daarom had ze met een collega overlegd die ook bij mijn operatie was, en die wist het ook niet.
Maar na inspectie bleek het littekenweefsel wat verweekt onder invloed van hormonen. Dat is na de zwangerschap weer over natuurlijk. Maar nu ziet ze wel een kans dat het door een bevalling meerekt en dat het probleem zich oplost. Dat is positief.
Vanwege de traumatische eerdere ervaring en dit hele verhaal mocht ik evengoed een keizersnede als ik wilde. Maar ik merk dat ik al best goed op weg ben met de angst aanpakken en mezelf in een mindset krijgen dat ik weer natuurlijk ga bevallen. Dus ik voelde me teleurgesteld bij dat ze bijna een keizersnede adviseerde. We hebben samen besloten dat ik natuurlijk ga bevallen weer. Maar dan komt zij of haar collega de schade hechten omdat zij de problemen goed kennen. Dat kan betekenen dat ik even een paar uurtjes moet wachten. Maar dat is niet erg. En een preventieve knip moet in elk geval een nieuwe totaalruptuur gaan voorkomen.
Met 32 weken heb ik weer een afspraak om goed het "draaiboek" door te spreken over het bevallen en hechten, zodat het goed in mn dossier komt te staan.
Dit gesprek was dus wel een opluchting.
Voor nu ben ik me aan het verdiepen in een traject met doula, of een aantal coachingsgesprekken, of cursussen die wat meer op angst gefocust zijn. Ik zou een doula wel een fijn idee vinden, want bij mijn vorige bevalling had ik echt helemaal niks aan de ziekenhuismensen met opvangen van de weeen en ik raakte volledig in paniek. Een doula leert je wensen kennen en kan je er mentaal doorheen slepen. Ik hoop ook dat ik deze bevalling wel uit bed mag en rond mag lopen, houdingen proberen enzo. Nou ja, een hoop dingen die ik anders zou willen zien. En ik kan nu weer niet alles voorspellen of controleren. Maar sommige dingen wel. En daarom zijn de stappen die ik zet mooi.
Morgen controle bij de verloskundige.